00000127 |
Previous | 127 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
ROZDZIAŁ I. 91
Europy, i zdaje się, że wedyjskie Ira oznaczało słowiańskie brzmienie naszego ł.
L 1, L l
Głoska ta południowych Słowiin brzmi twardo jak romańsko-giermańskie l
przed głoskami a, u, o, np. w niemieckim los, lachen, Luks; francuzkie lot, las,
loup. Głoska ta jest nader trudną i uciążliwą do wygłiszanii dli ust polskich; przeto tśż my Policy wszelkie l europejskich języków wymiwiimy
pospolicie brzmieniem naszego zmiękczonego l Zdaje się, że południowi
Słowianie przez wpływ obcych języków przemienili słowiańskie l na ro-
mańsko-giermiańskie twarde l (i), tak jak dzisiejszi książkowi czeszczyzna
zatraciła różnicę pomiędzy twardym ł, a zmiękczonym l; aczkowiek w bibliji Braci Czeskich ta różnica jest starannie i poprawnie ozniczani i jakkolwiek lud morawski twarde l wymiwii po słowiańsku przez ł. Czy starzy Słowianie wymawiali twarde l po giermańsko-romańsku, jak sądzi prof.
Mikłosicz, czy po słowiańsku jak ł, jest to obojętną rzeczą dli umiejętności językowćj.
L i, £ i
jest etymologicznym zlewkiem głosek łj i brzmi mojim zdaniem jak włoskie
gl w środku wyrazów przed h np. figlia, figlio, figli itd. t. j. nieco ostrzej niż
francuzkie l W betail, veille, bataille itd.
Mm, M m, M m
brzmi jak we wszyskich językach przed samogłoską, np. w francuzkim ma,
dme, mon, faminę itd.
M ip, M m (m!)
jest zlewkiem głosek mj w jedno brzmienie i brzmi miękko z odgłosem głoski j, dli tego też piszą Serbowie tę głoskę równie jak i jinne głoski
pieszczone na początku zgłoski dwójką rnj. Głoska ta nie jistnieje na
końcu zgłoski w serbskim języku, równie jak i jinne spółgłoski wargowe
pieszczone, jako to: B, p, y, f, a nawet w polskim języku w mowie żywej
przechodzą one w twarde na końcu zgłoski w trybach rozkazujących, np. prdv,
móv, rób, trap, za trdf, móy, r66, trdp itd. i w rzeczownikach zakończonych
na ey, jako to mówim krev za krey. Wszędzie zaś gdziejindziej w popri-
wnym wymiwianiu polskim dochowały się, jak słuszni, wargowe pieszczone
na końcu rzeczowników, jako to: w mianowniku liczby pojedynczej
w karm, jedvdB, dróB, drop, pdy itd. Zresztą obicz, co powiedziano pod /.
N n, Nn, H h
brzmi jak we wszystkich językach przed samogłoską, jako to: w francuzkim nous, nation, nótre, neuf itd.
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000127 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | ROZDZIAŁ I. 91 Europy, i zdaje się, że wedyjskie Ira oznaczało słowiańskie brzmienie naszego ł. L 1, L l Głoska ta południowych Słowiin brzmi twardo jak romańsko-giermańskie l przed głoskami a, u, o, np. w niemieckim los, lachen, Luks; francuzkie lot, las, loup. Głoska ta jest nader trudną i uciążliwą do wygłiszanii dli ust polskich; przeto tśż my Policy wszelkie l europejskich języków wymiwiimy pospolicie brzmieniem naszego zmiękczonego l Zdaje się, że południowi Słowianie przez wpływ obcych języków przemienili słowiańskie l na ro- mańsko-giermiańskie twarde l (i), tak jak dzisiejszi książkowi czeszczyzna zatraciła różnicę pomiędzy twardym ł, a zmiękczonym l; aczkowiek w bibliji Braci Czeskich ta różnica jest starannie i poprawnie ozniczani i jakkolwiek lud morawski twarde l wymiwii po słowiańsku przez ł. Czy starzy Słowianie wymawiali twarde l po giermańsko-romańsku, jak sądzi prof. Mikłosicz, czy po słowiańsku jak ł, jest to obojętną rzeczą dli umiejętności językowćj. L i, £ i jest etymologicznym zlewkiem głosek łj i brzmi mojim zdaniem jak włoskie gl w środku wyrazów przed h np. figlia, figlio, figli itd. t. j. nieco ostrzej niż francuzkie l W betail, veille, bataille itd. Mm, M m, M m brzmi jak we wszyskich językach przed samogłoską, np. w francuzkim ma, dme, mon, faminę itd. M ip, M m (m!) jest zlewkiem głosek mj w jedno brzmienie i brzmi miękko z odgłosem głoski j, dli tego też piszą Serbowie tę głoskę równie jak i jinne głoski pieszczone na początku zgłoski dwójką rnj. Głoska ta nie jistnieje na końcu zgłoski w serbskim języku, równie jak i jinne spółgłoski wargowe pieszczone, jako to: B, p, y, f, a nawet w polskim języku w mowie żywej przechodzą one w twarde na końcu zgłoski w trybach rozkazujących, np. prdv, móv, rób, trap, za trdf, móy, r66, trdp itd. i w rzeczownikach zakończonych na ey, jako to mówim krev za krey. Wszędzie zaś gdziejindziej w popri- wnym wymiwianiu polskim dochowały się, jak słuszni, wargowe pieszczone na końcu rzeczowników, jako to: w mianowniku liczby pojedynczej w karm, jedvdB, dróB, drop, pdy itd. Zresztą obicz, co powiedziano pod /. N n, Nn, H h brzmi jak we wszystkich językach przed samogłoską, jako to: w francuzkim nous, nation, nótre, neuf itd. |
