Home

00000337

To link to the entire object, paste this link in email, IM or document
To embed the entire object, paste this HTML in website To link to this page, paste this link in email, IM or document
To embed this page, paste this HTML in website

Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego

00000337

337 of 881

View Image & Text

Download

small (250x250 max)

medium (500x500 max)

Large

Extra Large

large ( > 500x500)

Full Resolution

All (PDF)

Image
Text

search this item

Text Search...

Loading content ...

ROZDZIAŁ i. 303
Bez spójki złożone są dalej: trójkąt, dwukropek, zworobok, seśćan z wyrzutnią za aesesćinH stukrpistr. Dalej skłidają się przysłówki bez spójki:
ostrosłup, darmojdd, łatwoyerńość, lekkomyślność, według analogiji tych złożonych skłidają się za pomocą spójki o następujące wyrazy złożone:
bogomódlca, cudotwórca, wodoćąg, wodospdd, rodopis, ndrodopis, rodowód, kołowrót,
Carnolas, Sr&dopośće, tyle CO półpośće, dopełniicz środopośćd, półpuśćd.
2. Jinne skłidają się ze spójka i, jako to: w jimionach włisnych złożonych S piórwiistków: sław, v<j, rper, np. Stanisław, Yudisłdw, Mśćisłdw, Gri-
misłdu, Yłddysłdw, Br rpsłdv, Boriwój, Sędiw>j, Ka^imer, Vł'dtmśr \ jimię
miasta Sand mer. Do tych policzyć nileży rzeczowniki pospolite potocznej mowy, których nigłos jest pierwiistkiem słownym, jako to:
wydrpikufel, li$'b>azek, paśibruB, wyłzigros, oBeziśyat, wtnzikij, re^iipesek, yerći-
pęta, pędiyatr itd. są to raczój przezwiska obelżywe.
3. Niektóre skłidają się ze spójka u, jako to jimiona włisne: B guBvdty
Bogusław, Bogurpił, Braturpił, \ rzeczowniki pospolite: potudne, stuleće,
dopełniicz stulećdH potudna.
4. Niektóre skłidają się s przymiotnika i rzeczownika, jako to: BAłdcer-
key, Bałystock, yelkdn c, Krasnystaw, Rezp>>spulitd itd. Niekiedy zaś rzeczownik z dopełniiczem skłidają jeden wyriz, jako to: stukarpęsa.
Wyriz nicp n powstił s trzech cząstek skłidowych, t. j. nicp—nim
lub p -ĄÓj, przez odsuwkę końcowego im lub ij, oznaczi człowieka niegodnego.
Uwdga 1. Aczkolwiek język nasz skłidi wyrazy s piórwiistków jimionowo-
słównych, jednakże środka tego pomnożenii swojich rzeczowników używi bardzo
skromnie, rzidko i tylko zdaje się w koniecznej potrzebie, a przynijmniej dzieje
się ' takowe skłidanie daleko rzidziej i skromniej niżeli w greczyznie i dzisiejszej
niemczyznie, w której nader ograniczoni jilość pogłosów stała się źródłem bogactwa językowego s powodu wielkiej łatwości sklidanii rzeczowników z dwu lub
więcej pierwiistków lub pierwotników ze sobą. W naszym zaś języku daleko większe mnóztwo pogłosów, niż w greczyznie i niemczyznie, któreśmy widzieli powyżej
w nauce o pog osach pojedynczych i złożonych, sprawiło, że nader nieskoro skłi-
dimy rzeczowniki z dwu piórwiistków lub pierwotników jimionowosłównych.
Uwdga 2. Kś. Kopczyński, któremu zawdzięczimy w gramatyce naszćj wiele
dobrych i stosownych nowych nizw naukowych (terminus technicus), zł żył także
wyriz ^ródłstów, którym oznaczi w swojich gramatykach dli szkół nirodowych
już to pierwiistek, już to pierwotnik, lub temit, już to naukę o słowotwórstwie,
którą to ostatnią możniby daleko stosowniej oznaczaó wyrazem ^ródłosłije, dopełniicz $ródtostoyd, którego to wyrazu starosłowiański forma byłaby $rełsłoyije,
według analogiji bogosłjije (theologia). Jakkolwiekbądź, wyriz ^ródłnsłów pod
względem swego składu jest utworzony przeciwko prawidłom słowotwórstwa i wszelkiej analogiji, a zatym godzien nigany i wyrzucenii tak z gramatyki, jako i z naszego języka. Albowiem w ^ródłustów zachodzi wątpliwość, czy środkowe o jest
końcówką rod/ajową, czy też spójka łączącą dwa wyrazy, dli tego tćż sródł^słóv
brzmi tak samo, jak dwa wyrazy: $ródtostóv, s których pićrwszy jest mianownikiem, drugi dopełniiczem liczby mnogiej, i to wliśnie stanowi, źe ten utwór Kopczyńskiego jest ciłkiem nieorganiczny i nieprawidłowy, i nie di się obronić analogiją starosłowiańskiego bogosłov (theologus) zupełnie prawidłowym, gdyż w nim.

Object Description

Title	Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego
Creator	Malinowski, Franciszek Ksawery
Publisher	L. Rzepecki
Place of Publication	W Poznaniu
Date	1869
Language	pol
Type	Books/Pamphlets

Description

Title	00000337
Type	Books/Pamphlets
Transcript	ROZDZIAŁ i. 303 Bez spójki złożone są dalej: trójkąt, dwukropek, zworobok, seśćan z wyrzutnią za aesesćinH stukrpistr. Dalej skłidają się przysłówki bez spójki: ostrosłup, darmojdd, łatwoyerńość, lekkomyślność, według analogiji tych złożonych skłidają się za pomocą spójki o następujące wyrazy złożone: bogomódlca, cudotwórca, wodoćąg, wodospdd, rodopis, ndrodopis, rodowód, kołowrót, Carnolas, Sr&dopośće, tyle CO półpośće, dopełniicz środopośćd, półpuśćd. 2. Jinne skłidają się ze spójka i, jako to: w jimionach włisnych złożonych S piórwiistków: sław, vj, Ka^imer, Vł'dtmśr \ jimię miasta Sand mer. Do tych policzyć nileży rzeczowniki pospolite potocznej mowy, których nigłos jest pierwiistkiem słownym, jako to: wydrpikufel, li$'b>azek, paśibruB, wyłzigros, oBeziśyat, wtnzikij, re^iipesek, yerći- pęta, pędiyatr itd. są to raczój przezwiska obelżywe. 3. Niektóre skłidają się ze spójka u, jako to jimiona włisne: B guBvdty Bogusław, Bogurpił, Braturpił, \ rzeczowniki pospolite: potudne, stuleće, dopełniicz stulećdH potudna. 4. Niektóre skłidają się s przymiotnika i rzeczownika, jako to: BAłdcer- key, Bałystock, yelkdn c, Krasnystaw, Rezp>>spulitd itd. Niekiedy zaś rzeczownik z dopełniiczem skłidają jeden wyriz, jako to: stukarpęsa. Wyriz nicp n powstił s trzech cząstek skłidowych, t. j. nicp—nim lub p -ĄÓj, przez odsuwkę końcowego im lub ij, oznaczi człowieka niegodnego. Uwdga 1. Aczkolwiek język nasz skłidi wyrazy s piórwiistków jimionowo- słównych, jednakże środka tego pomnożenii swojich rzeczowników używi bardzo skromnie, rzidko i tylko zdaje się w koniecznej potrzebie, a przynijmniej dzieje się ' takowe skłidanie daleko rzidziej i skromniej niżeli w greczyznie i dzisiejszej niemczyznie, w której nader ograniczoni jilość pogłosów stała się źródłem bogactwa językowego s powodu wielkiej łatwości sklidanii rzeczowników z dwu lub więcej pierwiistków lub pierwotników ze sobą. W naszym zaś języku daleko większe mnóztwo pogłosów, niż w greczyznie i niemczyznie, któreśmy widzieli powyżej w nauce o pog osach pojedynczych i złożonych, sprawiło, że nader nieskoro skłi- dimy rzeczowniki z dwu piórwiistków lub pierwotników jimionowosłównych. Uwdga 2. Kś. Kopczyński, któremu zawdzięczimy w gramatyce naszćj wiele dobrych i stosownych nowych nizw naukowych (terminus technicus), zł żył także wyriz ^ródłstów, którym oznaczi w swojich gramatykach dli szkół nirodowych już to pierwiistek, już to pierwotnik, lub temit, już to naukę o słowotwórstwie, którą to ostatnią możniby daleko stosowniej oznaczaó wyrazem ^ródłosłije, dopełniicz $ródtostoyd, którego to wyrazu starosłowiański forma byłaby $rełsłoyije, według analogiji bogosłjije (theologia). Jakkolwiekbądź, wyriz ^ródłnsłów pod względem swego składu jest utworzony przeciwko prawidłom słowotwórstwa i wszelkiej analogiji, a zatym godzien nigany i wyrzucenii tak z gramatyki, jako i z naszego języka. Albowiem w ^ródłustów zachodzi wątpliwość, czy środkowe o jest końcówką rod/ajową, czy też spójka łączącą dwa wyrazy, dli tego tćż sródł^słóv brzmi tak samo, jak dwa wyrazy: $ródtostóv, s których pićrwszy jest mianownikiem, drugi dopełniiczem liczby mnogiej, i to wliśnie stanowi, źe ten utwór Kopczyńskiego jest ciłkiem nieorganiczny i nieprawidłowy, i nie di się obronić analogiją starosłowiańskiego bogosłov (theologus) zupełnie prawidłowym, gdyż w nim.