00000399 |
Previous | 399 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
ROZDZIAŁ II. 3g5
baria, zipija, sija, pani, gospodyni, kśeni, monarSyni, które mają W dopełniiczu liczby mnogiej kdy, bd^, srpij, sij, pdn, gospody^, k&en, mo-
narPiyr^ itd.
b) Jeżeli temit kończy się na dwie ąrółgłoski chwilowe obie mocne, lub
jeżeli ostatnii spółgłoska jest chwilową mocną lub płynną lub powiewne vi, wtedy w dopełniiczu liczby mnogiej wsuwi się przed ostatnią
Spółgłoska e, jako to: zapka, matka, klatka, bajka, pBła, druhna, babka,
pucka, ćma, kazka, karzma, łódka, jodła, bedta, sPiddka, ztodejka, cyfra, cegła, jigta, mgła, gra, kopejka, duójka, wojna, ćyikła, jiskra, kra, krokwa,
pluskca, tykwa, spilko, lalka, kolka, pdtka, gałka, łza, mamka, klamka, klamro, filiżanka, banka, sójka, Bójka, kuBarka, perła, laska, łaska (zwiórzę), kraska (ptak), yosna, sosna, wyspa, deszka, grusko, podesta, ipoiła, Bitwa, modlitwa, britwa, kśązka, łysko, mają w dopełniaczu: zapek, matek, klatek, bojek,
babek, pBeł, druhen, pucek, ćem, kazek, karzem, łódek, jodeł, bedeł, sBddek,
ztodejek, cyfer, ceget, jigel, mgeł, ger, kopejek, dwójek, wojen, ćyikeł, jisker,
ker, krokiew, pluskeu, iykew, spilek, lalek, kolek, pałek, gałek, łez, mamek, klamek, klamer, filiżanek, baijek, sójek, Bójek, kuBarek, pereł, lasek, tosek, krasek, sosen, yosen, wy sep, desze'a % grusek, podesew, motet, Bitew, modlitew, britew,
kśąsek, łysek. Lecz łaska (gratia) ma łask, troska trosk, klęska klęsk, mitra
mitr, śostra śóstr, ^eipa %em, aczkolwiek gramatycy wymigają i słusznie,
żeby n% pozostało zmiękczone, pomimo, że wymiwianie końcowego n%
po e jest nader uciążliwe. Mówią także (Ufo, modlitw itd. Ta wsuwka
, samogłoski e jest koniecznie potrzebną i nieodzowną, jeżeli temit
skłidi się s samych tylko spółgłosek, jakiemi są temita tz, kr, mgt,
pPił itd. Jeżeli przedostatnii spółgłoska jest k lub g, wtedy k i g przed
e według ogólnego prawidła przemienii się w7 k, g. Następujące rzeczowniki; panna, rynna, wanna, Anna, Nemci, Yęgry, owca, griwna, królewna, trumna, wsuwają w dopełniiczu liczby mnogiój zamiist czystego
e jotowane, jako to: paąen, ryąen, wanen,, Anen, Nemec, Veg er, oyec, gri-
yen, króleyen, trwpen.
c) . Jeżeli mianownik liczby pojedynczej kończy się na spółgłoskę, któri
może być tylko zmiękczoną, to jest pieszczoną lub przyciskową, wtedy
dopełniicz liczby mnogiej kończyć się musi jak miejscownik liczby pojedynczej, to jest na «; jako to: kość, ość, yeś, oś, brey, Borągey, ves,
won, dłoń, kapel, mys, kdrm, noc, moc, strds, potwor itd. mają W dopełniiczu liczby mnogiej: kości, ości, wśi, ośi, bryi, Borugyi, vsi, worp, dłoifi,
kapeli, mysi, kdrrpi, noci, moci, str cizi, potwdri.
d) Tak samo się rzecz mi, jeżeli mianownik liczby pojedynczej kończy
się na d pochylone s poprzedzającemi dwiema spółgłoskami; wtedy
dopełniicz liczby mnogiej kończyć się powinien na i, które również
następuje po spółgłosce pieszczonej lub przyciskowej, jako to: lutnd,
la$nd, yiśąd, stajnd, debra, studnd, treśnd, zereśna, poBodnd, zbrodnd, suk^d,
grempld, kropla, zapla, głowntt, sablo, itd. mają w dopełniiczu liczby mnogiej: lutni, ta^ni, yiśni, stajni, debri, studrji, treśni, zereśip, poBodni, zbrodni,
suknis grempli, kropli, zapli, głowni, sablL Jednakże temita kończące się
na l s poprzedzającą' spółgłoską lub na ś», %n, mogą mióć dopełniicz
liczby mnogićj s wsuwką e, po której n przemienii się w n; np. kropla,
grępld, zapla, sabla, grobla, yiśąd, treśip, zereś^d, ta$ąd, głowąd, studnd,
stajmd, mogą się obyć w dopełniiczu liczby mnogiej bez końcówki
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000399 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | ROZDZIAŁ II. 3g5 baria, zipija, sija, pani, gospodyni, kśeni, monarSyni, które mają W dopełniiczu liczby mnogiej kdy, bd^, srpij, sij, pdn, gospody^, k&en, mo- narPiyr^ itd. b) Jeżeli temit kończy się na dwie ąrółgłoski chwilowe obie mocne, lub jeżeli ostatnii spółgłoska jest chwilową mocną lub płynną lub powiewne vi, wtedy w dopełniiczu liczby mnogiej wsuwi się przed ostatnią Spółgłoska e, jako to: zapka, matka, klatka, bajka, pBła, druhna, babka, pucka, ćma, kazka, karzma, łódka, jodła, bedta, sPiddka, ztodejka, cyfra, cegła, jigta, mgła, gra, kopejka, duójka, wojna, ćyikła, jiskra, kra, krokwa, pluskca, tykwa, spilko, lalka, kolka, pdtka, gałka, łza, mamka, klamka, klamro, filiżanka, banka, sójka, Bójka, kuBarka, perła, laska, łaska (zwiórzę), kraska (ptak), yosna, sosna, wyspa, deszka, grusko, podesta, ipoiła, Bitwa, modlitwa, britwa, kśązka, łysko, mają w dopełniaczu: zapek, matek, klatek, bojek, babek, pBeł, druhen, pucek, ćem, kazek, karzem, łódek, jodeł, bedeł, sBddek, ztodejek, cyfer, ceget, jigel, mgeł, ger, kopejek, dwójek, wojen, ćyikeł, jisker, ker, krokiew, pluskeu, iykew, spilek, lalek, kolek, pałek, gałek, łez, mamek, klamek, klamer, filiżanek, baijek, sójek, Bójek, kuBarek, pereł, lasek, tosek, krasek, sosen, yosen, wy sep, desze'a % grusek, podesew, motet, Bitew, modlitew, britew, kśąsek, łysek. Lecz łaska (gratia) ma łask, troska trosk, klęska klęsk, mitra mitr, śostra śóstr, ^eipa %em, aczkolwiek gramatycy wymigają i słusznie, żeby n% pozostało zmiękczone, pomimo, że wymiwianie końcowego n% po e jest nader uciążliwe. Mówią także (Ufo, modlitw itd. Ta wsuwka , samogłoski e jest koniecznie potrzebną i nieodzowną, jeżeli temit skłidi się s samych tylko spółgłosek, jakiemi są temita tz, kr, mgt, pPił itd. Jeżeli przedostatnii spółgłoska jest k lub g, wtedy k i g przed e według ogólnego prawidła przemienii się w7 k, g. Następujące rzeczowniki; panna, rynna, wanna, Anna, Nemci, Yęgry, owca, griwna, królewna, trumna, wsuwają w dopełniiczu liczby mnogiój zamiist czystego e jotowane, jako to: paąen, ryąen, wanen,, Anen, Nemec, Veg er, oyec, gri- yen, króleyen, trwpen. c) . Jeżeli mianownik liczby pojedynczej kończy się na spółgłoskę, któri może być tylko zmiękczoną, to jest pieszczoną lub przyciskową, wtedy dopełniicz liczby mnogiej kończyć się musi jak miejscownik liczby pojedynczej, to jest na «; jako to: kość, ość, yeś, oś, brey, Borągey, ves, won, dłoń, kapel, mys, kdrm, noc, moc, strds, potwor itd. mają W dopełniiczu liczby mnogiej: kości, ości, wśi, ośi, bryi, Borugyi, vsi, worp, dłoifi, kapeli, mysi, kdrrpi, noci, moci, str cizi, potwdri. d) Tak samo się rzecz mi, jeżeli mianownik liczby pojedynczej kończy się na d pochylone s poprzedzającemi dwiema spółgłoskami; wtedy dopełniicz liczby mnogiej kończyć się powinien na i, które również następuje po spółgłosce pieszczonej lub przyciskowej, jako to: lutnd, la$nd, yiśąd, stajnd, debra, studnd, treśnd, zereśna, poBodnd, zbrodnd, suk^d, grempld, kropla, zapla, głowntt, sablo, itd. mają w dopełniiczu liczby mnogiej: lutni, ta^ni, yiśni, stajni, debri, studrji, treśni, zereśip, poBodni, zbrodni, suknis grempli, kropli, zapli, głowni, sablL Jednakże temita kończące się na l s poprzedzającą' spółgłoską lub na ś», %n, mogą mióć dopełniicz liczby mnogićj s wsuwką e, po której n przemienii się w n; np. kropla, grępld, zapla, sabla, grobla, yiśąd, treśip, zereś^d, ta$ąd, głowąd, studnd, stajmd, mogą się obyć w dopełniiczu liczby mnogiej bez końcówki |
