00000445 |
Previous | 445 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
ROZDZIAŁ iii. 411 to obydwa zakończenii odpadły w słowiańskiej mowie, a pozostało samo s wymienione na S w obudwu tych skłonnikach, litewski zaś język przyjął tylko w miejscowniku zajimkową końcówkę, lecz w dopełniiczu poprzestił na rzeczownikowej. e) Celownik brzmi w sanskrycie na rodzij męzki i nijaki jebhjas, tebhjas, na rodzij żeński jobhjas, tabhjas, w litewskim na rodzij męzki jemus, temus, jems, tems, na rodzij żeński jomus, tomus, joms, toms, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jims, tems, tak samo w polskim jims, tyme. f) Nirzędnik brzmi w sanskrycie na rodzij męzki i nijaki jais, tais, na rodzij żeński jdbhis, tdbhis, w litewskim na rodzij męzki jais, tais, na rodzij żeński jomis, joms, tomis, toms, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jimi, temi, w polskim wyłącznie po polsku ^erpi, terpi, po słowiańsku rprpi, tymi. Obie dwie formy są dobre, lecz każdi z nich powinna być używani na wszystkie trzy rodzaje. 3. W łiczbie podwójnej a) mianownik i biernik brzmią w sanskrycie na rodzij męzki jau, tan, na rodzij nijaki i żeński je, te, w litewskim na rodzij męzki judu, tudu, na rodzij żeński judwi, tudwi, w starosłowiańskim na rodzij męzki i«, ta, na rodzij nijaki i żeński jh te. b) Miejscownik i dopełniicz brzmią w sanskrycie na wszystkie trzy rodzaje jajos, tajos, w litewskim na oba rodzaje judweju, tudueju, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jeju,, toju. c) Celownik i nirzędnik brzmią wr sanskrycie na wszystkie trzy rodzaje jdbhjam, tdbhjom, w litewskim na rodzij męzkim temdwem, na rodzij żeński tomdwem, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jima, tema. Uwdga. W polskim języku, jak skłonniki liczby mnogićj na rodzij nijaki zginęły z dzisiejszej polszczyzny, tak samo stało się co do skłonników liczby podwójnój w skłinianiu zajimkowym. § 140. Wzorzec wyłącznie polskiego skłaniania dwu zajimków, których temata są: pierwiastki j, t. Szukając światła dli polskiego skłinianii zajimkowego, zestawiliśmy w § 138 skłinianie zajimkowe dwu spólnych pierwiistków i, t 4ech pokrewnych języków, jako to: sanskrytu, litewskiego,, starosłowiańskiego i polskiego. W następującym zaś § 139 staraliśmy się wyjaśnić ustrój i budowę każdego skłonnika tych spólnych cztyrem językom zajimków. Obecnie podajemy wzorzec osobny dli samego polskiego skłinianii tychże samych zajimków j, t, których skłonniki a riczej jich formy uzasa- dnim poniżej w dodanych uwagach. 27*
Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
Publisher | L. Rzepecki |
Place of Publication | W Poznaniu |
Date | 1869 |
Language | pol |
Type | Books/Pamphlets |
Title | 00000445 |
Type | Books/Pamphlets |
Transcript | ROZDZIAŁ iii. 411 to obydwa zakończenii odpadły w słowiańskiej mowie, a pozostało samo s wymienione na S w obudwu tych skłonnikach, litewski zaś język przyjął tylko w miejscowniku zajimkową końcówkę, lecz w dopełniiczu poprzestił na rzeczownikowej. e) Celownik brzmi w sanskrycie na rodzij męzki i nijaki jebhjas, tebhjas, na rodzij żeński jobhjas, tabhjas, w litewskim na rodzij męzki jemus, temus, jems, tems, na rodzij żeński jomus, tomus, joms, toms, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jims, tems, tak samo w polskim jims, tyme. f) Nirzędnik brzmi w sanskrycie na rodzij męzki i nijaki jais, tais, na rodzij żeński jdbhis, tdbhis, w litewskim na rodzij męzki jais, tais, na rodzij żeński jomis, joms, tomis, toms, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jimi, temi, w polskim wyłącznie po polsku ^erpi, terpi, po słowiańsku rprpi, tymi. Obie dwie formy są dobre, lecz każdi z nich powinna być używani na wszystkie trzy rodzaje. 3. W łiczbie podwójnej a) mianownik i biernik brzmią w sanskrycie na rodzij męzki jau, tan, na rodzij nijaki i żeński je, te, w litewskim na rodzij męzki judu, tudu, na rodzij żeński judwi, tudwi, w starosłowiańskim na rodzij męzki i«, ta, na rodzij nijaki i żeński jh te. b) Miejscownik i dopełniicz brzmią w sanskrycie na wszystkie trzy rodzaje jajos, tajos, w litewskim na oba rodzaje judweju, tudueju, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jeju,, toju. c) Celownik i nirzędnik brzmią wr sanskrycie na wszystkie trzy rodzaje jdbhjam, tdbhjom, w litewskim na rodzij męzkim temdwem, na rodzij żeński tomdwem, w starosłowiańskim na wszystkie trzy rodzaje jima, tema. Uwdga. W polskim języku, jak skłonniki liczby mnogićj na rodzij nijaki zginęły z dzisiejszej polszczyzny, tak samo stało się co do skłonników liczby podwójnój w skłinianiu zajimkowym. § 140. Wzorzec wyłącznie polskiego skłaniania dwu zajimków, których temata są: pierwiastki j, t. Szukając światła dli polskiego skłinianii zajimkowego, zestawiliśmy w § 138 skłinianie zajimkowe dwu spólnych pierwiistków i, t 4ech pokrewnych języków, jako to: sanskrytu, litewskiego,, starosłowiańskiego i polskiego. W następującym zaś § 139 staraliśmy się wyjaśnić ustrój i budowę każdego skłonnika tych spólnych cztyrem językom zajimków. Obecnie podajemy wzorzec osobny dli samego polskiego skłinianii tychże samych zajimków j, t, których skłonniki a riczej jich formy uzasa- dnim poniżej w dodanych uwagach. 27* |