00000463 |
Previous | 463 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
ROZDZIAŁ III.
429
Wzorzec mieszanego skłamania rzeczowników męzkich kończących się
w mianowniku liczby pojedynczej na cudzoziemskie e, i nijakich na
zajimkowe e.
Temita są: Noe, Linde, podymne, mostowe.
M.
B.
W.
M.
D.
C.
N.
Noe
Noe-m
Noe-go
Noe-mu
Noe-m
Liczba pojedyncza.
Linde p v dymn-e
mostow-e
Linde-m
Linde-go
Linde-mu
Linde-m
p o dymn-em mostow-em
p u dymn-ego mosto v -ego
po dymn-emu mostow-emu
podymn-em mostow-em
Liczba mnoga.
oye
M. Lind-
B.
W.
M. Lind-yfi
D. Lind-yfi
C. Lind-ym
N. Lind-erpi
Uwdga. Według tego wzorca skłiniają się jimiona włisne cudzoziemskie
rodzaju męzkiego, jako to: Goethe, Frankę, Roihe, Bandtke itd. Jimiona te są w7łi-
ściwie dwutemitowe,. s których jeden jest dli liczby pojedyńczój, Linde, kończący
się na e, drugi na spółgłoskę, jako to: Lind itd. Wszystkie te rzeczowniki o tyle
są mieszane, jiż w nirzędniku liczby pojedynczej mają końcówkę rzeczownikową
na em, którego e jednakże w jimionach męzkich nie jest spójka, jaką jest w panem,
synem, lecz nileży do temitu, w rzeczownikach zaś nijakich podymnem, mostowem,
e jest spójka, jaką jest i w formach stadem, polem. Ta spójka rzeczownikowi e
przez wpływ analogiji przeszła do miejscownika, jako to: wpogłównem, w mostowem.
Jednakże niektórzy, nie pomniąc na to, że Linde i tym podobne, których końcówka
e w rodzaju męzkim nie jest zajimkową, lecz nileży do temitu, i że w liczbie mnogićj może być tylko Lindoye, chcą mićć koniecznie wbrew zwyczajowi ustnej mowy w nirzędniku i miejscowniku liczby pojedynczej skłinianie zajimkowe i piszą
z Lindym, w Lindym itd. Takowi zdają się zapominać, że nie tylko w polskim,
ale już w starosłowiańskim języku zdirzi się mieszane skłanianie jednego i tego
samego wyrazu, a w szczególności już w skłanianiu zajimkowym i to włiśnie w nirzędniku liczby pojedynczej, aczkolwiek w rodzaju żeńskim nie różni się ono od nirzędnika tójże liczby skłinianii zajimkowego. Porównij starosłowiańskie ryboją
z dobroją, toją, polskie rybą, z nirzędnikiem dobrą, tą, i zajimkowe skłinianie celownika dobrej, toj, po polsku dobrej, tej i dopełniicza dobryję, toję, po polsku dobro}, Uj s celownikami ryBe, gore, górę i dopełniiczami ryby, góry, góry itd.
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000463 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | ROZDZIAŁ III. 429 Wzorzec mieszanego skłamania rzeczowników męzkich kończących się w mianowniku liczby pojedynczej na cudzoziemskie e, i nijakich na zajimkowe e. Temita są: Noe, Linde, podymne, mostowe. M. B. W. M. D. C. N. Noe Noe-m Noe-go Noe-mu Noe-m Liczba pojedyncza. Linde p v dymn-e mostow-e Linde-m Linde-go Linde-mu Linde-m p o dymn-em mostow-em p u dymn-ego mosto v -ego po dymn-emu mostow-emu podymn-em mostow-em Liczba mnoga. oye M. Lind- B. W. M. Lind-yfi D. Lind-yfi C. Lind-ym N. Lind-erpi Uwdga. Według tego wzorca skłiniają się jimiona włisne cudzoziemskie rodzaju męzkiego, jako to: Goethe, Frankę, Roihe, Bandtke itd. Jimiona te są w7łi- ściwie dwutemitowe,. s których jeden jest dli liczby pojedyńczój, Linde, kończący się na e, drugi na spółgłoskę, jako to: Lind itd. Wszystkie te rzeczowniki o tyle są mieszane, jiż w nirzędniku liczby pojedynczej mają końcówkę rzeczownikową na em, którego e jednakże w jimionach męzkich nie jest spójka, jaką jest w panem, synem, lecz nileży do temitu, w rzeczownikach zaś nijakich podymnem, mostowem, e jest spójka, jaką jest i w formach stadem, polem. Ta spójka rzeczownikowi e przez wpływ analogiji przeszła do miejscownika, jako to: wpogłównem, w mostowem. Jednakże niektórzy, nie pomniąc na to, że Linde i tym podobne, których końcówka e w rodzaju męzkim nie jest zajimkową, lecz nileży do temitu, i że w liczbie mnogićj może być tylko Lindoye, chcą mićć koniecznie wbrew zwyczajowi ustnej mowy w nirzędniku i miejscowniku liczby pojedynczej skłinianie zajimkowe i piszą z Lindym, w Lindym itd. Takowi zdają się zapominać, że nie tylko w polskim, ale już w starosłowiańskim języku zdirzi się mieszane skłanianie jednego i tego samego wyrazu, a w szczególności już w skłanianiu zajimkowym i to włiśnie w nirzędniku liczby pojedynczej, aczkolwiek w rodzaju żeńskim nie różni się ono od nirzędnika tójże liczby skłinianii zajimkowego. Porównij starosłowiańskie ryboją z dobroją, toją, polskie rybą, z nirzędnikiem dobrą, tą, i zajimkowe skłinianie celownika dobrej, toj, po polsku dobrej, tej i dopełniicza dobryję, toję, po polsku dobro}, Uj s celownikami ryBe, gore, górę i dopełniiczami ryby, góry, góry itd. |
