00000623 |
Previous | 623 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
ROZDZIAŁ VI. 589
Uwdgd 1. Prof. Mikłosicz ten szereg 3ci gromady Ićj zaliczi do swój Hćj
klasy i wywodzi niestosownie formy osobowe czasu teraźniejszego od temitu kończącego się na ną, zamiist wprost od temitu na n. Zajiste, temit form osobowych kończący się na n powstił s pełnego temitu kończącego się na ną, to jest
dyign powstało z dyigną, poczym już nie ma potrzeby przy wyprowadzaniu form
osobowych wricać się do wymiany i wyrzutni. Tak samo dzieje się i w sanskrycie,
gdzie pogłos nu traci również końcowe u w formach osobowych sunwas (suyewa),
sunmas (suyemy). Lecz to wypływi z błędnego przypuszczenii, że ostatnii głoska
przed końcówką trybu bezokolicznego fi, nalćży zawsze do temitu, co nie zawsze,
jak to poniżćj zobiczemy, zgidzi się s priwda. Słowa tego szeregu odpowiadają
sanskryckim słowom klasy 5tćj, których pogłosem jest nu, a w niektórych formach osobowych n.
Uwdga 2. O uribiiniu form częstotliwych od słów tego szeregu obicz §
175.
Uwdga 3. Na pozór możniby mi tu zarzucić, czemu nie policzyłem szeregu
2go i 3go do słów dwutemitowych, kiedy we formach: dmę, dąć, tnę, ćąć, płynę,
płynąć, dli oka i ucha pojawiają się dwa temita, dm, in, płyn i drugi dą, cią,
płyną, a włiściwie dę, ćę, płynę? na to odpowiadim, że i w greczyznie i w łacinie tak zwane słowa płynne, to jest kończące swój temit na spółgłoski płynne,
mają w spajaniu swoje osobliwości. Prócz tego w gruncie rzeczy samogłoska ę,
2go szeregu jest tylko zwokalizowaną spółgłoską nosoWą pićrwszego temitu m
lub n. Co się zaś tyczy pogłosu n, oczywistą jest rzeczą, że ten pogłos jest tylko
cząstką całkowitego pogłosu nę, odpowiedniego sanskryckiemu nu. S tych powodów nie zaliczyłem słów szeregu 2go i 3go do słów dwutemitowych.
§ 206.
Wzorzec spajania słów szeregu 4go gromady lej.
Temita kończą się na samogłoski i, e, u, y.
Tryb oznajmujący:
Liczba pojedyńczi. Liczba mnogi.
1. Bi-j-ę, mdle-j-ę 1. fii-je-m, lub fii-je-my, mdle-je-m, lub
mdle-je-my
2. Bi-je-s, mdle-je-s 2. Bi-je-će, mdle-je-će
3. Bi-je, mdleje. 3. Bi-j-ą, mdle-j-ą.
Tryb rozkazujący.
Liczba pojedyńczi. Liczba mnogi.
1. yefidj, lub yefi Biję, mdleję 1. fiijmy, mdlśjmy
2. bij, mdlśj 2. Bijće, mdlśjće
3. yefidj, lub yefi bije, mdleje. 3. yefidj, lub yefi Biją, mdleją.
Tryb bezokolczny:
Bić, mdleć.
Jimiesłowy;
Teraźniejszy:
bez pojimka Bijąc, mdlejąc, s pojimkiem fiijąd, d, e, liczba mnogi fiijąci, Bijące,
mdlejąci itd.
Zaprzeszły :
zbi-ysi) omdU-vsi.
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000623 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | ROZDZIAŁ VI. 589 Uwdgd 1. Prof. Mikłosicz ten szereg 3ci gromady Ićj zaliczi do swój Hćj klasy i wywodzi niestosownie formy osobowe czasu teraźniejszego od temitu kończącego się na ną, zamiist wprost od temitu na n. Zajiste, temit form osobowych kończący się na n powstił s pełnego temitu kończącego się na ną, to jest dyign powstało z dyigną, poczym już nie ma potrzeby przy wyprowadzaniu form osobowych wricać się do wymiany i wyrzutni. Tak samo dzieje się i w sanskrycie, gdzie pogłos nu traci również końcowe u w formach osobowych sunwas (suyewa), sunmas (suyemy). Lecz to wypływi z błędnego przypuszczenii, że ostatnii głoska przed końcówką trybu bezokolicznego fi, nalćży zawsze do temitu, co nie zawsze, jak to poniżćj zobiczemy, zgidzi się s priwda. Słowa tego szeregu odpowiadają sanskryckim słowom klasy 5tćj, których pogłosem jest nu, a w niektórych formach osobowych n. Uwdga 2. O uribiiniu form częstotliwych od słów tego szeregu obicz § 175. Uwdga 3. Na pozór możniby mi tu zarzucić, czemu nie policzyłem szeregu 2go i 3go do słów dwutemitowych, kiedy we formach: dmę, dąć, tnę, ćąć, płynę, płynąć, dli oka i ucha pojawiają się dwa temita, dm, in, płyn i drugi dą, cią, płyną, a włiściwie dę, ćę, płynę? na to odpowiadim, że i w greczyznie i w łacinie tak zwane słowa płynne, to jest kończące swój temit na spółgłoski płynne, mają w spajaniu swoje osobliwości. Prócz tego w gruncie rzeczy samogłoska ę, 2go szeregu jest tylko zwokalizowaną spółgłoską nosoWą pićrwszego temitu m lub n. Co się zaś tyczy pogłosu n, oczywistą jest rzeczą, że ten pogłos jest tylko cząstką całkowitego pogłosu nę, odpowiedniego sanskryckiemu nu. S tych powodów nie zaliczyłem słów szeregu 2go i 3go do słów dwutemitowych. § 206. Wzorzec spajania słów szeregu 4go gromady lej. Temita kończą się na samogłoski i, e, u, y. Tryb oznajmujący: Liczba pojedyńczi. Liczba mnogi. 1. Bi-j-ę, mdle-j-ę 1. fii-je-m, lub fii-je-my, mdle-je-m, lub mdle-je-my 2. Bi-je-s, mdle-je-s 2. Bi-je-će, mdle-je-će 3. Bi-je, mdleje. 3. Bi-j-ą, mdle-j-ą. Tryb rozkazujący. Liczba pojedyńczi. Liczba mnogi. 1. yefidj, lub yefi Biję, mdleję 1. fiijmy, mdlśjmy 2. bij, mdlśj 2. Bijće, mdlśjće 3. yefidj, lub yefi bije, mdleje. 3. yefidj, lub yefi Biją, mdleją. Tryb bezokolczny: Bić, mdleć. Jimiesłowy; Teraźniejszy: bez pojimka Bijąc, mdlejąc, s pojimkiem fiijąd, d, e, liczba mnogi fiijąci, Bijące, mdlejąci itd. Zaprzeszły : zbi-ysi) omdU-vsi. |
