00000682 |
Previous | 682 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
g4g PIŹRWOSKŁADNlA.
ciijsfce wl z welle. Spójijik zas fioćdz jest złożony ze spójijikóy &oć i az. Spójijik lubo i prez skróceije lub, jest także słóvnego pćryistku, znajdującego sę
v słoye luBę i priipotijiku luby (noróynij łaciijsie Ubet za lubet). Spójijik az
odpoyadi, lec tylko etymologicije, starosłoyaijsiemu asie, znacącemu nase jeżeli,
którego póryistiem jest ak, tyle co jak Tak az jak i jak łącą sę s prirostkem kolyek, po staropolsku Mi i znacą praye to samo, jako to: azkolyek,
azkoli, jakkolyek. Zrestą spójijik nas az co do svego rodoyodu sfiodi sę cił-
iem z gociim spójijikem ak, znacącim tyle co nase lez. Spójijiii prećę
i s prirostkem prećęs poystały s prijimka pred i zajimka śę. Podobije spójijik zaś povstił ze zygmuntoysiego zaśę, a zatym s prijimka za i zajimka
śę. Zaipist spójijika zas uzivała stari polsdzna spójijika złożonego lepok,
którego ostatijćj cąstii pak jesce dotyficis uzivi język cesii. Ks. Vujek Gen.
10. 25: Heberoyi lepok urodili śę dwa synoye, nati que sunt Heber filii duo, gde
łaciijsie gue jest oddane prez lepok. Spójijik hąd jest trybem rozkazującim.
Spójijik y$c zdaje sę byc tego samego peryistku co prisłóyek stopija vyzr
sego yęcej, poystały prez odcęce pogłosu ej; zaipist nasego yęe uzivała stari
polsdzna spójijika ano, a zaipist nasego prećę spójijika vzdy, za który yelko-
polsii lud uzivi spójijika ady, adyć i dyć.
11. Następujące spójijiii juz są skłomjikaipi zajimkóy, juz składają sę s pri-
jimkóv i zajimkóy, jako to:, mm jest nirędijiiem rodaju rpjaiego zajimka i, ja, je; tak samo jim, któremu odpoyadi spójijik tym. Błędije pisą
tem. Ovsem składi sę s prijimka o i z ipejscoyijika zajimka ves, wsa, vse.
Zajimiem jest spójnik vsak, wsakoz, wsakze; wselako jest za wsejako prez yyipanę
i na l Spójijiii złożone s prijimka i zajimka są: preto, azotym, zatym. Po-
yewdz jest złożone s prijimka po, zajimka ye za je i ze spójijika az, pred
którym jest vsuvka v dli zapofiezeiji rozseroyi.
12. Spójijiii będące zarazem prisłóvkaipi, o któryfi rodoyode juzesmy móyili, są mijej yęcśj następujące: także, oraz, ba, dopśroz, juz-juz, juzto-juzto,
zi, dli, zito, jak-jak, jak-tak, jile-tyle, zęśćą-zęśćą; wprówde mejSCOYntk recOYijika prawda, fiyba tego samego peryastku co słovo fiyfiić (poróynij bez pofiyby), skorot
póki, dopóki itd.
Nadto ysistie prisłóyfd yzględne yriz z odpovedrjeipi jim tyerdąceipi
są cęscej spójijikaipi, aijizeli prisłóvkaipi, np. kędy, wtedy, póki, dopóty,, dopókąd,
dopótąd.
§ 231.
Podział spójników według jich maczenid.
V poyyzsim paragrafie rozyizalismy spójijiii z lingyisticnego stanoyi-
ska; teriz rozpatryyac sę v rjifi będemy z filologicnego, to jest o jifi zna-
ceiju v zyązku moyy.
Prof. Muckoysii v syojćj gramatyce yydaiji krakoysiego z r. 1849
na str. 194 i następnej deli spójijiii yedług jifi znaceiji v moye na 11 ga-
tunkóv, jaieipi są:
1. Łącące: a, i, także, takoż, tez, tudez, oraz, i-i, Uz, lez4, ba-i, nowet-i, ayi-ayi,
ayi-dopśroz i jinne, np. Na pozątku stworił Bóg yebo y $erfię. A $erpa była
pusta y próznó y ćemnośći były nad głębokośćą, a duli bozi unasól śę nad -codami.
Gen. ), 2. No pozątku było słowo, a stovo było u Boga, a. Bogem było słowo. Jin
1, 1. Rekł tóz Bóg. Gen. 1—24. Ja ći także prebdzdm. Prosił oraz zaklindł. Je-
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000682 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | g4g PIŹRWOSKŁADNlA. ciijsfce wl z welle. Spójijik zas fioćdz jest złożony ze spójijikóy &oć i az. Spójijik lubo i prez skróceije lub, jest także słóvnego pćryistku, znajdującego sę v słoye luBę i priipotijiku luby (noróynij łaciijsie Ubet za lubet). Spójijik az odpoyadi, lec tylko etymologicije, starosłoyaijsiemu asie, znacącemu nase jeżeli, którego póryistiem jest ak, tyle co jak Tak az jak i jak łącą sę s prirostkem kolyek, po staropolsku Mi i znacą praye to samo, jako to: azkolyek, azkoli, jakkolyek. Zrestą spójijik nas az co do svego rodoyodu sfiodi sę cił- iem z gociim spójijikem ak, znacącim tyle co nase lez. Spójijiii prećę i s prirostkem prećęs poystały s prijimka pred i zajimka śę. Podobije spójijik zaś povstił ze zygmuntoysiego zaśę, a zatym s prijimka za i zajimka śę. Zaipist spójijika zas uzivała stari polsdzna spójijika złożonego lepok, którego ostatijćj cąstii pak jesce dotyficis uzivi język cesii. Ks. Vujek Gen. 10. 25: Heberoyi lepok urodili śę dwa synoye, nati que sunt Heber filii duo, gde łaciijsie gue jest oddane prez lepok. Spójijik hąd jest trybem rozkazującim. Spójijik y$c zdaje sę byc tego samego peryistku co prisłóyek stopija vyzr sego yęcej, poystały prez odcęce pogłosu ej; zaipist nasego yęe uzivała stari polsdzna spójijika ano, a zaipist nasego prećę spójijika vzdy, za który yelko- polsii lud uzivi spójijika ady, adyć i dyć. 11. Następujące spójijiii juz są skłomjikaipi zajimkóy, juz składają sę s pri- jimkóv i zajimkóy, jako to:, mm jest nirędijiiem rodaju rpjaiego zajimka i, ja, je; tak samo jim, któremu odpoyadi spójijik tym. Błędije pisą tem. Ovsem składi sę s prijimka o i z ipejscoyijika zajimka ves, wsa, vse. Zajimiem jest spójnik vsak, wsakoz, wsakze; wselako jest za wsejako prez yyipanę i na l Spójijiii złożone s prijimka i zajimka są: preto, azotym, zatym. Po- yewdz jest złożone s prijimka po, zajimka ye za je i ze spójijika az, pred którym jest vsuvka v dli zapofiezeiji rozseroyi. 12. Spójijiii będące zarazem prisłóvkaipi, o któryfi rodoyode juzesmy móyili, są mijej yęcśj następujące: także, oraz, ba, dopśroz, juz-juz, juzto-juzto, zi, dli, zito, jak-jak, jak-tak, jile-tyle, zęśćą-zęśćą; wprówde mejSCOYntk recOYijika prawda, fiyba tego samego peryastku co słovo fiyfiić (poróynij bez pofiyby), skorot póki, dopóki itd. Nadto ysistie prisłóyfd yzględne yriz z odpovedrjeipi jim tyerdąceipi są cęscej spójijikaipi, aijizeli prisłóvkaipi, np. kędy, wtedy, póki, dopóty,, dopókąd, dopótąd. § 231. Podział spójników według jich maczenid. V poyyzsim paragrafie rozyizalismy spójijiii z lingyisticnego stanoyi- ska; teriz rozpatryyac sę v rjifi będemy z filologicnego, to jest o jifi zna- ceiju v zyązku moyy. Prof. Muckoysii v syojćj gramatyce yydaiji krakoysiego z r. 1849 na str. 194 i następnej deli spójijiii yedług jifi znaceiji v moye na 11 ga- tunkóv, jaieipi są: 1. Łącące: a, i, także, takoż, tez, tudez, oraz, i-i, Uz, lez4, ba-i, nowet-i, ayi-ayi, ayi-dopśroz i jinne, np. Na pozątku stworił Bóg yebo y $erfię. A $erpa była pusta y próznó y ćemnośći były nad głębokośćą, a duli bozi unasól śę nad -codami. Gen. ), 2. No pozątku było słowo, a stovo było u Boga, a. Bogem było słowo. Jin 1, 1. Rekł tóz Bóg. Gen. 1—24. Ja ći także prebdzdm. Prosił oraz zaklindł. Je- |
