00000825 |
Previous | 825 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
— 11 —
Do str. 90. V ustępe o głośe jaf zitij od yfcrsa 5. jak nistępuje:
V polszizne bripi jaf yedług nistępstya jidącifi za ną głosek śediporako: to
jest jak e jasno, S ćemnó, e śćiśiionó, o jasno, & ćemnó, o jasno, ó ćemnó. Stąd
yypłyyi potreba v urądenu gramatiznógo abecadła polskógo, ficąc pogodić fonetikę
z etymologiją, zęby podać na jej oznazenó śedeip postaci, jako to: e jasno, e ćemne, e śćiśnonó, a jasno, i ćemnó, o jasno i ó ćemnó itd.
Na str. 92.1ło ustępu pod o nó kreskovanym dodij: „tę samogłoskę odtąd nazyyać będemy jasną;" do ustępu zaś pod ó krtskoyanym dodij: „to 6 odtąd nazyyać będemy ćemnym."
V tiblici obejmującej ysistkó spółgłoski tyardó i zipękzonó na str. 104. uipe-
szono błędne spółgłoskę r pod poyevnómi v ipejsce nileżące śę spółgłosce z, opu-
szonej v tiblici; spółgłosce boyem r, jako córce spółgłoski płynnej r, nilezi śę ipejsce pod płynnómi.
Str. 107. do nr. 2. po słovafi: „ze nase ptdk pofiodi od starosłoyanskógo ptafi",
dodij: „od którógo, ściśle rez 6orąc, uriBi śę nase ptdsek, ptdsino, ptastvo, a bynijmnej od ptdk."
Str. 109. do § 15.
Ogólne* prawidła na używanie spółgłosek miękkich.
S tym ysistkim, poneyiz pisoyni nasa v środku i na końcu vyrazóv poyinna
być etymologizną, a nó fonetizną, preto v rezovnikafi na ey, jako to: krey, brey,
fiorąyey itd., jakkolyek yymiyimy krew, brew, fiorąyew itd. poyimpbyśmy pisać na
końcu y, a nó v, gdyż tu temit ne konzi śę na w, lez na y, jak tego doyodą dalse
skłonniki kryi, bryi itd. To samo rozuipóć nilezi o trybafi rozkazującifi, któryfi
znarpeiiem jest j, bo jak pisem dy, noś, troć, ^dJ" itd., tak tez na rez .gramatiki
poyimpbyśmy pisać rófi, móy, trap, traf itd., a nó rób, mów, trdp, traf, poipimo ze
tak yymiyimy.
Str. 119. nr. 3. Uwdga. Po syzącifi fiyiloyyfi c, z, ć, d, d, konzącifi zgłoskę,
ne może następoyać zgłoska zazinająca śę od poyevnej syzącej, jakemi są poyevnó
z, z, 3, s, s, ś, i na tej zisadę fyziologiznej opfcra śę prayidło, ze opuszimy nisuykę s
s pogłosóy stwo, ski i zaipist zesski, ru&slci, saSski, bozski, bózstwo, mnózstwo, pisem
i pisać poyinniśmy po upodobneipi zipękzonyfi spółgłosek clo yyrućić śę mającógo
zęboyógo s v zęboyć s lub z, np. eeski, ruski, saski, bożki, bóztwo, mnóztwo, zaipist
zesski, russki, bozski, bózstwo, mnózstwo itd.
To samo rozuipóć nilezi o formafi ludki, rojewódtwo, wojevódki itd., zaipist ludski, wojewódski, wojevódstvo itd. S tego tez povodu spółgłoski e, z pred koncóyką si
preipenamy napoyrót v t, np. gorąei gorętsi, razi rętsi itd. Jednakże po z, s, z
znajdujemy koncóvkę si, tak stopna yyzsógo, jako tez jiipesłovu zapresłego, jako to:
riizsi, srozsi, bliżsi, qóssi, zayózsi, y którym to ra3e stari Słoyane kładli pred si
sYoje jor, róvne jak v sesafi, nase ssać.
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000825 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | — 11 — Do str. 90. V ustępe o głośe jaf zitij od yfcrsa 5. jak nistępuje: V polszizne bripi jaf yedług nistępstya jidącifi za ną głosek śediporako: to jest jak e jasno, S ćemnó, e śćiśiionó, o jasno, & ćemnó, o jasno, ó ćemnó. Stąd yypłyyi potreba v urądenu gramatiznógo abecadła polskógo, ficąc pogodić fonetikę z etymologiją, zęby podać na jej oznazenó śedeip postaci, jako to: e jasno, e ćemne, e śćiśnonó, a jasno, i ćemnó, o jasno i ó ćemnó itd. Na str. 92.1ło ustępu pod o nó kreskovanym dodij: „tę samogłoskę odtąd nazyyać będemy jasną;" do ustępu zaś pod ó krtskoyanym dodij: „to 6 odtąd nazyyać będemy ćemnym." V tiblici obejmującej ysistkó spółgłoski tyardó i zipękzonó na str. 104. uipe- szono błędne spółgłoskę r pod poyevnómi v ipejsce nileżące śę spółgłosce z, opu- szonej v tiblici; spółgłosce boyem r, jako córce spółgłoski płynnej r, nilezi śę ipejsce pod płynnómi. Str. 107. do nr. 2. po słovafi: „ze nase ptdk pofiodi od starosłoyanskógo ptafi", dodij: „od którógo, ściśle rez 6orąc, uriBi śę nase ptdsek, ptdsino, ptastvo, a bynijmnej od ptdk." Str. 109. do § 15. Ogólne* prawidła na używanie spółgłosek miękkich. S tym ysistkim, poneyiz pisoyni nasa v środku i na końcu vyrazóv poyinna być etymologizną, a nó fonetizną, preto v rezovnikafi na ey, jako to: krey, brey, fiorąyey itd., jakkolyek yymiyimy krew, brew, fiorąyew itd. poyimpbyśmy pisać na końcu y, a nó v, gdyż tu temit ne konzi śę na w, lez na y, jak tego doyodą dalse skłonniki kryi, bryi itd. To samo rozuipóć nilezi o trybafi rozkazującifi, któryfi znarpeiiem jest j, bo jak pisem dy, noś, troć, ^dJ" itd., tak tez na rez .gramatiki poyimpbyśmy pisać rófi, móy, trap, traf itd., a nó rób, mów, trdp, traf, poipimo ze tak yymiyimy. Str. 119. nr. 3. Uwdga. Po syzącifi fiyiloyyfi c, z, ć, d, d, konzącifi zgłoskę, ne może następoyać zgłoska zazinająca śę od poyevnej syzącej, jakemi są poyevnó z, z, 3, s, s, ś, i na tej zisadę fyziologiznej opfcra śę prayidło, ze opuszimy nisuykę s s pogłosóy stwo, ski i zaipist zesski, ru&slci, saSski, bozski, bózstwo, mnózstwo, pisem i pisać poyinniśmy po upodobneipi zipękzonyfi spółgłosek clo yyrućić śę mającógo zęboyógo s v zęboyć s lub z, np. eeski, ruski, saski, bożki, bóztwo, mnóztwo, zaipist zesski, russki, bozski, bózstwo, mnózstwo itd. To samo rozuipóć nilezi o formafi ludki, rojewódtwo, wojevódki itd., zaipist ludski, wojewódski, wojevódstvo itd. S tego tez povodu spółgłoski e, z pred koncóyką si preipenamy napoyrót v t, np. gorąei gorętsi, razi rętsi itd. Jednakże po z, s, z znajdujemy koncóvkę si, tak stopna yyzsógo, jako tez jiipesłovu zapresłego, jako to: riizsi, srozsi, bliżsi, qóssi, zayózsi, y którym to ra3e stari Słoyane kładli pred si sYoje jor, róvne jak v sesafi, nase ssać. |
