00000828 |
Previous | 828 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
— 14 —
Str. 135. do § 28a.
Etymologijd, czyli rodowód samogłosek polskich i słowiańskich.
Jistneje v języku polskim pofiodnó a jasno, poystałe ze samogłoski nosovej
prez utratę nosovógo bripeni, i ten pripidek zafiodi v koncóvce dopełnaza lizby
poj. rezoyipkóv męzkifi i nijakifi, np. pana, grona. Kodovód tej koncóyki a yyvodę
ze sanskrickój koncóyki am, albo yprost prez odrucenó z dm spółgłoski m, albo
na drode słoyanskej za pośredipctyem samogłoski nosoyfej ę,, preipenorój v a. Poróynij nase pamątka, pozątek i zeskó pomdtka, pozdtek, i zeskó jiipesłovy zasu te-
ragnejsógo na a, jako to: pieto, jda za nase plotąc, jidąc, któro nis pouzają, ze
v dedine słoyanskej poystaje o ze samogłoski nosovej.
Do § 28a. dodij jesze, ze v polskim języku nekedy, az rid£o, prefiodi pfer-
yotnó, zili jasno o v jasno e; np. partikuła loda u Skargi i Vujka, brrpi pospoliće
u Knapskógo v jego Adagijafi Uda, z e jasnym. Sanskricki forma odanti brrpi u nis
z e jasnym jedą.
§ 28b. str. 138. do ustępu c.
O rodowodzie samogłoski y.
Jakkolyek spójnik i, następująci po yyrazafi konzącifi śę na spółgłoskę, poyin-
nibyśmy yymiyać zisto, to jest bez popredającego j, to jednakże nó możni ganić,
jeżeli ipimoyolne, dli zapoBezeni rozgevoyi, yymiyimy po yyrazafi konzącifi śę na
samogłoskę to i jak zgłoskę ji, np. jd i on bripi v ustafi nasifi v samej rezi jd ji
on. Tak samo y prijde i pójdę; yymiyimy tu i jak ji.
S tym Ysistkim takoyó ciłkem upravnonó yymiyanó tego spójnika po samogłosce ze spółgłoską j ne upovizi]i nis ycale, abyśmy ten spójnik riz pisali ji,
drugi riz i, zyłisza ze Pisare Zigmuntoysci v jednym i drugim ragę pisali ten
spójnik zavse prez y.
Do str. 139. § 28c.
Rodowód samogłosek nosowych ę, ą, i o jich pochodnych.
Pofiodnó zaś od nosoyyfi są y polskim języku a, u, y, i, e. O pofiodnym a
jasnym móyiło śę v doditku do § 28a.
Do str. 140. Uwdga 3. Jeżeli temit v skłinaipi konzi śę na spółgłoskę
zipękzoną, np. kość, krey, kolej itd., ytedy koncóyką dopełnaza lizby poj. y preipe-
ipć śę musi v i, np. kości, kryi, koleji, zaipist kośćy, kryy, kolejy, yedług analogiji
ryby, wody. A tak, jeżeli rozvizim, co śę poyedało v povyzsim paragrafe i v doditku do § 28a., spostrezem, ze i v nasim języku ze samogłosek nosoyyfi povstają
netylko y, e, ale róvnez samogłoski u, i, a, któro gdejindej są samogłoskami głó-
ynćmi, zili pfcryotnómi, tu zaś pofiodnemi,, poystałómi ze samogłosek nosoyyfi. Tu
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000828 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | — 14 — Str. 135. do § 28a. Etymologijd, czyli rodowód samogłosek polskich i słowiańskich. Jistneje v języku polskim pofiodnó a jasno, poystałe ze samogłoski nosovej prez utratę nosovógo bripeni, i ten pripidek zafiodi v koncóvce dopełnaza lizby poj. rezoyipkóv męzkifi i nijakifi, np. pana, grona. Kodovód tej koncóyki a yyvodę ze sanskrickój koncóyki am, albo yprost prez odrucenó z dm spółgłoski m, albo na drode słoyanskej za pośredipctyem samogłoski nosoyfej ę,, preipenorój v a. Poróynij nase pamątka, pozątek i zeskó pomdtka, pozdtek, i zeskó jiipesłovy zasu te- ragnejsógo na a, jako to: pieto, jda za nase plotąc, jidąc, któro nis pouzają, ze v dedine słoyanskej poystaje o ze samogłoski nosovej. Do § 28a. dodij jesze, ze v polskim języku nekedy, az rid£o, prefiodi pfer- yotnó, zili jasno o v jasno e; np. partikuła loda u Skargi i Vujka, brrpi pospoliće u Knapskógo v jego Adagijafi Uda, z e jasnym. Sanskricki forma odanti brrpi u nis z e jasnym jedą. § 28b. str. 138. do ustępu c. O rodowodzie samogłoski y. Jakkolyek spójnik i, następująci po yyrazafi konzącifi śę na spółgłoskę, poyin- nibyśmy yymiyać zisto, to jest bez popredającego j, to jednakże nó możni ganić, jeżeli ipimoyolne, dli zapoBezeni rozgevoyi, yymiyimy po yyrazafi konzącifi śę na samogłoskę to i jak zgłoskę ji, np. jd i on bripi v ustafi nasifi v samej rezi jd ji on. Tak samo y prijde i pójdę; yymiyimy tu i jak ji. S tym Ysistkim takoyó ciłkem upravnonó yymiyanó tego spójnika po samogłosce ze spółgłoską j ne upovizi]i nis ycale, abyśmy ten spójnik riz pisali ji, drugi riz i, zyłisza ze Pisare Zigmuntoysci v jednym i drugim ragę pisali ten spójnik zavse prez y. Do str. 139. § 28c. Rodowód samogłosek nosowych ę, ą, i o jich pochodnych. Pofiodnó zaś od nosoyyfi są y polskim języku a, u, y, i, e. O pofiodnym a jasnym móyiło śę v doditku do § 28a. Do str. 140. Uwdga 3. Jeżeli temit v skłinaipi konzi śę na spółgłoskę zipękzoną, np. kość, krey, kolej itd., ytedy koncóyką dopełnaza lizby poj. y preipe- ipć śę musi v i, np. kości, kryi, koleji, zaipist kośćy, kryy, kolejy, yedług analogiji ryby, wody. A tak, jeżeli rozvizim, co śę poyedało v povyzsim paragrafe i v doditku do § 28a., spostrezem, ze i v nasim języku ze samogłosek nosoyyfi povstają netylko y, e, ale róvnez samogłoski u, i, a, któro gdejindej są samogłoskami głó- ynćmi, zili pfcryotnómi, tu zaś pofiodnemi,, poystałómi ze samogłosek nosoyyfi. Tu |
