00000838 |
Previous | 838 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
— 24 —
Str. 177. do nr. 4. dodij: V stopnafi yyzsifi pąknejsi, skromnejsi, mrpjsi, ej
nó jest ysuyką, lez całe zakonzenó ejsi jest pogłosem stopna yyzsego. Natoipist
ysiiyka ej znajduje śę v priipotnikafi stopna róvnćgo diśejsi, tutejsi, tamtejsi
Str. 177. do nr. 5, Vyrazy tu pritozonó Yelkopolane yymiyają z e ćemnym,
i to może było povodem, ze kś. Vujek i Knapski nó odróznali, jeden v Bibliji
z r. 1599., clrugi v syojifi Słovnikaii, i ćemnógo od e śćiśnonógo.
Str. 177. clo Uyigi 2. Lez jeżeli nó ficemy pisać ztyry, syr, styr, śekira itd.,.
v takim ragę yedług analogiji dobrimi, którimi za dobrymi, którymi, pofiylać takove
i nó ku i, lez ku o, np. ztery, sir, stir, śekira, a nó etery, ser, ster, śekera.
Str. 177. do Uyigi 3. Kś. Vujek v syojej Bibliji z r. 1599. pisę vprivde
diii, oyi?i, lez tu uyizić nilezi, jiz to e v skutek otazającifi je spółgłosek d, ^ ne
pofiyli śę tu ku i, lez ku o, to jest din, ogin, a bynijmnej dhi, °$&n-
Str. 178. clo Uyigi 5. Ze e v dobri, pąkni, tak v liz6e poj., jak i mn. nó
pofiyli śę ku i, lez ku o, poyedało śę poyyzej, i tak samo śę rez mi co do form
dobrigo, dobremu, tak na rodij męzki, jak i nijaki. Kś. Vujek jednakovo kreskuje,
tak i ćemnó, jak i i śćiśnonó i dosyć zgodne ze sobą, z yyjątkem tylko y skłinanu
zajimkóy bezpojimkovyfi, v któryfi ne zayse zgidi śę sim ze sobą. I nó div, gdyż
kś. Vujek nó mógł v zaśe svojim yedeć aip o kontrakciji, ani o yyrutip, aip o rózipci skłinani zajimkóy bezpojimkoyyfi i pojimkoyyfi. Co śę zaś tyzi kś. Knapskó-
go, którógo cały text polskifi prisłoyi z r. 1632. prezitiłem, prekoniłem śę, ze on
ysęde króskuje zaipist i ćemnógo lub śćiśnonógo, tylko e jasno yedług analogiji
óvzasoyógo oznazani o jasnógo, zostiyi zaś tak i ćemnó, jak i i śćiśnonó bez
znaipeni. V ten sim sposób zostiyi bez znarpeni tak i ćemnó, jak i e śćiśnonó,
oznaza zaś znaipeiiem ocl prayej ku leyój e jasno v Polsko-Łaćinsko-Greckim Sło-
vniku svojim z r. 1643.
Uwdga. Poyedino, ze ź'śćiśnonó, poystałó prez stopnoyanó z y, v środku
yyrazóy jest ćemnó, np. ztiry, sir za ztyry, syr; jednakże v skłinanu zajimkóy bez-
pojimkoyym koncoye e, zastępujące diynejsó y jest jasne, np. v te, one, owe za
staropolsko formy ty, ony, owy.
V końcu dodaję streszene prayideł dli i i e ćemnógo.
a) 1. i ćemnó poystaje tedy v nasim języku s kontrakciji, np. mi, twe, swi, dobri,
pąkni, poystałó s form pełnyfi moje, twoje, swoje, dobroje, peknoje V liz6e poj.,
lub ze starosłoyanskifi form dobryję, pąknyją v liz6e mn.
2. V skłinanu pojimkoyym, tak zajimkóy, jak priipotipkóy pred zakonzenami
go mu, dli yyrutip popredającógo j s form jego jemu, np. dobrigo dobrimu,
którigo którimu za dobrjego dobrjemu, którjego którjemu. V skłinaipi zaś zajimkóy bezpojimkoyym, e precl tyipiz zakonzenami go mu jest jasne, np. mo-
Je9°> Je9°> onego, tego, mojemu, onemu, temu, wsistke?nu, owego, owemu.
3. Tak samo koncoyó e v ipanoYiiiku żeńskim lizby mn. zajimkóy v skłinanu bezpojimkoyym yedług analogiji je, jako to: te, one, owe, nase, wase, wsistke, y zim
* '■*
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000838 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | — 24 — Str. 177. do nr. 4. dodij: V stopnafi yyzsifi pąknejsi, skromnejsi, mrpjsi, ej nó jest ysuyką, lez całe zakonzenó ejsi jest pogłosem stopna yyzsego. Natoipist ysiiyka ej znajduje śę v priipotnikafi stopna róvnćgo diśejsi, tutejsi, tamtejsi Str. 177. do nr. 5, Vyrazy tu pritozonó Yelkopolane yymiyają z e ćemnym, i to może było povodem, ze kś. Vujek i Knapski nó odróznali, jeden v Bibliji z r. 1599., clrugi v syojifi Słovnikaii, i ćemnógo od e śćiśnonógo. Str. 177. clo Uyigi 2. Lez jeżeli nó ficemy pisać ztyry, syr, styr, śekira itd.,. v takim ragę yedług analogiji dobrimi, którimi za dobrymi, którymi, pofiylać takove i nó ku i, lez ku o, np. ztery, sir, stir, śekira, a nó etery, ser, ster, śekera. Str. 177. do Uyigi 3. Kś. Vujek v syojej Bibliji z r. 1599. pisę vprivde diii, oyi?i, lez tu uyizić nilezi, jiz to e v skutek otazającifi je spółgłosek d, ^ ne pofiyli śę tu ku i, lez ku o, to jest din, ogin, a bynijmnej dhi, °$&n- Str. 178. clo Uyigi 5. Ze e v dobri, pąkni, tak v liz6e poj., jak i mn. nó pofiyli śę ku i, lez ku o, poyedało śę poyyzej, i tak samo śę rez mi co do form dobrigo, dobremu, tak na rodij męzki, jak i nijaki. Kś. Vujek jednakovo kreskuje, tak i ćemnó, jak i i śćiśnonó i dosyć zgodne ze sobą, z yyjątkem tylko y skłinanu zajimkóy bezpojimkovyfi, v któryfi ne zayse zgidi śę sim ze sobą. I nó div, gdyż kś. Vujek nó mógł v zaśe svojim yedeć aip o kontrakciji, ani o yyrutip, aip o rózipci skłinani zajimkóy bezpojimkoyyfi i pojimkoyyfi. Co śę zaś tyzi kś. Knapskó- go, którógo cały text polskifi prisłoyi z r. 1632. prezitiłem, prekoniłem śę, ze on ysęde króskuje zaipist i ćemnógo lub śćiśnonógo, tylko e jasno yedług analogiji óvzasoyógo oznazani o jasnógo, zostiyi zaś tak i ćemnó, jak i i śćiśnonó bez znaipeni. V ten sim sposób zostiyi bez znarpeni tak i ćemnó, jak i e śćiśnonó, oznaza zaś znaipeiiem ocl prayej ku leyój e jasno v Polsko-Łaćinsko-Greckim Sło- vniku svojim z r. 1643. Uwdga. Poyedino, ze ź'śćiśnonó, poystałó prez stopnoyanó z y, v środku yyrazóy jest ćemnó, np. ztiry, sir za ztyry, syr; jednakże v skłinanu zajimkóy bez- pojimkoyym koncoye e, zastępujące diynejsó y jest jasne, np. v te, one, owe za staropolsko formy ty, ony, owy. V końcu dodaję streszene prayideł dli i i e ćemnógo. a) 1. i ćemnó poystaje tedy v nasim języku s kontrakciji, np. mi, twe, swi, dobri, pąkni, poystałó s form pełnyfi moje, twoje, swoje, dobroje, peknoje V liz6e poj., lub ze starosłoyanskifi form dobryję, pąknyją v liz6e mn. 2. V skłinanu pojimkoyym, tak zajimkóy, jak priipotipkóy pred zakonzenami go mu, dli yyrutip popredającógo j s form jego jemu, np. dobrigo dobrimu, którigo którimu za dobrjego dobrjemu, którjego którjemu. V skłinaipi zaś zajimkóy bezpojimkoyym, e precl tyipiz zakonzenami go mu jest jasne, np. mo- Je9°> Je9°> onego, tego, mojemu, onemu, temu, wsistke?nu, owego, owemu. 3. Tak samo koncoyó e v ipanoYiiiku żeńskim lizby mn. zajimkóy v skłinanu bezpojimkoyym yedług analogiji je, jako to: te, one, owe, nase, wase, wsistke, y zim * '■* |
