00000850 |
Previous | 850 of 881 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
— 36 —
Str. 363. do § 119,
Dopełniacz liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich.
Dopełnaz lizby mnogój rezoyipkóy cudogemskifi na ijd n& tylko kś. Vujek, ale
róvnez kś. Skarga, kś. Birkoyski i kś. Kuzborski v prekłade Tridenckógo Katefii-
zmu konzą na ij, to jest na iy lub yy, i mylą śę zatym ći, któri sądą, ze to za-
konzenó ij v dopełnazu lizby mn. rezovipkóv cudogemskifi jest tylko yymysłem gra-
matikóy, bo prećivne kś. Kopzinski polecając to zakonzenó formy ij lub yj, oparł
śę tylko na povade Pisaróy Zigmuntovskffi, i to takifi, s któryfi ziden n& pisił
Gramatiki Języka Polskógo.
Str. 377. § 125. do wzorca 1.
Wzorce pierwszego skłonienia.
V celoyipku lizby mn. zakonzeni om, pisę kś. Vujek v svojej Bibliji z r. 1599.
bez yyjątku z ó ćemnym v zupełnej zgodę z yelkopolskim yymiyanem, jako to:
olbrimóm, baranom, wołom, zębom, dębom, zmysłom. Ta uviga odnosi śę ne tylko
do celovipka lizby mn. Igo yzorca, lez także do ysistkifi celoyipkóy skłinani re-
zoynikóy.
Do yzorca 2. Uwdga. Póneyiz formy lizby mn. gości, ludi poystały prez
kontrakciją ze starosłoyanskifi form gośfije, ludije, preto nilezałoby pisać i yymiyać
te formy gości, ludi z i ćemnym.
Str. 379. § 126. do wzorca 2.
Wzorce drugiego skłonienia.
Dalsó badano Pisaróy Zigmuntovskifi prekonało ipę, porpimo błędóv dru-
karskifi i pomyłek i nepeynośći samyfize Autoróv, ze tylko koncóyki e, a, jako poystałó s kontrakciji starosłoyanskifi zakonzen ije, ija, poyinny śę pisać i yymiyać
z i i d ćemnćmi, jako to: zdani zdana, ndrędi ndrędd, pHstofi prisłoyd, po starosłoyansku zdanije, narędije, pristoyije, zdanije. Vsistkó zaś jinnó skłonniki urifiają
śę od temitóy zdań, ndręd, pristoy, a zatym v nirędniku lizby poj. jest e jasno,
v ipejscovipku i nirędipku lizby mn. spójka a pozostaje jasną, jako to: zdałem,
zdanami, zdanafi; ndrędem itd., gdyż i, d ćemnó ne mogą być V skłinanu spójkami.
S tego povodu vzorec 2. delim na 2 seregi, s któryfi pervsi pozostaje pri prikładafi pole, jaje, stolce s koncoyym e jasnym. Skłinanó zaś prikładóv zdani, ndrędi,
prisłoyi, s koncoyym i ćemnym zalizim do seregu b., którógo skłinanó jest następująco:
| Title | Krytyczno-porównáwczá gramatyka je̦zyka polskiego |
| Creator | Malinowski, Franciszek Ksawery |
| Publisher | L. Rzepecki |
| Place of Publication | W Poznaniu |
| Date | 1869 |
| Language | pol |
| Type | Books/Pamphlets |
| Title | 00000850 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | — 36 — Str. 363. do § 119, Dopełniacz liczby mnogiej rzeczowników męzkich, żeńskich i nijakich. Dopełnaz lizby mnogój rezoyipkóy cudogemskifi na ijd n& tylko kś. Vujek, ale róvnez kś. Skarga, kś. Birkoyski i kś. Kuzborski v prekłade Tridenckógo Katefii- zmu konzą na ij, to jest na iy lub yy, i mylą śę zatym ći, któri sądą, ze to za- konzenó ij v dopełnazu lizby mn. rezovipkóv cudogemskifi jest tylko yymysłem gra- matikóy, bo prećivne kś. Kopzinski polecając to zakonzenó formy ij lub yj, oparł śę tylko na povade Pisaróy Zigmuntovskffi, i to takifi, s któryfi ziden n& pisił Gramatiki Języka Polskógo. Str. 377. § 125. do wzorca 1. Wzorce pierwszego skłonienia. V celoyipku lizby mn. zakonzeni om, pisę kś. Vujek v svojej Bibliji z r. 1599. bez yyjątku z ó ćemnym v zupełnej zgodę z yelkopolskim yymiyanem, jako to: olbrimóm, baranom, wołom, zębom, dębom, zmysłom. Ta uviga odnosi śę ne tylko do celovipka lizby mn. Igo yzorca, lez także do ysistkifi celoyipkóy skłinani re- zoynikóy. Do yzorca 2. Uwdga. Póneyiz formy lizby mn. gości, ludi poystały prez kontrakciją ze starosłoyanskifi form gośfije, ludije, preto nilezałoby pisać i yymiyać te formy gości, ludi z i ćemnym. Str. 379. § 126. do wzorca 2. Wzorce drugiego skłonienia. Dalsó badano Pisaróy Zigmuntovskifi prekonało ipę, porpimo błędóv dru- karskifi i pomyłek i nepeynośći samyfize Autoróv, ze tylko koncóyki e, a, jako poystałó s kontrakciji starosłoyanskifi zakonzen ije, ija, poyinny śę pisać i yymiyać z i i d ćemnćmi, jako to: zdani zdana, ndrędi ndrędd, pHstofi prisłoyd, po starosłoyansku zdanije, narędije, pristoyije, zdanije. Vsistkó zaś jinnó skłonniki urifiają śę od temitóy zdań, ndręd, pristoy, a zatym v nirędniku lizby poj. jest e jasno, v ipejscovipku i nirędipku lizby mn. spójka a pozostaje jasną, jako to: zdałem, zdanami, zdanafi; ndrędem itd., gdyż i, d ćemnó ne mogą być V skłinanu spójkami. S tego povodu vzorec 2. delim na 2 seregi, s któryfi pervsi pozostaje pri prikładafi pole, jaje, stolce s koncoyym e jasnym. Skłinanó zaś prikładóv zdani, ndrędi, prisłoyi, s koncoyym i ćemnym zalizim do seregu b., którógo skłinanó jest następująco: |
