Page 127-128 |
Previous | 76 of 552 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
m
VITA SANCTI HILARU
quara verba Exodi jìi : Ego sum qui sum, natura) di- A nalivìtatem vacala, el ad cwleslem regeneralionem ob-
vince incoraprehensibilera cognilionem aplìssimo ad ìntelligentiara huraanara serraone sìgnifìcarenl; ac postea se ex Esai xl, 12, el lxvi, 1, Deura immen¬ sum ; ex Psal. cxxxvni, 7, nlira rerum intelligenlìas infìnilum, et ex Sap. xm, 5, totius pulehritudinis pulcherrimura didicìsse.
4. His le-jtis, jara non incerlus fluctuabat animus quis colendus essel ; falìgabalur lamen partim suo, panìm corporis metu {num. 6 et 7) ; quia ipsi suberat naluralis sensus, ut iiietatis professionera spes aliqua incorruplre bealiludinis alerei, quara sancla de Deo opinio ct boni mores mererentur. Sed ex Evaui^i^elii Joannis initio mens tiepida et aiixia plus spei invenìt quara exspectabat : ex quo primum ad cognilionem
tinendam poleslati suw permissa est, tam existimandus est loqui de sua recenti per b;iptismnin regenera¬ tione, quam gralulari se in ea religione ìnstiluium, qua nova animi nativilas non iiiteritnra, divinaque corpòrum post hanc vitara regeneralio speraniur; eo(|ue se liberalum raetu, quo antea se fatìgalum dixil, ne animus corpusve ìiuerirent.
6. Neque effìcacius ex antiquis probant, Hilariura in adulta dumtaxat retate Cbiìstìanis mysteriis fuisse iniliatuni. H.tc quìdera Esaiae veiba Gloria Libanì ad te veniet, ita exponit Hieronymus, ni cura Cy|)riano, quem idolorum cidlui diu mancipalum fuìsse non infìciandura esl, Hilarìura nostrum conjungat alque comparet in hunc modum : Vir sanctus et eloqueniìs-
Dei pairis ìmbuitur (//wm. 9 ^f 10); deinde quod i\n- B sì^^^^'-s maityr Cyprianus, et nostri temporis confessor
tea naiurali sensu de Creatoris sui aelernitaie, infìni- lale etspecie opinabatur, proprium esse etiain Unige¬ nito Deo accipit; audit postremo, unicuique esse Dei Filio poteslalera fìeri, ac proplerea Verbura carnera factum esse, ut per Deum Verbum carnera factura caro profìceretin Deura Yerbum. Unde cum tandem concludat : Hanc itaque divini sacramenti doctrinam mens Iwta suscepit, in Deum proficiens per carnem, et in novam nalivìtatem per fidem vacata, el ad cwleslem regeneralionem obtinendam potestatì suw permissa : innuere videlur, se in aUale jam provecla, ex Scrip¬ turarum leclione, a geniiii religione ad Chrislianara perductum esse {num. ìì).
5. Verumtamen qnod Foriunaius de ilio scribit
Hilarius, nonne libi videntur excelsw quondam in sw¬ culo arbores wdificasse Ecclesiam /-e/.^ Sed apertum est hoc uno Hilarium et Cy|)rìanuni una conjungi, quod ambo excelsa; fuerint arbores. At vero Cypria¬ num, qua gentilem, non excelsara, sed hunii potius repeniera arborera exstìtisse quis neget? Unde nec ab Hieronymo dìcunlur excelsw quondam in gentili'' tate arbores, sed in swculo : ut Clero opponatur sa)- culum, in quo cura nobilitate generis, doctrinse splen-* dorè, ac singulari morum probilate claruissent, to¬ tani illam gloriam suo ìn Clerum transitu ad Ecclesìae ulilitatem, decus et ornamentum Iranstulerìnt. Neque niagis esl obscurum, quid Augusiinus sibi velit his verbis : Nonne respìcimus quanto auro el argento et
{db. !, n. 5) : A cunabulis tanta sapientia primitiva ejus C veste suffarcinalus exieril de ^Egypio Cyprianus doclor
laclabatur infantia, ul jam lunc potuisset inielligì, Christum in suis causis prò obtinenda Victoria necessa- rìum sibi mìlìiem jussisse propagari, hoc potius sonat, Hilarium vìdelicet jam ab infantia Cbristum induisse, et Christianam doctrina cum lacle suxisse. Ne(pie his repugnat librorum de Trinitale exordium. Cura enim in eo selectis Scriptura) testimoniis ostendatur, quanto apud fìdeles potior sii, quam apud phìloso- phos, scienlia Dei; minus sapit hominem qui prima fìdei SU3C lyroeìnia narret, quara doctorera ìn sacris profanisque litteris versalissimum, qni aut gentilem philosophum, sub lyj)0 sui, quibusdara veluli gradi- bus ad Chrislianara religioncra proniovere, aut se ip¬ surn in religione, qua jam essel imbutus, aliiori re-
suavissimus et marlyr bealissimus, quanto Laclantius, quanto Vìctorinus, Optatus, Hilarius; et ul de vivis taceam, quanto ìnnumerabìles Grwci {August. lib. n de Doctr. Christ., e. -40) t Evidens enim est, non hic superstìiiosum cullum Mgypii vocahulo ab eo sìgni¬ fìcari, sed mundanam doctrinam : fina cura pra;stantes illi viri egregie exculti ac ditali essenl, lolos illos tiiesau- ros (juos ex Eihnicoruni lectione decerpsissent, posl¬ modum in ususEcclesi.'X'converlerìnt. Sed sì id minus lìqueret; Optato, quem nuiupiam non Christianum le¬ gimus, caeleris addito, eos non siiperslitione, sed aliqua alia ratione inter se comparari manifestum essel. 7. A 11 igitur idolorum culiui aiiquando deditus fuerit Hilarius, valde incertum esl : quod ne prò
rum eontemplaiìone magis ac magis confìrmare 5) certo habereiur, non liiigandì animo, paolo dìligen-
stndeat.Sane tam sagacia animi vir, qui fortuita sa¬ crorum Lbrorum lectione abstrusìssima quneque Christianaì religionis mysleria [\ev se dare dilucìde- ^c percipere valuerii; de Deo non tunc primuin ccepisset magnijìce senlire, cum ad Exodum perve¬ nissei. Multa quippe conlinet Genesis, qme majesta¬ tem Dei alque gloriam mìrifice commendant. Ante etiam, quam attigìssel Esaìani, ìn aliis libris occnr- rissent piurinia, quiie quam de Deo ex Exodo con<'e- perai opinionem confìrmassent. Sed nec usijuam Hilarius sese gentilitalis errorem dcposuisse memi¬ nit. Nam cum verbis superius jam allalis ait, eam se alacriier suscepisse doctrinam, qua mens in novam
tius trael;ìndum censuimus. Quod enìji Vincentius Bellovacensis acS. Anioninus scribunt, enm optimum semper fuisse Clirislianum, non minus esl probabile, qnam quod vulgo existimanl, cura ab ìncnnabulis Chrisli legi non fuisse subditum {Vinc. Beli. lib.\iv, e. 25; S. Anton, tit. xi, e. 3).
Cap. H. 8. Hilarii eruditio, fides, et vivendi ratio donec ad clerum adsciscatur. — Magnus ille Hila¬ rius, quem cura iis qui in saeculo scienlia; at(jue insi¬ gnium viriulum laude floruerunt, comparandum esse Hieronynii él Augustini testimoniis constai, si receur tioribns quibusdam habenda fì<les, primis annis ob- luso iuit ingenio : sed Romam. «^ique inde in Grse-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus IX. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 127-128 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
m
VITA SANCTI HILARU
quara verba Exodi jìi : Ego sum qui sum, natura) di- A nalivìtatem vacala, el ad cwleslem regeneralionem ob-
vince incoraprehensibilera cognilionem aplìssimo ad ìntelligentiara huraanara serraone sìgnifìcarenl; ac postea se ex Esai xl, 12, el lxvi, 1, Deura immen¬ sum ; ex Psal. cxxxvni, 7, nlira rerum intelligenlìas infìnilum, et ex Sap. xm, 5, totius pulehritudinis pulcherrimura didicìsse.
4. His le-jtis, jara non incerlus fluctuabat animus quis colendus essel ; falìgabalur lamen partim suo, panìm corporis metu {num. 6 et 7) ; quia ipsi suberat naluralis sensus, ut iiietatis professionera spes aliqua incorruplre bealiludinis alerei, quara sancla de Deo opinio ct boni mores mererentur. Sed ex Evaui^i^elii Joannis initio mens tiepida et aiixia plus spei invenìt quara exspectabat : ex quo primum ad cognilionem
tinendam poleslati suw permissa est, tam existimandus est loqui de sua recenti per b;iptismnin regenera¬ tione, quam gralulari se in ea religione ìnstiluium, qua nova animi nativilas non iiiteritnra, divinaque corpòrum post hanc vitara regeneralio speraniur; eo(|ue se liberalum raetu, quo antea se fatìgalum dixil, ne animus corpusve ìiuerirent.
6. Neque effìcacius ex antiquis probant, Hilariura in adulta dumtaxat retate Cbiìstìanis mysteriis fuisse iniliatuni. H.tc quìdera Esaiae veiba Gloria Libanì ad te veniet, ita exponit Hieronymus, ni cura Cy|)riano, quem idolorum cidlui diu mancipalum fuìsse non infìciandura esl, Hilarìura nostrum conjungat alque comparet in hunc modum : Vir sanctus et eloqueniìs-
Dei pairis ìmbuitur (//wm. 9 ^f 10); deinde quod i\n- B sì^^^^'-s maityr Cyprianus, et nostri temporis confessor
tea naiurali sensu de Creatoris sui aelernitaie, infìni- lale etspecie opinabatur, proprium esse etiain Unige¬ nito Deo accipit; audit postremo, unicuique esse Dei Filio poteslalera fìeri, ac proplerea Verbura carnera factum esse, ut per Deum Verbum carnera factura caro profìceretin Deura Yerbum. Unde cum tandem concludat : Hanc itaque divini sacramenti doctrinam mens Iwta suscepit, in Deum proficiens per carnem, et in novam nalivìtatem per fidem vacata, el ad cwleslem regeneralionem obtinendam potestatì suw permissa : innuere videlur, se in aUale jam provecla, ex Scrip¬ turarum leclione, a geniiii religione ad Chrislianara perductum esse {num. ìì).
5. Verumtamen qnod Foriunaius de ilio scribit
Hilarius, nonne libi videntur excelsw quondam in sw¬ culo arbores wdificasse Ecclesiam /-e/.^ Sed apertum est hoc uno Hilarium et Cy|)rìanuni una conjungi, quod ambo excelsa; fuerint arbores. At vero Cypria¬ num, qua gentilem, non excelsara, sed hunii potius repeniera arborera exstìtisse quis neget? Unde nec ab Hieronymo dìcunlur excelsw quondam in gentili'' tate arbores, sed in swculo : ut Clero opponatur sa)- culum, in quo cura nobilitate generis, doctrinse splen-* dorè, ac singulari morum probilate claruissent, to¬ tani illam gloriam suo ìn Clerum transitu ad Ecclesìae ulilitatem, decus et ornamentum Iranstulerìnt. Neque niagis esl obscurum, quid Augusiinus sibi velit his verbis : Nonne respìcimus quanto auro el argento et
{db. !, n. 5) : A cunabulis tanta sapientia primitiva ejus C veste suffarcinalus exieril de ^Egypio Cyprianus doclor
laclabatur infantia, ul jam lunc potuisset inielligì, Christum in suis causis prò obtinenda Victoria necessa- rìum sibi mìlìiem jussisse propagari, hoc potius sonat, Hilarium vìdelicet jam ab infantia Cbristum induisse, et Christianam doctrina cum lacle suxisse. Ne(pie his repugnat librorum de Trinitale exordium. Cura enim in eo selectis Scriptura) testimoniis ostendatur, quanto apud fìdeles potior sii, quam apud phìloso- phos, scienlia Dei; minus sapit hominem qui prima fìdei SU3C lyroeìnia narret, quara doctorera ìn sacris profanisque litteris versalissimum, qni aut gentilem philosophum, sub lyj)0 sui, quibusdara veluli gradi- bus ad Chrislianara religioncra proniovere, aut se ip¬ surn in religione, qua jam essel imbutus, aliiori re-
suavissimus et marlyr bealissimus, quanto Laclantius, quanto Vìctorinus, Optatus, Hilarius; et ul de vivis taceam, quanto ìnnumerabìles Grwci {August. lib. n de Doctr. Christ., e. -40) t Evidens enim est, non hic superstìiiosum cullum Mgypii vocahulo ab eo sìgni¬ fìcari, sed mundanam doctrinam : fina cura pra;stantes illi viri egregie exculti ac ditali essenl, lolos illos tiiesau- ros (juos ex Eihnicoruni lectione decerpsissent, posl¬ modum in ususEcclesi.'X'converlerìnt. Sed sì id minus lìqueret; Optato, quem nuiupiam non Christianum le¬ gimus, caeleris addito, eos non siiperslitione, sed aliqua alia ratione inter se comparari manifestum essel. 7. A 11 igitur idolorum culiui aiiquando deditus fuerit Hilarius, valde incertum esl : quod ne prò
rum eontemplaiìone magis ac magis confìrmare 5) certo habereiur, non liiigandì animo, paolo dìligen-
stndeat.Sane tam sagacia animi vir, qui fortuita sa¬ crorum Lbrorum lectione abstrusìssima quneque Christianaì religionis mysleria [\ev se dare dilucìde- ^c percipere valuerii; de Deo non tunc primuin ccepisset magnijìce senlire, cum ad Exodum perve¬ nissei. Multa quippe conlinet Genesis, qme majesta¬ tem Dei alque gloriam mìrifice commendant. Ante etiam, quam attigìssel Esaìani, ìn aliis libris occnr- rissent piurinia, quiie quam de Deo ex Exodo con<'e- perai opinionem confìrmassent. Sed nec usijuam Hilarius sese gentilitalis errorem dcposuisse memi¬ nit. Nam cum verbis superius jam allalis ait, eam se alacriier suscepisse doctrinam, qua mens in novam
tius trael;ìndum censuimus. Quod enìji Vincentius Bellovacensis acS. Anioninus scribunt, enm optimum semper fuisse Clirislianum, non minus esl probabile, qnam quod vulgo existimanl, cura ab ìncnnabulis Chrisli legi non fuisse subditum {Vinc. Beli. lib.\iv, e. 25; S. Anton, tit. xi, e. 3).
Cap. H. 8. Hilarii eruditio, fides, et vivendi ratio donec ad clerum adsciscatur. — Magnus ille Hila¬ rius, quem cura iis qui in saeculo scienlia; at(jue insi¬ gnium viriulum laude floruerunt, comparandum esse Hieronynii él Augustini testimoniis constai, si receur tioribns quibusdam habenda fì |
