Page 143-144 |
Previous | 84 of 552 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
U3
VITA SANCTI HILARH
ÌM
tura Chrisli confessorem in Phrygiam deportaium A lavit Augustinus in Vèa^ì. e, n. S, propter medicinam
esse sanitas. Piopter correptionem aliquam, ìmjuit , tenemus nos etiam a fratribus nostris , et non cum eis convivamur, vt corrìgantur. Cum extraneis potius con- vivamur, cum paganis, quam cum hìs qui nobis ìiwrenf, si vid erimus eos male vivere, ut erubescant, et corrì¬ gantur. Ubi igitur Arianorum correpiìo ex concesso quam ex negato eis catholicorum comraercio proraplior sperabatur, hoc illis negare non debuit, qui ecclesiasli- caruni legum spiritum litterse prseponendura sciebal. ^2. Exilio suo verìlatem manifestam fieri gaudet, — Nondum eos hic appellaraus, qui Hilarium natura le- nera non credunt; quique eura quadara exilii ìmpa- lientia , sub specie pielatis, in convicia contra Aria¬ nos empisse snspicanlur. Illi grave non erat exi-
esse, Hieronymi, Sulpicii ac Fortunali testimoniis comperlmn est : an in ullum certuni Icjcuni, laici. Scribil ipse modo se intra decem provincias Asianas consislere , modo se Gallis de plurimis Romana- rum provinciarum urbibus signilìcasse quid in Oriente ageretur. \\m eliam Galli anno 358, ei rescriben¬ tes, lilterarum suarum leniiiudìnera de exiliì illius longitudine ac secreto constilisse asseverarunt : et excusalionem eorura accepit Hilarius. Unde intel¬ ligere esl, nullum certuni exilii locura ei constitutura esse. Cura ìlio pai iter in Phrygiam relegatus est, Tolosanus anlisles Rodianus, qui quantum infìrniis proficeret forlium societas, in se expertus esl. Nara cum natura esset lenior {Sulpic, pag. 248), nec tara
propriis viribus, quara Hilarii societate non cessisset B lìura, quo veritalera, quara unice deperìbat, illustrari
Arianis , earadera taraen confessionis gloriara cura Ho est partilus. His de Bilerrensis synodì gestis, quantura ex verbis Hilarii expiscari lìcuit, delibalis, quse ipsius in exilio studia fuerint, explorenius.
Cap. vi. 41. Hilarii ìn exHio siudia ac gesta ad finem an. 358.—« Fortissimus Clìrisli confessor ex Ira Gallius factus, locum non animum mntavìt. Neque cnini eum adversarii ipsius vel accrbìorein vel animo /nagis rrartura ac nulantem experli sunt, neque qui aut error aul timore lapsi crani, elalìorem. Sed ubi in exilium ejectus esl, ita de Christi confessione sibi nunquara decedendisni decrevit, ul neque honestam aliquam ac probabilém ineundaì uniiatis rationera respuendam statueret. j>{lib. ìn Const., num. 2.) Tum
perspìcerel. Naraque intuens in hanc Apostoli pro- pheliara : Erit enim tempus, cum sanam doctrinam non sustinebunl, non raodìce graiulabatur : quìa, inquit, iniquitas se per hoc exilii noslri tempus ostenderit, quo veritalis impatiens sanw doctrinw pi wdicalores, ut se¬ cum desideria sua coaceivet sibi magislros, relegai : exi¬ lio nostro Iwtanles et gaudenles in Domino consti¬ lisse in nobìs plenitndinem apostolicw prophelìw {lib. x de Trin., n. 4). Rursum sua forle conlentus ac helus exclamat alio in loco [lib. de Synod., n. 78) : Exule- mus semper, dummodo incipial verum praedicari. Eo quidera Consilio orthodoxse fidei pnecones ìn rerao- las regiones ableganl, ul sana doctrina, cujus inipa- lienles sunt, pariter cura eis exnlci : ac lioc Irnstra
hoc ciìam sibi proposuit, ul quaravis Isesus et gravis- G sperant. Non enim cum corporibus nostris exulans si mis affectus ìnjuriis, de temporibus taraen minirae quererelur {lìb. li, deTrin., n. 4). Id vero constanter adeo pricsiitit, ut quarto exiliì anno dìcere eì licue¬ rii ; Exinde nihil ìn tempora maledicium, nihil in eam, quw tum se Chrisli ecclesiam mentiebaiur, nunc autem antechrisli esl synagoga, famosum aut dignum ipsorum impìelale scripsi, aut locutus sum {Hb. in Const., n. 2). Illuni quidem ad scribendum sollicilabani, et ainplìs- sìmani ipsius eloquentìie materiara miiiislrabant, quaì ubiijue terrarum patrabant Ariani facinora ; at pluris imeresse sentiebat, ut ne vel levìssimam impatientis animi suspicionem prscberet. Non enira ignorabat, homines asperioribus verbis sanarì vulgo non solere; eaque nulli esse usurpa nda, nisi cura csetera , qua)
viiiciumei delentum esse poluil Dei verbum {ibid., n. 8). Irao ad eorura errores confutandos ac propugnan- dam fìdera majorn orla exilium prabet. Prima illa exilii sui olia libris de Triniiate conscribendìs eum consecrasse nulluin fere dubium est. Uigebat enim cbaritas, ne Christi adversarios de absenlia pastoruin profìcere diulius sineret. Incoeptura lamen opus, ab- siduto terlio libro, aliquandiu in^ermisit : quam diu nimirum , ut opinari licet, eum detinuerunl alia ma¬ joris momenti negolia. At ubi tolura perfecit, non janilimere , né^cuin veritatis praìconibus vera fides exularet; sed quod hiec ipsius amantibus non oc¬ culta aul obscura esset, gralulari ac dìcere {lib. x de Trin., n. 4) : Licei nunc a multis coacervantibus sibi
clementia suggerii, tenlasset adhibuìssetque remedia, jy rnagistros sana doclrina exulel; non lamen a sanclis.
Quanta autem ipse indulgenlia sit usus, probant qu;c tunc temporis permisit, Ea quippe sunt, qu^e nisi excusaret legum omnium moderatrix cbaritas, vix possent a nimia ccclesiasticaì disciplinse remissione vindicari : « Nani criminis loco non duxit, qucm- cumque catholicum cura Arianis, suspensa licet sa- crainentorura communione , colloqui ì (ibidem) aut in una ecclesia orare, iisque pacem inter salutandum optare : quamvis aliud postularci concilii Laodiciie- ni 3 canon pluribus aliis confìrmatns, non oportet cum hwreticis vel schismàticis orare'l {Vide IO can. Apost. el 2, can. ì, syn. Anlioch. et Carlhag. iv, can. 10, 72 et 73). Sed severiores illas leges apprìme no-
ìd est, fidei orlhodoxw amantibus, quibusque prwdìca¬ tionis veritas exulabrt : loquemur enim exsules per hos libros, et senno Dei, qui vincìri non potest, liber ex- currcl. Librorum ìllorura utilitalen) eleganler expo¬ suit Runnus ( lib. 1, e. 31 ) his verbis : Libros de fide nobiliter scrìptos edidit, quibus el hwreticorum versu- tias, el noslrorum decepiiones et male credulam sìmpli- citatem ila diligenter exposuit, ut et prwsenles et longe posilo^, quibus ipse per se disserere vìva voce non pote¬ rai, perfectissima Ìnstructione corrigerel.
43. Hwresim horrens, lenis est in eos qui errant. — Si quid autera in bis libris asperura, hoc in unos Illos cadil nuraero pauciores, quos caìtcrorura ducos, se-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus IX. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 143-144 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | U3 VITA SANCTI HILARH ÌM tura Chrisli confessorem in Phrygiam deportaium A lavit Augustinus in Vèa^ì. e, n. S, propter medicinam esse sanitas. Piopter correptionem aliquam, ìmjuit , tenemus nos etiam a fratribus nostris , et non cum eis convivamur, vt corrìgantur. Cum extraneis potius con- vivamur, cum paganis, quam cum hìs qui nobis ìiwrenf, si vid erimus eos male vivere, ut erubescant, et corrì¬ gantur. Ubi igitur Arianorum correpiìo ex concesso quam ex negato eis catholicorum comraercio proraplior sperabatur, hoc illis negare non debuit, qui ecclesiasli- caruni legum spiritum litterse prseponendura sciebal. ^2. Exilio suo verìlatem manifestam fieri gaudet, — Nondum eos hic appellaraus, qui Hilarium natura le- nera non credunt; quique eura quadara exilii ìmpa- lientia , sub specie pielatis, in convicia contra Aria¬ nos empisse snspicanlur. Illi grave non erat exi- esse, Hieronymi, Sulpicii ac Fortunali testimoniis comperlmn est : an in ullum certuni Icjcuni, laici. Scribil ipse modo se intra decem provincias Asianas consislere , modo se Gallis de plurimis Romana- rum provinciarum urbibus signilìcasse quid in Oriente ageretur. \\m eliam Galli anno 358, ei rescriben¬ tes, lilterarum suarum leniiiudìnera de exiliì illius longitudine ac secreto constilisse asseverarunt : et excusalionem eorura accepit Hilarius. Unde intel¬ ligere esl, nullum certuni exilii locura ei constitutura esse. Cura ìlio pai iter in Phrygiam relegatus est, Tolosanus anlisles Rodianus, qui quantum infìrniis proficeret forlium societas, in se expertus esl. Nara cum natura esset lenior {Sulpic, pag. 248), nec tara propriis viribus, quara Hilarii societate non cessisset B lìura, quo veritalera, quara unice deperìbat, illustrari Arianis , earadera taraen confessionis gloriara cura Ho est partilus. His de Bilerrensis synodì gestis, quantura ex verbis Hilarii expiscari lìcuit, delibalis, quse ipsius in exilio studia fuerint, explorenius. Cap. vi. 41. Hilarii ìn exHio siudia ac gesta ad finem an. 358.—« Fortissimus Clìrisli confessor ex Ira Gallius factus, locum non animum mntavìt. Neque cnini eum adversarii ipsius vel accrbìorein vel animo /nagis rrartura ac nulantem experli sunt, neque qui aut error aul timore lapsi crani, elalìorem. Sed ubi in exilium ejectus esl, ita de Christi confessione sibi nunquara decedendisni decrevit, ul neque honestam aliquam ac probabilém ineundaì uniiatis rationera respuendam statueret. j>{lib. ìn Const., num. 2.) Tum perspìcerel. Naraque intuens in hanc Apostoli pro- pheliara : Erit enim tempus, cum sanam doctrinam non sustinebunl, non raodìce graiulabatur : quìa, inquit, iniquitas se per hoc exilii noslri tempus ostenderit, quo veritalis impatiens sanw doctrinw pi wdicalores, ut se¬ cum desideria sua coaceivet sibi magislros, relegai : exi¬ lio nostro Iwtanles et gaudenles in Domino consti¬ lisse in nobìs plenitndinem apostolicw prophelìw {lib. x de Trin., n. 4). Rursum sua forle conlentus ac helus exclamat alio in loco [lib. de Synod., n. 78) : Exule- mus semper, dummodo incipial verum praedicari. Eo quidera Consilio orthodoxse fidei pnecones ìn rerao- las regiones ableganl, ul sana doctrina, cujus inipa- lienles sunt, pariter cura eis exnlci : ac lioc Irnstra hoc ciìam sibi proposuit, ul quaravis Isesus et gravis- G sperant. Non enim cum corporibus nostris exulans si mis affectus ìnjuriis, de temporibus taraen minirae quererelur {lìb. li, deTrin., n. 4). Id vero constanter adeo pricsiitit, ut quarto exiliì anno dìcere eì licue¬ rii ; Exinde nihil ìn tempora maledicium, nihil in eam, quw tum se Chrisli ecclesiam mentiebaiur, nunc autem antechrisli esl synagoga, famosum aut dignum ipsorum impìelale scripsi, aut locutus sum {Hb. in Const., n. 2). Illuni quidem ad scribendum sollicilabani, et ainplìs- sìmani ipsius eloquentìie materiara miiiislrabant, quaì ubiijue terrarum patrabant Ariani facinora ; at pluris imeresse sentiebat, ut ne vel levìssimam impatientis animi suspicionem prscberet. Non enira ignorabat, homines asperioribus verbis sanarì vulgo non solere; eaque nulli esse usurpa nda, nisi cura csetera , qua) viiiciumei delentum esse poluil Dei verbum {ibid., n. 8). Irao ad eorura errores confutandos ac propugnan- dam fìdera majorn orla exilium prabet. Prima illa exilii sui olia libris de Triniiate conscribendìs eum consecrasse nulluin fere dubium est. Uigebat enim cbaritas, ne Christi adversarios de absenlia pastoruin profìcere diulius sineret. Incoeptura lamen opus, ab- siduto terlio libro, aliquandiu in^ermisit : quam diu nimirum , ut opinari licet, eum detinuerunl alia ma¬ joris momenti negolia. At ubi tolura perfecit, non janilimere , né^cuin veritatis praìconibus vera fides exularet; sed quod hiec ipsius amantibus non oc¬ culta aul obscura esset, gralulari ac dìcere {lib. x de Trin., n. 4) : Licei nunc a multis coacervantibus sibi clementia suggerii, tenlasset adhibuìssetque remedia, jy rnagistros sana doclrina exulel; non lamen a sanclis. Quanta autem ipse indulgenlia sit usus, probant qu;c tunc temporis permisit, Ea quippe sunt, qu^e nisi excusaret legum omnium moderatrix cbaritas, vix possent a nimia ccclesiasticaì disciplinse remissione vindicari : « Nani criminis loco non duxit, qucm- cumque catholicum cura Arianis, suspensa licet sa- crainentorura communione , colloqui ì (ibidem) aut in una ecclesia orare, iisque pacem inter salutandum optare : quamvis aliud postularci concilii Laodiciie- ni 3 canon pluribus aliis confìrmatns, non oportet cum hwreticis vel schismàticis orare'l {Vide IO can. Apost. el 2, can. ì, syn. Anlioch. et Carlhag. iv, can. 10, 72 et 73). Sed severiores illas leges apprìme no- ìd est, fidei orlhodoxw amantibus, quibusque prwdìca¬ tionis veritas exulabrt : loquemur enim exsules per hos libros, et senno Dei, qui vincìri non potest, liber ex- currcl. Librorum ìllorura utilitalen) eleganler expo¬ suit Runnus ( lib. 1, e. 31 ) his verbis : Libros de fide nobiliter scrìptos edidit, quibus el hwreticorum versu- tias, el noslrorum decepiiones et male credulam sìmpli- citatem ila diligenter exposuit, ut et prwsenles et longe posilo^, quibus ipse per se disserere vìva voce non pote¬ rai, perfectissima Ìnstructione corrigerel. 43. Hwresim horrens, lenis est in eos qui errant. — Si quid autera in bis libris asperura, hoc in unos Illos cadil nuraero pauciores, quos caìtcrorura ducos, se- |
