Page 229-230 |
Previous | 127 of 552 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
229 IN TRACTATUM HILARÌI SUPER PSALMOS. 250
quod Hieronymus poslmodum emendavit. Illi autein A Hb- n de Consensu Evang. cap. %), Septuaginta eo
non ila scrupulose adhwret, ut ìn una eademque Ice ¦ lione repetenda semper constans sii. Swpe enim verbis ulitur Vulgatw nostrw, dum versum enarrandum repe¬ lit ; licet leclionem primo proposueril ab eadem dìsso¬ nanlem. Immo lexlum aiiquando prwmillil aliter quam mine habemus, sed hunc poslea sic explical, ac si ìd tanium legisset, quod modo apud nos oblinei. Prwniil- tìl quippe ìn psal. cxxiii ; Forsitan pertransìsset ani¬ ma nosira aquam immensain : quod subinde sic expo¬ nit , acsi inlolerabilein , el non ìmraensani legisset,
XVII. Videri hinc possei familiaris Hilario fuisse Vulgata nostra. Ignolw tamen ei fuerunt plures lectio¬ nes , quw modo in ìlla exstant. Salìs enim aperte in psal. LXV, n. 18, declarat, nullam a se perspectam
Spiritu interpretatos, quo et illa quai ìnterpreiabantur dieta fuerant.
XIX. Quanti etiam fecerit psalmorum librum apud Grwcos secundum Hebrwos emendalum , inilio liti. 8, psal. cxviii, lesialum reliquit :ubi a prwconcepta senten¬ tia, quam latini codices confirmabant ac nonnulli grwci, ob uimri illius auctoritatem discedit. In ejus- deni libri commendalìone, ut in totius psalmi cxvni expIqnalione, consentii Ambrosius in eumdem locum, Utriusque verba ad illud Luciani màrtyris opus com¬ mode re ferres, de quo Euthymius (praef. ìn psal.) les¬ taiur : Omnibus editionibus visis, et cura hebraica veri- late dìligeniissime collatìs, propriara editionera, nihil nìancum nihil liabentem superfluum Chrislìanis Iradi-
esse versìonem laiinam, quw ìn ejusdem psalmi versu B d\i,Verun\hìs obnititur Hìeronymi (praìf.in4. Evang.)
8 , exhiberet, Audìlara facile vocera laudìs ejus. Rur¬ sum ìn psal. cxvm. lil. 10, ». 5, dum monet, in aliis codicibus, post verba Manus luae fecerunt pie, scrip¬ tum esse et praeparaveruni me, in aliis et fìnxerunt me, nec addii in aliis cìrcumferri ei plasniaverunt me , sese nullum scisse in quo ìd exslaret, hpc silentio non obscure significai. Prwlerea codices latinos ei la¬ iuisse, quìbuscum psal. cxvm, 89, In ?eternuni Dp- inine, et non ìn saeculum, Domine , tum psal. cxx, 5, super manura dexlerara luam , el non super raanura dexterae tuae translatum essel, ex eorumdem versuuin tractatione perspicuum est. Demum in psal. cxlv, n. 5, legens, Doniinus sapientifìcat caecos, numrecte subjicerel : Si de corporalibus donis prophela loque-
auctorìlas SCIibeniis :Vrieieymiio eos codices , quos a Luciano et Hesychio nuncupatos, paucorura homi¬ nura asserii perversa contentio. Qui enim paucorura horainum; si non modo apud Qrcecos, sed et apud Galles et Italos qsseranlur ? Major etiam eral in Hila- rìurti Hieropynii reverenlìq, guani ul opinionem, a qua ille starei, perversw contentionis ìi^onijne notareL Prwlerea totani Scripturam reQognoyit Lucianus, cuni solum psalmorunt librum Hilarius atque Ambrosius cqmrriemorent.
XX.i//e cum ex hoc loco, quo librum secupduin He¬ braeos emendqtum tanti ducit, tum ex altero (in psal. LXV, n. 5), quo Grwcis codicibus, quia ex hebraeo fonie proximi sunt, aliqu^cir^to plusquqm latinis aiicto-
reiur, commemoraret potius ciceis lumen indullum ; C rilqlìs e^se innuit, suam de hebrwo textu senienlìam
si ibi ìn aliquo codice reperisset, Dominus illuminai ca'cos? Verum hwc et alia spedare licei' velul exempla eorum , quw postea Hieronymus in Itala versione cor¬ rexit.
XVHI. Ad varias illas variorum codicum versiones narralionem suam aiiquando accommodat, uti fidem fa¬ cil tractatus psalmi cxix, ubi promiscue legere est cura tabernaculis Cedar, cura habilalionibus Cedar, et cura habitantibus Cedar. Al ex discrepantibus ver- sionibus quoiies aliqua seligenda est, Septuaginta senio- rum iranslalìonem prwfert : guw lantw apud eum auc- toritatis est, ut nec tutum esse exislimel ab ea discedere. Tanium autem illi tribuit, primo quia legilima^s^, hoc esl sub lege el a Judwis legi adsiriclìs longe ante Chri-
manifestam facil. Ncque vero texlus hujus sinceritatem arguii, sed tantum ab ejus ambiguiiaie sibì cavenduin monet. Immo si verba illius in psal. ii, n. 5, qssequimur, libri hebrwi sinml cum iìs , quos Septuaginta translalo- res edideranl, post resurreciionem Domini co,{latì sunt : et cum fideliier consonantcs comperti essenl, ulrisque ìiidissolubilis constituta est privilegio dqctriiKC et aetatis auctoritas. Certe cum ibideni fatetur , Hebrwis non necessarìas fuìsse Senìqrum septuaginta translalìo- nes , cumque num, 4 , Paulo Hebrwo apud Hebrwos hebrceo textu uii licuisse oslendit ; aperte indicai sese hunc corruptum nequaquam suspicari.
XXI. Quid de illis psalmis dicemus, qui singulis trac- latibus integri prwfiguntur ? Hi ediiione Parisiensi
slum edita, adeoque mìnime suspecta : deinde quia licei I) (inni 1605, primum vufgati sunl ex antiquo codice alias
sub lege facta, esl lamen spiritalis , ìd esl, lillerw he- brww , quw valde ambìgua esl, non adhwret servilìler, sed spirilum in ea lalenlem veibis haud dubiis retegit et exprìmit ; quo maxime nomine in psal. lix, n. 1, Aquilw nìhìl prwter litleram sapientis iranslalìonem huic post- ponit : postremo quìa spiritalis ille sensus non humano ingenio excogìtatus fuit, sed a Moyse ex traditione ac¬ ceplus. Arbitratur enim Moysen, ne quis hebraicw Un- guw ambiguiiaie decìperelur, selegìsse lxx seniores, qui germani Scripturw sensus et custodes forent et les¬ tes, quorum successores exslìlerint Septuaginta, qui Scripturas primum grwce reddiderunt. Ad ejusdem edilionis commendationem addit Augustinus {Aug.
S. Maximinì Miciacensìs, postea reginw Suecorum Chri- slìnw : ac landem Vatìcanw bìblìoihecw, cujus ad cal¬ cem hwc ppochq atque imprecatio annoiatur : Hìc est liber S. Maximinì Miciacensìs monasterii, quem Pe¬ trus abbas scribi jussit, et Pillo (id esl Nesiorio) la¬ bore proyidit atque distinxit, et die Coeiiae Domini super sacrura altare S. Stephanì Deo el S. Maxiraino habenduin obtulit sub hujusmodi voto ; ut quisqu/s hunc inde aiiquando ingenio non reddilurus abslnle- rit, cum Juda proditore, Anna etCaipha atqiie Pilato damnationem accipiat. Amen. Psalmos eosdem prce se ferunt Vaticani minoris antiquitatis codices. Al in re¬ liquis cum scriptis , tum edilis neutiquam exiant. A/ie-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus IX. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 229-230 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 229 IN TRACTATUM HILARÌI SUPER PSALMOS. 250 quod Hieronymus poslmodum emendavit. Illi autein A Hb- n de Consensu Evang. cap. %), Septuaginta eo non ila scrupulose adhwret, ut ìn una eademque Ice ¦ lione repetenda semper constans sii. Swpe enim verbis ulitur Vulgatw nostrw, dum versum enarrandum repe¬ lit ; licet leclionem primo proposueril ab eadem dìsso¬ nanlem. Immo lexlum aiiquando prwmillil aliter quam mine habemus, sed hunc poslea sic explical, ac si ìd tanium legisset, quod modo apud nos oblinei. Prwniil- tìl quippe ìn psal. cxxiii ; Forsitan pertransìsset ani¬ ma nosira aquam immensain : quod subinde sic expo¬ nit , acsi inlolerabilein , el non ìmraensani legisset, XVII. Videri hinc possei familiaris Hilario fuisse Vulgata nostra. Ignolw tamen ei fuerunt plures lectio¬ nes , quw modo in ìlla exstant. Salìs enim aperte in psal. LXV, n. 18, declarat, nullam a se perspectam Spiritu interpretatos, quo et illa quai ìnterpreiabantur dieta fuerant. XIX. Quanti etiam fecerit psalmorum librum apud Grwcos secundum Hebrwos emendalum , inilio liti. 8, psal. cxviii, lesialum reliquit :ubi a prwconcepta senten¬ tia, quam latini codices confirmabant ac nonnulli grwci, ob uimri illius auctoritatem discedit. In ejus- deni libri commendalìone, ut in totius psalmi cxvni expIqnalione, consentii Ambrosius in eumdem locum, Utriusque verba ad illud Luciani màrtyris opus com¬ mode re ferres, de quo Euthymius (praef. ìn psal.) les¬ taiur : Omnibus editionibus visis, et cura hebraica veri- late dìligeniissime collatìs, propriara editionera, nihil nìancum nihil liabentem superfluum Chrislìanis Iradi- esse versìonem laiinam, quw ìn ejusdem psalmi versu B d\i,Verun\hìs obnititur Hìeronymi (praìf.in4. Evang.) 8 , exhiberet, Audìlara facile vocera laudìs ejus. Rur¬ sum ìn psal. cxvm. lil. 10, ». 5, dum monet, in aliis codicibus, post verba Manus luae fecerunt pie, scrip¬ tum esse et praeparaveruni me, in aliis et fìnxerunt me, nec addii in aliis cìrcumferri ei plasniaverunt me , sese nullum scisse in quo ìd exslaret, hpc silentio non obscure significai. Prwlerea codices latinos ei la¬ iuisse, quìbuscum psal. cxvm, 89, In ?eternuni Dp- inine, et non ìn saeculum, Domine , tum psal. cxx, 5, super manura dexlerara luam , el non super raanura dexterae tuae translatum essel, ex eorumdem versuuin tractatione perspicuum est. Demum in psal. cxlv, n. 5, legens, Doniinus sapientifìcat caecos, numrecte subjicerel : Si de corporalibus donis prophela loque- auctorìlas SCIibeniis :Vrieieymiio eos codices , quos a Luciano et Hesychio nuncupatos, paucorura homi¬ nura asserii perversa contentio. Qui enim paucorura horainum; si non modo apud Qrcecos, sed et apud Galles et Italos qsseranlur ? Major etiam eral in Hila- rìurti Hieropynii reverenlìq, guani ul opinionem, a qua ille starei, perversw contentionis ìi^onijne notareL Prwlerea totani Scripturam reQognoyit Lucianus, cuni solum psalmorunt librum Hilarius atque Ambrosius cqmrriemorent. XX.i//e cum ex hoc loco, quo librum secupduin He¬ braeos emendqtum tanti ducit, tum ex altero (in psal. LXV, n. 5), quo Grwcis codicibus, quia ex hebraeo fonie proximi sunt, aliqu^cir^to plusquqm latinis aiicto- reiur, commemoraret potius ciceis lumen indullum ; C rilqlìs e^se innuit, suam de hebrwo textu senienlìam si ibi ìn aliquo codice reperisset, Dominus illuminai ca'cos? Verum hwc et alia spedare licei' velul exempla eorum , quw postea Hieronymus in Itala versione cor¬ rexit. XVHI. Ad varias illas variorum codicum versiones narralionem suam aiiquando accommodat, uti fidem fa¬ cil tractatus psalmi cxix, ubi promiscue legere est cura tabernaculis Cedar, cura habilalionibus Cedar, et cura habitantibus Cedar. Al ex discrepantibus ver- sionibus quoiies aliqua seligenda est, Septuaginta senio- rum iranslalìonem prwfert : guw lantw apud eum auc- toritatis est, ut nec tutum esse exislimel ab ea discedere. Tanium autem illi tribuit, primo quia legilima^s^, hoc esl sub lege el a Judwis legi adsiriclìs longe ante Chri- manifestam facil. Ncque vero texlus hujus sinceritatem arguii, sed tantum ab ejus ambiguiiaie sibì cavenduin monet. Immo si verba illius in psal. ii, n. 5, qssequimur, libri hebrwi sinml cum iìs , quos Septuaginta translalo- res edideranl, post resurreciionem Domini co,{latì sunt : et cum fideliier consonantcs comperti essenl, ulrisque ìiidissolubilis constituta est privilegio dqctriiKC et aetatis auctoritas. Certe cum ibideni fatetur , Hebrwis non necessarìas fuìsse Senìqrum septuaginta translalìo- nes , cumque num, 4 , Paulo Hebrwo apud Hebrwos hebrceo textu uii licuisse oslendit ; aperte indicai sese hunc corruptum nequaquam suspicari. XXI. Quid de illis psalmis dicemus, qui singulis trac- latibus integri prwfiguntur ? Hi ediiione Parisiensi slum edita, adeoque mìnime suspecta : deinde quia licei I) (inni 1605, primum vufgati sunl ex antiquo codice alias sub lege facta, esl lamen spiritalis , ìd esl, lillerw he- brww , quw valde ambìgua esl, non adhwret servilìler, sed spirilum in ea lalenlem veibis haud dubiis retegit et exprìmit ; quo maxime nomine in psal. lix, n. 1, Aquilw nìhìl prwter litleram sapientis iranslalìonem huic post- ponit : postremo quìa spiritalis ille sensus non humano ingenio excogìtatus fuit, sed a Moyse ex traditione ac¬ ceplus. Arbitratur enim Moysen, ne quis hebraicw Un- guw ambiguiiaie decìperelur, selegìsse lxx seniores, qui germani Scripturw sensus et custodes forent et les¬ tes, quorum successores exslìlerint Septuaginta, qui Scripturas primum grwce reddiderunt. Ad ejusdem edilionis commendationem addit Augustinus {Aug. S. Maximinì Miciacensìs, postea reginw Suecorum Chri- slìnw : ac landem Vatìcanw bìblìoihecw, cujus ad cal¬ cem hwc ppochq atque imprecatio annoiatur : Hìc est liber S. Maximinì Miciacensìs monasterii, quem Pe¬ trus abbas scribi jussit, et Pillo (id esl Nesiorio) la¬ bore proyidit atque distinxit, et die Coeiiae Domini super sacrura altare S. Stephanì Deo el S. Maxiraino habenduin obtulit sub hujusmodi voto ; ut quisqu/s hunc inde aiiquando ingenio non reddilurus abslnle- rit, cum Juda proditore, Anna etCaipha atqiie Pilato damnationem accipiat. Amen. Psalmos eosdem prce se ferunt Vaticani minoris antiquitatis codices. Al in re¬ liquis cum scriptis , tum edilis neutiquam exiant. A/ie- |
