Page 41-42 |
Previous | 21 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
^i ' m PRESBYTEUIS DOCTORIBUS. ^ 42
erant hi ìn locos Martialìs et Basilidis Libellalico- A obìerinf, factum id non est nisi rarissime, causìsque
rum. Quarta decima : Quinti Episcopi Mauriianìae ad Cyprianura priinalem per Lucianum forle presbyle¬ rum, Ep. LXXI. Quinta decima : Cypriani, sed tolius, ul videtur, Ecclesise africanse nomine , ad Firmìlia- nuin Cappadocìjie priraarium, ut videtur, episcopum, per Rogatianum diaconum, Ep. lxxv. Sexta deciraa : Tandem eademque ultima Cypriani ipsius ìn exilìo jam constituti ad coliegas itidem episcopos eosdera¬ que in melallis versantes, per Victorium Herennia- rmin hypodiaconum, Lucanum, Maximum et Araan- liura acolyihos, Ep. lxxviii, lxxix, lxxx.
§ 14. Notanda aulem illa Cypriani verba: « El quo¬ niam oportuil me per clericos scrìbere, j elc. Ex qui¬ bus constat, pro saeculi illius more, legatìones eccle¬ siasticas non aliis quam clericis fuisse credendas. B Id facium fortasse proplerea quo major fides nuntìis ultro citroque refcrendis accedèret. Id tulit cerle aegerrime Cyprianus cum Ej). in cleri romani sus¬ pectam haberet, laborare ila epislolaì clericas fìdem, ne mendacio fortasse aliquo et fraude corrupla esset. Scio equidem epistolam clericam tam vocari posse illam qua) a clero roraano scripta esset (Ep. iv), quam quae Clementio hypodiacono, ipsi quoque cle¬ rico, legalo tradita. Sed vero Jinnlii hoc in loco fìdes solius , non itera ìila scribentiura, in dubium vocata est. Ergo clerici erant ìlli quoque legati de quorum dignitale aliter non conslat. Et acolylhi, el si quì alii inferiorum ordinum ministri, legaliones obierint, il¬ los quoque inter clericos, hoc ipso eliain argumento, numeralos fuisse necesse est. Noiclur etiara pluri- G age despiciaraus.
alioqui gravissimis. In legaiione tertia decima, causa manifesta esl. In quinta elìam (acilis. Erat enim in¬ ter episcopos dìsceplaudmn Cornelium alque Nova¬ iianura. Erat eliam de lilteris formatis ìn posterum dandis cavendum, quarum omne commercium inter alios non erat quain episcopos. Quid quod synodi afrìcanaì eliara raissic sunt, et ad synodum, provin¬ ciaì niniirum episcopos, ad quos speclabat episcopi romani ordinaiio. Synodi enira nomine, oli a genli¬ lium usu ad christianos emanavil, sacerdoium colle¬ gia quaeque sive fralernìtates appeUantur, sive in conveniìbus , sive eliara singidi. Nec desunt eliam apud Ecclesiam hujus signifìcationis exempla, sì id inprsesenliarum agerera.
§ 15. Ita quidera se res habuit legatoria .Tlate Gy¬ priani. Eratii etiam nonnullae Cypriano anliquìores legaliones ad eamdem formara expressa*. Legatus ab Alexandro iìierosolymilano anlistiie (Euseb., Hid, eccL, VI, 11) missus esl Ecclesise Antiochense lolius Syrise primariae (cui el Jud;ra altributa esl) Cleraens Alexandrinus presbyter, sed solus. Piane ad exera¬ plura legationis quarta^ decìmae. Legalus erat mar¬ lyrura lugdunensiura viennensiumque ad Eleuthe- rum romanum pontificera presbyter Irenseus (nec enim est quod episcopum illum lunc leraporis faciat Blondellus) ìpseìlideni solus (Euseb., Hìsi. eccl., v,4). Aliarutn legalionum, ut puto, nou habemus exempla usquead lempora Polycarpi alque Ignatii (V/rf. Vales., Not. in locum Eusebii). Illse itaque ul se habuerint.
mas legaliones duobus legatis fuisse comraissas, prsesertim Iransmarinas. Quod enim Novatianus quatuor miserit, id benevolenlia) captandse gratia factum esse probabile est. Idem fortasse de legaiione ad-mariyras statuendum, quatuor illos legatos vel in martyrum honorem esse missos, vel quod variis in locìs martyres constituti essent, vel quo plures adessenl fìdei tesies in Ecclesise eleemosynis dìstrì- buendis. Erant enim, in illa«eliara selate, alioqui au¬ rea, malse fidei exempla in re pecuniaria. Talis fueral, in ipsa eliam Ecclesia africana presbyter Novatus, Ep. XLIX. Talis Felicissimus, Ep. xxxvm. Talìs de¬ nique (quis crederei l) Nìcostralus ipse diaconus et conlessor, Ep. xlviii, xlix. Id etiara animadversione
§ 16. Et quidera epìslola Ecclesiss smyrnensis ad Philomelienses de marlyrio Polycarpi, scripta esl per Marcum quemdam fratrem, ad forniam legationis duo- deciinse {{uem latinus vetus inlerpres Martianura appel¬ lai, de cujus in Ecclesìa loco nihil conslat. Par esl de Crescentis loco silentium, quo nuntio usus estin illa, quara ad Philippenses dedit. Epistola ìpse Polycar¬ pus. Epistolse Ignatii (Ep. ad Smyrn., § 12; ad Ephes, §12). ad Smyrna^os, Ephesios, Philadelphìenses, Burrho diacono, sed qui coniinunì Srayrnaeorum Ephesiorumque nomine ad illuni missus fuerat, tra¬ ditae videntur. Relìquae cuì tradita^ sint, non constai; sed Burrho eliam traditas, est sane adraodura verisi¬ mile. Notanda enìm Ignatii verba in Ep. ad Smyr-
dignum, praecipuum plerumque legatorum hypodia- D nseos, ov «Trso-TstWs [^st' ip.ov. Non igitur ad Ignalium
conum fuisse, nec eum gradum cxcessisse. Ita fuit ìn legaiione, prima, secunda, lertia, seplìraa, sexla decima. Quod si aiiquando superior quispiam sit missus. id tunc plerumque contìgit cum unicus rait¬ terelur , ut numeri defeclum ita personae dignitale coinpensarent.Iia in legaiione, nona, quarta decima, quinta decima. Quod aliter singulorum nomina, etiam inferioris ordinis, habearaus, non est tamen certum singulos dumlaxat fuisse missos. Idem oblìnuìt, non in legationìbus modo transmarinis, sed et iniliis quoque quaì provincialium essenl Episcoporum ad proviuciarum primaiem, qualis erat legatio illa quarta decima. Quod vero episcopi ipsi legationem Patrol. Y.
dumtaxat, sed cum eo missus esl Burrhns (Vìd. Ep, tìrfEpte., §2), comes itineris fulurus, nunliusque le¬ gationìbus obeundis. Quo nomine elìam Ephesios il¬ los alios (Ep, ad Rom., § 10), Crocum, Onesimum, Eupluin atque Fronlonem , missos pulo, alque adeo nou alìos quam illos perlulisse epistolam ad Roma¬ nos. Eodem munere funcius est Philo eliara diaconus, Cilix (Ep, ad Phìladelp., § 11). Sed nec Diaconi soli, alii etiam diaconis superiores legaticmes tamen obie¬ runl tempore Ignatii. Honorabant Sanclura (inquiunt auciores mariyrì Ignatii martyri coaevi) per episcopos, presbyleros et diaconos, Asì;« civitaiis et Ecclesia; (EdU, Usser., p. 5). Qui certe ìpse legationis mos
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 41-42 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | ^i ' m PRESBYTEUIS DOCTORIBUS. ^ 42 erant hi ìn locos Martialìs et Basilidis Libellalico- A obìerinf, factum id non est nisi rarissime, causìsque rum. Quarta decima : Quinti Episcopi Mauriianìae ad Cyprianura priinalem per Lucianum forle presbyle¬ rum, Ep. LXXI. Quinta decima : Cypriani, sed tolius, ul videtur, Ecclesise africanse nomine , ad Firmìlia- nuin Cappadocìjie priraarium, ut videtur, episcopum, per Rogatianum diaconum, Ep. lxxv. Sexta deciraa : Tandem eademque ultima Cypriani ipsius ìn exilìo jam constituti ad coliegas itidem episcopos eosdera¬ que in melallis versantes, per Victorium Herennia- rmin hypodiaconum, Lucanum, Maximum et Araan- liura acolyihos, Ep. lxxviii, lxxix, lxxx. § 14. Notanda aulem illa Cypriani verba: « El quo¬ niam oportuil me per clericos scrìbere, j elc. Ex qui¬ bus constat, pro saeculi illius more, legatìones eccle¬ siasticas non aliis quam clericis fuisse credendas. B Id facium fortasse proplerea quo major fides nuntìis ultro citroque refcrendis accedèret. Id tulit cerle aegerrime Cyprianus cum Ej). in cleri romani sus¬ pectam haberet, laborare ila epislolaì clericas fìdem, ne mendacio fortasse aliquo et fraude corrupla esset. Scio equidem epistolam clericam tam vocari posse illam qua) a clero roraano scripta esset (Ep. iv), quam quae Clementio hypodiacono, ipsi quoque cle¬ rico, legalo tradita. Sed vero Jinnlii hoc in loco fìdes solius , non itera ìila scribentiura, in dubium vocata est. Ergo clerici erant ìlli quoque legati de quorum dignitale aliter non conslat. Et acolylhi, el si quì alii inferiorum ordinum ministri, legaliones obierint, il¬ los quoque inter clericos, hoc ipso eliain argumento, numeralos fuisse necesse est. Noiclur etiara pluri- G age despiciaraus. alioqui gravissimis. In legaiione tertia decima, causa manifesta esl. In quinta elìam (acilis. Erat enim in¬ ter episcopos dìsceplaudmn Cornelium alque Nova¬ iianura. Erat eliam de lilteris formatis ìn posterum dandis cavendum, quarum omne commercium inter alios non erat quain episcopos. Quid quod synodi afrìcanaì eliara raissic sunt, et ad synodum, provin¬ ciaì niniirum episcopos, ad quos speclabat episcopi romani ordinaiio. Synodi enira nomine, oli a genli¬ lium usu ad christianos emanavil, sacerdoium colle¬ gia quaeque sive fralernìtates appeUantur, sive in conveniìbus , sive eliara singidi. Nec desunt eliam apud Ecclesiam hujus signifìcationis exempla, sì id inprsesenliarum agerera. § 15. Ita quidera se res habuit legatoria .Tlate Gy¬ priani. Eratii etiam nonnullae Cypriano anliquìores legaliones ad eamdem formara expressa*. Legatus ab Alexandro iìierosolymilano anlistiie (Euseb., Hid, eccL, VI, 11) missus esl Ecclesise Antiochense lolius Syrise primariae (cui el Jud;ra altributa esl) Cleraens Alexandrinus presbyter, sed solus. Piane ad exera¬ plura legationis quarta^ decìmae. Legalus erat mar¬ lyrura lugdunensiura viennensiumque ad Eleuthe- rum romanum pontificera presbyter Irenseus (nec enim est quod episcopum illum lunc leraporis faciat Blondellus) ìpseìlideni solus (Euseb., Hìsi. eccl., v,4). Aliarutn legalionum, ut puto, nou habemus exempla usquead lempora Polycarpi alque Ignatii (V/rf. Vales., Not. in locum Eusebii). Illse itaque ul se habuerint. mas legaliones duobus legatis fuisse comraissas, prsesertim Iransmarinas. Quod enim Novatianus quatuor miserit, id benevolenlia) captandse gratia factum esse probabile est. Idem fortasse de legaiione ad-mariyras statuendum, quatuor illos legatos vel in martyrum honorem esse missos, vel quod variis in locìs martyres constituti essent, vel quo plures adessenl fìdei tesies in Ecclesise eleemosynis dìstrì- buendis. Erant enim, in illa«eliara selate, alioqui au¬ rea, malse fidei exempla in re pecuniaria. Talis fueral, in ipsa eliam Ecclesia africana presbyter Novatus, Ep. XLIX. Talis Felicissimus, Ep. xxxvm. Talìs de¬ nique (quis crederei l) Nìcostralus ipse diaconus et conlessor, Ep. xlviii, xlix. Id etiara animadversione § 16. Et quidera epìslola Ecclesiss smyrnensis ad Philomelienses de marlyrio Polycarpi, scripta esl per Marcum quemdam fratrem, ad forniam legationis duo- deciinse {{uem latinus vetus inlerpres Martianura appel¬ lai, de cujus in Ecclesìa loco nihil conslat. Par esl de Crescentis loco silentium, quo nuntio usus estin illa, quara ad Philippenses dedit. Epistola ìpse Polycar¬ pus. Epistolse Ignatii (Ep. ad Smyrn., § 12; ad Ephes, §12). ad Smyrna^os, Ephesios, Philadelphìenses, Burrho diacono, sed qui coniinunì Srayrnaeorum Ephesiorumque nomine ad illuni missus fuerat, tra¬ ditae videntur. Relìquae cuì tradita^ sint, non constai; sed Burrho eliam traditas, est sane adraodura verisi¬ mile. Notanda enìm Ignatii verba in Ep. ad Smyr- dignum, praecipuum plerumque legatorum hypodia- D nseos, ov «Trso-TstWs [^st' ip.ov. Non igitur ad Ignalium conum fuisse, nec eum gradum cxcessisse. Ita fuit ìn legaiione, prima, secunda, lertia, seplìraa, sexla decima. Quod si aiiquando superior quispiam sit missus. id tunc plerumque contìgit cum unicus rait¬ terelur , ut numeri defeclum ita personae dignitale coinpensarent.Iia in legaiione, nona, quarta decima, quinta decima. Quod aliter singulorum nomina, etiam inferioris ordinis, habearaus, non est tamen certum singulos dumlaxat fuisse missos. Idem oblìnuìt, non in legationìbus modo transmarinis, sed et iniliis quoque quaì provincialium essenl Episcoporum ad proviuciarum primaiem, qualis erat legatio illa quarta decima. Quod vero episcopi ipsi legationem Patrol. Y. dumtaxat, sed cum eo missus esl Burrhns (Vìd. Ep, tìrfEpte., §2), comes itineris fulurus, nunliusque le¬ gationìbus obeundis. Quo nomine elìam Ephesios il¬ los alios (Ep, ad Rom., § 10), Crocum, Onesimum, Eupluin atque Fronlonem , missos pulo, alque adeo nou alìos quam illos perlulisse epistolam ad Roma¬ nos. Eodem munere funcius est Philo eliara diaconus, Cilix (Ep, ad Phìladelp., § 11). Sed nec Diaconi soli, alii etiam diaconis superiores legaticmes tamen obie¬ runl tempore Ignatii. Honorabant Sanclura (inquiunt auciores mariyrì Ignatii martyri coaevi) per episcopos, presbyleros et diaconos, Asì;« civitaiis et Ecclesia; (EdU, Usser., p. 5). Qui certe ìpse legationis mos |
