Page 43-44 |
Previous | 22 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
43 DODWELLI DISSSERTATIO CVPRIANÌCA 14
saeculum omnino Ignatianum sapil, non aliquod re- A se haberent, erat utique omnino consentaneum ut
centius. Id factum a Magnesiìs teslis ipse est araplis¬ sìraus Ignalìus (Ep. ad Magnes., § 2), non Damam modo eorum episcopum , sed et presbyteros Bassum et Apollonium, et diaconum Solionem secum fuisse Smyrnaì. Rogat ille saepius Ecclesias, ut legatum aliquem mìtterent confìrmandse sedi suae anliochenaì episcopo destitutse. Hunc ille nunc Oso^pòp.ov appel¬ lai (Ep. ad Polycarp., § 7), nunc BsoTtpsd^svT'n'J (Ep, ad Smyrn,, § 11), cujus meminit eliam in Ep. ad Philippenses Polycarpus. Quos vero illse legatos de- stinarint, ostendit idem sanclissiraus marlyr Igna¬ lìus in Ep. ad Philadelphìenses : At zyyt(TTa (inquit) kyyy^Qiai 27T£^ì|^av ÌTtKiyoTtovg, al M Ttpz^r^VTépovg yal ^tayòvo-og (Ep. ad Phìiadelph,, § 10). Dubìtatque in ea quam dìximus ad Philippenses Epistola ìpse Poly¬ carpus, ipsene legationem obiret, an alium potius mitteret legatum. Ita non erat a loco elìam episco¬ pali alienum ut ipsi legalionum munere fungerenlur. Ex quo elìam obiier constai quam non fuerit, eo sse¬ culo, episcopi offìcium ita fìxum, ut putavil Salma¬ sius. Ipsum potius epìscopi noraen a peregrinantium in grsecis civìlalibus officio desumptum eral. Et cho- repiscopos izsptohvTàg appellant Canones, quorum idem rure offìcium alque in urbibus episcoporum. Est antera TtBplo^og eadera ìlla vox qua apostolorum peregrìnatìones in antiquioribus Ecclesise monumen¬ tis denolari observavit ipse Salmasius. Nihil itaque velat eosdem et apostolos fuìsse et episcopos, et pe- regrhiari potuisse et certis tamen Ecclesiis praeesse.
non alios legationìbus quam superiorum ordinum ad- hiberenl, nondum ìn Ecclesiam introductis illis infe¬ riorum ordinum ministris quibus usa est Ecclesia selasque Cypriani.
§ 17. Piane referebant haìc Ignatiana setatis etiam apostolicse recentissima vestigia. Illorum opera prse¬ cìpua ìn dissemìnandis potius, quara regendis Eccle¬ siis collocala est. Proinde consentaneum erat ul le¬ gati quam honorifìcentissimi deligerentur, prsesertim, cum id ipsum Evangelii propagandi munus, eorum fuisset praìcipue qui in primaria essent Ecclesiae di¬ gnitale consliluti, quales erant ipsi apostoli, evan¬ gelistse, etc. Hàbebant igitur Ecclesise, praeter illos ^ primarii nominis, Chrisli apostolos, ipsaì quoque suos B quos itidem appellabant apostolos, proplerea, ut vì¬ delur, quod nuntìi vulgo mitterentur, ut reprsesenta- rent, a quìbus raitterentur, Ecclesias. Id enìm ipsum innuere videtur, ea selate, ìpsum aposlolatus nomen. Hi apostoli appellaniur àTrócToXot lyylYìfrtM-j (II Cor., vm, 25.) Ita Epaphroditus Philippensium erat apos¬ lolus {PhìL, lì, 25.) Quaì autem benefìcia illis collala sunt, ea non in illos solos sed slg ttjoóo-wttov twv èyylY)- (TtMv redundare credebantur, proplerea quod eccle¬ sias illas, ut dixi, repr.'ssenlarent. Ex quo intelliginius quantum aberrarit ab aposloli mente in horum apos¬ tolorum explicaiione V^alo Messalinus , cum secun- darios hosce apostolos a primariis raissos existimat ad ecclesias, non vice versa ab ecclesiis ad apostolos. Id si fuisset verura, ad TtpòaMTtov kyyl-afjtm allinere Praeserlim cum non sit de aliorum apostolorum pe- C "^^^ potuit illorum ille cultus , sed vero ad eorum
regrinaiionibus e S. Pauli exemplo statuendum. Re¬ liqui certe intra certas sese ul plurimum provincias contìnebanl, sub illius sseculi fìnem, cura jara consti- lulic essent ecclesise, et in ecclesiis episcopi. Non longe ab Oierosolymìs peregrìnatus videtur S. Jaco¬ bus, si veris monumentis credimus, eliam Actorum illis. Nec longe ab Hìerapoli Phìlippura, nec ab Asia proconsularì Joannera discessìsse innuunt Polycratès et Clemens Alexandrinus. In hìs liraiiìbus nihil vetat in Ecclesise primaìvse disciplina quìn alii quoque pe¬ regrìnari possint episcopi. Quid quod etiam S. Paulus (I Cor., XV, 40) cura se relìquos apostolos ìn labore superasse eontendit, id certe manifeste innuit, non esse relìquorura apostolorura labores e suo unius
potius a quibus missi fuissent apostolorum. Quid quod durior ìlla omnis videatur interpretatio qua àTtòcTolot èyylYìCTtM-j dicendi erant qui ad ecclesias planlandas missi essent potius quam illi qui ab ipsis missi fuissent ecclesiis. Dei certe Chrìsiique appel¬ laniur apostoli non qui ad Deum Christurnve, sed quì ab iisdera mitlunlur, ut nova prorsus exeraplo- que omni deslitula sit contraria illa loculio. Ab hac potius mìtlenlìs personae repraeseniatione primario- rum quoque videtur aposlolorura origo deducenda. Principum salellites dicuntur quorum id offìcium est ul principibus coram adsint, semperque ìn eorum conspectu obversenlur. Inde vidlus principum intueri, alque ab eorum vuliibus procedere dicuniur. Quos
exemplo sestimandos. Singulos ab ìlio superalos esse D vultus appellant ìnterpretes lalìni, eos D'?;i3 pro suo
apertius est quàra ut de eo dubitari possit. Ila elìam ejus verba Ìntelligi possunt ut oranes omnium labores, etiam collectos , longo post se intervallo reliquèrit. Id sì verum sii, reliquorum apostolorum labores aequare poterant episcopi. iEquavit fortasse Polycar¬ pus, cum e Smyrna sua Romam sub Aniceto conten¬ derei, inde fortassis in Galliam Lugdunensìum illam Viennensiumque christianorum colonìam deducturus. Nulla certe primaevae Ecclesiaì ìndubìa monumenta suadeni hujus utnns labores reliquorum apostolorum laborìbus fuisse inferiores. Longe lamen abest ut episcopalis officii fìnes excesserìt, vel ut eo nomine ìllum veterum quispiam reprehenderit, Quse cum ita
ìdiomale hebrsei. Eam vocem tt/jóìtwttov reddunt ìn¬ terpretes grasci. Pro eo principum more Dei quoque praesenlìa majestalìca vultus facìeique melaphoris in Scriptura obumbratur. Panis propositionis panis fa- cierum appellatur, eorum nempe proprius qui prin¬ cipum commensales fìerenl. Angelus prsesenliaì in propheia idem est qui Dei faciem inlueri dicitur in Evangelio. Ut autem prò nunlìorum digniiate de prìn¬ cipura erat contumelia judicandum, eo graviorì quo nunlius fuissei honoraiior; ita is honoris gradus summus erat, sì quis esset in principum conspeclu frequenlissìmus. Qpi ìgìlur e principis vultu egressus dìceretur, illum si quis minus honorifìce tractasseij
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 43-44 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 43 DODWELLI DISSSERTATIO CVPRIANÌCA 14 saeculum omnino Ignatianum sapil, non aliquod re- A se haberent, erat utique omnino consentaneum ut centius. Id factum a Magnesiìs teslis ipse est araplis¬ sìraus Ignalìus (Ep. ad Magnes., § 2), non Damam modo eorum episcopum , sed et presbyteros Bassum et Apollonium, et diaconum Solionem secum fuisse Smyrnaì. Rogat ille saepius Ecclesias, ut legatum aliquem mìtterent confìrmandse sedi suae anliochenaì episcopo destitutse. Hunc ille nunc Oso^pòp.ov appel¬ lai (Ep. ad Polycarp., § 7), nunc BsoTtpsd^svT'n'J (Ep, ad Smyrn,, § 11), cujus meminit eliam in Ep. ad Philippenses Polycarpus. Quos vero illse legatos de- stinarint, ostendit idem sanclissiraus marlyr Igna¬ lìus in Ep. ad Philadelphìenses : At zyyt(TTa (inquit) kyyy^Qiai 27T£^ì|^av ÌTtKiyoTtovg, al M Ttpz^r^VTépovg yal ^tayòvo-og (Ep. ad Phìiadelph,, § 10). Dubìtatque in ea quam dìximus ad Philippenses Epistola ìpse Poly¬ carpus, ipsene legationem obiret, an alium potius mitteret legatum. Ita non erat a loco elìam episco¬ pali alienum ut ipsi legalionum munere fungerenlur. Ex quo elìam obiier constai quam non fuerit, eo sse¬ culo, episcopi offìcium ita fìxum, ut putavil Salma¬ sius. Ipsum potius epìscopi noraen a peregrinantium in grsecis civìlalibus officio desumptum eral. Et cho- repiscopos izsptohvTàg appellant Canones, quorum idem rure offìcium alque in urbibus episcoporum. Est antera TtBplo^og eadera ìlla vox qua apostolorum peregrìnatìones in antiquioribus Ecclesise monumen¬ tis denolari observavit ipse Salmasius. Nihil itaque velat eosdem et apostolos fuìsse et episcopos, et pe- regrhiari potuisse et certis tamen Ecclesiis praeesse. non alios legationìbus quam superiorum ordinum ad- hiberenl, nondum ìn Ecclesiam introductis illis infe¬ riorum ordinum ministris quibus usa est Ecclesia selasque Cypriani. § 17. Piane referebant haìc Ignatiana setatis etiam apostolicse recentissima vestigia. Illorum opera prse¬ cìpua ìn dissemìnandis potius, quara regendis Eccle¬ siis collocala est. Proinde consentaneum erat ul le¬ gati quam honorifìcentissimi deligerentur, prsesertim, cum id ipsum Evangelii propagandi munus, eorum fuisset praìcipue qui in primaria essent Ecclesiae di¬ gnitale consliluti, quales erant ipsi apostoli, evan¬ gelistse, etc. Hàbebant igitur Ecclesise, praeter illos ^ primarii nominis, Chrisli apostolos, ipsaì quoque suos B quos itidem appellabant apostolos, proplerea, ut vì¬ delur, quod nuntìi vulgo mitterentur, ut reprsesenta- rent, a quìbus raitterentur, Ecclesias. Id enìm ipsum innuere videtur, ea selate, ìpsum aposlolatus nomen. Hi apostoli appellaniur àTrócToXot lyylYìfrtM-j (II Cor., vm, 25.) Ita Epaphroditus Philippensium erat apos¬ lolus {PhìL, lì, 25.) Quaì autem benefìcia illis collala sunt, ea non in illos solos sed slg ttjoóo-wttov twv èyylY)- (TtMv redundare credebantur, proplerea quod eccle¬ sias illas, ut dixi, repr.'ssenlarent. Ex quo intelliginius quantum aberrarit ab aposloli mente in horum apos¬ tolorum explicaiione V^alo Messalinus , cum secun- darios hosce apostolos a primariis raissos existimat ad ecclesias, non vice versa ab ecclesiis ad apostolos. Id si fuisset verura, ad TtpòaMTtov kyyl-afjtm allinere Praeserlim cum non sit de aliorum apostolorum pe- C "^^^ potuit illorum ille cultus , sed vero ad eorum regrinaiionibus e S. Pauli exemplo statuendum. Re¬ liqui certe intra certas sese ul plurimum provincias contìnebanl, sub illius sseculi fìnem, cura jara consti- lulic essent ecclesise, et in ecclesiis episcopi. Non longe ab Oierosolymìs peregrìnatus videtur S. Jaco¬ bus, si veris monumentis credimus, eliam Actorum illis. Nec longe ab Hìerapoli Phìlippura, nec ab Asia proconsularì Joannera discessìsse innuunt Polycratès et Clemens Alexandrinus. In hìs liraiiìbus nihil vetat in Ecclesise primaìvse disciplina quìn alii quoque pe¬ regrìnari possint episcopi. Quid quod etiam S. Paulus (I Cor., XV, 40) cura se relìquos apostolos ìn labore superasse eontendit, id certe manifeste innuit, non esse relìquorura apostolorura labores e suo unius potius a quibus missi fuissent apostolorum. Quid quod durior ìlla omnis videatur interpretatio qua àTtòcTolot èyylYìCTtM-j dicendi erant qui ad ecclesias planlandas missi essent potius quam illi qui ab ipsis missi fuissent ecclesiis. Dei certe Chrìsiique appel¬ laniur apostoli non qui ad Deum Christurnve, sed quì ab iisdera mitlunlur, ut nova prorsus exeraplo- que omni deslitula sit contraria illa loculio. Ab hac potius mìtlenlìs personae repraeseniatione primario- rum quoque videtur aposlolorura origo deducenda. Principum salellites dicuntur quorum id offìcium est ul principibus coram adsint, semperque ìn eorum conspectu obversenlur. Inde vidlus principum intueri, alque ab eorum vuliibus procedere dicuniur. Quos exemplo sestimandos. Singulos ab ìlio superalos esse D vultus appellant ìnterpretes lalìni, eos D'?;i3 pro suo apertius est quàra ut de eo dubitari possit. Ila elìam ejus verba Ìntelligi possunt ut oranes omnium labores, etiam collectos , longo post se intervallo reliquèrit. Id sì verum sii, reliquorum apostolorum labores aequare poterant episcopi. iEquavit fortasse Polycar¬ pus, cum e Smyrna sua Romam sub Aniceto conten¬ derei, inde fortassis in Galliam Lugdunensìum illam Viennensiumque christianorum colonìam deducturus. Nulla certe primaevae Ecclesiaì ìndubìa monumenta suadeni hujus utnns labores reliquorum apostolorum laborìbus fuisse inferiores. Longe lamen abest ut episcopalis officii fìnes excesserìt, vel ut eo nomine ìllum veterum quispiam reprehenderit, Quse cum ita ìdiomale hebrsei. Eam vocem tt/jóìtwttov reddunt ìn¬ terpretes grasci. Pro eo principum more Dei quoque praesenlìa majestalìca vultus facìeique melaphoris in Scriptura obumbratur. Panis propositionis panis fa- cierum appellatur, eorum nempe proprius qui prin¬ cipum commensales fìerenl. Angelus prsesenliaì in propheia idem est qui Dei faciem inlueri dicitur in Evangelio. Ut autem prò nunlìorum digniiate de prìn¬ cipura erat contumelia judicandum, eo graviorì quo nunlius fuissei honoraiior; ita is honoris gradus summus erat, sì quis esset in principum conspeclu frequenlissìmus. Qpi ìgìlur e principis vultu egressus dìceretur, illum si quis minus honorifìce tractasseij |
