Page 75-76 |
Previous | 38 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
75
DODWELLI DISSERTATIO CYPRIANÌCA
quod prò illius sevi dogmalìbus plalonicis (e quìbus A habetur, consentaneum est ìd idcirco fieri ulet jura
omnis liaìc theologia symbolica omnino explicanda esl) eum a prototypis omnìs illa symbolorum sive anlityporum virtus deducenda crederelur; ita lamen symbolorum efficaciam explìcabant, ut quidem ipsa per se nihil ad effectum conferrent, indicarent dun¬ taxat cui prototyporum illa nativa virtus esset appli- eanda, ita ut ab ipsis prototypis omnis illa virtus, seu naluralis illa essel, seu juris eliara legalis, esset expectanda. Et cum aìqua esse debeat pacisceniiuin conditio qua juris ilio conjunguntur inter se com¬ mercio ; congruura profecto est ut quam vira syrabolis divinis pro Dei pbligalione, concediraus, earadem nostris pro nostra obligaliotie vicissira concedaraus ; el quo pacli jure Deus delinquenles afficit supplicio.
ulriusque sanguinis fìanl invicem coraraunia. Nihil autera est quod dubiteraus quodvis Christi symbolum a vero tamen ejusdem atque originali sanguine supe¬ rarì. Eodem tamen redìlurum diximus seu mariyrum sanguinem pro suo Christus agnoverit; seu per mys¬ ticam ulriusque sanguinis unionem proprii elìam san¬ guinis virtutem per martyriura applìcuerìt. Illa cerle ipsa vel applicaiio lanto effìcacior esse debuit quo Christi sanguinera propius atlingit, magisque viva repraìsentatione exhibet.
§ 57.—Eslque adhuc eo magìs consentaneum recte veieres, et pro causse sequitale hic esse argumentatos, Quod 10" non quibuslibel fìdelium seu passionibus, seu mortibus lantam viriutem assignarinl, sed illis
eodem jure teneatur ad mercedem illis, qui condì- B duntaxat quibus ad Chrisli mortis exemplum propius
tionem praesliterint, ^tribuendam. Si itaque mar¬ iyrìi vel professio, martyrii absenlìs virtute remissio¬ nem peccatorum praìstel, eamdem certe necessario oportet, ìpsum, quando adest, prseslare raarlyrium. Convenit(|ue accuralìssirae, quod superius huc relu¬ limus , cum stolas suas mariyres ìn Agni sanguine lavisse narrantur. Nec enim ìd de baptismi lavacro ila commode poierat inlelligi, quod omnium fìdehum commune fuerat, sed de lavacro patienlium proprio ; nec de illorum duniaxat peccatorum expìatione quae tantam illam tribulatìonem antecesserant, in baptismo scilicet aqueo expiata, sed illorura quoque quse in ipsa illa tribulalione essent expianda. 136.—'Neque vero crii quod mireraur tantam vete-
accessissent, cum nempe publica Ecclesisa fralrumque causa seseobtulissent. Est quidem sanctorura oranium in conspeclu Domini mors quselibet pretiosa. Est et adhuc pretiosior innocentium, eorum scilicet quos vis oppressil iniquorum hominum. Sed et illam Deo cha- ram esse nihil est quòd dubìtemus qua occumbunt ìi quibus officia sua quselibet vita sunt ipsa chariora, qui mortem prse peccalo eligunl. Estque etiam hsec ipsa mors baptismali offìcio affinis, ne ab illius prsemiis privilegiisque, putelur prorsus aliena. Nec illa procul¬ dubio Deo ingraia mors, quam tantis elhnici efferunt prseconììs, qua quìs patrìse vitam suam irapendit, raul¬ toruraque mortes una morte redimii, nec illa etìam a Chrisli exemplo aliena. Longe lamen omnium proxi-
res baplismo martyrum sanguineo vim assignasse, si q ^e ad Chrìstì ìllud ìllustrissìmum aecedit exeraplura,
et ìllud recolamus nono martyrum illum sanguinem Christo ipsi a veterìbus fuisse atlributum : et quidem ita Christo ul ne martyrum fuisse crederelur, nec ìn marlyrura propria dunlaxal commoda cessisse, sed vero in Ecclesise potius universse. Haic e veterum senienlia alibi probavimus, et illud pariter ostendi¬ mus quam non essent a Scripturis sacrorumque Scriptorum principiis abhorrentia. Hsec itaque si con-» cedantur, jam intelligemus quam solide ilii pruden¬ terque omnem hanc baplìsmi sanguinei effìcaciam e Scripiura collegerìnt. Christi enim sanguini nemo dubitai convenire hanc peccatorum expiationeni. Cbristi autera nomen pro universo Chrìstì corpore mystico ssepissìrae inlelligitur. Quidnì igilur vim il-
si et animarum càusa quis, ct communì quidem illa multorum,vel eliam omnium ubicumque fìdeliura,raor¬ lem oppetal ; Si quìs pro communi fìde, pro commu¬ ni fìdelium corpore, pro communi unitale unitaiisque communi vinculo, ul corpus Chrisli mystìcura ìn sua inlegrilale conservet, el nova insuper resipiscentium accessione locupletet. Hoc est ferri Tà avTà twv TtaBn^ fA^Tcov, hoc esl Christi, et quidem patientis, stxòva por¬ tare ; hoc est supplere quaì deerant Christi pro Ec¬ clesia passionibus; hoc cum eo morì, crucìfìgi, sepeliri, cum et eadera paiimur, et eadem etiara de causa, cum el passionera et passionis causam habe¬ mus cura Chrislo comraunera. Piane innuunt haiC omnia esse mysticam quamdam, in hac ipsa passio-
lam peccatorum purgairìceni Chrìsio ita Ìniellecto j) ^uni causa coraraunera nobis cura Christo unìlalem,
asseramus? Nihil est profecto,- cur quoties Chrisli sanguinem peccala nostra lavare alque purgare tra¬ dunt sacrai Litterse, de personali ejus sanguine illas duntaxat inleìligamus. El vero norainis ralio suadet potius ut sit virtus haec Christo cum ejusdem mys- lico corpore, communis. Quod enìm nonien suum nobiscum communicet, id ilio nempe Consilio fecit ut et jnra nomini respondentìa ìnlelliganlur esse communia. Ut in matrimoniali unitale (quam hic adhibèi Apostolus ad Chrisli mysticam cum Ecclesia unitatem explicandam) comraune vir© alque foeminse nomen commuitia elìam utriusque in ìe^e jura facìt» Ila el cum mariyrum sanguis pro Chrisli sanguine
' ut prohide ad unam ulraeque eamdemque passionum colleclionem pertinere censeantur. In his auiem de unitale myslica ratiociniis ìd genus canones, et qui¬ dem nniversales illos, agnoscit Aposlolus : Quod ca'» piti convenit, id el membris esse commune; quod^ prì- miiìis, ìd el massw universw. Ni nniversales fuissent illi, quos dìximus, canones, omnino subjungere de¬ buit Aposlolus cur in illa polìus quam in alia quali* bel causa essenl agnoscendi. Argumentanlìs enim personam hic suslinuit Apostolus, non aulem illius quì pro sua dunlaxal auctorìlate dìctarel. Ila ìgìtur quse peccatorum expìaiio capiti, eadem et membris; quse hujus sanguinis primitiis, eadem et massse con-»
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 75-76 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 75 DODWELLI DISSERTATIO CYPRIANÌCA quod prò illius sevi dogmalìbus plalonicis (e quìbus A habetur, consentaneum est ìd idcirco fieri ulet jura omnis liaìc theologia symbolica omnino explicanda esl) eum a prototypis omnìs illa symbolorum sive anlityporum virtus deducenda crederelur; ita lamen symbolorum efficaciam explìcabant, ut quidem ipsa per se nihil ad effectum conferrent, indicarent dun¬ taxat cui prototyporum illa nativa virtus esset appli- eanda, ita ut ab ipsis prototypis omnis illa virtus, seu naluralis illa essel, seu juris eliara legalis, esset expectanda. Et cum aìqua esse debeat pacisceniiuin conditio qua juris ilio conjunguntur inter se com¬ mercio ; congruura profecto est ut quam vira syrabolis divinis pro Dei pbligalione, concediraus, earadem nostris pro nostra obligaliotie vicissira concedaraus ; el quo pacli jure Deus delinquenles afficit supplicio. ulriusque sanguinis fìanl invicem coraraunia. Nihil autera est quod dubiteraus quodvis Christi symbolum a vero tamen ejusdem atque originali sanguine supe¬ rarì. Eodem tamen redìlurum diximus seu mariyrum sanguinem pro suo Christus agnoverit; seu per mys¬ ticam ulriusque sanguinis unionem proprii elìam san¬ guinis virtutem per martyriura applìcuerìt. Illa cerle ipsa vel applicaiio lanto effìcacior esse debuit quo Christi sanguinera propius atlingit, magisque viva repraìsentatione exhibet. § 57.—Eslque adhuc eo magìs consentaneum recte veieres, et pro causse sequitale hic esse argumentatos, Quod 10" non quibuslibel fìdelium seu passionibus, seu mortibus lantam viriutem assignarinl, sed illis eodem jure teneatur ad mercedem illis, qui condì- B duntaxat quibus ad Chrisli mortis exemplum propius tionem praesliterint, ^tribuendam. Si itaque mar¬ iyrìi vel professio, martyrii absenlìs virtute remissio¬ nem peccatorum praìstel, eamdem certe necessario oportet, ìpsum, quando adest, prseslare raarlyrium. Convenit(|ue accuralìssirae, quod superius huc relu¬ limus , cum stolas suas mariyres ìn Agni sanguine lavisse narrantur. Nec enim ìd de baptismi lavacro ila commode poierat inlelligi, quod omnium fìdehum commune fuerat, sed de lavacro patienlium proprio ; nec de illorum duniaxat peccatorum expìatione quae tantam illam tribulatìonem antecesserant, in baptismo scilicet aqueo expiata, sed illorura quoque quse in ipsa illa tribulalione essent expianda. 136.—'Neque vero crii quod mireraur tantam vete- accessissent, cum nempe publica Ecclesisa fralrumque causa seseobtulissent. Est quidem sanctorura oranium in conspeclu Domini mors quselibet pretiosa. Est et adhuc pretiosior innocentium, eorum scilicet quos vis oppressil iniquorum hominum. Sed et illam Deo cha- ram esse nihil est quòd dubìtemus qua occumbunt ìi quibus officia sua quselibet vita sunt ipsa chariora, qui mortem prse peccalo eligunl. Estque etiam hsec ipsa mors baptismali offìcio affinis, ne ab illius prsemiis privilegiisque, putelur prorsus aliena. Nec illa procul¬ dubio Deo ingraia mors, quam tantis elhnici efferunt prseconììs, qua quìs patrìse vitam suam irapendit, raul¬ toruraque mortes una morte redimii, nec illa etìam a Chrisli exemplo aliena. Longe lamen omnium proxi- res baplismo martyrum sanguineo vim assignasse, si q ^e ad Chrìstì ìllud ìllustrissìmum aecedit exeraplura, et ìllud recolamus nono martyrum illum sanguinem Christo ipsi a veterìbus fuisse atlributum : et quidem ita Christo ul ne martyrum fuisse crederelur, nec ìn marlyrura propria dunlaxal commoda cessisse, sed vero in Ecclesise potius universse. Haic e veterum senienlia alibi probavimus, et illud pariter ostendi¬ mus quam non essent a Scripturis sacrorumque Scriptorum principiis abhorrentia. Hsec itaque si con-» cedantur, jam intelligemus quam solide ilii pruden¬ terque omnem hanc baplìsmi sanguinei effìcaciam e Scripiura collegerìnt. Christi enim sanguini nemo dubitai convenire hanc peccatorum expiationeni. Cbristi autera nomen pro universo Chrìstì corpore mystico ssepissìrae inlelligitur. Quidnì igilur vim il- si et animarum càusa quis, ct communì quidem illa multorum,vel eliam omnium ubicumque fìdeliura,raor¬ lem oppetal ; Si quìs pro communi fìde, pro commu¬ ni fìdelium corpore, pro communi unitale unitaiisque communi vinculo, ul corpus Chrisli mystìcura ìn sua inlegrilale conservet, el nova insuper resipiscentium accessione locupletet. Hoc est ferri Tà avTà twv TtaBn^ fA^Tcov, hoc esl Christi, et quidem patientis, stxòva por¬ tare ; hoc est supplere quaì deerant Christi pro Ec¬ clesia passionibus; hoc cum eo morì, crucìfìgi, sepeliri, cum et eadera paiimur, et eadem etiara de causa, cum el passionera et passionis causam habe¬ mus cura Chrislo comraunera. Piane innuunt haiC omnia esse mysticam quamdam, in hac ipsa passio- lam peccatorum purgairìceni Chrìsio ita Ìniellecto j) ^uni causa coraraunera nobis cura Christo unìlalem, asseramus? Nihil est profecto,- cur quoties Chrisli sanguinem peccala nostra lavare alque purgare tra¬ dunt sacrai Litterse, de personali ejus sanguine illas duntaxat inleìligamus. El vero norainis ralio suadet potius ut sit virtus haec Christo cum ejusdem mys- lico corpore, communis. Quod enìm nonien suum nobiscum communicet, id ilio nempe Consilio fecit ut et jnra nomini respondentìa ìnlelliganlur esse communia. Ut in matrimoniali unitale (quam hic adhibèi Apostolus ad Chrisli mysticam cum Ecclesia unitatem explicandam) comraune vir© alque foeminse nomen commuitia elìam utriusque in ìe^e jura facìt» Ila el cum mariyrum sanguis pro Chrisli sanguine ' ut prohide ad unam ulraeque eamdemque passionum colleclionem pertinere censeantur. In his auiem de unitale myslica ratiociniis ìd genus canones, et qui¬ dem nniversales illos, agnoscit Aposlolus : Quod ca'» piti convenit, id el membris esse commune; quod^ prì- miiìis, ìd el massw universw. Ni nniversales fuissent illi, quos dìximus, canones, omnino subjungere de¬ buit Aposlolus cur in illa polìus quam in alia quali* bel causa essenl agnoscendi. Argumentanlìs enim personam hic suslinuit Apostolus, non aulem illius quì pro sua dunlaxal auctorìlate dìctarel. Ila ìgìtur quse peccatorum expìaiio capiti, eadem et membris; quse hujus sanguinis primitiis, eadem et massse con-» |
