Page 351-352 |
Previous | 176 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
DE ARNOBIO AFRO
552
pserìt, inquìritur. Id vero contigìsse anno ccciv aut A Conslanlini vicennalia, ipse Hieronyraus stalim sub-
inseguente, ex ipso auciore oslendilur.
IV. Operis arnobiani pretium exponitur. Multo lu¬ culenlìus elhnicam supersiiiionem impugnasse, quam christianam verìlatem docuisse andar exislimatur.
V. De prwcìpuis operis editionibus. Prwslanlior Lugduno-Baiava, quw tamen nwvis mendisque haud caret. Quid operw in nostram adornandam collalum.
l, Discimus ab Hieronymo (//i^ro?z., de Vir, illustr., cap, Lxxix), Arnobium Siccae, qu.e Africaì medìter- raneae urbs erat, sub Dìocletiano prìncipe florenlis- sirae rhetoricam docuisse : quo quidera terapore ido¬ lorum cultui se fuisse addìclum ipseraet deplorai his verbis: « Venerabar, o caecitas, nuper siraulacra.... Nunc doctore tanto (Christo) in vias verilalìs ìndu¬ ctus, omnia ista quaì sint, scio : digna de dignis sen¬ tio (Arnob., adv, Gent., lìb, i, cap, 15). » Quomodo anlem acciderit ul Christianara religionera araplecte- retur, idem Hìeronymus alibi sìc tradii : « Arnobius rheior clarus ìn Africa..., cum in civìlate Siccae ad declamandura juvenes erudirei, et adhuc elhnicus ad credulitalera soranìis eompellerelur, ncque ab epi¬ scopo impelrarel fidera quam semper ìmpngnaveral, elucubravìt adversus prislinam religionem luculen- lisgiraos libros ; et landera velut quibusdam obsidibus pielatis foedus ìmpetravil (Hieron,, in Chron. ad ann, MMCCCXLii, png. 181). Tanto igìlur lumine donaius fuit Arnobius, quin et soranìis divinitus ìraroissis adeo
R
dit : « Huc usque historiara scribit Eusebius, Pam¬ phili raarlyris contubernalis, cui nos ista subjecì¬ raus, » Tum continenler : Arnobius, inquìi, rhetor, elc. Ne igilur Eusebii narraiio abrumperelur, Hieronyraus verba de Arnobio, cujus nulla raentio apud illum epi¬ scopum caesariensem, superioribus Eusebianis suffe¬ cerit : cura jam postea suam de eodem scrìptore sententiam in proprio de Viris illuslribus opere mani¬ festam ediderit.
IH. Jara vero propius inspiciendura, quo deraum tempore Arnobius Ubros vn adversus gentes conscri¬ pseril. In ejus itaque opere tres nolaliones corapa¬ rent, quarura duae chronologicae, tenia vero historica ; ex quibus quod quaeriraus, definiri, ulcumque valeat. Et primum quidem sic loquiiur aucior : « Trecenti sunt anni ferrae, raìuus vel plus aliquid, ex quo coe¬ pìmus esse chrìsliani, et terrarura in orbe censeri » (Arnob., lìb. i adv. Geni., cap, 6). Ubi trecenti anni, ul cum Dodwello loquamur (Dodw., Dissert, n Iren., § 56, pag. 197), sì a xui Augusti pro illorum lera¬ porura chronologia suppulenlur, desìnent in annum aerae vulgaris ccxcviii. Deinceps vero Arnobìana isi¬ haec nobis ocdnrunl : « JEalìs urbs Roraa cujus esse in annalìbus indicitur? Annos ducit quinquaginta et mille, aut non multura ab hìsininus » (Arnob., lìb. ii, cflp. 54), Anno antera Urbis condìlae ml juxta pu- tationera varrouianara respondet aene vulgaris anno ccxcvn juxia capìlolìnara vero ìncidil in annura Chri- perculsus, ul prislinara ìrapietatem ejurarit veruraque C sii ccxcvin, ut proìnde huc usque fere sìbì concors
Dei eultum fuerit amplexus. Docel enira ille, Chri¬ stum « non per vana insomnia, sed per purae speciem simplicitatis apparere (Arnob., adv. Gent., lib. i, cap, xvi) , adhuc suo tempore consuevìsse : expertus ìd niraìrura, inquit Dodwellus, ipsemei scripsit auctor : ul proplerea vere dixerit se ab ipso Chrìsio « doclore lanlo in vias veritatis fuisse inductura (Dodw., Dis¬ sert, Iren, ii, § 57, pag, 199). » Quid autera post¬ hac egerit Arnobius, quove anno e vivis excesserìt, piane incompertum habemus.
IL Neque vero ex Hieronymi verbis modo recitalìs quisquam arguat, ad annum saltem cccxxvi, vitam produxisse auciorem nostrum, proplerea scilicet quod illa proxirae scripserit sanctus Doctor posl notata
videaiur auctor. At cura priore in loco addai, minus vel plus aliquid; ìn posteriore antera,awf non midtum ab hisminus : hinc dubitatio suboritur, nura utrobique calculos accurate posuerit.
Posthabilo itaque ulroque cbaractere chronologico, ad aliura hisloricura quì certior esse videtur, proplerea recurrendura. Sic igitur prosequitur auctor : « Nosira quidera scripla cur ignibus raeruerunt dari? cur ira¬ raaniter conventìcula dirui (Id., lib. iv, cap. 18)? Quaì sane verba scripserit Arnobius post annura cccni, quo Diocleiiani persecuiio saevire coepil. « Tunc enim, ìnquil Eusebius^, ^des sacras solo aequari ac funditus subveni, sacros divinarum Scripiurarum lìbros in medio foro concremari, oculis nostris vìdi-
Conslantìni vicennalia, eodem Chrisli anno cccxxvi D nius (Euseb., Hisl. eccles., lib.wiì, cap. 8). i Atque
celebrata : siquidem ex iisdem verbis Hieronymianis colligendura esset, eo ipso anno conversum fuìsse ad Chrisli fìdera Arnobìura , adeoque paulo ante suos conscripsisse libros adversus gentes, quibus velut qui¬ busdam obsidibus pietalis fwdus impetrarii : cum cen¬ tra manifeslum sit ex eodem Arnobio, ut mox videi bimus, neque obscure praeterea ex ipso Hieronymo appareat (Hieron., de Yir. ìli., loc cìt.), eos libros imperante Diocletìano fuisse ab auciore perscripios. Quo igìlur Hieronyraus sìbi constet, observandum in¬ terest cura viro doctissìrao (Nourr., Appar, ad Bibl. patrum, tom. n, pag. 285), eo Chronici Eusebiani loco non indicasse veram Arnobii aelatem doclorem maximum. Nam ìn Chronico post notala ab Eusebio
hanc veriorem senienliam de tempore quo scribebat Arnobius, priraus oraniura araplexus est Baronius (Baron., ad ann. 502, § 17), quera deinde sunl as- sectati Dodwellus (Dodw., loc. cit,), Pagius (Pag., ad ann, 502 ^ § 15) aliique, licei eara quodararaodo infirraare aggressus sit Tilleraontius (Tillem., Mem., tom. IV, pag. 767, not.). Quaravis aulem in hoc po¬ slremo loco certius loqui videaiur Arnobius, non esl tamen cur illum censearaus cura nonnullis viris eru¬ ditis, ìn suìs reliquis pulalionìbus haud sibi consta¬ re. Neque enira deraum uno calami duclu integros sepiem suos libros exaraveril aucior. Adeoque duos priores perscribens, annos Urbis conditae primum ; deìnde vero annos aerae christianae, plus aliquid, aut
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 351-352 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | DE ARNOBIO AFRO 552 pserìt, inquìritur. Id vero contigìsse anno ccciv aut A Conslanlini vicennalia, ipse Hieronyraus stalim sub- inseguente, ex ipso auciore oslendilur. IV. Operis arnobiani pretium exponitur. Multo lu¬ culenlìus elhnicam supersiiiionem impugnasse, quam christianam verìlatem docuisse andar exislimatur. V. De prwcìpuis operis editionibus. Prwslanlior Lugduno-Baiava, quw tamen nwvis mendisque haud caret. Quid operw in nostram adornandam collalum. l, Discimus ab Hieronymo (//i^ro?z., de Vir, illustr., cap, Lxxix), Arnobium Siccae, qu.e Africaì medìter- raneae urbs erat, sub Dìocletiano prìncipe florenlis- sirae rhetoricam docuisse : quo quidera terapore ido¬ lorum cultui se fuisse addìclum ipseraet deplorai his verbis: « Venerabar, o caecitas, nuper siraulacra.... Nunc doctore tanto (Christo) in vias verilalìs ìndu¬ ctus, omnia ista quaì sint, scio : digna de dignis sen¬ tio (Arnob., adv, Gent., lìb, i, cap, 15). » Quomodo anlem acciderit ul Christianara religionera araplecte- retur, idem Hìeronymus alibi sìc tradii : « Arnobius rheior clarus ìn Africa..., cum in civìlate Siccae ad declamandura juvenes erudirei, et adhuc elhnicus ad credulitalera soranìis eompellerelur, ncque ab epi¬ scopo impelrarel fidera quam semper ìmpngnaveral, elucubravìt adversus prislinam religionem luculen- lisgiraos libros ; et landera velut quibusdam obsidibus pielatis foedus ìmpetravil (Hieron,, in Chron. ad ann, MMCCCXLii, png. 181). Tanto igìlur lumine donaius fuit Arnobius, quin et soranìis divinitus ìraroissis adeo R dit : « Huc usque historiara scribit Eusebius, Pam¬ phili raarlyris contubernalis, cui nos ista subjecì¬ raus, » Tum continenler : Arnobius, inquìi, rhetor, elc. Ne igilur Eusebii narraiio abrumperelur, Hieronyraus verba de Arnobio, cujus nulla raentio apud illum epi¬ scopum caesariensem, superioribus Eusebianis suffe¬ cerit : cura jam postea suam de eodem scrìptore sententiam in proprio de Viris illuslribus opere mani¬ festam ediderit. IH. Jara vero propius inspiciendura, quo deraum tempore Arnobius Ubros vn adversus gentes conscri¬ pseril. In ejus itaque opere tres nolaliones corapa¬ rent, quarura duae chronologicae, tenia vero historica ; ex quibus quod quaeriraus, definiri, ulcumque valeat. Et primum quidem sic loquiiur aucior : « Trecenti sunt anni ferrae, raìuus vel plus aliquid, ex quo coe¬ pìmus esse chrìsliani, et terrarura in orbe censeri » (Arnob., lìb. i adv. Geni., cap, 6). Ubi trecenti anni, ul cum Dodwello loquamur (Dodw., Dissert, n Iren., § 56, pag. 197), sì a xui Augusti pro illorum lera¬ porura chronologia suppulenlur, desìnent in annum aerae vulgaris ccxcviii. Deinceps vero Arnobìana isi¬ haec nobis ocdnrunl : « JEalìs urbs Roraa cujus esse in annalìbus indicitur? Annos ducit quinquaginta et mille, aut non multura ab hìsininus » (Arnob., lìb. ii, cflp. 54), Anno antera Urbis condìlae ml juxta pu- tationera varrouianara respondet aene vulgaris anno ccxcvn juxia capìlolìnara vero ìncidil in annura Chri- perculsus, ul prislinara ìrapietatem ejurarit veruraque C sii ccxcvin, ut proìnde huc usque fere sìbì concors Dei eultum fuerit amplexus. Docel enira ille, Chri¬ stum « non per vana insomnia, sed per purae speciem simplicitatis apparere (Arnob., adv. Gent., lib. i, cap, xvi) , adhuc suo tempore consuevìsse : expertus ìd niraìrura, inquit Dodwellus, ipsemei scripsit auctor : ul proplerea vere dixerit se ab ipso Chrìsio « doclore lanlo in vias veritatis fuisse inductura (Dodw., Dis¬ sert, Iren, ii, § 57, pag, 199). » Quid autera post¬ hac egerit Arnobius, quove anno e vivis excesserìt, piane incompertum habemus. IL Neque vero ex Hieronymi verbis modo recitalìs quisquam arguat, ad annum saltem cccxxvi, vitam produxisse auciorem nostrum, proplerea scilicet quod illa proxirae scripserit sanctus Doctor posl notata videaiur auctor. At cura priore in loco addai, minus vel plus aliquid; ìn posteriore antera,awf non midtum ab hisminus : hinc dubitatio suboritur, nura utrobique calculos accurate posuerit. Posthabilo itaque ulroque cbaractere chronologico, ad aliura hisloricura quì certior esse videtur, proplerea recurrendura. Sic igitur prosequitur auctor : « Nosira quidera scripla cur ignibus raeruerunt dari? cur ira¬ raaniter conventìcula dirui (Id., lib. iv, cap. 18)? Quaì sane verba scripserit Arnobius post annura cccni, quo Diocleiiani persecuiio saevire coepil. « Tunc enim, ìnquil Eusebius^, ^des sacras solo aequari ac funditus subveni, sacros divinarum Scripiurarum lìbros in medio foro concremari, oculis nostris vìdi- Conslantìni vicennalia, eodem Chrisli anno cccxxvi D nius (Euseb., Hisl. eccles., lib.wiì, cap. 8). i Atque celebrata : siquidem ex iisdem verbis Hieronymianis colligendura esset, eo ipso anno conversum fuìsse ad Chrisli fìdera Arnobìura , adeoque paulo ante suos conscripsisse libros adversus gentes, quibus velut qui¬ busdam obsidibus pietalis fwdus impetrarii : cum cen¬ tra manifeslum sit ex eodem Arnobio, ut mox videi bimus, neque obscure praeterea ex ipso Hieronymo appareat (Hieron., de Yir. ìli., loc cìt.), eos libros imperante Diocletìano fuisse ab auciore perscripios. Quo igìlur Hieronyraus sìbi constet, observandum in¬ terest cura viro doctissìrao (Nourr., Appar, ad Bibl. patrum, tom. n, pag. 285), eo Chronici Eusebiani loco non indicasse veram Arnobii aelatem doclorem maximum. Nam ìn Chronico post notala ab Eusebio hanc veriorem senienliam de tempore quo scribebat Arnobius, priraus oraniura araplexus est Baronius (Baron., ad ann. 502, § 17), quera deinde sunl as- sectati Dodwellus (Dodw., loc. cit,), Pagius (Pag., ad ann, 502 ^ § 15) aliique, licei eara quodararaodo infirraare aggressus sit Tilleraontius (Tillem., Mem., tom. IV, pag. 767, not.). Quaravis aulem in hoc po¬ slremo loco certius loqui videaiur Arnobius, non esl tamen cur illum censearaus cura nonnullis viris eru¬ ditis, ìn suìs reliquis pulalionìbus haud sibi consta¬ re. Neque enira deraum uno calami duclu integros sepiem suos libros exaraveril aucior. Adeoque duos priores perscribens, annos Urbis conditae primum ; deìnde vero annos aerae christianae, plus aliquid, aut |
