Page 381-382 |
Previous | 191 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
S8l IN ARNOBIUM, CAP. I. 382
mercenarìam Herculìs, Apollinìs et Neptuni servitù^ A esse arbiirabanlur. Prima esl Numae Pompilìì, qui
tera ; Minervara ìn conjugalibus secretis rainìsirara lucìs; Marlis, Veneris, Plutonis, Junonis vulnera ; Jovis, Saturni, Castoris el Pollucis sepullurara, bos¬ que ailernis vìvenies ac morienles; Herculem igne crematum ; effraenatara Neptuni et'Apollinis in ferai¬ nas ab auctore,nosiro noraìnibus suìs appellatas libì¬ dinera ; varias Jovis eara ob rera conversiones, fu¬ rentem hujus el aliorura deorura ac dearura in raa- sculos pelnlantiara. Atqui ha^c omnia ani falsa sunt, aut vera. Sì primum, dii tantas taraque impudenies calumnias morte ethnicorura oraniura vindicare de¬ buerunt. Si secunduio, iidera dii miseri, infames et sceleratissìmì horaines fuisse convincuntur. Quid vero, quod humana illorura natura nianìfes-
a Jove Elìcìo, dolis èi arlibus decepto, ferebalur ira- petravisse fulrainìsprocurationera. Ex omnibus aulem hujus bistoriic circurastanliis raanifestum auctor noster oranibus facit nihil posse fìngi a veritale, et diviniiate niagis alienum.
Secunda Acdesiis et Aiydis historia cst, quara nemo nescit turpissimis Jovis, Malris deùni, Nanae, et Jae flagiiiis, ignoraìniosa .Atydis caslratione, ìUius- queet Jaì morie, aliisque illi adjunctis, fuisse fanio- sìssimam. Contra illara ìgitur Arnobius eodera proìsus modo ac contra alias arguraentaiur, planeque ostendit eara ab elhnicis non posse falsitalis coarguì. Ab antiquissirais siquidem illorum scriploribus tra¬ dita fueral, et ab annuo elhnicis Matris deùra festo
lissirae coraprobatur non solura Euheraeri, Niea- R maxima cum pompa et solemnitale cdebrari consue-
gorae, Leontis, Theodori, Hipponis, et Dìagoraì testi¬ monio, verura eliara rebus a Jove geslìs, Minervaì Dianaeque bellis, affedalo a Libero ludorura regno, alque aliorura conditione, opera, quaestu el conjugiìs. Sed declarat Arnobius se ìd,quod facile erat, demon¬ strandura non suscepisse, sed deos a neraine contu- melìosius quam ab elhnìcìs vexari,
Quod quidem ille deraonslrare pergit, tura so- leranibusstalutisquein eoruradera deorura honorem, quae quidera poetarura coranienta dici non polerant, sacris, mysteriis, caereraonììs, el ludìs, tpra etiam ex jam recensiiis illorum flagitiis, sceleribus, vulne¬ ribus et bellis. Eo quippe major erat ethnicorura
verat. Nulla aulem lantaì soleniiiilalis causa esse po¬ tuit, nìsi quìa ea orania reipsa facta fuìsse opinaban¬ lur. Si quae vero alia illius obscura fuerìi ratio, eam cerle, quandoquidem in lesto ilio turpìludines ma- ximaì agebantur, obscenissimam ac turpissiraam esse oportet,
Plures alias his sìrailes Arnobius, exsecranda ea¬ rura foediiate deterritus, se praìlermittere declarat, Paucis lamen perstrinxit Faunam, sive Bonam deam virgìs c;csani, lurpem Servii orlura, ac foedissiraa et nefanda, quae ìn Omophagiis, Corybanlibus, Baccha- nalìbus, Phrygiis sacris ac rayslerìis fìeri solebanl. Horum autem occasione scile observat tol lantaque
iniquilas, quod surama legura severìtate ìn famosi C j^vis uarrari adulteria, alìaque flagitia ; ul non alia
alicujus didi, carminis, et libelli auctores animad¬ verlerent, paiientissime vero ferrent lanla deorum opprobria el dedecora scribi et decantari, eaque scri¬ bentes, atque eliara bistriones el mimos eadem ìn ihealris publicisque spectaculis repraesentanles, ma¬ xima audiebant cum voluptate, et illos laudibus ac praeraiis reraunerabantur.
Quis ergo dubitandi locus supererat, quìn ex tanta deorura irrisione, lantoque ludibrio orlai fuerint pu¬ blicai calamilates? Nullus ìlaque sana; nienlis homo unquara negabit illa gentilium scripta potius debuisse cremari, quam chrìstìanorum libros, alque illorum theatra potius, quam horum convenlicula dirui? In chrislìanorura siquidem conventiculìs ac synaxìbus
causa videatur natus, nisi ul ìn eum omnis infamia^ ac cujuslìbet foedissimi facìnoris atque sceleris, collu- vies derivarelur. Tura deinde alia prosequitur sacra, videlìcet Thesmophorìa, Eleusinia, alque Alìmuntia, ìu quibus non niinor, quam ìn alìis lascivia ac petu¬ lantia. Postea vero quam ea in oculìs conspectuque omnium exposuit, ab elhnicis postulai utrum chri¬ stiani ad ìv^e sacra agenda omni suppliciorum etiara dirissìraorum genere cogi debeant, ac ulrura ipsiraet elhnici diìs, quorum scelera el flagitia in iisdem my¬ sleriis meniorabanlur, sìrailes se esse, vel eos fìliis suis aul conjugibus proponere in exeraplura velini? Mirum ilatjue sibi vìderì ille ait eum ; quì hos deos esse neget vel dubìlet, alheum et sacrilegum ab illis
Deus verus exoratur, pax et venia pro omnibus, sive ^ appellari. Denique ex his omnibus ille concludit hu¬ jusraodi deos, non chrislianis, eos respuènlibus, sed etbnicis tanta ìllorura crìraìna praìdicaniibus, ìnfen¬ sos esse debuisse.
Fulilera deìnde vanaraque Arnobius oslendit esse gentiliura responsìonera, qui omnes hasce bistorias allegorico tanium sensu intelligendas esse contende¬ bant. Ad eas sìquidera explodendas piane sufficit illas non posse naturali sensu sine impìelale exponi. Deinde vero cur a scrìptoribus lara serio posteris traditae sunt, ul suo naiurali sensu non explicaren¬ lur? Numquid hi scripiores eas mystico allegorico- qriC dumtaxat sensu accìpìendas alicubi testificali sunt ? Si vei o plures possint csse ejusdem hlsiorìic par¬ tes allegorici occulti sensuSj ubinam illì quo pnccise
vivis, sìve mortuis poslulatur, nìhilque auditur, nisì quod humanos, miles, verecundos, pudìcos et castos faciat. Dii ergo sì ira, uti opinabanlur elhnici, accen- danlur, non chrislìanis, sed ipsìsmet elhnicis, om¬ niura ante oculos dedecus et turpitudinera illorura statuentibus, irasci debebant. Sì vero irae experles sinl, chrislianis frusira irati dicuniur.
ARTÌCULUS V.
Analysis libri quinti.
Ad aliud contra gentiliura deos arguraentura venit Arnobius, ìlludijue petit ex bistoriis, quas cura ethnici usu quotidiano retinerent, festis celebrarent annuis, simulacris repraesentarenl, eas profeclo verissima^
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 381-382 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | S8l IN ARNOBIUM, CAP. I. 382 mercenarìam Herculìs, Apollinìs et Neptuni servitù^ A esse arbiirabanlur. Prima esl Numae Pompilìì, qui tera ; Minervara ìn conjugalibus secretis rainìsirara lucìs; Marlis, Veneris, Plutonis, Junonis vulnera ; Jovis, Saturni, Castoris el Pollucis sepullurara, bos¬ que ailernis vìvenies ac morienles; Herculem igne crematum ; effraenatara Neptuni et'Apollinis in ferai¬ nas ab auctore,nosiro noraìnibus suìs appellatas libì¬ dinera ; varias Jovis eara ob rera conversiones, fu¬ rentem hujus el aliorura deorura ac dearura in raa- sculos pelnlantiara. Atqui ha^c omnia ani falsa sunt, aut vera. Sì primum, dii tantas taraque impudenies calumnias morte ethnicorura oraniura vindicare de¬ buerunt. Si secunduio, iidera dii miseri, infames et sceleratissìmì horaines fuisse convincuntur. Quid vero, quod humana illorura natura nianìfes- a Jove Elìcìo, dolis èi arlibus decepto, ferebalur ira- petravisse fulrainìsprocurationera. Ex omnibus aulem hujus bistoriic circurastanliis raanifestum auctor noster oranibus facit nihil posse fìngi a veritale, et diviniiate niagis alienum. Secunda Acdesiis et Aiydis historia cst, quara nemo nescit turpissimis Jovis, Malris deùni, Nanae, et Jae flagiiiis, ignoraìniosa .Atydis caslratione, ìUius- queet Jaì morie, aliisque illi adjunctis, fuisse fanio- sìssimam. Contra illara ìgitur Arnobius eodera proìsus modo ac contra alias arguraentaiur, planeque ostendit eara ab elhnicis non posse falsitalis coarguì. Ab antiquissirais siquidem illorum scriploribus tra¬ dita fueral, et ab annuo elhnicis Matris deùra festo lissirae coraprobatur non solura Euheraeri, Niea- R maxima cum pompa et solemnitale cdebrari consue- gorae, Leontis, Theodori, Hipponis, et Dìagoraì testi¬ monio, verura eliara rebus a Jove geslìs, Minervaì Dianaeque bellis, affedalo a Libero ludorura regno, alque aliorura conditione, opera, quaestu el conjugiìs. Sed declarat Arnobius se ìd,quod facile erat, demon¬ strandura non suscepisse, sed deos a neraine contu- melìosius quam ab elhnìcìs vexari, Quod quidem ille deraonslrare pergit, tura so- leranibusstalutisquein eoruradera deorura honorem, quae quidera poetarura coranienta dici non polerant, sacris, mysteriis, caereraonììs, el ludìs, tpra etiam ex jam recensiiis illorum flagitiis, sceleribus, vulne¬ ribus et bellis. Eo quippe major erat ethnicorura verat. Nulla aulem lantaì soleniiiilalis causa esse po¬ tuit, nìsi quìa ea orania reipsa facta fuìsse opinaban¬ lur. Si quae vero alia illius obscura fuerìi ratio, eam cerle, quandoquidem in lesto ilio turpìludines ma- ximaì agebantur, obscenissimam ac turpissiraam esse oportet, Plures alias his sìrailes Arnobius, exsecranda ea¬ rura foediiate deterritus, se praìlermittere declarat, Paucis lamen perstrinxit Faunam, sive Bonam deam virgìs c;csani, lurpem Servii orlura, ac foedissiraa et nefanda, quae ìn Omophagiis, Corybanlibus, Baccha- nalìbus, Phrygiis sacris ac rayslerìis fìeri solebanl. Horum autem occasione scile observat tol lantaque iniquilas, quod surama legura severìtate ìn famosi C j^vis uarrari adulteria, alìaque flagitia ; ul non alia alicujus didi, carminis, et libelli auctores animad¬ verlerent, paiientissime vero ferrent lanla deorum opprobria el dedecora scribi et decantari, eaque scri¬ bentes, atque eliara bistriones el mimos eadem ìn ihealris publicisque spectaculis repraesentanles, ma¬ xima audiebant cum voluptate, et illos laudibus ac praeraiis reraunerabantur. Quis ergo dubitandi locus supererat, quìn ex tanta deorura irrisione, lantoque ludibrio orlai fuerint pu¬ blicai calamilates? Nullus ìlaque sana; nienlis homo unquara negabit illa gentilium scripta potius debuisse cremari, quam chrìstìanorum libros, alque illorum theatra potius, quam horum convenlicula dirui? In chrislìanorura siquidem conventiculìs ac synaxìbus causa videatur natus, nisi ul ìn eum omnis infamia^ ac cujuslìbet foedissimi facìnoris atque sceleris, collu- vies derivarelur. Tura deinde alia prosequitur sacra, videlìcet Thesmophorìa, Eleusinia, alque Alìmuntia, ìu quibus non niinor, quam ìn alìis lascivia ac petu¬ lantia. Postea vero quam ea in oculìs conspectuque omnium exposuit, ab elhnicis postulai utrum chri¬ stiani ad ìv^e sacra agenda omni suppliciorum etiara dirissìraorum genere cogi debeant, ac ulrura ipsiraet elhnici diìs, quorum scelera el flagitia in iisdem my¬ sleriis meniorabanlur, sìrailes se esse, vel eos fìliis suis aul conjugibus proponere in exeraplura velini? Mirum ilatjue sibi vìderì ille ait eum ; quì hos deos esse neget vel dubìlet, alheum et sacrilegum ab illis Deus verus exoratur, pax et venia pro omnibus, sive ^ appellari. Denique ex his omnibus ille concludit hu¬ jusraodi deos, non chrislianis, eos respuènlibus, sed etbnicis tanta ìllorura crìraìna praìdicaniibus, ìnfen¬ sos esse debuisse. Fulilera deìnde vanaraque Arnobius oslendit esse gentiliura responsìonera, qui omnes hasce bistorias allegorico tanium sensu intelligendas esse contende¬ bant. Ad eas sìquidera explodendas piane sufficit illas non posse naturali sensu sine impìelale exponi. Deinde vero cur a scrìptoribus lara serio posteris traditae sunt, ul suo naiurali sensu non explicaren¬ lur? Numquid hi scripiores eas mystico allegorico- qriC dumtaxat sensu accìpìendas alicubi testificali sunt ? Si vei o plures possint csse ejusdem hlsiorìic par¬ tes allegorici occulti sensuSj ubinam illì quo pnccise vivis, sìve mortuis poslulatur, nìhilque auditur, nisì quod humanos, miles, verecundos, pudìcos et castos faciat. Dii ergo sì ira, uti opinabanlur elhnici, accen- danlur, non chrislìanis, sed ipsìsmet elhnicis, om¬ niura ante oculos dedecus et turpitudinera illorura statuentibus, irasci debebant. Sì vero irae experles sinl, chrislianis frusira irati dicuniur. ARTÌCULUS V. Analysis libri quinti. Ad aliud contra gentiliura deos arguraentura venit Arnobius, ìlludijue petit ex bistoriis, quas cura ethnici usu quotidiano retinerent, festis celebrarent annuis, simulacris repraesentarenl, eas profeclo verissima^ |
