Page 405-406 |
Previous | 203 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
405
IN ARNOBIUM, CAP. IU.
406
ingenii viribus, ac solito more nostro et candore A <|«e niiantur, et ad fìdem illius abrogandam conten-
connìtendum est.
CAPUT HL
Novw in Arnobii libros observaliones^ ac primum exa» minalur quìbus argumentis Arnobius veritatem chri¬ stianw religionis demonstrat,
ARTICULUS I.
Quomodo Arnobius christìanse religionis veritatem, prius a pluribus assertam , nec vindice indigentem, variis Christi discìpulorunique ejus miraculis vindìcet.
Praecipuus Arnobii in scribendis his, utì vidimus, libris scopus fìnisque fuil, ul christianae religionis veritalera variis argumentis tam evidenlibus, quam certis et inviclissimis, demonstraret. Quaravis enim sanctissima illius mysteria et documenta sinl altis¬ sima, omnemque humanaì menlis captum superent, nulli tamen sanae mentis horainì duhium esse po¬ test quin plurima nobìs suppetanl certissima ralio¬ nura raoraenta, pluresque prceslo sinl, quas philo¬ sophi appellare solent deraonstratìones, quìbus il¬ lius veritas , alque adeo supersitìosi elhnìcorum cullus falsitas raanìfestìssìme comprobeiur. Eas au¬ tem Theologì scolastici motiva credibililatìs vocare maluerunt, qujc quidem prima sunl religionis noslrae fundamenla ct bases , quibus posiiis, ad omnia ejus mysteria , quanturalìbet obscura , firraìssirae cre¬ denda necessario ìmpellininr ac cogiraur.
Ex eis vero quaidara selegìt Arnobius , illacpie
tionis unilae anìinosìtate conspirent, i> Defensìonem itaque illius se suscepisse dicit, non ideo quidem, quod ìpsa patrocinio alieno egeat, sed ne illa im¬ probis calumnìaioribus, capìtalibusque ejus iniraicis, aiiquando cessisse videretur. Examinanda itaque a nobìs sunt illa argunienta, quibus haec ille asserii ac deraonstrat.
Prìmura antera ab eo desumìtur ex Chrìstì, discì- pulorumque ejus miraculis, quai profecto non fìcla, sed vera ; non clara, sed aperte; non uno eodem¬ que semper raodo, sed innuraeiis pene modis ; non uno ìn loco, sed ìn omnihus niundì parlibus edita fuerant. Tot eniravero lantaque rairacula sìne extra¬ neo adminìculo, aut illius superstìliosi cultus obser- P vallone, palara el ante oraniura oculos effecta, veri tanium Dei, qui nec falli nec fallere potest, viriute, non sane ad falsìlatem aliquam, sed ad veritatem adslruendam, fìeri possunl. Atqui certum est ìlla a Christo ejusque nomine facta fuisse, ut comproba¬ ret fundatae a se religionis veriialem, aliasque om¬ nes falsas radicitus exstìrparet. Itaque hisce mìra¬ cidìs quìlibei, slulla obstinatione non penitus obcaì¬ cati, veritatem christianae religionis agnoscere vo¬ lentes nolenles coguntur.
Arnobii antera ipsius hanc esse argumenlatìonera, si dubiles, ex ìpsìus verbis accipe : « Nulla major est coraprobalio, quara gestarura ab eo, » Chrislo scilicet, « fìdes rerura, quam virtulum noviias, quam omnia vieta decreta, dìssolutaque fatalia, quae po-
duxil ex Christi disdpnlorumque ejus rairaculis, ex G P"^^ gentesque suo gerì sub luraine, nullo dissen-
crudelissiniìs raartyrura suppliciis, ad acerbisslraara usque mortem constanlissime toleratis , atque ex chrìsiiamse doctrinae per universum lerrarum orbem celerriraa propagatìone. At ha^c, quibus tamen alia adjungere poterai, ad religionis noslraì veritatem manifestissime demonstrandara satis superque sibi sufficere haud iraraerito arbilratus esl.
Priraum antera aperle declarat, se ad ea retrac¬ landa non ideo nienieni appulisse, quod cliristianani religìonein hac sua opera aut defensione indigere crediderit (Arnob., lìb. in, p»100). Persuasum sìqui¬ dera habebat hoc argumenlura ab exiraiis excellen- lìbusque viris, puta Juslino raariyre, Athenagora, Theophilo Antiocheno, Taiìano, Cleraente Alexan-
lienle videre, quic nec ipsi audenl falsitalis arguere, quorum aniìquas, seu palrias leges vanìtatis esse pie¬ nissìmas, alque inanìssìmae superslìlionìs oslendit » (Arnob., tìb. i, p. 24 etseqq.). Vides sane quomodo ìlle rectissirae concludat publicis Chrisli miraculis, quae gentiles Aìlsìialìs arguere nuraquara potuerunt, non chrìslianai tanium religionis adserì veritatem, sed elhnicaì etiam falsitatem evidentissime probarì. Tanti vero ponderis est hoc arguraentura, ul eo penitus convicti gentiles quara plurirai, relìctis pa¬ trìis superstitionibus, et irapio deorura suorura cultu rejecto, noraen christianae religioni sponte dederint: < Virtules, » elenira, « sub oculis posìlae, » verba adhuc sunl Arnobii « et inaudita illa vis rerura, vel
drino, de quibus nos in superioribus Apparatus no- D quae ab ipso fiebat palam, vel ab ejus praeconibus
stri libris, aque eliam a Tertulliano, Origene, aliis¬ que pluribus abunde tractaium ; alque doctis tol lantorumque virorum scriptis ac lucubrationibus christianam religionem a falsis elhnìcorum crimina¬ tìonibus pienissime vindicaiani. Quin immo pro certo seraper habuerat illara ullo sine vìndice et de¬ fensore firraara et inconcussam se ipsa stare, nec ullis umquam quorumlibet adversariorura suoruni viribus, arlibus, dolis, machinis posse labefadari ut convelli : « Suis (enìm) illa, inquìt, contenta est viribus, et veritalis propriai fundaminibus nititur ; nec spolìatnr vi sua, etiarasì nullura habeai vìndi¬ cem ; immo sì linguae oranes contra faciant, contra-
celebrabalur in orbe loto, ea subdidìt appetilìonum flammas, et ad unius credulilalis adsensum mente una concurrere genles el populos fecit, et morìbus dissìmillìmas natìones » (Arnob., lìb. n, p. 50). Quis aulem inde non perspìciat inaudita hacienus Christi dìscipuloruraque ejus miracula laniì ad probandam fideì christianae veritalera fuisse roboris, lanlaequae effìcacitatis , ut ìnnuraeros horaines, toto terrarum orbe dispersos, huìcque christianae religioni anlea prorsus oppositos, ad eara lubeniìssime suscìpien¬ dara adduxerinl ?
Quae aulem fuerint illa Christì miracula, breviter Arnobius recensei (Ib.^ p. 26). Quoslibet, inquit,
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 405-406 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 405 IN ARNOBIUM, CAP. IU. 406 ingenii viribus, ac solito more nostro et candore A <|«e niiantur, et ad fìdem illius abrogandam conten- connìtendum est. CAPUT HL Novw in Arnobii libros observaliones^ ac primum exa» minalur quìbus argumentis Arnobius veritatem chri¬ stianw religionis demonstrat, ARTICULUS I. Quomodo Arnobius christìanse religionis veritatem, prius a pluribus assertam , nec vindice indigentem, variis Christi discìpulorunique ejus miraculis vindìcet. Praecipuus Arnobii in scribendis his, utì vidimus, libris scopus fìnisque fuil, ul christianae religionis veritalera variis argumentis tam evidenlibus, quam certis et inviclissimis, demonstraret. Quaravis enim sanctissima illius mysteria et documenta sinl altis¬ sima, omnemque humanaì menlis captum superent, nulli tamen sanae mentis horainì duhium esse po¬ test quin plurima nobìs suppetanl certissima ralio¬ nura raoraenta, pluresque prceslo sinl, quas philo¬ sophi appellare solent deraonstratìones, quìbus il¬ lius veritas , alque adeo supersitìosi elhnìcorum cullus falsitas raanìfestìssìme comprobeiur. Eas au¬ tem Theologì scolastici motiva credibililatìs vocare maluerunt, qujc quidem prima sunl religionis noslrae fundamenla ct bases , quibus posiiis, ad omnia ejus mysteria , quanturalìbet obscura , firraìssirae cre¬ denda necessario ìmpellininr ac cogiraur. Ex eis vero quaidara selegìt Arnobius , illacpie tionis unilae anìinosìtate conspirent, i> Defensìonem itaque illius se suscepisse dicit, non ideo quidem, quod ìpsa patrocinio alieno egeat, sed ne illa im¬ probis calumnìaioribus, capìtalibusque ejus iniraicis, aiiquando cessisse videretur. Examinanda itaque a nobìs sunt illa argunienta, quibus haec ille asserii ac deraonstrat. Prìmura antera ab eo desumìtur ex Chrìstì, discì- pulorumque ejus miraculis, quai profecto non fìcla, sed vera ; non clara, sed aperte; non uno eodem¬ que semper raodo, sed innuraeiis pene modis ; non uno ìn loco, sed ìn omnihus niundì parlibus edita fuerant. Tot eniravero lantaque rairacula sìne extra¬ neo adminìculo, aut illius superstìliosi cultus obser- P vallone, palara el ante oraniura oculos effecta, veri tanium Dei, qui nec falli nec fallere potest, viriute, non sane ad falsìlatem aliquam, sed ad veritatem adslruendam, fìeri possunl. Atqui certum est ìlla a Christo ejusque nomine facta fuisse, ut comproba¬ ret fundatae a se religionis veriialem, aliasque om¬ nes falsas radicitus exstìrparet. Itaque hisce mìra¬ cidìs quìlibei, slulla obstinatione non penitus obcaì¬ cati, veritatem christianae religionis agnoscere vo¬ lentes nolenles coguntur. Arnobii antera ipsius hanc esse argumenlatìonera, si dubiles, ex ìpsìus verbis accipe : « Nulla major est coraprobalio, quara gestarura ab eo, » Chrislo scilicet, « fìdes rerura, quam virtulum noviias, quam omnia vieta decreta, dìssolutaque fatalia, quae po- duxil ex Christi disdpnlorumque ejus rairaculis, ex G P"^^ gentesque suo gerì sub luraine, nullo dissen- crudelissiniìs raartyrura suppliciis, ad acerbisslraara usque mortem constanlissime toleratis , atque ex chrìsiiamse doctrinae per universum lerrarum orbem celerriraa propagatìone. At ha^c, quibus tamen alia adjungere poterai, ad religionis noslraì veritatem manifestissime demonstrandara satis superque sibi sufficere haud iraraerito arbilratus esl. Priraum antera aperle declarat, se ad ea retrac¬ landa non ideo nienieni appulisse, quod cliristianani religìonein hac sua opera aut defensione indigere crediderit (Arnob., lìb. in, p»100). Persuasum sìqui¬ dera habebat hoc argumenlura ab exiraiis excellen- lìbusque viris, puta Juslino raariyre, Athenagora, Theophilo Antiocheno, Taiìano, Cleraente Alexan- lienle videre, quic nec ipsi audenl falsitalis arguere, quorum aniìquas, seu palrias leges vanìtatis esse pie¬ nissìmas, alque inanìssìmae superslìlionìs oslendit » (Arnob., tìb. i, p. 24 etseqq.). Vides sane quomodo ìlle rectissirae concludat publicis Chrisli miraculis, quae gentiles Aìlsìialìs arguere nuraquara potuerunt, non chrìslianai tanium religionis adserì veritatem, sed elhnicaì etiam falsitatem evidentissime probarì. Tanti vero ponderis est hoc arguraentura, ul eo penitus convicti gentiles quara plurirai, relìctis pa¬ trìis superstitionibus, et irapio deorura suorura cultu rejecto, noraen christianae religioni sponte dederint: < Virtules, » elenira, « sub oculis posìlae, » verba adhuc sunl Arnobii « et inaudita illa vis rerura, vel drino, de quibus nos in superioribus Apparatus no- D quae ab ipso fiebat palam, vel ab ejus praeconibus stri libris, aque eliam a Tertulliano, Origene, aliis¬ que pluribus abunde tractaium ; alque doctis tol lantorumque virorum scriptis ac lucubrationibus christianam religionem a falsis elhnìcorum crimina¬ tìonibus pienissime vindicaiani. Quin immo pro certo seraper habuerat illara ullo sine vìndice et de¬ fensore firraara et inconcussam se ipsa stare, nec ullis umquam quorumlibet adversariorura suoruni viribus, arlibus, dolis, machinis posse labefadari ut convelli : « Suis (enìm) illa, inquìt, contenta est viribus, et veritalis propriai fundaminibus nititur ; nec spolìatnr vi sua, etiarasì nullura habeai vìndi¬ cem ; immo sì linguae oranes contra faciant, contra- celebrabalur in orbe loto, ea subdidìt appetilìonum flammas, et ad unius credulilalis adsensum mente una concurrere genles el populos fecit, et morìbus dissìmillìmas natìones » (Arnob., lìb. n, p. 50). Quis aulem inde non perspìciat inaudita hacienus Christi dìscipuloruraque ejus miracula laniì ad probandam fideì christianae veritalera fuisse roboris, lanlaequae effìcacitatis , ut ìnnuraeros horaines, toto terrarum orbe dispersos, huìcque christianae religioni anlea prorsus oppositos, ad eara lubeniìssime suscìpien¬ dara adduxerinl ? Quae aulem fuerint illa Christì miracula, breviter Arnobius recensei (Ib.^ p. 26). Quoslibet, inquit, |
