Page 449-450 |
Previous | 225 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
449 IN ARNOBIUM, GAP. Vi. 450
fensos, omnibus calamitatibus el raiseriis pro me-A in'^ publicis calamilatibus, sed ab ethnicis etiam rito punire, vexare
necare. Non ergo ad eos ple- ciendos expectare debebant raullo levius et infir- mius eorumdem genlilium auxilium : « Numquìd ì enim « in vos d gentiles, ait Arnobius (i6irf., pag.ìì), € sseviunt, ut inieslìnis vulneribus concitali, in ultionem consurgatis illorum. Ergo huraana patroci¬ nia diì quserunt, et nisi vestra fuerint asseriione proiecti, idonei non sunt ipsi, qui propulsare, defendere suas valeant contumelias. Quin imrao si verum est ardere ìllos ira, permiliile illis potestà- lem sui, defendant se ipsi, alque in ullionera ma¬ jestalìs offensae intestinas exeranl experianlurque vìrtutes. ì
Veruni Heraldus hanc argumentaiionem levissi- niam et nullius momenti esse censet, omninoque as¬ pernatur. Sed qua, pulas, ratìone? Quìa Deus re¬ servala, inquìt, sibi perjurii psena , vult impielatem hoininum ab ipsìsmet homhiibus puniri. At si piane infirma , nullinsque ponderis sii hsec argumenlatio, redargueudus esl Cyprianus, qui eodem piane et acriorì modo Demetrianum aliosque gentiles ìnsec¬ talur : « Si quid, » ait ille, « diis tuis numinis et po« tesiaiìs est, ipsi in ullionera suam s«rgant> ipsi se sua majestale defendant. Aul quid praeslare coletitibus possunt, qui sè de non colenlibus vindicare non possunl? Nani sì eo, qni vìndìcatur, pluris est ille, quì vindicat, tu diìs tuis major es. Si aulem iis quos colìs, majores, non tu illos colere, sed ab ìpsìs potius coli debes et linieri, ul domìnus. Sì illos laìsos nìlìo veslra defendit, quomodo el clausos, ne pe- C prtedicabantur. reanl, lutela custodit. Pudeat ipsos colere quos defendis ; pudeat lutelam de ììs sperare, quos lu ipse tueris i> (Cyprian. ad Demelr., pag. 191).
Condemnandus est quoque Lactantius, Arnobii discipulus , quì eodem raodo arguebat frusira ethni¬ cos a diis|suìs expectare lutelam, quì seipsos meri non valent. Et paulo post : Cum elhnici, inquit, « punìunt deprehensos in sacrilegio, ipsi de deo¬ rum suorum potestaie diffidunt. Cur enim illis polissimum non relinquunt ulciscendi sui locum , sì eos posse aliquid arbitrantur? i> (Lact., lib. 4, pag. ìMet 158.) Numquid ergo Heraldus hos alios¬ que doclissimos Ecclesiae Patres, tantai imperitise aut csecitatis incusabit, ut quanti hsec arguraenta¬ lio sit ponderis, non viderint? Nuraquid .vero He-D raldus ipse non vidit illos argumentari, ut aiunt, ad horaìnera, atque ex ipsa gentiliura opinione, qua docebant deos suos ira, quaì se ulciscendi li¬ bido est, in chrisiìanos sic revera accendi, ut eo¬ rum causa raaxirais calamilatibus el eos, et ipsos* met gentiles sìmul affligerent? Nonne inde recte concludit Arnobius deos, si ita irati sint, debuisse hoc maximse ìracundise ìrapelu poenas de solis chri¬ slianis, eos aspernantibus, divina sua potenlia su¬ mere, neque sese ulciscendi vices infirmis corarait¬ lere honiinibus?
Nec esl quod quis objiciat hoc argumentum po¬ tuisse retorqueri in chrislianos , quos Deus non so-
excruciari, et ìnlerficì paliebalur. Non enira ea¬ dera eral christianorum alque gentiliura de ira Dei opinio. Deinde vero elhnicis longe dispares erant chrislianì, qui falebanlur nìhìl sibi ad hanc vìlam proraissura : « Nihil enim, » inquit Arnobius (tìb, n, pag. 98), « est nobis proraissura ad hanc vitam, > sed ad fuluram, quam beatam expeclamus. Atque inde concludit : « Itaque ista, quam dicìtis , perse¬ culionis asperitas, lìberalio nostra est, non perse¬ cutio : nec poenam vexatio inferel, sed ad lucem liberlaiis educet. » Eadem quoque est Tertulliani responsio, ut suo loco ostendemus (Dissert. ìn Tertullìan., cap. 16, art, 5). Nihil ergo adversus christianos objecta ab ethnicis ira deorum facere B poterai.
Denìrpie aucior noster palam aperteque asseverai dictu oninìno esse absurdum deos , uti iidera elh¬ nici garriebant, revera irasci (Arnob., lìb, i, p, 11). Indecoros eniravero irìbuebant, diis suìs ìracundise raotus, iniquos ac belluinìs piane similes- Atqui si dii fuissent beali et immortales , non polerant uti¬ que his prorsus culpandis irai motibus ìnflammarì. Qui enira hujusraodi affectibus agilanlur, leves sunt, ac raodo quieti, raodo iralì, saipìus vero injustì quando alìos insontes laìdunt, tuncque aliis son¬ libus etìam ìrascuntur. Totum porro hujus argu- menlationis robur et pondus «on in eo posilum est quod ipse de Dei veri, de quo infra (cap, seq., art. 3), sed quod elhnici de deorum suorum irji
Quapropler vix a se irapetrare posse significai, ut credat hanc fuisse prudentiorum ethnicorum homi¬ num opinionem (ibid. p, 15). Pulidum itaque potius existimat esse mendacium ab haruspicibus, falidicis, ariolìs, valibus et fanaticìs ideo confìctum, ne lem¬ plis suis sacrisque desertìs, stipes amìtterent, quas a consullorìbus suìs vel alìis cogere solebanl (Arnob., tìb. 1, pag. 15). Minui enìm coeperant, et a paucissi¬ mis genlilibus erogabantur, poslquam in immensum crevit chrìstìanorum numerus. De hoc autem maximo suo damno conquerebantur ìn primis lenones, siculi aìt TertuUianus (TertulL, Apolog. cap, 45), aquarìoli, perductores, sicarii, venenarii, magi, haruspices, arioiì, maihematici, de quìbus suo loco disputabi¬ mus. Nerao autem diffitebìtur ethnicos majorem his posterioribus habuisse fidem, qui praìdicare futura, aul responsa deorum se dare jactitabanl. Quamobrem ìllis facile credebanl mentienlibus mundum ideo maximis opprimi calamitatibus, quìa christiani novis, sicuti vendilabant, suae religionis superslilìonibus iram concita veruni deorum.
Porro autem satis, uli putamus, ex hactenus dictis cuilibet manileslum esse debet impudens ìllud ethni¬ corum mendaciura, etalia ab iis adversus christia¬ nara religionem objecta, ab Arnobio funditus everli, et inviclissimis rationum nionientis demonstrari so¬ lam hanc christianorura religionem esse veram. Quae
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 449-450 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 449 IN ARNOBIUM, GAP. Vi. 450 fensos, omnibus calamitatibus el raiseriis pro me-A in'^ publicis calamilatibus, sed ab ethnicis etiam rito punire, vexare necare. Non ergo ad eos ple- ciendos expectare debebant raullo levius et infir- mius eorumdem genlilium auxilium : « Numquìd ì enim « in vos d gentiles, ait Arnobius (i6irf., pag.ìì), € sseviunt, ut inieslìnis vulneribus concitali, in ultionem consurgatis illorum. Ergo huraana patroci¬ nia diì quserunt, et nisi vestra fuerint asseriione proiecti, idonei non sunt ipsi, qui propulsare, defendere suas valeant contumelias. Quin imrao si verum est ardere ìllos ira, permiliile illis potestà- lem sui, defendant se ipsi, alque in ullionera ma¬ jestalìs offensae intestinas exeranl experianlurque vìrtutes. ì Veruni Heraldus hanc argumentaiionem levissi- niam et nullius momenti esse censet, omninoque as¬ pernatur. Sed qua, pulas, ratìone? Quìa Deus re¬ servala, inquìt, sibi perjurii psena , vult impielatem hoininum ab ipsìsmet homhiibus puniri. At si piane infirma , nullinsque ponderis sii hsec argumenlatio, redargueudus esl Cyprianus, qui eodem piane et acriorì modo Demetrianum aliosque gentiles ìnsec¬ talur : « Si quid, » ait ille, « diis tuis numinis et po« tesiaiìs est, ipsi in ullionera suam s«rgant> ipsi se sua majestale defendant. Aul quid praeslare coletitibus possunt, qui sè de non colenlibus vindicare non possunl? Nani sì eo, qni vìndìcatur, pluris est ille, quì vindicat, tu diìs tuis major es. Si aulem iis quos colìs, majores, non tu illos colere, sed ab ìpsìs potius coli debes et linieri, ul domìnus. Sì illos laìsos nìlìo veslra defendit, quomodo el clausos, ne pe- C prtedicabantur. reanl, lutela custodit. Pudeat ipsos colere quos defendis ; pudeat lutelam de ììs sperare, quos lu ipse tueris i> (Cyprian. ad Demelr., pag. 191). Condemnandus est quoque Lactantius, Arnobii discipulus , quì eodem raodo arguebat frusira ethni¬ cos a diis|suìs expectare lutelam, quì seipsos meri non valent. Et paulo post : Cum elhnici, inquit, « punìunt deprehensos in sacrilegio, ipsi de deo¬ rum suorum potestaie diffidunt. Cur enim illis polissimum non relinquunt ulciscendi sui locum , sì eos posse aliquid arbitrantur? i> (Lact., lib. 4, pag. ìMet 158.) Numquid ergo Heraldus hos alios¬ que doclissimos Ecclesiae Patres, tantai imperitise aut csecitatis incusabit, ut quanti hsec arguraenta¬ lio sit ponderis, non viderint? Nuraquid .vero He-D raldus ipse non vidit illos argumentari, ut aiunt, ad horaìnera, atque ex ipsa gentiliura opinione, qua docebant deos suos ira, quaì se ulciscendi li¬ bido est, in chrisiìanos sic revera accendi, ut eo¬ rum causa raaxirais calamilatibus el eos, et ipsos* met gentiles sìmul affligerent? Nonne inde recte concludit Arnobius deos, si ita irati sint, debuisse hoc maximse ìracundise ìrapelu poenas de solis chri¬ slianis, eos aspernantibus, divina sua potenlia su¬ mere, neque sese ulciscendi vices infirmis corarait¬ lere honiinibus? Nec esl quod quis objiciat hoc argumentum po¬ tuisse retorqueri in chrislianos , quos Deus non so- excruciari, et ìnlerficì paliebalur. Non enira ea¬ dera eral christianorum alque gentiliura de ira Dei opinio. Deinde vero elhnicis longe dispares erant chrislianì, qui falebanlur nìhìl sibi ad hanc vìlam proraissura : « Nihil enim, » inquit Arnobius (tìb, n, pag. 98), « est nobis proraissura ad hanc vitam, > sed ad fuluram, quam beatam expeclamus. Atque inde concludit : « Itaque ista, quam dicìtis , perse¬ culionis asperitas, lìberalio nostra est, non perse¬ cutio : nec poenam vexatio inferel, sed ad lucem liberlaiis educet. » Eadem quoque est Tertulliani responsio, ut suo loco ostendemus (Dissert. ìn Tertullìan., cap. 16, art, 5). Nihil ergo adversus christianos objecta ab ethnicis ira deorum facere B poterai. Denìrpie aucior noster palam aperteque asseverai dictu oninìno esse absurdum deos , uti iidera elh¬ nici garriebant, revera irasci (Arnob., lìb, i, p, 11). Indecoros eniravero irìbuebant, diis suìs ìracundise raotus, iniquos ac belluinìs piane similes- Atqui si dii fuissent beali et immortales , non polerant uti¬ que his prorsus culpandis irai motibus ìnflammarì. Qui enira hujusraodi affectibus agilanlur, leves sunt, ac raodo quieti, raodo iralì, saipìus vero injustì quando alìos insontes laìdunt, tuncque aliis son¬ libus etìam ìrascuntur. Totum porro hujus argu- menlationis robur et pondus «on in eo posilum est quod ipse de Dei veri, de quo infra (cap, seq., art. 3), sed quod elhnici de deorum suorum irji Quapropler vix a se irapetrare posse significai, ut credat hanc fuisse prudentiorum ethnicorum homi¬ num opinionem (ibid. p, 15). Pulidum itaque potius existimat esse mendacium ab haruspicibus, falidicis, ariolìs, valibus et fanaticìs ideo confìctum, ne lem¬ plis suis sacrisque desertìs, stipes amìtterent, quas a consullorìbus suìs vel alìis cogere solebanl (Arnob., tìb. 1, pag. 15). Minui enìm coeperant, et a paucissi¬ mis genlilibus erogabantur, poslquam in immensum crevit chrìstìanorum numerus. De hoc autem maximo suo damno conquerebantur ìn primis lenones, siculi aìt TertuUianus (TertulL, Apolog. cap, 45), aquarìoli, perductores, sicarii, venenarii, magi, haruspices, arioiì, maihematici, de quìbus suo loco disputabi¬ mus. Nerao autem diffitebìtur ethnicos majorem his posterioribus habuisse fidem, qui praìdicare futura, aul responsa deorum se dare jactitabanl. Quamobrem ìllis facile credebanl mentienlibus mundum ideo maximis opprimi calamitatibus, quìa christiani novis, sicuti vendilabant, suae religionis superslilìonibus iram concita veruni deorum. Porro autem satis, uli putamus, ex hactenus dictis cuilibet manileslum esse debet impudens ìllud ethni¬ corum mendaciura, etalia ab iis adversus christia¬ nara religionem objecta, ab Arnobio funditus everli, et inviclissimis rationum nionientis demonstrari so¬ lam hanc christianorura religionem esse veram. Quae |
