Page 469-470 |
Previous | 235 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
169 IN ARNOBIUM, CAP. VIH. 470
ì Urgebis; Chrìstus ab Arnobìò dicilur. Deiprmczpis A nequaquara offecerit, enarranti, adliiic, si lubet,
jussione loquens. Ergo ei subjeclus, ìlloque rainoi' est,
Sed si advenas ibidem ab Arnobio continenler sub-
lungi, sub hominis forma, nihil hac arguraenlatìone
levius esse agnosces. Quis enim diffiietur Chrisluin,
quaienus horao esl, Deo Patri esse subditiira, ejusque
obtemperare voluntati?
ARTICULUS li.
Quam luculenter Arnobius docuerit Christum tam verum Deum fuisse, quam hominem.
Non patitur Arnobius sìbì ab Ethnicis òbjicì Chrì¬ slura dici non posse Deura (Arnob., lib. i, pag. 21 et seqq. ), utpolé qui natus, crucis supplicio vitara fini¬ vit. Nani prseterquam quod ipsi Ethnici natos homi-
ausculleraus. Objicìebant Elhnici : More est hominis ìnteremptus. Quid ad h.ec Arnobius nosler? « Non ipse, » iuquii( ibid.), « ncque enira cadere divinas ìn res potest raortis occasus; nec interilionis disso¬ lulione labi id, quod esl unura et siraplex, nec ulla- rura partium congregatione coinpaclura. Quis esl ergo visus in patibulo pendere? Quis mortuus est? Horao quera induerat, el secura ìpse poriabat.» Tura deinde ostendit ìllud fìdera apud Eibnìcos mereri, quì cre¬ debanl, valibus et Sibyllis morieniibus, illura non mori, cujus afflatu oracula fudisse vìdebantur. Qui¬ bus explicatìs, eosdera Ethnicos bisce verbis allo¬ quìtur : e Mors ìlla, quam dìcilìs, assurapti horainis fuìt, non ìpsìus : gesiarainis, non gestantis : quam nes, inortùos, et suppliciis affeclos deos esse garrie- B nèc ipsam perpeti succubuìsset, tanta si non agenda
banl, cene divina Christì doctrina, et miracula ab ilio, utì diximus, vivente, moriente, et mortuo edita, manifeslissirae demonstrarunt ìllum lam verura Deura fuisse quara hominera, et utriusque dìvinse el hu¬ manse naiurae parlicipera. Quid autera mìrura, sì ille, accepla huraana naiura, sìve huraanò corpore, quod exigua, ut ait Arnobius (Ibìd., lib. i, pag. 32), pars ejus erat, assurapto, htìmanam vitara, sicut caìteri homines, egerit et amiserit ? Sed praeslat ipsummet Arnobium audire, ut inlelligas quara recte ac perspicue huraanara divìnaraque Chrìstì natuiara , et sanciissìniuni illius, ni jara loqui solent theologi, in¬ carnationìs mysteriura explicet. Rogantibus eniravero Elhnicis : Si Deus fuit Chri-
res ésset, et inexplicabilìs ratio fati clausis patefa¬ cienda mysteriis. d ( Ibìd., pag. 58.) Quis autem vél primoribus, ut aiunt, labris theologorum, et anti¬ quorum Ecclesiae pairum scripta gustavìl, et nesciat eos simili plaue raodo haereiicìs eadera poslea objì¬ cieniibus respondisse? Infinita quidem possent ilio- rum proferri lesiimonia. Sed quia plura, a Theodo¬ reto, et Gelasio eiiìài^(Theodar.,ad cale, lìb, in Dial. Impasdb.; Gelas., Dial. de duab. natur. ), alque ab aliis compluribus tradita, nerainì ignota sunt; iis praelerraissis, hasc tantum referemus Arabrosii verba, quaì ìn Leonis magni epìslola, et concilii Chalcedo¬ nensis aclis recìiata et Iranscripta habentur : « Quod léctum est, t> ait eximius ille vir (Ambros., lìb. n, de
stus, cur sub horainis forma visus est, et more iute- C Fide, cap. 5, § 58, pag. 481), « Dorainura majesla-
reraptus humano, sic ille respondet : « An aliter potuit invisibilis illa vis, et habens nullam substantiam cor¬ poralem , inferro et commodare se raundo, conciliis interesse morlalium, quara ut aliquod tegmen mate¬ riaì solìdiorìs assumerei, quod oculorum susciperet injectum, et ubì se figere inertìssirae [losset contem¬ plaiionis obtulus? Quìs est enira raortaliura, quì qui¬ ret eum videre, quis cernere, si talem voliiissei in* ferre se terris, qualis eì pìrhhigènìa naiura est, el qualem se ìpse ih sna esse voluit vel quaiitaie, vel nuraìne. Assumpsit igitur horainis forraara, el sub nostri generis siraililudine potentiara suara clausìt ; ut et videri possel, el conspìeì, verba facerei, et do¬ ceret., atqué oranes exsequeretur i'es eas, propter
lis crucifixuni esse, non quasì in majesiaie sua cru¬ cifixum puteilius : sed quia idem Deus, idera homo, per divìnilatera Deus, per suscepliunem carnis homo, Jesus Chrislus Doniinus raajeslatis dìcìtur crucifixus ; quia consors ulriusque naturai, idest, humame atque divina?, ìn natura horaìnis subiit passionera; ulin-. discrete et doraìnus majeslatis dicatur esse, qui pas¬ sus est, et filius horainis, sìcut scriptura est, qui de¬ scendit de ccelo. » Videsis quic in hunc Arabrosii locura annotaviraus, et ibi cìiata a nobis chalcedo¬ nensis concilii acla, et Augustini priraura de Trinitale lìbrura.
Porro autera Arnobius noster docet Christo, quì lol rairacula edìdéiàt, violentas raanus, si raorì no-
quas in raundura venerai, faciendas, surarai regis B luisset, a ucraine umquam poluisse inferri, sed eum
imperio et dìspositione servaiis. )> (Ibìd., pag. 37.) Poluìine suprema Christì divinitas, illìusque cum huraana natura conjunclio clarioribus verbis enun¬ tiari? Quis umquam post Nrcjcnunl el alia gèiieraiia concilia, utraraque illius naiuram dilucìdìori oralìoné exposuit? Al vero ibi ille non suam' laniuni, sed communem oninìum siiae aetatis christianorura pale- facit sentenliara. Quis ergo negare, aut in dubium jure alìquo vocsire audèai ulrum illì, ante èjusdém concilii Nìcaènì tempora, ìd crediderint, quod in eo concilio et aliis postea de Christi divinìtaie èl as¬ sumpta ab ipso humana naiura slaiutum esi? Age vero, eique quo palclo Ghristi divinitati mors
sita sponte et volunlate niortuum. « Vides, i> inquìi, a si nollet inrerrì sibi a quoquara manus, sumraa illì fuissei contentione nilendura, ut hosles ab se suos vèl potestaie inversa prohìberei? Qui coecis restitue¬ rat ìdraina, is elficere si deberet, non poterai caì¬ cos? raanus ìn se porrìgi ab irtiraanibus passus
eU. ì> (Arnob., lìb. i, pag. 58..) Mortuus èst itaque, quia, ut adhuc loquitiir aucior nostér : « Virtulum oranium dorainus, atque ìpsìus raorlis exstinctor, ho¬ rainera sUura permisit occidi. » (Ibid., pag. 41.) Quìbus ilie verbis significai Christura secundura hu- manara tanlura naturam , quando voluit, occisum ; ila tamén iit lilòrìendò divinam suam naiuram novis
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 469-470 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 169 IN ARNOBIUM, CAP. VIH. 470 ì Urgebis; Chrìstus ab Arnobìò dicilur. Deiprmczpis A nequaquara offecerit, enarranti, adliiic, si lubet, jussione loquens. Ergo ei subjeclus, ìlloque rainoi' est, Sed si advenas ibidem ab Arnobio continenler sub- lungi, sub hominis forma, nihil hac arguraenlatìone levius esse agnosces. Quis enim diffiietur Chrisluin, quaienus horao esl, Deo Patri esse subditiira, ejusque obtemperare voluntati? ARTICULUS li. Quam luculenter Arnobius docuerit Christum tam verum Deum fuisse, quam hominem. Non patitur Arnobius sìbì ab Ethnicis òbjicì Chrì¬ slura dici non posse Deura (Arnob., lib. i, pag. 21 et seqq. ), utpolé qui natus, crucis supplicio vitara fini¬ vit. Nani prseterquam quod ipsi Ethnici natos homi- ausculleraus. Objicìebant Elhnici : More est hominis ìnteremptus. Quid ad h.ec Arnobius nosler? « Non ipse, » iuquii( ibid.), « ncque enira cadere divinas ìn res potest raortis occasus; nec interilionis disso¬ lulione labi id, quod esl unura et siraplex, nec ulla- rura partium congregatione coinpaclura. Quis esl ergo visus in patibulo pendere? Quis mortuus est? Horao quera induerat, el secura ìpse poriabat.» Tura deinde ostendit ìllud fìdera apud Eibnìcos mereri, quì cre¬ debanl, valibus et Sibyllis morieniibus, illura non mori, cujus afflatu oracula fudisse vìdebantur. Qui¬ bus explicatìs, eosdera Ethnicos bisce verbis allo¬ quìtur : e Mors ìlla, quam dìcilìs, assurapti horainis fuìt, non ìpsìus : gesiarainis, non gestantis : quam nes, inortùos, et suppliciis affeclos deos esse garrie- B nèc ipsam perpeti succubuìsset, tanta si non agenda banl, cene divina Christì doctrina, et miracula ab ilio, utì diximus, vivente, moriente, et mortuo edita, manifeslissirae demonstrarunt ìllum lam verura Deura fuisse quara hominera, et utriusque dìvinse el hu¬ manse naiurae parlicipera. Quid autera mìrura, sì ille, accepla huraana naiura, sìve huraanò corpore, quod exigua, ut ait Arnobius (Ibìd., lib. i, pag. 32), pars ejus erat, assurapto, htìmanam vitara, sicut caìteri homines, egerit et amiserit ? Sed praeslat ipsummet Arnobium audire, ut inlelligas quara recte ac perspicue huraanara divìnaraque Chrìstì natuiara , et sanciissìniuni illius, ni jara loqui solent theologi, in¬ carnationìs mysteriura explicet. Rogantibus eniravero Elhnicis : Si Deus fuit Chri- res ésset, et inexplicabilìs ratio fati clausis patefa¬ cienda mysteriis. d ( Ibìd., pag. 58.) Quis autem vél primoribus, ut aiunt, labris theologorum, et anti¬ quorum Ecclesiae pairum scripta gustavìl, et nesciat eos simili plaue raodo haereiicìs eadera poslea objì¬ cieniibus respondisse? Infinita quidem possent ilio- rum proferri lesiimonia. Sed quia plura, a Theodo¬ reto, et Gelasio eiiìài^(Theodar.,ad cale, lìb, in Dial. Impasdb.; Gelas., Dial. de duab. natur. ), alque ab aliis compluribus tradita, nerainì ignota sunt; iis praelerraissis, hasc tantum referemus Arabrosii verba, quaì ìn Leonis magni epìslola, et concilii Chalcedo¬ nensis aclis recìiata et Iranscripta habentur : « Quod léctum est, t> ait eximius ille vir (Ambros., lìb. n, de stus, cur sub horainis forma visus est, et more iute- C Fide, cap. 5, § 58, pag. 481), « Dorainura majesla- reraptus humano, sic ille respondet : « An aliter potuit invisibilis illa vis, et habens nullam substantiam cor¬ poralem , inferro et commodare se raundo, conciliis interesse morlalium, quara ut aliquod tegmen mate¬ riaì solìdiorìs assumerei, quod oculorum susciperet injectum, et ubì se figere inertìssirae [losset contem¬ plaiionis obtulus? Quìs est enira raortaliura, quì qui¬ ret eum videre, quis cernere, si talem voliiissei in* ferre se terris, qualis eì pìrhhigènìa naiura est, el qualem se ìpse ih sna esse voluit vel quaiitaie, vel nuraìne. Assumpsit igitur horainis forraara, el sub nostri generis siraililudine potentiara suara clausìt ; ut et videri possel, el conspìeì, verba facerei, et do¬ ceret., atqué oranes exsequeretur i'es eas, propter lis crucifixuni esse, non quasì in majesiaie sua cru¬ cifixum puteilius : sed quia idem Deus, idera homo, per divìnilatera Deus, per suscepliunem carnis homo, Jesus Chrislus Doniinus raajeslatis dìcìtur crucifixus ; quia consors ulriusque naturai, idest, humame atque divina?, ìn natura horaìnis subiit passionera; ulin-. discrete et doraìnus majeslatis dicatur esse, qui pas¬ sus est, et filius horainis, sìcut scriptura est, qui de¬ scendit de ccelo. » Videsis quic in hunc Arabrosii locura annotaviraus, et ibi cìiata a nobis chalcedo¬ nensis concilii acla, et Augustini priraura de Trinitale lìbrura. Porro autera Arnobius noster docet Christo, quì lol rairacula edìdéiàt, violentas raanus, si raorì no- quas in raundura venerai, faciendas, surarai regis B luisset, a ucraine umquam poluisse inferri, sed eum imperio et dìspositione servaiis. )> (Ibìd., pag. 37.) Poluìine suprema Christì divinitas, illìusque cum huraana natura conjunclio clarioribus verbis enun¬ tiari? Quis umquam post Nrcjcnunl el alia gèiieraiia concilia, utraraque illius naiuram dilucìdìori oralìoné exposuit? Al vero ibi ille non suam' laniuni, sed communem oninìum siiae aetatis christianorura pale- facit sentenliara. Quis ergo negare, aut in dubium jure alìquo vocsire audèai ulrum illì, ante èjusdém concilii Nìcaènì tempora, ìd crediderint, quod in eo concilio et aliis postea de Christi divinìtaie èl as¬ sumpta ab ipso humana naiura slaiutum esi? Age vero, eique quo palclo Ghristi divinitati mors sita sponte et volunlate niortuum. « Vides, i> inquìi, a si nollet inrerrì sibi a quoquara manus, sumraa illì fuissei contentione nilendura, ut hosles ab se suos vèl potestaie inversa prohìberei? Qui coecis restitue¬ rat ìdraina, is elficere si deberet, non poterai caì¬ cos? raanus ìn se porrìgi ab irtiraanibus passus eU. ì> (Arnob., lìb. i, pag. 58..) Mortuus èst itaque, quia, ut adhuc loquitiir aucior nostér : « Virtulum oranium dorainus, atque ìpsìus raorlis exstinctor, ho¬ rainera sUura permisit occidi. » (Ibid., pag. 41.) Quìbus ilie verbis significai Christura secundura hu- manara tanlura naturam , quando voluit, occisum ; ila tamén iit lilòrìendò divinam suam naiuram novis |
