Page 591-592 |
Previous | 296 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
591 DISSERTATIO PREVIA 502
na, et expìaliones non dubitant prodesse aiiquando, A suum maximum et omnipotentem penitus infaraa-
bant. Palam enim fatebantur illum magicis evoca- tum esse carminìbus, iisque coacium cedere, ac de¬
ad subniovenda pericula, alìqhando ad levanda, ali- quando ad dìfferenda. ì (Senec, lìb, u Nat, qu,, cap. 56, pag. 422.)
Hanc porro hisloriam non solum AnUales, sed Ovi¬ dius quoque et Plutarchus, alque hìc quidem brevius, ille vero fusius descripserunt. Livius aulem haec de Nuraa scriptis tradidit : « Quaeque prodigia fulniini- hus, aliove quo viso missa susciperentur atque cura- rentur : ad ea eiìcienda ex menlibus divinis, Jovi Eliclo aram ìn Aventino dicavit. » (Ovid., lib. m fastor., §5, pag. 529, etseqq.; Plutarch., ìn Vit.Numw, toni, u, pag. 70; Liv,, lib. i, cap, 20.)
Verum Arnobius hanc historiam nulli, sicut etìam fatetur Plutarchus {Plutarch., loc cìl), esse credibì- lem variis probat raUonum momentis. Gui enira, in¬ quit, umquam persuaderi poterit Faunum et Picum, ad fontem, ut siUm sedarent, venisse, ibique Ulis vino, prò aqua potato inebrìalis, el somno oppressis ìnjecta vincula, nec ab alio, quam a Jove discì po¬ luisse fulminis procurationem ? Neque facìbus uUi probabilur eumdem Jovera, ul reniedia conira fulmen isuum suppedìlaret, incantaraènlis evocalum, et in vèrricula, uli loquiiur Arnobius , seu parva verruca, id est, loco edito et aspero, sicul ex Catone docel Gellius, cum homuncuUs conversalum, alque ambi¬ guis illorura verbis deceptura fuìsse (GeU., Ub. m Noci. Atlic, cap. 8, pag. 224). Omnem denique fi¬ dem superai Jovem, sicuU aiebant, crudeh humani capìUs sacrifìcio, de quo nos supra disseruimus {Supr,, cap. 4, art, 1), tum voluisse fulmen expiari. ^
Porro autem notat Arnobius faclam incantationem illam mola falsa, thure, sanguine, verbenarura suffi- lione, et terribìlìum, id est, magicorum, fremere ver¬ borum. At quaedam ex his expressa videbìs islis Vìr¬ gilii versibus :
Eller aquam, etmolU cìnge haec altaria villa, Verbenasque adole pìngues, et mascula thura : Conjugis ut rnagìcis sanos averlere sacris Experiar sensus ; nihil hic, nìsi carmina desunt. (VirgìL, eclog, 5, vers. 64 et seqq.)
Sed de praesligìis et magicìs artibus jam aliquid ahbi annotavìmus (lom. i ApparaL, pag. 1259). Narrat tamen Augustinus Nuraara hydroraantia usura, tes- tenique citai Varronera, a quo ille dicitur nympham jEgeriamduxisse uxorera; quia aquara, unde hydro- mantiani faceret, egesserai, seu exporiaveral (Am- gusL, lìb. yu de Civit., cap. 55, pag. 188). Valerius autem Maxìmus, Florus, Aurelius Victor, Dionysius Halìcarnasseus, aliique tradunt eura siraulasse se orania sacra facere uxoris suaì Egeriaì nyraphae rao¬ nìlis et consiUis (Valer. Max., cap. 2, § ì; Florus, lib. I, cap. 2; Aurei. VicL, de Vir. illusi, rom,, cap. 2: Dionys. Halìcarn,, Ub. ii Anliquit. rom,, pag. 122). Sed de his in sequenti dissertaUone (Dissert, in Lac¬ tanl., cap. 50, art. 2).
Gaeterum vides quam vahdis raUonum momentis Arnobius osiendat qua insulsilate genUles annuis iesUs ea celebrarent; quae nullam prorsus hàbebant veri speciem. Sì autem vera esse putarent, Jovem
cere fulminis procuraUonem.
Secunda Magnai deorum matris, 'sive Cybeles et AlUdis historia ab Arnobio, ad sempiternura elhnì¬ corura decus deìnde relractatur ( Arnob., lib, v, pag. 157 etseqq.), Eara autem a prima sua orìgine ex Tìmoiheo non ignobili iheologo, el aliis etiam, ac reconditis anliquitatum libris, et inUrais mysteriis erutam, sìc ille descripsit : In Phrygìae fìnibus pelra eral inauditae vasUtatìs, cuì ab regionis ihius incolis nomeu Agdus iraposìiura. SurapU inde lapides, ex quìbus a Deucalione et Pyrrha Theniìdìs jussu jada- Us, magna Maler cum caeleris hominibus procreala ^ fuit. Jupiter vero illius postea amore capius, cum sìbi proraìssa impelrare nequivisset, voluptatem fudil in petram, ex qua decimo post mense orlus esl puer, AgdesUs cognominaius. Invidi autem hic fuit roboris animìque adeo ferocis, ul nec homines curarel, nec deos, atque omnia pro libidine et innata férocìtate ageret. Quapropter poslquam de frangenda ipsius audacia dh deliberassent, tandem ariìbus Lìberi, quì eì vìnum pro aqua propinaverat, virìUlate privatus fuit. Tum ex profluente ejus sanguine nascitur ma¬ lum punicum ; cujus pulchritudinem Nana, filìa Sangarii regis, adrairala, ex eoque in sinum admisso, praignans, tanquam vìliata in carcerera fame ene¬ canda conjicìtur. A deum autem Maire pomis sus- tenlala, parvulum enìxa est, quem Sangarius jubet exponi : sed a Phorba lacte nulritus hircino, idcirco Altis appellatus est. Ubi autera adolevìt, illura Mater deum et Agdestis nefarìe ac deperdite amaverunt. Mìdàs vero, rex PessinunUus, ut pueruin tam infami amore lìberaret, fìliam suam in matrimonìum eì col¬ locaudam deslìnavìt. Ne quid porro indìcta nupliarum die illis accideret funesU, jussit urbis portas occludi. Sed Deura Maler, muris civitatis capite sublevatis, nrbem ingressa esl. Tum omnibus abAgdesU, ira percito, in furorem et insaniam acUs : Mammas, aìt Arnobius, sibi demetìt GalU filìa pellìcis, et Aliìs suh pinu sibi amputai vinlia, et raoritur. Ex cruore au¬ tem vìrìlìum, quae Maler deum vesle defuncti tecta in terrara injecerat, viola nascitur. Sponsa vero At- Udis, quam Valerius ponUfex Iam vocat, fusis cum AgdesU lacryrais, se ipsara interfìcit, el sanguis ejus verUlur ìu violas. Has cum Maler deum suffudìsset, inde oritur amygdalus. Dehinc pìnum, paulo anie a nobis raeraoratara, ìn antrum deferì, atque ibi illa et Agdestis lacrymanlur, tunsunique pecius sauciant. Postea Agdestis Jovem rogat, ut Attira ad vitara re¬ vocel. Sed nibil aUud ab eo ìrapetravit ; nìsi ul cor¬ pus illius non putresceret, coraae creseerent semper, ac millimus digitus viveret, perpeluoque motu agìta¬ retur.
Ad eum sane modura haec Cybeles et Altìdis his¬ toria ab Arnobio describitur. At certe quamvis eam ex reconditis atque intìmis antiquitaUs raonumenUs, a se decerpiam esse significet, cerlum nibilominus^
D
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 591-592 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 591 DISSERTATIO PREVIA 502 na, et expìaliones non dubitant prodesse aiiquando, A suum maximum et omnipotentem penitus infaraa- bant. Palam enim fatebantur illum magicis evoca- tum esse carminìbus, iisque coacium cedere, ac de¬ ad subniovenda pericula, alìqhando ad levanda, ali- quando ad dìfferenda. ì (Senec, lìb, u Nat, qu,, cap. 56, pag. 422.) Hanc porro hisloriam non solum AnUales, sed Ovi¬ dius quoque et Plutarchus, alque hìc quidem brevius, ille vero fusius descripserunt. Livius aulem haec de Nuraa scriptis tradidit : « Quaeque prodigia fulniini- hus, aliove quo viso missa susciperentur atque cura- rentur : ad ea eiìcienda ex menlibus divinis, Jovi Eliclo aram ìn Aventino dicavit. » (Ovid., lib. m fastor., §5, pag. 529, etseqq.; Plutarch., ìn Vit.Numw, toni, u, pag. 70; Liv,, lib. i, cap, 20.) Verum Arnobius hanc historiam nulli, sicut etìam fatetur Plutarchus {Plutarch., loc cìl), esse credibì- lem variis probat raUonum momentis. Gui enira, in¬ quit, umquam persuaderi poterit Faunum et Picum, ad fontem, ut siUm sedarent, venisse, ibique Ulis vino, prò aqua potato inebrìalis, el somno oppressis ìnjecta vincula, nec ab alio, quam a Jove discì po¬ luisse fulminis procurationem ? Neque facìbus uUi probabilur eumdem Jovera, ul reniedia conira fulmen isuum suppedìlaret, incantaraènlis evocalum, et in vèrricula, uli loquiiur Arnobius , seu parva verruca, id est, loco edito et aspero, sicul ex Catone docel Gellius, cum homuncuUs conversalum, alque ambi¬ guis illorura verbis deceptura fuìsse (GeU., Ub. m Noci. Atlic, cap. 8, pag. 224). Omnem denique fi¬ dem superai Jovem, sicuU aiebant, crudeh humani capìUs sacrifìcio, de quo nos supra disseruimus {Supr,, cap. 4, art, 1), tum voluisse fulmen expiari. ^ Porro autem notat Arnobius faclam incantationem illam mola falsa, thure, sanguine, verbenarura suffi- lione, et terribìlìum, id est, magicorum, fremere ver¬ borum. At quaedam ex his expressa videbìs islis Vìr¬ gilii versibus : Eller aquam, etmolU cìnge haec altaria villa, Verbenasque adole pìngues, et mascula thura : Conjugis ut rnagìcis sanos averlere sacris Experiar sensus ; nihil hic, nìsi carmina desunt. (VirgìL, eclog, 5, vers. 64 et seqq.) Sed de praesligìis et magicìs artibus jam aliquid ahbi annotavìmus (lom. i ApparaL, pag. 1259). Narrat tamen Augustinus Nuraara hydroraantia usura, tes- tenique citai Varronera, a quo ille dicitur nympham jEgeriamduxisse uxorera; quia aquara, unde hydro- mantiani faceret, egesserai, seu exporiaveral (Am- gusL, lìb. yu de Civit., cap. 55, pag. 188). Valerius autem Maxìmus, Florus, Aurelius Victor, Dionysius Halìcarnasseus, aliique tradunt eura siraulasse se orania sacra facere uxoris suaì Egeriaì nyraphae rao¬ nìlis et consiUis (Valer. Max., cap. 2, § ì; Florus, lib. I, cap. 2; Aurei. VicL, de Vir. illusi, rom,, cap. 2: Dionys. Halìcarn,, Ub. ii Anliquit. rom,, pag. 122). Sed de his in sequenti dissertaUone (Dissert, in Lac¬ tanl., cap. 50, art. 2). Gaeterum vides quam vahdis raUonum momentis Arnobius osiendat qua insulsilate genUles annuis iesUs ea celebrarent; quae nullam prorsus hàbebant veri speciem. Sì autem vera esse putarent, Jovem cere fulminis procuraUonem. Secunda Magnai deorum matris, 'sive Cybeles et AlUdis historia ab Arnobio, ad sempiternura elhnì¬ corura decus deìnde relractatur ( Arnob., lib, v, pag. 157 etseqq.), Eara autem a prima sua orìgine ex Tìmoiheo non ignobili iheologo, el aliis etiam, ac reconditis anliquitatum libris, et inUrais mysteriis erutam, sìc ille descripsit : In Phrygìae fìnibus pelra eral inauditae vasUtatìs, cuì ab regionis ihius incolis nomeu Agdus iraposìiura. SurapU inde lapides, ex quìbus a Deucalione et Pyrrha Theniìdìs jussu jada- Us, magna Maler cum caeleris hominibus procreala ^ fuit. Jupiter vero illius postea amore capius, cum sìbi proraìssa impelrare nequivisset, voluptatem fudil in petram, ex qua decimo post mense orlus esl puer, AgdesUs cognominaius. Invidi autem hic fuit roboris animìque adeo ferocis, ul nec homines curarel, nec deos, atque omnia pro libidine et innata férocìtate ageret. Quapropter poslquam de frangenda ipsius audacia dh deliberassent, tandem ariìbus Lìberi, quì eì vìnum pro aqua propinaverat, virìUlate privatus fuit. Tum ex profluente ejus sanguine nascitur ma¬ lum punicum ; cujus pulchritudinem Nana, filìa Sangarii regis, adrairala, ex eoque in sinum admisso, praignans, tanquam vìliata in carcerera fame ene¬ canda conjicìtur. A deum autem Maire pomis sus- tenlala, parvulum enìxa est, quem Sangarius jubet exponi : sed a Phorba lacte nulritus hircino, idcirco Altis appellatus est. Ubi autera adolevìt, illura Mater deum et Agdestis nefarìe ac deperdite amaverunt. Mìdàs vero, rex PessinunUus, ut pueruin tam infami amore lìberaret, fìliam suam in matrimonìum eì col¬ locaudam deslìnavìt. Ne quid porro indìcta nupliarum die illis accideret funesU, jussit urbis portas occludi. Sed Deura Maler, muris civitatis capite sublevatis, nrbem ingressa esl. Tum omnibus abAgdesU, ira percito, in furorem et insaniam acUs : Mammas, aìt Arnobius, sibi demetìt GalU filìa pellìcis, et Aliìs suh pinu sibi amputai vinlia, et raoritur. Ex cruore au¬ tem vìrìlìum, quae Maler deum vesle defuncti tecta in terrara injecerat, viola nascitur. Sponsa vero At- Udis, quam Valerius ponUfex Iam vocat, fusis cum AgdesU lacryrais, se ipsara interfìcit, el sanguis ejus verUlur ìu violas. Has cum Maler deum suffudìsset, inde oritur amygdalus. Dehinc pìnum, paulo anie a nobis raeraoratara, ìn antrum deferì, atque ibi illa et Agdestis lacrymanlur, tunsunique pecius sauciant. Postea Agdestis Jovem rogat, ut Attira ad vitara re¬ vocel. Sed nibil aUud ab eo ìrapetravit ; nìsi ul cor¬ pus illius non putresceret, coraae creseerent semper, ac millimus digitus viveret, perpeluoque motu agìta¬ retur. Ad eum sane modura haec Cybeles et Altìdis his¬ toria ab Arnobio describitur. At certe quamvis eam ex reconditis atque intìmis antiquitaUs raonumenUs, a se decerpiam esse significet, cerlum nibilominus^ D |
