Page 641-642 |
Previous | 321 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
641 IN ARNOBItìM, GAP. XXIII.
tur, et superius ille domonstraverat, deos esse ma- a
642
ARTICULUS IV.
res et feminas. Nec minus aperte, ulì vidiraus (Ar- nob., lìb. VII, pag. 228 d seqq.), oslendit falso ab iisdera elhnicis asserì deos quosdam naiura sua malos esse et adversos; quandoquidem verus Deus benignìssimae et benefacientis est naturae. Denique negat ullos esse deos inferos, ac sub terra in Plu- lonicis regnis degenies (Ibid., pag, 226). Negat eliam Juvenalis, elhnicus ipse poela, ìd ullum ho¬ minem credere nisi forte puer sit, aetatis adeo to¬ nerai, ul nondum publicis in thermis aes ad lavan- dum ab eo exìgeretur. Ipsa aulem haec sunl ilUus carmina :
Esse aliquos Manes, et subterranea regna, El contum, etstygio ranas ia gurgite nigras, Atque una transìre vadum lot millia cymba, Nec pueri credunt, nisi qui nondum aere lavantur.
(Juvenal., salir. 2, vers. 149 et seqq.) Sisola poelae aucioriias Ubi non sufficìat, audi oralorem siraìliier elhnìcura , cui procul dubio non refragaberis, niraìrum Cìceronem, quì deos ìnfe¬ ros exsìbilat et explodit : « Die, quaeso, inquìt, num te ìila terreni, triceps apud inferos Cerberus.... Adeone me delirare censes, ut ita esse credam.... Si ergo apud inferos mìseri non sunt, ne sunt qui¬ dem apud ìnferos uhi. Ita prorsus exisUrao» (Cìcer,, lib, I TuscuL , pag. H6, Un. 33). ij Sed eslo, pergit Arnobius, cedaraus esse deos ìnferos, rebus praelectos trisUbus et infausUs, al¬ qùe idcirco boslia nigri coloris illis maclari debeat (Arnob., lib. vn, pag. 226). At quo paclo, in-
Quomodo Arnobius diis non esse sacrifìcandum demonstret ex i})sis reiìus, quai in sacrifìciis adhibebantur, ubi ex¬ plicatur quid sit farcimen, apexabo, hirciae, silicernium, longa vo, isedae, tseniae, pofìmina, plasea, sitigo, titilla, frumen, atricia, gratilla, catumeum, conspoliurn, cubula, libum, caro strel)ula, pulpamenta, salsamina quad ri mis copulata frugibus, far pium, feudicae, rumae, seu aerum- nae, gurgulìo, ruminatorìa ssecula, augmentum, magmen- lum, velamen sanguinum, praesiciae, ac quomodo Aucior noster osiendat haec in sacrifìciis frustra adoleri.
Praeler hosUas et victìmas, ea adhuc pleraque omnia, quae in sacrifìciis adhìbebaniur, aliud Arnobio submìnistranl arguraentura, quo illa penitus lollenda esse aperlissìrae deraonstrat. Ethnici quippe varia dììs suis offerebant farcìrainum, lìborura, pultìuin, et fìUllarnm genera, quae diìs non solum indigna, a sed B quibus, » auctoris nostri eos alloquenUs verba snnt, « nomina indidistis obscura, vulgoque ut essenl an¬ gustiora fecistis, B et ut panloante dixerai, « mago- rum cohairenlia disciplinis» {Arnob., L vn, p. 229 et seqq.). » Quid autera haec uUinia verba significent, non una est eruditòrura opinio. Quidam enim putant ea nomina dici, magorum cohwrentia disciplinis ; quia tenebrosa el obscura erant, et iis sirailia, quibus magi utebantur. Sed conlendìt Salraasius nihil esse Arnobii menti magìs conlrarium (Salmas,, exercìtat. in So¬ lìn,, p. 128). Censel itaque Arnobium de variis farciminum lìborumque, generìbusque loqui , quaì ab eo dicuntur magorum discìphnìs cohaireniìa ; quonìam magi non solida, et UUbala laurorum viscera diis concremabant, sed oinentorum dunlaxat partes
quii, hoc fìeri poiesl? Nonne videlis hosUarum G et prosicias. Vide autera nlruni haec opinio confìrraari denles, ossa, pinguìiias, seu pìnguedìnera, omenta, ac rnedullas albi esse coloris? At veliera, inquie¬ bant elhnici, sìcut el aniraaliura sciai, id est, pili crassiores, ac rigidiores, el alia quaedara eo¬ rura raerabra atra sunt el nigra. Recte, ait Ar¬ nobius. Haic ergo sola , non aulem integrai pecudes diìs inferis debent immolari. Quid vero ììs facien¬ dura, qui plura, quaj sicut oleum el sanguis, non sunt nigri coloris , dììs inferis lìlabant? Nonne inde pulchra iUa religio solvitur?
Praeterea, cur certa quaedam hosUa caìditur Jovi, aut Baccho, aul Mercurio, el non alia (Ibid.yì Di¬ cebant quidem elhnici id antiqua consueiudine conslìlulum. Sed haic consueiudo, arguii Arno¬ hius, quanlumvis antiqua, ex horaìnibus tantum p manavìt. Ad sacrifìcia autem dììs facienda coeììcum el dìvinum praìceptura requiritur.
Qua eliara lege anìnialiura diis ìramolandorum fada est divisio, ac qua raiione taurus Jovi verbi gralia poUus quam alteri deo dicitur convenire? Responde¬ banl genUles Telluri, utpote mairi, scrobim incien- tein, paulo ante a nobis memoraiara; Minervae vero virginì vitulam virginem, et quaì nullura passa est jugura, caidendam. Sed si res ita se habeat, arguii Arnobius, musici musico ApoUinì, medico .^scu- lapìo medici, fabri Vulcano fabro maclari debebant. Quid autem ìneptius, et ìnsulsius fingi unquam po¬ tuit?
possit hìs Slrabonìs de Persarum sacrificio verbis, quai sic latine sonant, Xilandro interprete : e Sacri¬ ficant in loco mundo cura ìmprecaUonibus, et coro- natani hostiam statuunl. Ubi magus, qui sacrifìcium enarrai, carnes in poriìones distribuii, sua quisque accepla, abeunt, nulla parte diis relìcta... Dicunt enim deum nìhìl veUe, praeter hosUae aniniara : qui¬ dam, ut feriur, omenti partem igni ìmponunti (Stra., L XV Geogr., p. 532). Sed sì eo sensu magicis disciplinis cohaerebant, quid velat quominus Arno¬ hius dixerit baie eadem verba nefandis iisdem discì¬ phnìs cohaerere sua obscurilate, qua sìcut magica, vel magicis simìha, ila vulgo augusUora fìeri crede¬ bantur.
Ut ut sit, longam auctor noster horum seriem lexuit verborum, quai pleraque cum muIUs non satis forsitan nota sint, a nobis non sìne aliqua, sì fìeri queat, explìcatione atque enodatìone debent praeler- mitiì (Am., l. VII, p. 229). Primuin itaque ab eo me¬ moralur, t Farcimen, sìve caro concisa, j inquit Isidorus, « el minuta, et inde farcimen dictura, quod ea intestinum farcìatur, hoc est, implealur, cum alìarura rerura coraraìxlione (Isidor., l, xx Orig.^ e 20). » Varrò aulem : € Afarlum farciinina ìn exUs appellala, a quo quod ìn eo tenuissìniura inlesUnura farium » (Varrò, l. iv de Lìng. latin., p. 28). Itaque farcimen ìntesUnum est concisa minute carne alia¬ que fartura oppletum et fartum, cujus conficiendi
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 641-642 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 641 IN ARNOBItìM, GAP. XXIII. tur, et superius ille domonstraverat, deos esse ma- a 642 ARTICULUS IV. res et feminas. Nec minus aperte, ulì vidiraus (Ar- nob., lìb. VII, pag. 228 d seqq.), oslendit falso ab iisdera elhnicis asserì deos quosdam naiura sua malos esse et adversos; quandoquidem verus Deus benignìssimae et benefacientis est naturae. Denique negat ullos esse deos inferos, ac sub terra in Plu- lonicis regnis degenies (Ibid., pag, 226). Negat eliam Juvenalis, elhnicus ipse poela, ìd ullum ho¬ minem credere nisi forte puer sit, aetatis adeo to¬ nerai, ul nondum publicis in thermis aes ad lavan- dum ab eo exìgeretur. Ipsa aulem haec sunl ilUus carmina : Esse aliquos Manes, et subterranea regna, El contum, etstygio ranas ia gurgite nigras, Atque una transìre vadum lot millia cymba, Nec pueri credunt, nisi qui nondum aere lavantur. (Juvenal., salir. 2, vers. 149 et seqq.) Sisola poelae aucioriias Ubi non sufficìat, audi oralorem siraìliier elhnìcura , cui procul dubio non refragaberis, niraìrum Cìceronem, quì deos ìnfe¬ ros exsìbilat et explodit : « Die, quaeso, inquìt, num te ìila terreni, triceps apud inferos Cerberus.... Adeone me delirare censes, ut ita esse credam.... Si ergo apud inferos mìseri non sunt, ne sunt qui¬ dem apud ìnferos uhi. Ita prorsus exisUrao» (Cìcer,, lib, I TuscuL , pag. H6, Un. 33). ij Sed eslo, pergit Arnobius, cedaraus esse deos ìnferos, rebus praelectos trisUbus et infausUs, al¬ qùe idcirco boslia nigri coloris illis maclari debeat (Arnob., lib. vn, pag. 226). At quo paclo, in- Quomodo Arnobius diis non esse sacrifìcandum demonstret ex i})sis reiìus, quai in sacrifìciis adhibebantur, ubi ex¬ plicatur quid sit farcimen, apexabo, hirciae, silicernium, longa vo, isedae, tseniae, pofìmina, plasea, sitigo, titilla, frumen, atricia, gratilla, catumeum, conspoliurn, cubula, libum, caro strel)ula, pulpamenta, salsamina quad ri mis copulata frugibus, far pium, feudicae, rumae, seu aerum- nae, gurgulìo, ruminatorìa ssecula, augmentum, magmen- lum, velamen sanguinum, praesiciae, ac quomodo Aucior noster osiendat haec in sacrifìciis frustra adoleri. Praeler hosUas et victìmas, ea adhuc pleraque omnia, quae in sacrifìciis adhìbebaniur, aliud Arnobio submìnistranl arguraentura, quo illa penitus lollenda esse aperlissìrae deraonstrat. Ethnici quippe varia dììs suis offerebant farcìrainum, lìborura, pultìuin, et fìUllarnm genera, quae diìs non solum indigna, a sed B quibus, » auctoris nostri eos alloquenUs verba snnt, « nomina indidistis obscura, vulgoque ut essenl an¬ gustiora fecistis, B et ut panloante dixerai, « mago- rum cohairenlia disciplinis» {Arnob., L vn, p. 229 et seqq.). » Quid autera haec uUinia verba significent, non una est eruditòrura opinio. Quidam enim putant ea nomina dici, magorum cohwrentia disciplinis ; quia tenebrosa el obscura erant, et iis sirailia, quibus magi utebantur. Sed conlendìt Salraasius nihil esse Arnobii menti magìs conlrarium (Salmas,, exercìtat. in So¬ lìn,, p. 128). Censel itaque Arnobium de variis farciminum lìborumque, generìbusque loqui , quaì ab eo dicuntur magorum discìphnìs cohaireniìa ; quonìam magi non solida, et UUbala laurorum viscera diis concremabant, sed oinentorum dunlaxat partes quii, hoc fìeri poiesl? Nonne videlis hosUarum G et prosicias. Vide autera nlruni haec opinio confìrraari denles, ossa, pinguìiias, seu pìnguedìnera, omenta, ac rnedullas albi esse coloris? At veliera, inquie¬ bant elhnici, sìcut el aniraaliura sciai, id est, pili crassiores, ac rigidiores, el alia quaedara eo¬ rura raerabra atra sunt el nigra. Recte, ait Ar¬ nobius. Haic ergo sola , non aulem integrai pecudes diìs inferis debent immolari. Quid vero ììs facien¬ dura, qui plura, quaj sicut oleum el sanguis, non sunt nigri coloris , dììs inferis lìlabant? Nonne inde pulchra iUa religio solvitur? Praeterea, cur certa quaedam hosUa caìditur Jovi, aut Baccho, aul Mercurio, el non alia (Ibid.yì Di¬ cebant quidem elhnici id antiqua consueiudine conslìlulum. Sed haic consueiudo, arguii Arno¬ hius, quanlumvis antiqua, ex horaìnibus tantum p manavìt. Ad sacrifìcia autem dììs facienda coeììcum el dìvinum praìceptura requiritur. Qua eliara lege anìnialiura diis ìramolandorum fada est divisio, ac qua raiione taurus Jovi verbi gralia poUus quam alteri deo dicitur convenire? Responde¬ banl genUles Telluri, utpote mairi, scrobim incien- tein, paulo ante a nobis memoraiara; Minervae vero virginì vitulam virginem, et quaì nullura passa est jugura, caidendam. Sed si res ita se habeat, arguii Arnobius, musici musico ApoUinì, medico .^scu- lapìo medici, fabri Vulcano fabro maclari debebant. Quid autem ìneptius, et ìnsulsius fingi unquam po¬ tuit? possit hìs Slrabonìs de Persarum sacrificio verbis, quai sic latine sonant, Xilandro interprete : e Sacri¬ ficant in loco mundo cura ìmprecaUonibus, et coro- natani hostiam statuunl. Ubi magus, qui sacrifìcium enarrai, carnes in poriìones distribuii, sua quisque accepla, abeunt, nulla parte diis relìcta... Dicunt enim deum nìhìl veUe, praeter hosUae aniniara : qui¬ dam, ut feriur, omenti partem igni ìmponunti (Stra., L XV Geogr., p. 532). Sed sì eo sensu magicis disciplinis cohaerebant, quid velat quominus Arno¬ hius dixerit baie eadem verba nefandis iisdem discì¬ phnìs cohaerere sua obscurilate, qua sìcut magica, vel magicis simìha, ila vulgo augusUora fìeri crede¬ bantur. Ut ut sit, longam auctor noster horum seriem lexuit verborum, quai pleraque cum muIUs non satis forsitan nota sint, a nobis non sìne aliqua, sì fìeri queat, explìcatione atque enodatìone debent praeler- mitiì (Am., l. VII, p. 229). Primuin itaque ab eo me¬ moralur, t Farcimen, sìve caro concisa, j inquit Isidorus, « el minuta, et inde farcimen dictura, quod ea intestinum farcìatur, hoc est, implealur, cum alìarura rerura coraraìxlione (Isidor., l, xx Orig.^ e 20). » Varrò aulem : € Afarlum farciinina ìn exUs appellala, a quo quod ìn eo tenuissìniura inlesUnura farium » (Varrò, l. iv de Lìng. latin., p. 28). Itaque farcimen ìntesUnum est concisa minute carne alia¬ que fartura oppletum et fartum, cujus conficiendi |
