Page 713-714 |
Previous | 357 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
715 ARNOBH ADVERSUS GENTES LlBER PRIMUS. 714
Vannonim sìrpiarumque vitores in Arnobii lextu A vindicare, et asserere (Ibid., tìb. iv, p, 128). Videsis legimus (Arnob., lib. ii, p, 70). Nullus autera ìn baie ÌUius verba vel ininirauin quid annotavii; haud dubie quia diffìcilior locus, corruptusque, nec sanabìlis visus esl. Quid ergo si niedicam raanura eì afferre tentando, aliquis pro sirpìarum dixerìl sìrpearum legendura? Apud Varronera enìm scriptum videmus, sìrpeas stercorarias, et poslea sirpeam slercorariam (Varrò, lìb. de Be rustie, cap. 10 ei 11). Alihi vero clarius quid sirpea sii, explical : « Sirpea, i inquìt, « quae vìrgis sUpaiur, ìd esl, coUigando ìniplìcatur, in qua slercus aliudve quid evehitur. » Sirpea ilaque canistri seu cophini genus est slercorìbus aliisque rebus evehendis destinatum. Alio laraen sensu ab Ovidio accipitur, ubi haec cecinit :
Nec mora : convìvae valido tìtubanUa vino
Membra movent; dubn stautque labantque pedes. At dominus : discedite, ait: plauslroque moranles
Sustuht, iu plaustro sirpea lata fnìt.
(Ovid,, lìb, VI F«s/or., §12.) id est, plauslrum seu vehieulura, quod teclum erat malta, vel slorea, gallice natie. At si pro vitores, in Arnobii lexlu legas vendìiores, tribus tantum litteris vel abbrevialis, vel amanuensis librarii incuria omis¬ sis, planus aperlusque eril Arnobii sensus. Proposito sìquidera illius recte congruil, sì vannorum sìrpea- rumque vendìiores ihi appelleniur. Nec mneris impe¬ rili librarli oscilantia vel iinperilia tres litteras fuisse praitermissas. Nani eadera pagina pro meniirì, lan¬ turaraodo ìri scripserat. Has lanien conjecturas alio¬ rura arbilrio perniìtUraus. p
Vedìtatus curru quadrijugo dixh Arnobius, pro vectus aul vectatus (Arnob., lìb. in, p. 183).
Verrucula collìs haud serael ab ilio dicilur editior alUorqne cujuspiara collìs locus (Idem, Ub. n, p, 11, el lib. V, p. 156). Sic enira Cato, teste A. Gellio Ver- rulara locura editum el asperura appellai {GeU., lìb. vm NocL Atlic, cap, 1, p. 224). Sed auctor noster di- niinutìvura nonien pro more suo adhibet.
Versuras in hujusmodi cogì, hoc est, in hujusniodi sensus, interpreiaUones, et explicationes fabularum seu hisloriarum converU, iransferri, el adduci (Arnob,, lib. v, /;. 187).
Festum, et cìiatos ab ìUo auctores, al<|Ut' Gellìum, et variorum in illuni observationes (FesL,ad verb. Vin- dìcìm; GeU,, lib. xx, cap, 10).
Vinum acoris in perfidiam repente mutari; hoc est, viiiuni conira naiurara suara acidura fìeri (Arnob,, Ub. 1, p. 12).
Vitìligines fwdw, et albicanles, ab auciore nosiro dicuntur (ìbìd,, pag, 26, 28 et 50). < Al vìlìlìgo, i inquìt Feslus, « in corpore hominis macula alba, quara Graeci a)/fov vocant, a quo nos album : sìve a vitio dicla, eUamsi non laedit : sive a vilulo, propier ejus inembranLC candorem, qua nascilur, involutus. Lucilius : Haic odiosa inibì vilìlìgo est. Non dolet, inquìt. ì> (FesL, ad verb. Vitiugo.) A Seneca \ero id B scriptum legimus ; « Creilituni est quasdara a(juas scabieni afferre corporibus, quasdara vìUligìnein , et foedam ex albo varieiatem. j (Senec, lìb, in Na¬ tur. qucest., cap. 26, p. 454.) Quidam auteni hanc viiiliginera lepram esse opinanlur.
Ulpicum genus albi grandius est, quod Graeci, ut referl C»diimclla, àfpo(jyòhpov, (piìdain alliuni puni¬ cum, vel Cyprium, siculi docel Plinius, alìì anlìsco- rodon appellant (Arnob,, tìb. n, p. 85; ColumeU., Ub. XI de Be rnstìc, cap. 3; Plin., lib, xix Hislor. naL, cap. 6, p. 597). De ilio Plaulus cecinìt (PlauL, in PwnuL, acl, v, scen, 5) :
Tum autem })lenior Allìi ulpicìque, quam sunt Romaui remiges.
Videsis adhuc Palladium, de Re rustie, Ub. xii, cap. 6.
Volumina, vide supra Pollinciores.
Ustrinà a Festo sic descrihilur : « Ubi combustus quis lanturaraodo, alibi vero esl senulius, is locus ab urendo ustrinà vocatur. » Ab Arnobio autem ea si¬ guifìcaUone sumi evidentissime palei (Arnob,, tìb. vn, p. 222; Feslus, ad veib, Bustum); quandoquidem ibi scrìbìt elhnìcorura aitarla, ubì anìraalìa ininiolaban- lur, esse infelicissimi animalium generis ustrinas, ro¬ gos el husliceta.
AUa adhuc inusilala, exsoleta, barbara, obscura verba in illius lihris haud infrequenter occurrunt.
Vindicias justas dare est alieni cura allero de re y. Sed ea suis locis, quaudo opportuna occasio dala est, aliqua dispulanU jus, et quod suura esl, Iribuere, breviler explanaviinus.
ARNOBH AFRI
DISPUTATIONUM ADVERSUS GENTES
LIBRI SEPTEM.
LlBER PRlMUS.
INDEX CAPITUM.
Profitetur Arnobius a se susceptum opus, ut swpius inculcalam calumniam propulsar et, qua dhnici Patrol. V.
propter abdìcalum a chrislianis falsorum numinum eultum eos publicarum omnium calamilatum auc^
23
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 713-714 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 715 ARNOBH ADVERSUS GENTES LlBER PRIMUS. 714 Vannonim sìrpiarumque vitores in Arnobii lextu A vindicare, et asserere (Ibid., tìb. iv, p, 128). Videsis legimus (Arnob., lib. ii, p, 70). Nullus autera ìn baie ÌUius verba vel ininirauin quid annotavii; haud dubie quia diffìcilior locus, corruptusque, nec sanabìlis visus esl. Quid ergo si niedicam raanura eì afferre tentando, aliquis pro sirpìarum dixerìl sìrpearum legendura? Apud Varronera enìm scriptum videmus, sìrpeas stercorarias, et poslea sirpeam slercorariam (Varrò, lìb. de Be rustie, cap. 10 ei 11). Alihi vero clarius quid sirpea sii, explical : « Sirpea, i inquìt, « quae vìrgis sUpaiur, ìd esl, coUigando ìniplìcatur, in qua slercus aliudve quid evehitur. » Sirpea ilaque canistri seu cophini genus est slercorìbus aliisque rebus evehendis destinatum. Alio laraen sensu ab Ovidio accipitur, ubi haec cecinit : Nec mora : convìvae valido tìtubanUa vino Membra movent; dubn stautque labantque pedes. At dominus : discedite, ait: plauslroque moranles Sustuht, iu plaustro sirpea lata fnìt. (Ovid,, lìb, VI F«s/or., §12.) id est, plauslrum seu vehieulura, quod teclum erat malta, vel slorea, gallice natie. At si pro vitores, in Arnobii lexlu legas vendìiores, tribus tantum litteris vel abbrevialis, vel amanuensis librarii incuria omis¬ sis, planus aperlusque eril Arnobii sensus. Proposito sìquidera illius recte congruil, sì vannorum sìrpea- rumque vendìiores ihi appelleniur. Nec mneris impe¬ rili librarli oscilantia vel iinperilia tres litteras fuisse praitermissas. Nani eadera pagina pro meniirì, lan¬ turaraodo ìri scripserat. Has lanien conjecturas alio¬ rura arbilrio perniìtUraus. p Vedìtatus curru quadrijugo dixh Arnobius, pro vectus aul vectatus (Arnob., lìb. in, p. 183). Verrucula collìs haud serael ab ilio dicilur editior alUorqne cujuspiara collìs locus (Idem, Ub. n, p, 11, el lib. V, p. 156). Sic enira Cato, teste A. Gellio Ver- rulara locura editum el asperura appellai {GeU., lìb. vm NocL Atlic, cap, 1, p. 224). Sed auctor noster di- niinutìvura nonien pro more suo adhibet. Versuras in hujusmodi cogì, hoc est, in hujusniodi sensus, interpreiaUones, et explicationes fabularum seu hisloriarum converU, iransferri, el adduci (Arnob,, lib. v, /;. 187). Festum, et cìiatos ab ìUo auctores, al<|Ut' Gellìum, et variorum in illuni observationes (FesL,ad verb. Vin- dìcìm; GeU,, lib. xx, cap, 10). Vinum acoris in perfidiam repente mutari; hoc est, viiiuni conira naiurara suara acidura fìeri (Arnob,, Ub. 1, p. 12). Vitìligines fwdw, et albicanles, ab auciore nosiro dicuntur (ìbìd,, pag, 26, 28 et 50). < Al vìlìlìgo, i inquìt Feslus, « in corpore hominis macula alba, quara Graeci a)/fov vocant, a quo nos album : sìve a vitio dicla, eUamsi non laedit : sive a vilulo, propier ejus inembranLC candorem, qua nascilur, involutus. Lucilius : Haic odiosa inibì vilìlìgo est. Non dolet, inquìt. ì> (FesL, ad verb. Vitiugo.) A Seneca \ero id B scriptum legimus ; « Creilituni est quasdara a(juas scabieni afferre corporibus, quasdara vìUligìnein , et foedam ex albo varieiatem. j (Senec, lìb, in Na¬ tur. qucest., cap. 26, p. 454.) Quidam auteni hanc viiiliginera lepram esse opinanlur. Ulpicum genus albi grandius est, quod Graeci, ut referl C»diimclla, àfpo(jyòhpov, (piìdain alliuni puni¬ cum, vel Cyprium, siculi docel Plinius, alìì anlìsco- rodon appellant (Arnob,, tìb. n, p. 85; ColumeU., Ub. XI de Be rnstìc, cap. 3; Plin., lib, xix Hislor. naL, cap. 6, p. 597). De ilio Plaulus cecinìt (PlauL, in PwnuL, acl, v, scen, 5) : Tum autem })lenior Allìi ulpicìque, quam sunt Romaui remiges. Videsis adhuc Palladium, de Re rustie, Ub. xii, cap. 6. Volumina, vide supra Pollinciores. Ustrinà a Festo sic descrihilur : « Ubi combustus quis lanturaraodo, alibi vero esl senulius, is locus ab urendo ustrinà vocatur. » Ab Arnobio autem ea si¬ guifìcaUone sumi evidentissime palei (Arnob,, tìb. vn, p. 222; Feslus, ad veib, Bustum); quandoquidem ibi scrìbìt elhnìcorura aitarla, ubì anìraalìa ininiolaban- lur, esse infelicissimi animalium generis ustrinas, ro¬ gos el husliceta. AUa adhuc inusilala, exsoleta, barbara, obscura verba in illius lihris haud infrequenter occurrunt. Vindicias justas dare est alieni cura allero de re y. Sed ea suis locis, quaudo opportuna occasio dala est, aliqua dispulanU jus, et quod suura esl, Iribuere, breviler explanaviinus. ARNOBH AFRI DISPUTATIONUM ADVERSUS GENTES LIBRI SEPTEM. LlBER PRlMUS. INDEX CAPITUM. Profitetur Arnobius a se susceptum opus, ut swpius inculcalam calumniam propulsar et, qua dhnici Patrol. V. propter abdìcalum a chrislianis falsorum numinum eultum eos publicarum omnium calamilatum auc^ 23 |
