Page 717-718 |
Previous | 359 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
"^ìl LIBER PRlMUS. 718
Chrisium ad sanandos erudiendosque homines, lanla A Quid enìm iniquius, ìnquil, el crudelìus, quam vìrlutum
lenitale, quanta libertate passum esse se ab impiis occidi. Cap. 65.
Quapropter Arnobius acriter arguii ethnicos, quì la¬ metsi tyrannis divinos deferrent bonores aliosque omni impìdalìs ac sceleris genere contamìnalos sum¬ mìs exiollerent laudibus slatuìsque donarent; solum nihilominus Chrisium, verum, maximum ac maxime salutarium nuntium, iniquissimo atque implacabili odio persequebanlur. Cap. 64.
omnium Dominum morlisque extinctorem bello acer¬ bissimo semper lacessere, quì permissa morte homi¬ nis, quem geslabai, cerlam de fulura cmimarum noslrarum salute, si pie vixerimus, spem omnibus fecil? Gap. 65.
I. Quoniara coraperi nonnuUos, qui se pluriraura sapere suis persuasionìbus credunt, insanire, bac¬ chari, et velut quiddam promplura ex oraculo dicere :
COMMENTARIUS.
Arnobii Disputationum adversus genles libri VII, Hsec est horura librorura zT^typac^-à ìn editìone ro¬ mana', et aliis omnibus quaì ab ea propagaiae sunl. At ìn ras. observant scriptura Adversus natìones. Res nna et eadem est. Ipse nosler lìb. in : Ad unius ere- dulitatis assensum mente una concurrere gentes et po¬ pulos fecil, et morìbus dissimiilìmas natìones. Lìb.v, cap. 15 : Quid dìcilìs, a gentes ! quid hujusmodi dectìtw opinionibus natìones ? hifìdeles omnes populi appel¬ laniur in libris veteris Testamenti D''1^ , et inde in apostolicis libris et evangelislarum monuraentis zQvn; nempe quia prajter populum Deo peculiarera Jud;caì lerrainis inclusum , et postea praeier paucos fìdeles, geutes oranes aliai el naiiones, vero Deo ignorato, idolis serviebant. Mine igìlur vetus Ecclesìa appella¬ Uones illas relìnuìl, donec, mente idololatria et chris¬ liana pietale longe laleque diffundenle se , facies re¬ rura mulari coepta est. Tunc cnìm, quura christìanì iraperatores lerrarura orbi pra3sìderinl, et Ecclesì'je Christo ubique conderenlur, conira idolorura terapia clauderentur et everierenlur, siraul cum appella¬ tìonìs causa, appellaUo quoque ìUa mutala esl; et pro nationibus, genUbus , eUinicìs, pa'ganì appellari coeperunl, quippe non araplius lerrarum orbera oc¬ cupanles , sed in angustum coarclatì, et quasi pagis lantura quibusdara conclusi. Nec dubito quin h;ec vera appellalìonìs ralìo fuerìt; atque senieniìaiu meam non inutililer affìrmat, quod ab alìis etìam observalura est, ìncognilara fnisse appellaUonem islam , antequara ad clirìslianos imperatores irape¬ rium devoluiura essd. Heraldus.
E Fraginenio Coramentarii Salniasìanì ìn Arno¬ bìura edito ab J. A. Fabricio ad calcem operura saneU Rippolyd, lora. n , pag. 122-154, ubì vìr eru¬ diUonìs iraniensse de nominibus et praìnoniìnibus Roraanorura , more suo, araple salìs, sed docie dis¬ putai, paucissinia qu;e :ìd noinen Arnobii spectanl, hic delibasse suffìciat. Incipit quadrerò vir docUssi¬ mus quare noraen Arnohii nude hìc absque pneno- mine et cognomine inscribalur. Fecit scil. hoc Arno¬ hius, m<)re Graecorum, pleruraque, qui prislinam semper consueludinem reUnuerunt, ut unico nomine gauderent ; quamquam vix dubìiandura est, quìn plura n<»raina habuerit Arnobius, quod solerane fuit non Romanis tanluin , sed elìam Hispanis , GalUs, Afris suh Romanorura iraperìo degentibus usque ad ConslanUnura, per quem usus praìuominuni abolitus fere est, qualis olim nimirura eral, ut Tilus aliquis, aut Marcus, aut Aulus , aul Cnijeus ante alia nomina vocardur ; retentura laraen , ut plura haberent no¬ mina, quorum prima quaique pncnominis vicem oh- tinuisse vìderì possunl, et vel ex eo coUigi potest, noraen hoc illi proprium fuisse; sìquidera ex plmìbus cura unura praecipue selìgìtur, praiterilis cix^erìs, id maxirae proprium vìdelur, quo solo quìs nouUnaiur. Fecerunt idem alii quo(tue ejnsdera fere aeiatis scrip¬ tores , V. e. Agellius (iia citalus ab AugusUno, de Civilaie Dei, lib. ix, cap. 4, et lìbrìs oranibus anU¬ quis, ex quo nomen A. Gellii poslea per editiones vul¬ galura est ), et Apuleìus, cuì Lucii praenoraen ascripseruiit editiones, cum minirae lamen id corapa-
reat ìn plulearììs libris, in quibus legitur tantum : Incipit priraus lìber Metamorphoseos Apuleii. Atque ila deinceps el in caeteris ejus scriptis. Sane quod ad AgeUium et Apuleiura allìnei, graeci raoris ìmila¬ Uone id eos facUlasse verosimile esl, cujus magnam ìn omnibus affedalioneni produnt. Vermn el Arno-
B bius nomen mere graecura est. "Apvó^toc, ut Zw^iog, Uaypò^Log, nolv^tog. Nec enira gentìliciura esl, ul Apuleius, sed ut gra^canìca dura"noinenclalura esl, ita ex eorura norainura genere exisUl, quse vicera cognoniinis ìn liberiis habere solila erant, prieno- mìneac noraìue doraìnorura pniepositis. Liberti qnìp¬ pe, pricnoraìne ac nomine domini adscito, lerUuni suum addebant proprium el graicum. Exempla pas¬ sim obvia apud auclores et in anliquis inscrìptìonuni .nionunieniìs. Sic enira sese vocabant : A. Appuleius, A. L. Thvasus , hoc esl Aulus Appuleius, Auli li¬ berius, Thyasus. Noraen servì graecura Thyasus, quì doraìnum hahuìl A ulura Appuleiuni , sìc vocatum pnenoraine et noraine : cognoraen ignoralur. Ab eo raanuraissus, assumpto praìuoniine et nomine, voca¬ lus esl Aulus Appuleius Thyasus. Hoc in omnibus perpetue et constanter observatum. Libertini aulem noraen propriura paternum, cpiod ìn })aire vice cogno- rainis ruit, post ejusdera eraancipationera converte-
Q bant in nonien quasi genUlìcìnni, ac de nomine patroni geniilicio pramomen plerumque faciebant hoc modo : Flavius Sosipater Charisìus. Sosìpater nomen proprium, Charisìus pairis. Sosipater, quì Flavius nomìnabalur , ab aliquo patrono ex gente Flavia raaiuimìssus. Sìc ìlle Thyasus si fìliura ha¬ buisset nomine Epaphrodilura , sic nuncnpandus secundum hanc regulam veniret: Appuleius Thyasus Epaphroditus. AUquando etiain praenoraen patroni paierni retinebant libertini. Quemadraodura vero plura nomina bahuisse videtur Arnobius , ita incer¬ tura est, utrura norainis an cognoniinis ei loco fuerìt ha^c appeìlaiio. Haic Salraasius.
l, —~ Insanire, bacchari. Id esl taraquara vates deo impletos ìd affìrraare. ArioU scilicet et vates existimati furere propter molus illos, (piìiius lamquam divina vi concitati rolabanlur. Ita Virgilìus, ^n. iii, 445 : Insanam vatem aspides; ei vi, '^8 : Bacchatur vates. Heraidus d Prior. — Sic el Minucius Felix Oclav. cap. 27 : Vates el ipsi absque lemplo sic insa-
D nìunt, sic bacchantur, sic rotanlur, Conf. Oudeiid. ad Apulei. Mei. ni, p. 211. Orell>
Etvelal quiddam promptum ex oraculo dicere, Id est lamquam cerlissiraura quid et indubitalura audacler et magnifìce pronuntiare. Nara oracula cura breviiatìs majestate, lum rei veritale habebanlur augusiissìnia; nec de ììs dubìiandura existimabant, qu;e èyrpi'Ko^og Deus cecinibset. Cicero apud Augusiinuni, de Civ. Dei, lib. II, cap. 21, de hoc Ennii versu : Moribus antiquis res stai Romana vìrisque, Quem quidem ille versum , ìn(piìt, vel brevilate vel veritate tcmiquam ex oraculo mìhì quodam esse effalus viddur. Idem [)ro Fonleìo, cap. 7 : Sì, quidquid ex ilio locjo dicetur, ex oraculo dici arbilrabiiur. Herald, el Elmenhorst. — Conf. Jurei. ad Symmach., Ub. n, Epìst. vn, p. 77, ed. LecUi. Orell.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 717-718 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | "^ìl LIBER PRlMUS. 718 Chrisium ad sanandos erudiendosque homines, lanla A Quid enìm iniquius, ìnquil, el crudelìus, quam vìrlutum lenitale, quanta libertate passum esse se ab impiis occidi. Cap. 65. Quapropter Arnobius acriter arguii ethnicos, quì la¬ metsi tyrannis divinos deferrent bonores aliosque omni impìdalìs ac sceleris genere contamìnalos sum¬ mìs exiollerent laudibus slatuìsque donarent; solum nihilominus Chrisium, verum, maximum ac maxime salutarium nuntium, iniquissimo atque implacabili odio persequebanlur. Cap. 64. omnium Dominum morlisque extinctorem bello acer¬ bissimo semper lacessere, quì permissa morte homi¬ nis, quem geslabai, cerlam de fulura cmimarum noslrarum salute, si pie vixerimus, spem omnibus fecil? Gap. 65. I. Quoniara coraperi nonnuUos, qui se pluriraura sapere suis persuasionìbus credunt, insanire, bac¬ chari, et velut quiddam promplura ex oraculo dicere : COMMENTARIUS. Arnobii Disputationum adversus genles libri VII, Hsec est horura librorura zT^typac^-à ìn editìone ro¬ mana', et aliis omnibus quaì ab ea propagaiae sunl. At ìn ras. observant scriptura Adversus natìones. Res nna et eadem est. Ipse nosler lìb. in : Ad unius ere- dulitatis assensum mente una concurrere gentes et po¬ pulos fecil, et morìbus dissimiilìmas natìones. Lìb.v, cap. 15 : Quid dìcilìs, a gentes ! quid hujusmodi dectìtw opinionibus natìones ? hifìdeles omnes populi appel¬ laniur in libris veteris Testamenti D''1^ , et inde in apostolicis libris et evangelislarum monuraentis zQvn; nempe quia prajter populum Deo peculiarera Jud;caì lerrainis inclusum , et postea praeier paucos fìdeles, geutes oranes aliai el naiiones, vero Deo ignorato, idolis serviebant. Mine igìlur vetus Ecclesìa appella¬ Uones illas relìnuìl, donec, mente idololatria et chris¬ liana pietale longe laleque diffundenle se , facies re¬ rura mulari coepta est. Tunc cnìm, quura christìanì iraperatores lerrarura orbi pra3sìderinl, et Ecclesì'je Christo ubique conderenlur, conira idolorura terapia clauderentur et everierenlur, siraul cum appella¬ tìonìs causa, appellaUo quoque ìUa mutala esl; et pro nationibus, genUbus , eUinicìs, pa'ganì appellari coeperunl, quippe non araplius lerrarum orbera oc¬ cupanles , sed in angustum coarclatì, et quasi pagis lantura quibusdara conclusi. Nec dubito quin h;ec vera appellalìonìs ralìo fuerìt; atque senieniìaiu meam non inutililer affìrmat, quod ab alìis etìam observalura est, ìncognilara fnisse appellaUonem islam , antequara ad clirìslianos imperatores irape¬ rium devoluiura essd. Heraldus. E Fraginenio Coramentarii Salniasìanì ìn Arno¬ bìura edito ab J. A. Fabricio ad calcem operura saneU Rippolyd, lora. n , pag. 122-154, ubì vìr eru¬ diUonìs iraniensse de nominibus et praìnoniìnibus Roraanorura , more suo, araple salìs, sed docie dis¬ putai, paucissinia qu;e :ìd noinen Arnobii spectanl, hic delibasse suffìciat. Incipit quadrerò vir docUssi¬ mus quare noraen Arnohii nude hìc absque pneno- mine et cognomine inscribalur. Fecit scil. hoc Arno¬ hius, m<)re Graecorum, pleruraque, qui prislinam semper consueludinem reUnuerunt, ut unico nomine gauderent ; quamquam vix dubìiandura est, quìn plura n<»raina habuerit Arnobius, quod solerane fuit non Romanis tanluin , sed elìam Hispanis , GalUs, Afris suh Romanorura iraperìo degentibus usque ad ConslanUnura, per quem usus praìuominuni abolitus fere est, qualis olim nimirura eral, ut Tilus aliquis, aut Marcus, aut Aulus , aul Cnijeus ante alia nomina vocardur ; retentura laraen , ut plura haberent no¬ mina, quorum prima quaique pncnominis vicem oh- tinuisse vìderì possunl, et vel ex eo coUigi potest, noraen hoc illi proprium fuisse; sìquidera ex plmìbus cura unura praecipue selìgìtur, praiterilis cix^erìs, id maxirae proprium vìdelur, quo solo quìs nouUnaiur. Fecerunt idem alii quo(tue ejnsdera fere aeiatis scrip¬ tores , V. e. Agellius (iia citalus ab AugusUno, de Civilaie Dei, lib. ix, cap. 4, et lìbrìs oranibus anU¬ quis, ex quo nomen A. Gellii poslea per editiones vul¬ galura est ), et Apuleìus, cuì Lucii praenoraen ascripseruiit editiones, cum minirae lamen id corapa- reat ìn plulearììs libris, in quibus legitur tantum : Incipit priraus lìber Metamorphoseos Apuleii. Atque ila deinceps el in caeteris ejus scriptis. Sane quod ad AgeUium et Apuleiura allìnei, graeci raoris ìmila¬ Uone id eos facUlasse verosimile esl, cujus magnam ìn omnibus affedalioneni produnt. Vermn el Arno- B bius nomen mere graecura est. "Apvó^toc, ut Zw^iog, Uaypò^Log, nolv^tog. Nec enira gentìliciura esl, ul Apuleius, sed ut gra^canìca dura"noinenclalura esl, ita ex eorura norainura genere exisUl, quse vicera cognoniinis ìn liberiis habere solila erant, prieno- mìneac noraìue doraìnorura pniepositis. Liberti qnìp¬ pe, pricnoraìne ac nomine domini adscito, lerUuni suum addebant proprium el graicum. Exempla pas¬ sim obvia apud auclores et in anliquis inscrìptìonuni .nionunieniìs. Sic enira sese vocabant : A. Appuleius, A. L. Thvasus , hoc esl Aulus Appuleius, Auli li¬ berius, Thyasus. Noraen servì graecura Thyasus, quì doraìnum hahuìl A ulura Appuleiuni , sìc vocatum pnenoraine et noraine : cognoraen ignoralur. Ab eo raanuraissus, assumpto praìuoniine et nomine, voca¬ lus esl Aulus Appuleius Thyasus. Hoc in omnibus perpetue et constanter observatum. Libertini aulem noraen propriura paternum, cpiod ìn })aire vice cogno- rainis ruit, post ejusdera eraancipationera converte- Q bant in nonien quasi genUlìcìnni, ac de nomine patroni geniilicio pramomen plerumque faciebant hoc modo : Flavius Sosipater Charisìus. Sosìpater nomen proprium, Charisìus pairis. Sosipater, quì Flavius nomìnabalur , ab aliquo patrono ex gente Flavia raaiuimìssus. Sìc ìlle Thyasus si fìliura ha¬ buisset nomine Epaphrodilura , sic nuncnpandus secundum hanc regulam veniret: Appuleius Thyasus Epaphroditus. AUquando etiain praenoraen patroni paierni retinebant libertini. Quemadraodura vero plura nomina bahuisse videtur Arnobius , ita incer¬ tura est, utrura norainis an cognoniinis ei loco fuerìt ha^c appeìlaiio. Haic Salraasius. l, —~ Insanire, bacchari. Id esl taraquara vates deo impletos ìd affìrraare. ArioU scilicet et vates existimati furere propter molus illos, (piìiius lamquam divina vi concitati rolabanlur. Ita Virgilìus, ^n. iii, 445 : Insanam vatem aspides; ei vi, '^8 : Bacchatur vates. Heraidus d Prior. — Sic el Minucius Felix Oclav. cap. 27 : Vates el ipsi absque lemplo sic insa- D nìunt, sic bacchantur, sic rotanlur, Conf. Oudeiid. ad Apulei. Mei. ni, p. 211. Orell> Etvelal quiddam promptum ex oraculo dicere, Id est lamquam cerlissiraura quid et indubitalura audacler et magnifìce pronuntiare. Nara oracula cura breviiatìs majestate, lum rei veritale habebanlur augusiissìnia; nec de ììs dubìiandura existimabant, qu;e èyrpi'Ko^og Deus cecinibset. Cicero apud Augusiinuni, de Civ. Dei, lib. II, cap. 21, de hoc Ennii versu : Moribus antiquis res stai Romana vìrisque, Quem quidem ille versum , ìn(piìt, vel brevilate vel veritate tcmiquam ex oraculo mìhì quodam esse effalus viddur. Idem [)ro Fonleìo, cap. 7 : Sì, quidquid ex ilio locjo dicetur, ex oraculo dici arbilrabiiur. Herald, el Elmenhorst. — Conf. Jurei. ad Symmach., Ub. n, Epìst. vn, p. 77, ed. LecUi. Orell. |
