Page 811-812 |
Previous | 406 of 694 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
811
garriebat. Deìnde statuii aucior noster, animam me- A dim cujusdam mortalem inter el diviiiaìu naturam esse subslantìm, Cap, 50 — 54.
Inslanlìbus vero ethnicis, quo paclo ìmmortalis fieri possit anima, si medim illius qualitalis sìt, facìt satìs Arnobius, Cap. 55, 56.
Deìnde animam nostram a postrema quadam polestate fuisse quidem crealam, sed neque divìnm prolis ne¬ que summi Dei fitìam esse demonstrat. Nec patitur audor sìbi objici, mundum sìne homine esse imper¬ feclum ; adeoque Deum uniuscujusque animam ex se ipso genilam ìn humanum corpus misisse,
Cap. 56, 57, 58.
Longa autem indudìone conatur ostendere, hominem non ad perfectionem mundi, qui quidem sìne ilio esse poierat, sed ad privatam ipsiusmel hominis utili- ìì lalem esse creatum, Atque ex his concludit, divinam non esse animam, qum postmodum in corpus aliquod a Deo missa fuerìL Cap, 59 — 45.
Al sua, inquiunl, voluntate, non Dei jussu venìt ìn mundum. Citì quidem instanlìm occurril Arnobius.
Cap. 44 — 46.
Urgebanl elhnici , unde ìgitur cmhna progenila sii aul prolala inquìrentes. Quìbus respondet Arnobius, il" lud primum nobìs esse compertum, illam nec divinam nec Dei esse progeniem : nihil enìin a Deo summo fieri umquam potuisse, nìsi omnibus numeris abso¬ lutum. Deinde subdìt, illud nos certo cognoscere , homines nìhìl esse alìud nisì animas corpori altìga- las, qum omni vitiorum genere corrumpunlur.
Cap. /il, 48. G
Sunt quidem nonnulli optimis morìbus : at hi sane paucìssimi sunt, Ecquinciìn vero perfectì sunl homi¬ nes 1 Non ìgìtur divina est anima humana.
Cap. 49, 50.
Necjue vero est quod rìdeant ellmìci, si negemus nobìs esse comperlum, quo modo ìlla sii creata. Sì enìm rede a Platone asserlum pulanl, illas non a Deo summol, sed a minoribus quibusdam poiestalibus esse crealas : cur nobis non tìcebit ipsas esse medim qua¬ litalis longe cerlius asserere, qum lamen a Deo im¬ morlalilate donentur? Cap. M, 52, 55.
Ncque dixeris, nihU penitus sine Dei volunlate fieri, neciue elìam curiosìus inquiras, unde mala orianlur el cur ea Deus permìllaL Hac unum pi a certo ha¬ bendum , nihil a vero Deo fieri malum, vitiosuin el noxium quodque omnibus non sii salutare alque amoris plenissimum, Cap. 54, 55.
Nemini vero mira videri debd nosira de lol atìis rebus ignoratio. Quis enìm nescìl lanlas esse hominum de re qualibel contentiones, ut nihil a quoquam as-
ARNOBH ADVERSUS GENTES 81^
seratur, quod ab alio slatim desimi non possit ?
Cap. 56, 57.
Quamvis ergo ìgnorarent Chrìsliani, a quo et unde creata sii anima humana : nìhìl inde adversus illos efficere polerant dhnici, quìbus mullo plura sunt ìncoìnperla. Cap. 58, 59.
Recle ìlaque Christus, verus Deus, sub hominis forma loculus jubet nos, reliclìs omnibus qumstìonibus, ad rerum universarum Dominum tota menle atlolli; qui lamelsi comprehendi nequeai, nullus lamen nìsi amens illum solum esse Deum ambigii. Ethnicos igìlur, qui eum non agnoscunt, manenl smvi post mortem crucìaius. Cap. 60, 61, 62,
Urgenlibus ethnicìs, quid ergo aclum sii de eorum ànimabus, qui ante Chrisli advenium mortui sunt, et cur omnes animm non sinl wqucdi munificenlia donatm : respondei primum Arnobius, mqualiler in omnes divina beni fida fuisse diffusa ; deinde, omnes Deum mqualiler vocare omnibusque ad se veniendi potestatem fecisse, sed nulli necessiiatem afferre.
Cap. 65, 64.
Docel, cur Deus non faciat, ut invilì homines ipsius credanl promissis; deìnde, quod sotì Christiani sala- ton consequcmlur ope Chrìstì atque auxilio, cuì a Deo patre facultas ista concessa. Ccip. 65.
Transit ad veiereìu elhnìcorum querimoniam, qua no- vellam esse christianam religionem atque aniiquos et palrios ritus in barbaros ac peregrinos non esse mu- tandos expostulabanl. Cap. QQ, 67, Q^.
Tamelsi Christiana retìgio recens essel instìtuta, nonne res omnes himianm, nonne in primis, vel ipsis falentìbus dhnìcis, eorum Dii esse cmperunl ?
Cap. 69, 70.
Sì ergo ante quadrìngentos annos Christiana relìgio non eral, neque eliam ante duo annorum millia nullos deos suos fuìsse negare nan poterant. At demum reUgionìs auctoritas non est lempore msli" mando, sed nuìnine. Cap, 71.
Objedìonem Ulani deinceps ìnfringìl Arnobius, qua elhnici obtendebani, eorum retìgionem mullo velu- stìorem chrisliana esse adeoque veriorem. Cap. 72,75.
Respondet poslulantibus ipsis elhnicis, cur tam sero Chrìstus a Deo missus fuerit, Cap. 74, 75.
Satìs iisdem facit inquirentìbus , cur Deus, cui Chri¬ stiani serviebant, paiiatur ìllos omni persecutìonum ac pmnarwn genere vexari el opprìini. Cap. 76, 77, 78.
B
L Hoc in loco tribui sì nUa facuUas posset, vellem cum his omnibus, qnibus nomen invisum est Chrisli, ab instiluta prìncipaliler detensione divertìculo pau¬ lisper facto, lalia verba miscere. Sì nullara esse duci-
COMMENTARIUS.
I. — Si nullain esse ducitìs coniumetìam res¬ pondere atìquìd interrogatos. Neque enìra satis ho¬ neslum videtur superiores et dominos interrogare. Salvianus, episl. ni : Parentes charissimi; Parentes reverendissimi, interrogari vos qumsumus, tìceciL Conira superbi et fastu tumidi cundanler aut nìhìl oranino solebanl respondere. Cicero ad Trebal.,
lìb. MI, epist. 16: Quì ìslhinc veìiiunt, superbiam luam accusant, quod negent, te percundantìbus re¬ spondere, idem, Tj.sc, i, e. 8 : M. Quid? sì te voga- vero aliquid, nonne respondebis?—A. Superbum id qui¬ dein essd : sed nisì quid necesse eril, malo ne roges«
Herald, et Elmenh. i
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus V. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 811-812 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 811 garriebat. Deìnde statuii aucior noster, animam me- A dim cujusdam mortalem inter el diviiiaìu naturam esse subslantìm, Cap, 50 — 54. Inslanlìbus vero ethnicis, quo paclo ìmmortalis fieri possit anima, si medim illius qualitalis sìt, facìt satìs Arnobius, Cap. 55, 56. Deìnde animam nostram a postrema quadam polestate fuisse quidem crealam, sed neque divìnm prolis ne¬ que summi Dei fitìam esse demonstrat. Nec patitur audor sìbi objici, mundum sìne homine esse imper¬ feclum ; adeoque Deum uniuscujusque animam ex se ipso genilam ìn humanum corpus misisse, Cap. 56, 57, 58. Longa autem indudìone conatur ostendere, hominem non ad perfectionem mundi, qui quidem sìne ilio esse poierat, sed ad privatam ipsiusmel hominis utili- ìì lalem esse creatum, Atque ex his concludit, divinam non esse animam, qum postmodum in corpus aliquod a Deo missa fuerìL Cap, 59 — 45. Al sua, inquiunl, voluntate, non Dei jussu venìt ìn mundum. Citì quidem instanlìm occurril Arnobius. Cap. 44 — 46. Urgebanl elhnici , unde ìgitur cmhna progenila sii aul prolala inquìrentes. Quìbus respondet Arnobius, il" lud primum nobìs esse compertum, illam nec divinam nec Dei esse progeniem : nihil enìin a Deo summo fieri umquam potuisse, nìsi omnibus numeris abso¬ lutum. Deinde subdìt, illud nos certo cognoscere , homines nìhìl esse alìud nisì animas corpori altìga- las, qum omni vitiorum genere corrumpunlur. Cap. /il, 48. G Sunt quidem nonnulli optimis morìbus : at hi sane paucìssimi sunt, Ecquinciìn vero perfectì sunl homi¬ nes 1 Non ìgìtur divina est anima humana. Cap. 49, 50. Necjue vero est quod rìdeant ellmìci, si negemus nobìs esse comperlum, quo modo ìlla sii creata. Sì enìm rede a Platone asserlum pulanl, illas non a Deo summol, sed a minoribus quibusdam poiestalibus esse crealas : cur nobis non tìcebit ipsas esse medim qua¬ litalis longe cerlius asserere, qum lamen a Deo im¬ morlalilate donentur? Cap. M, 52, 55. Ncque dixeris, nihU penitus sine Dei volunlate fieri, neciue elìam curiosìus inquiras, unde mala orianlur el cur ea Deus permìllaL Hac unum pi a certo ha¬ bendum , nihil a vero Deo fieri malum, vitiosuin el noxium quodque omnibus non sii salutare alque amoris plenissimum, Cap. 54, 55. Nemini vero mira videri debd nosira de lol atìis rebus ignoratio. Quis enìm nescìl lanlas esse hominum de re qualibel contentiones, ut nihil a quoquam as- ARNOBH ADVERSUS GENTES 81^ seratur, quod ab alio slatim desimi non possit ? Cap. 56, 57. Quamvis ergo ìgnorarent Chrìsliani, a quo et unde creata sii anima humana : nìhìl inde adversus illos efficere polerant dhnici, quìbus mullo plura sunt ìncoìnperla. Cap. 58, 59. Recle ìlaque Christus, verus Deus, sub hominis forma loculus jubet nos, reliclìs omnibus qumstìonibus, ad rerum universarum Dominum tota menle atlolli; qui lamelsi comprehendi nequeai, nullus lamen nìsi amens illum solum esse Deum ambigii. Ethnicos igìlur, qui eum non agnoscunt, manenl smvi post mortem crucìaius. Cap. 60, 61, 62, Urgenlibus ethnicìs, quid ergo aclum sii de eorum ànimabus, qui ante Chrisli advenium mortui sunt, et cur omnes animm non sinl wqucdi munificenlia donatm : respondei primum Arnobius, mqualiler in omnes divina beni fida fuisse diffusa ; deinde, omnes Deum mqualiler vocare omnibusque ad se veniendi potestatem fecisse, sed nulli necessiiatem afferre. Cap. 65, 64. Docel, cur Deus non faciat, ut invilì homines ipsius credanl promissis; deìnde, quod sotì Christiani sala- ton consequcmlur ope Chrìstì atque auxilio, cuì a Deo patre facultas ista concessa. Ccip. 65. Transit ad veiereìu elhnìcorum querimoniam, qua no- vellam esse christianam religionem atque aniiquos et palrios ritus in barbaros ac peregrinos non esse mu- tandos expostulabanl. Cap. QQ, 67, Q^. Tamelsi Christiana retìgio recens essel instìtuta, nonne res omnes himianm, nonne in primis, vel ipsis falentìbus dhnìcis, eorum Dii esse cmperunl ? Cap. 69, 70. Sì ergo ante quadrìngentos annos Christiana relìgio non eral, neque eliam ante duo annorum millia nullos deos suos fuìsse negare nan poterant. At demum reUgionìs auctoritas non est lempore msli" mando, sed nuìnine. Cap, 71. Objedìonem Ulani deinceps ìnfringìl Arnobius, qua elhnici obtendebani, eorum retìgionem mullo velu- stìorem chrisliana esse adeoque veriorem. Cap. 72,75. Respondet poslulantibus ipsis elhnicis, cur tam sero Chrìstus a Deo missus fuerit, Cap. 74, 75. Satìs iisdem facit inquirentìbus , cur Deus, cui Chri¬ stiani serviebant, paiiatur ìllos omni persecutìonum ac pmnarwn genere vexari el opprìini. Cap. 76, 77, 78. B L Hoc in loco tribui sì nUa facuUas posset, vellem cum his omnibus, qnibus nomen invisum est Chrisli, ab instiluta prìncipaliler detensione divertìculo pau¬ lisper facto, lalia verba miscere. Sì nullara esse duci- COMMENTARIUS. I. — Si nullain esse ducitìs coniumetìam res¬ pondere atìquìd interrogatos. Neque enìra satis ho¬ neslum videtur superiores et dominos interrogare. Salvianus, episl. ni : Parentes charissimi; Parentes reverendissimi, interrogari vos qumsumus, tìceciL Conira superbi et fastu tumidi cundanler aut nìhìl oranino solebanl respondere. Cicero ad Trebal., lìb. MI, epist. 16: Quì ìslhinc veìiiunt, superbiam luam accusant, quod negent, te percundantìbus re¬ spondere, idem, Tj.sc, i, e. 8 : M. Quid? sì te voga- vero aliquid, nonne respondebis?—A. Superbum id qui¬ dein essd : sed nisì quid necesse eril, malo ne roges« Herald, et Elmenh. i |
