Page 155-156 |
Previous | 78 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
153
DISSERT. D. LE NOURRY IN LIB. DE IRA DEL lo6
CAPUT IIL % Scriptores arbitrati sunl hunc Donatum eumdem esse,
cuì Lactanlius alium de Mortibus persecutorum 11-
Quìbus Lactanlius ralionibus ad hunc librum confìcìen¬ dum adductus sit, et quis Donatus, cui eum nuncupat: de hujus libri in capita divisione, et capìtum argu- menliSf de codicibus manuscrìpiis et editis, ac vario- rum in eum ob serv ationì bus,
Praecipua ratio, quae Laclanlìum ad hunc librum exarandum ìmpulit, hà3C esse vìdelur, quod ìlle ìn asserenda Dei ira, quam a plurimis negari compere¬ rai, omnem religionis pietatisque summam, ac cardi¬ nem versari arbitrabatur. Ea quippe sublata, putabai, ul paulo ante dicebamus, veram quoque religionem fnndìlus tolli, deieri et exlingui. Cum ilaque videret hanc Dei iram a pluribus non infimi nominis homi¬ nibus, et a celeberrimis phiiosophis negari, hos om¬ nes lìbro publico refellendos esse censui!. Noverai cnìm Sloicos, quorum maxima profeclo erat aucto¬ ritas, palam asseruisse Deum gralia quidem, sed ne¬ quaquam ira moveri. Nec minus exploralum habebat divulgatos fuisse ìn favorabilis, uli ìpse loquiiur, hu¬ jus opinionis defensìonem a Seneca libros, quìbus ob doctrinae et aequitatis famam, plures in errorem posse induci opinabatur. Certo denique certius noverai pes- simam caelerorum oninìum esse opinionem Epicureo- rum, quì jacliiabant Deum nec ira excitari, nec tangi gr-atia. Ne quìs ergo maxima horum ìnipìetate ac falsa pietate Sioicorum amplius decìperelur, ad ulros¬ que confutandos, et quam veram putabat de ira Dei sententìani slabilìendjini hunc librum edidit. Neque ìd ìlj^ profeclo dissimulai. Nani libri initio Dorralum, q ^tque ejus nomine, alìos omnes bis affaiur verbis : € Quoruni errore, qui maximus est, et ad everlendum vitae humanae statum special, coarguendus est a no¬ bìs ; ne et ìpse fallaris, impulsus aucloritate homì- nqm, qui se putant sapientes. ì Rursus vero in libri epìlogo : i Hsec habuì, qui de ira Dei dicerem , Do^ nate charissime ; ut scires, quemadmodum refelleres eos, quì Deum faciunt immobilem. ì> Ibi vero praeci¬ pue designai Epìcureos, qui cum sectap suae principe, ut ipsemei Lactanlius ait, docebant Deum ideo esse incprruptum el bealum; quìa semper quielus est, nec idcirco unquam irascitur.
Donaium autem, sicuti mox audivisti, compellal initio et fine hujus libri, quem ìpsì dìrexit et nuncu¬ pavit. Quis aulem ille sìt, diclu sane dìfficìllìmum. -p Nonnullì quidem suspicantur aut eum fuìsse, qui sce¬ lse Donatistarum parens el aucior fuìt, aut Miìnm De¬ natura, Hìeronymi praeceplorem. Sed haec gratis nul¬ laque dala aut ratìone, aut conjectura vero saliera si¬ mili, finguntur.
Quidam vero haud ignobiles cene noslraì aitalis
brum hoc lilulo, ad Donatum confessorem, anlea dì- rexerat. At opiandum certe foret, ul eruditi illì viri quamdiun satis validam opinionis su* ralionem ai¬ tulissenl. Non enim alia nitunlur, quam nominis si^ mìlìtudìne, qua quidem Laclanlìum, siculi summopere cupiebanl, hujus libri auciorem esse confici posse pu¬ laverunl. Sed solìtam eorum perspìcacitatem hìc piane desideramus. Maxima siquidem esl inter utrum¬ que ìllum Donatum differentia. Is quippe, cui liber de Mortibus persecutorum dedicaitur, altero, uti abbi ostendimus, aetate antìquìor, celeberrìmus martyr fuìt, de quo scriptum ab ejusdem libri auctore legi¬ mus :« Novies tormenlis cruciaiibusque variis subjcc- •1^ lus, novies adversariura gloriosa confessione vicisti. i> Alter vero Donatus cui liber de Ira Dei nuncupatur, tyro adhuc erat, necdum satis in Christiana doctrina exercitalus, de quo Lactantius, siculi ex cilalis paulo ante ejus verbis vidimus, lìmebat ne falsis philoso¬ phorum de ira Dei opinionibus imbuerelur et ludifi- carelur. Quantura autem prior Donatus nobilissimo marlyrii iriumpho Celebris fuit, tantum posterior cunclis incognilus est. Nihil enim aliud de eo cora¬ pertura habemus, ìpsì quod ex Laclantii dictis didi¬ cimus, illunr nisi amiciiia conjunctissìmura ac discì¬ puìum ejus fuìsse. Plura sìquidera de ìllocertìora no¬ bìs non suppetunl, satìusque duxìraus ìn his tanlura, qu;e certa sunl, consìstere, quam plura inquirendo vanis indulgere conjecturis.
Al certe constat hunc de Ira Dei librum a Lactan¬ tìo, queraadmodum superiores, scriptum fuisse absque ulla ìn capita distributione. Eniravero non antìquis¬ simi tantum manuscripti codices ìd manìfestissirae probanl, verurn etiara editi. Sciraus quidem in Ro¬ mana editìone, el alia quae eadem in urbe ab IsaìO adornala est, vìginli quatuor capita exhiberi : sed alì:e viginti tria lanlum contineut. At variani hanc divisionem a Lactantìo profectara non esse quis difli- lebìtur ? Sì ergo hic lìber ab eo nulla in capila divì¬ sus fuil, mullo rainus capìtum argunienta, quaì ìn edi¬ lis quoque sunl diversa, ab ipso prodierunt Cura er¬ go haiC omnia posterioribus temporibus addì la, maleque composita sint, fas unicuique est illa ìn meliorem or¬ dìnem redìgere ('^).
{^) Cum de omnibus et singulis Laclantii operihus plurimas et perlongas dìssertatìones ediderit doclis¬ simus le Nourry, quìbus solìs facile unum volumi- nura nostrorum coraplerelur, satis superque ìntel¬ liget lector benevolus quanta necessitate coacti, hic et alibi hariim dìssertationum non nìsi excerpta ty¬ pis mandaverimus. Edd.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 155-156 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 153 DISSERT. D. LE NOURRY IN LIB. DE IRA DEL lo6 CAPUT IIL % Scriptores arbitrati sunl hunc Donatum eumdem esse, cuì Lactanlius alium de Mortibus persecutorum 11- Quìbus Lactanlius ralionibus ad hunc librum confìcìen¬ dum adductus sit, et quis Donatus, cui eum nuncupat: de hujus libri in capita divisione, et capìtum argu- menliSf de codicibus manuscrìpiis et editis, ac vario- rum in eum ob serv ationì bus, Praecipua ratio, quae Laclanlìum ad hunc librum exarandum ìmpulit, hà3C esse vìdelur, quod ìlle ìn asserenda Dei ira, quam a plurimis negari compere¬ rai, omnem religionis pietatisque summam, ac cardi¬ nem versari arbitrabatur. Ea quippe sublata, putabai, ul paulo ante dicebamus, veram quoque religionem fnndìlus tolli, deieri et exlingui. Cum ilaque videret hanc Dei iram a pluribus non infimi nominis homi¬ nibus, et a celeberrimis phiiosophis negari, hos om¬ nes lìbro publico refellendos esse censui!. Noverai cnìm Sloicos, quorum maxima profeclo erat aucto¬ ritas, palam asseruisse Deum gralia quidem, sed ne¬ quaquam ira moveri. Nec minus exploralum habebat divulgatos fuisse ìn favorabilis, uli ìpse loquiiur, hu¬ jus opinionis defensìonem a Seneca libros, quìbus ob doctrinae et aequitatis famam, plures in errorem posse induci opinabatur. Certo denique certius noverai pes- simam caelerorum oninìum esse opinionem Epicureo- rum, quì jacliiabant Deum nec ira excitari, nec tangi gr-atia. Ne quìs ergo maxima horum ìnipìetate ac falsa pietate Sioicorum amplius decìperelur, ad ulros¬ que confutandos, et quam veram putabat de ira Dei sententìani slabilìendjini hunc librum edidit. Neque ìd ìlj^ profeclo dissimulai. Nani libri initio Dorralum, q ^tque ejus nomine, alìos omnes bis affaiur verbis : € Quoruni errore, qui maximus est, et ad everlendum vitae humanae statum special, coarguendus est a no¬ bìs ; ne et ìpse fallaris, impulsus aucloritate homì- nqm, qui se putant sapientes. ì Rursus vero in libri epìlogo : i Hsec habuì, qui de ira Dei dicerem , Do^ nate charissime ; ut scires, quemadmodum refelleres eos, quì Deum faciunt immobilem. ì> Ibi vero praeci¬ pue designai Epìcureos, qui cum sectap suae principe, ut ipsemei Lactanlius ait, docebant Deum ideo esse incprruptum el bealum; quìa semper quielus est, nec idcirco unquam irascitur. Donaium autem, sicuti mox audivisti, compellal initio et fine hujus libri, quem ìpsì dìrexit et nuncu¬ pavit. Quis aulem ille sìt, diclu sane dìfficìllìmum. -p Nonnullì quidem suspicantur aut eum fuìsse, qui sce¬ lse Donatistarum parens el aucior fuìt, aut Miìnm De¬ natura, Hìeronymi praeceplorem. Sed haec gratis nul¬ laque dala aut ratìone, aut conjectura vero saliera si¬ mili, finguntur. Quidam vero haud ignobiles cene noslraì aitalis brum hoc lilulo, ad Donatum confessorem, anlea dì- rexerat. At opiandum certe foret, ul eruditi illì viri quamdiun satis validam opinionis su* ralionem ai¬ tulissenl. Non enim alia nitunlur, quam nominis si^ mìlìtudìne, qua quidem Laclanlìum, siculi summopere cupiebanl, hujus libri auciorem esse confici posse pu¬ laverunl. Sed solìtam eorum perspìcacitatem hìc piane desideramus. Maxima siquidem esl inter utrum¬ que ìllum Donatum differentia. Is quippe, cui liber de Mortibus persecutorum dedicaitur, altero, uti abbi ostendimus, aetate antìquìor, celeberrìmus martyr fuìt, de quo scriptum ab ejusdem libri auctore legi¬ mus :« Novies tormenlis cruciaiibusque variis subjcc- •1^ lus, novies adversariura gloriosa confessione vicisti. i> Alter vero Donatus cui liber de Ira Dei nuncupatur, tyro adhuc erat, necdum satis in Christiana doctrina exercitalus, de quo Lactantius, siculi ex cilalis paulo ante ejus verbis vidimus, lìmebat ne falsis philoso¬ phorum de ira Dei opinionibus imbuerelur et ludifi- carelur. Quantura autem prior Donatus nobilissimo marlyrii iriumpho Celebris fuit, tantum posterior cunclis incognilus est. Nihil enim aliud de eo cora¬ pertura habemus, ìpsì quod ex Laclantii dictis didi¬ cimus, illunr nisi amiciiia conjunctissìmura ac discì¬ puìum ejus fuìsse. Plura sìquidera de ìllocertìora no¬ bìs non suppetunl, satìusque duxìraus ìn his tanlura, qu;e certa sunl, consìstere, quam plura inquirendo vanis indulgere conjecturis. Al certe constat hunc de Ira Dei librum a Lactan¬ tìo, queraadmodum superiores, scriptum fuisse absque ulla ìn capita distributione. Eniravero non antìquis¬ simi tantum manuscripti codices ìd manìfestissirae probanl, verurn etiara editi. Sciraus quidem in Ro¬ mana editìone, el alia quae eadem in urbe ab IsaìO adornala est, vìginli quatuor capita exhiberi : sed alì:e viginti tria lanlum contineut. At variani hanc divisionem a Lactantìo profectara non esse quis difli- lebìtur ? Sì ergo hic lìber ab eo nulla in capila divì¬ sus fuil, mullo rainus capìtum argunienta, quaì ìn edi¬ lis quoque sunl diversa, ab ipso prodierunt Cura er¬ go haiC omnia posterioribus temporibus addì la, maleque composita sint, fas unicuique est illa ìn meliorem or¬ dìnem redìgere ('^). {^) Cum de omnibus et singulis Laclantii operihus plurimas et perlongas dìssertatìones ediderit doclis¬ simus le Nourry, quìbus solìs facile unum volumi- nura nostrorum coraplerelur, satis superque ìntel¬ liget lector benevolus quanta necessitate coacti, hic et alibi hariim dìssertationum non nìsi excerpta ty¬ pis mandaverimus. Edd. |
