Page 289-290 |
Previous | 145 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
m ^NIGMAf^.
Mitibus allo(}uiìs agresiia corda colendo,
Munere Felìcis de vepre nata seges. Aspera gens Saxo, vivens quasì more ferino.
Te medicante sacer, bellua reddìi overa. 105 Centeno redilu lecum mansura per sevum.
m
L Messis abundantis horrea fruge reples.
Immaculata luìs plebs haec agìtelur ìn ulrris, Alque Deo purum pìgnus ad astra feras.
Una corona libi detur et tribualur ab alto, HO Altera de populo vernel adepta tuo.
VARIORUM NOTiE.
commune. Legendnm quoque est, strìdula puncla ìn secundo versu, ut omnia ad dìem relerantur. Aliqua alia in hìs carminìbus mulantur, quae lamen meliora facla sunt : quod quivis hunc librum curn alìis con¬ ferens inielligere poterit, Thomasius.
Vers. ÌOÌ. Mitibus. Hi sequenies versus additi sunt ex codice Valicano a Thonrasìo, cirjus haec verba sunl. In hoc poemale ex ìlio codìce addidi decera versus, qui optirae cura reipsa conveniunt, el de¬ clarant cur illa carraìna ad Felicem Episcopum Venantius scripserit, qui sane Felìx nullus est
Romanorum Ponlìficura, sed fuit aliquis ex priraìs ìl¬ lis Saxonum Episcopis. Nam Saxones, cum a Carolo Magno post bellum triginta annorum et amplius vieti essent, religionera Chrislianara susceperunt : ex Romanis vero Ponlìficibus uliimus qui nomen hoc Felìcis habuit fuil Felix IV, qui multo ante Caro¬ lum Magnura vixit. Illos vero decera versus proplerea judicavi addendos, quia opiirae cum re de qua agitur conveniunl, et quia in fine poemaiis additus erat numerus versuum cx, ita ut omnìno decem ad explendum numerum deessent.
COELH SYMPHOSII
Hsec quoque Sympbosius de carmino lusit B 5. Annulus cum gemma.
[inepto; Corporis extremi non magnum pondus adhaesi ;
10
15
Sic lu, Sexte, doces, sìc te deliro magistro. Annua Saturni dum tempora festa redìrent, Perpeluo semper nobìs solemnià ludo, Posl epulas laetas, post pocula dulcia raensae Deliras inter velulas puerosque loquaces, Cum streperei late raadìdae facundia Unguaì : Tura verbosa cohors studio serraonis ìnepti Nescio quas passim magno de nomine nugas Est meditata din, sed frivola mulia locuta, Nec mediocre fuil magni cèrlamims instar, Ponere diverse, vel solvere quaeque vicissim. Ast ego ne solus foede tacuisse viderer, Qui nlhìl altuleram mecum quod dìcere pos-
[sem, Hos versus feci subilo de Carmine vocis. Insanos ìnler sanum non esse necesse est. Da veniam, leclor, si non sapìl ebria Musa.
1, Grapliium sive stylus. De summo planus, sed non ego planus ìn irao, Versor ulrinque raanu, diversa et raunera fun-
[gor; Altera pars revocat quicquid pars altera fecit.
2. Aiundo. Lìllora seraper arao, ripis vicina profundis, Suave canens Musis; nigro perfusa colore, Nunlìa sura lìnguae, digitis signata raagistri.
Ingenitum dicas, ita pondere nemo gravatur : Una laraen facies, plur-es habìtura figuras,
4, Clavis. Virtules raagnas de viribus afferò parvis.
Pando doraos clausas : iterura sed dando patenles ; Servo doraura doraino : sed rursus servor ab ipso,
5, Catena.
Nexa ligor ferr-o, raultos habìtura ligatos, Vincior ipsa prius, sed vìncìo vincla vicissira. El solvi mullos, nec sura taraen ipsa soluta. G 6. Tegula,
Terra mìhì corpus, vires mihi praìstitìlignis: Alla domus quaero, sedes est semper in imo : Perfundor lìquidìs, sed me cito deserit humor.
7, Fumus.
Sunl raihi, sunl lacryraae, sed non est causa doloris. Est iter ad coelura, sed rae gravis impedit aer ; Et-qui me genuit, sìne me non nascilur ipse.
8, Nebula.
Nox ego sura facie, sed non sum nigra colore; Inque dìem mediam lenebras tamen afferò mecuni : Nec mihi dant stellai Incera, nec Cynlhìa lumen. D 9. Pluvia.
Ex allo venio, longa delapsa ruìna. De coelo cecidi medias iransmissa per auras : Excepìtque sinus, qui me sìmul ipse recepii.
VARIORUM NOTiE,
^ Cwlii Symphosii.Primns, quod sciara, Christophorus Heumanrius hos versus Laclanlio tribuit, quorum qui¬ dem merainil S, Hìeronymus. Hi prius editi fueranl sub noraine Cwlii Firmìani Symposìi Poejw a Nicolao Caussìno e Societ. Jesu, atque adjecii Hieroqlypliicis Hori Apollinis. Jara ab anno 1555, pubiici ji;ris fecerat haec rcnìgmala sub noraine Symphosii poetw .foachì- mus Perìonius. Alii vero non Symphosium, sed Sym¬ posium vocarunt. Ansara vero arripuit band doble Heumannus Laclanlio iribuendi hiec aenigmata, quod
in quibusdara editionibus Cwlii Firmiani lìtulura praì* ferant; et nonien Poelae quì Symposius dicebatur puiavil Symposium, id est, convìvium ìnscriheiìdiim esse. Sic etiara recentiores quidam ediderunt Sermo¬ nes convivales. Aliameli eruditi omnes, ac praesertira Jo:ìn. Alberi, Fabricius, non descenderunl in Heu¬ rnanni senientiam.
Dulcia mensW' Hinc palei hos versus nìhll aliud esse, quam serraones convivales; proindeque Syn^ posium nomen esse operis, non poeta?,
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 289-290 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | m ^NIGMAf^. Mitibus allo(}uiìs agresiia corda colendo, Munere Felìcis de vepre nata seges. Aspera gens Saxo, vivens quasì more ferino. Te medicante sacer, bellua reddìi overa. 105 Centeno redilu lecum mansura per sevum. m L Messis abundantis horrea fruge reples. Immaculata luìs plebs haec agìtelur ìn ulrris, Alque Deo purum pìgnus ad astra feras. Una corona libi detur et tribualur ab alto, HO Altera de populo vernel adepta tuo. VARIORUM NOTiE. commune. Legendnm quoque est, strìdula puncla ìn secundo versu, ut omnia ad dìem relerantur. Aliqua alia in hìs carminìbus mulantur, quae lamen meliora facla sunt : quod quivis hunc librum curn alìis con¬ ferens inielligere poterit, Thomasius. Vers. ÌOÌ. Mitibus. Hi sequenies versus additi sunt ex codice Valicano a Thonrasìo, cirjus haec verba sunl. In hoc poemale ex ìlio codìce addidi decera versus, qui optirae cura reipsa conveniunt, el de¬ clarant cur illa carraìna ad Felicem Episcopum Venantius scripserit, qui sane Felìx nullus est Romanorum Ponlìficura, sed fuit aliquis ex priraìs ìl¬ lis Saxonum Episcopis. Nam Saxones, cum a Carolo Magno post bellum triginta annorum et amplius vieti essent, religionera Chrislianara susceperunt : ex Romanis vero Ponlìficibus uliimus qui nomen hoc Felìcis habuit fuil Felix IV, qui multo ante Caro¬ lum Magnura vixit. Illos vero decera versus proplerea judicavi addendos, quia opiirae cum re de qua agitur conveniunl, et quia in fine poemaiis additus erat numerus versuum cx, ita ut omnìno decem ad explendum numerum deessent. COELH SYMPHOSII Hsec quoque Sympbosius de carmino lusit B 5. Annulus cum gemma. [inepto; Corporis extremi non magnum pondus adhaesi ; 10 15 Sic lu, Sexte, doces, sìc te deliro magistro. Annua Saturni dum tempora festa redìrent, Perpeluo semper nobìs solemnià ludo, Posl epulas laetas, post pocula dulcia raensae Deliras inter velulas puerosque loquaces, Cum streperei late raadìdae facundia Unguaì : Tura verbosa cohors studio serraonis ìnepti Nescio quas passim magno de nomine nugas Est meditata din, sed frivola mulia locuta, Nec mediocre fuil magni cèrlamims instar, Ponere diverse, vel solvere quaeque vicissim. Ast ego ne solus foede tacuisse viderer, Qui nlhìl altuleram mecum quod dìcere pos- [sem, Hos versus feci subilo de Carmine vocis. Insanos ìnler sanum non esse necesse est. Da veniam, leclor, si non sapìl ebria Musa. 1, Grapliium sive stylus. De summo planus, sed non ego planus ìn irao, Versor ulrinque raanu, diversa et raunera fun- [gor; Altera pars revocat quicquid pars altera fecit. 2. Aiundo. Lìllora seraper arao, ripis vicina profundis, Suave canens Musis; nigro perfusa colore, Nunlìa sura lìnguae, digitis signata raagistri. Ingenitum dicas, ita pondere nemo gravatur : Una laraen facies, plur-es habìtura figuras, 4, Clavis. Virtules raagnas de viribus afferò parvis. Pando doraos clausas : iterura sed dando patenles ; Servo doraura doraino : sed rursus servor ab ipso, 5, Catena. Nexa ligor ferr-o, raultos habìtura ligatos, Vincior ipsa prius, sed vìncìo vincla vicissira. El solvi mullos, nec sura taraen ipsa soluta. G 6. Tegula, Terra mìhì corpus, vires mihi praìstitìlignis: Alla domus quaero, sedes est semper in imo : Perfundor lìquidìs, sed me cito deserit humor. 7, Fumus. Sunl raihi, sunl lacryraae, sed non est causa doloris. Est iter ad coelura, sed rae gravis impedit aer ; Et-qui me genuit, sìne me non nascilur ipse. 8, Nebula. Nox ego sura facie, sed non sum nigra colore; Inque dìem mediam lenebras tamen afferò mecuni : Nec mihi dant stellai Incera, nec Cynlhìa lumen. D 9. Pluvia. Ex allo venio, longa delapsa ruìna. De coelo cecidi medias iransmissa per auras : Excepìtque sinus, qui me sìmul ipse recepii. VARIORUM NOTiE, ^ Cwlii Symphosii.Primns, quod sciara, Christophorus Heumanrius hos versus Laclanlio tribuit, quorum qui¬ dem merainil S, Hìeronymus. Hi prius editi fueranl sub noraine Cwlii Firmìani Symposìi Poejw a Nicolao Caussìno e Societ. Jesu, atque adjecii Hieroqlypliicis Hori Apollinis. Jara ab anno 1555, pubiici ji;ris fecerat haec rcnìgmala sub noraine Symphosii poetw .foachì- mus Perìonius. Alii vero non Symphosium, sed Sym¬ posium vocarunt. Ansara vero arripuit band doble Heumannus Laclanlio iribuendi hiec aenigmata, quod in quibusdara editionibus Cwlii Firmiani lìtulura praì* ferant; et nonien Poelae quì Symposius dicebatur puiavil Symposium, id est, convìvium ìnscriheiìdiim esse. Sic etiara recentiores quidam ediderunt Sermo¬ nes convivales. Aliameli eruditi omnes, ac praesertira Jo:ìn. Alberi, Fabricius, non descenderunl in Heu¬ rnanni senientiam. Dulcia mensW' Hinc palei hos versus nìhll aliud esse, quam serraones convivales; proindeque Syn^ posium nomen esse operis, non poeta?, |
