Page 329-330 |
Previous | 165 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
S^Ì9
NOTiE IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAP. XVIII.
350
ut par er-at, numerus annorum centum et unius non A lib. nr, cap. 7 et 10, et Jacobum Gothofredum, ad
_ , _ . .. _ ; _ .. 1, 1! „_ .'.^«r- : ^„:: ^..r..T.-w ii'lolurti />/^^l;/^ic! Tllarwrl/^0 Hn «^vn^i'i^tit.
congrueret curn anno abdìcalionis imperli, quara, ul dixi, putavit anno 504 evenisse. Al, si scivìsset eam sequenti, tanium anno peraclam, non redaclus fuisset ìn has anguslias. Porro abdicaiionem contì¬ gisse anno quo dixiraus probatur eliara ex eapite 44 Lactantii, in quo ille scribit annura oclavura nuu- cupalìonis Maximinì cognoraenlo Dazae compleiura fuìsse kalendis niaìis anni quo ìlle pugnara corami¬ sit cum Licinio : quaì cum pugnata luerìt anno 515, consequens esl Diocletìanum abdicasse, et Maximia¬ nura fuìsse nuncupatura Gaesarem anno 505 kalendis maiis.
Celari mortem. Ut fieri olira solebat post raortern prìncipura. Nani id de Augusto narr-at Tacìtus ìn libro primo Annaliura, de Constantino Ruffinus, 1. i, cap, 11 Historiae ecclesiaslieae, Possunt inveniri eliara
alia exempla. Sed ìsla tanti non sunt,
Kal. Mariiis. Anni sequenlis, ìd est, anni Irecenle- sìmi quinti. Nani, cum certiira sit Dioclelìanura vi- -n vix posse. Idem lib. xirr, loquens de Seneca et Bnr- cennalìa celebravisse Romae anno 505, et hinc di- rho, rectoribus juvenlae Neronis imperatoris, annotai
tilulum codicis Theodos. De proximis.
Disposa, conservarì. Ut quia Ipse prìnius orbem Romanura ìn (lualiior parles dìvisisset, quarum duas a duobus Augustis, relìquas duas a duobus Caìsari¬ bus in spem ìmperiì alleclìs teneri insiìtuerat, jam el ìpse liane dispositionem non irarautans, sed cuslo¬ diens, cederci imperio cum sene Maximiano, ei se Consian tìumque, quì tum Caesares er'anl, Augustos diceret, irì islorura vero loco duos novos Caesares fa- cerei. Darei exeraplura posteris quoraodo conservara oporleret ìmmensura reipublicae corpus.
Inter duos concordiam. Proponebal tacite Galerius exemplum Diocietianì et Maximiani Herculiì, qui per tot annos mira concordia imperium tenuerant, ut ostenderet rem non esse diffìcilem. Re autem vera res est diffìcillìma concordia, praìsertira ubi summa lotenlia est; recteque Tacìtus ìn libro quarlo Anna- ium scribit poienliara et concordiam eodenr iocr csse
gressum medio decembrì, Nìcomediara pervenisse post lesta lera anni 504, et Circum dedica visse aniux post vicennalìa r-epleio, id est, mense novembri, deìnde ita aegroiasse, ut mortuus crederelur idibus decembrìbus, raanìfeslura est kalendas niarlìas, quae posi idus illas subsecuiae. sunt, incidisse ìn annura 505, adeoque adhuc eo lempore Dioclelìanura fuisse Ìmperalorera. Sed paulo posl eum visuri suraus cura Galerio deliberauiem de abdicando imperio.
Demens facms esi.Eusebius, lìb. vni, cap, 15, recle hunc Diocietianì raorbura, cujus vi denioius est de nienlis suae slalu, accidisse ait posl acta vicenna¬ lia, et post molam adversus noslros persecutìonera, Recte quidera. Sed idem lamen ìn eo castigandus est, quod vicennalia ab eo expleta aìt anlequam bellura inferret Christianis, cura ex Laclanlio tesie oculato consiet raolara primo persecutionem, vicen¬ nalìa deinde acla exeunle anno. Meminit auiem
tanquam rera diffìcilem et extraordinariam eos pari in societate potentiae biisse concordes. Denique dis¬ cordia quaì postea fuit inier Conslanlinum ct Lici¬ nium, quì Roraanum iraperiura aequa polestaie tene¬ bant, probavit concordiara diffìcile servari inter duos iraperatores.
Minor et extremus. Infra cap, 20 : Nam Constan¬ tium, qucmivìs priorem nomìnari esset necesse, conlem¬ nebal. Haec loca oslendunt priorem in adoptione locura datura esse Constanlio, haud dubie propier nobilitatera generis, quod referebat ad Claudium im¬ peraiorem, Sed dc boc postea.
Illyrico vel, Codex velus Illyricum. Idern autem valel in hoc loco vox vel, ac id^est. Ncque enim vera est observaiio Cuperi, censenlis Illyricum non fuisse ad ripara Danubii, sed ad mare Adrialicum. Nam Aìoesia nlr'aque, quae est ad ripara Danubii, periinebat ad Illyricum, nt salìs notum est. Carpì ver-o el Bas-
amentiae Diocleiiani et Cbrjsoslomus oratione ìrr C t"*}»'»^!'» quos a Galerio victos poslea ait idem vir eia
sanctum Babylarn martyrera.
CAPUT XVHI.
Exemplum Nervw. Qui senio gra\ìs, ac ideo se conlerani videns, Tr'ajanum adopiaVìi, eodemque die in senalu Gaesarem designavit, ul Xìphìlinus tradii ex Dione, Eamdera causara adoptionis affert Plinius in panegyrico : 0 novum atque inaudilum ad princi¬ patum iter! Non le propria cupidiias, proprius melus, sed aliena utìlìtas, alienus limar principem fecit. Et infra : Ut dare posset imperium imperaior quì reveren¬ tiam amiserai, aucloritate ejus effectum esl cui dabatur. Sìmul filius, sìmul Cwsar, mox imperator el consors trìbunìliw poieslàtis.
ìndecens esse. Heic incipit dialogus inter Dioclelìa¬ nura et Galerìura, isto socerum urgerne ad deponen¬ dum iraperiura, allero repugnanle. Quod valde ani¬ madveriendum est. Hactenus enim existìrnavimus
rrssimus, crani Tiansdanubianì.
Ila piane. Farailiaris Laclanlio phr-asis. Lib. i di¬ vinar. Inslìtut., cap. 11 : Ila plcme. Nam cum idem neque virgìnibus neque maritalìs unquam pepercissel. Et lib. Il, cap, 11 : Ila piane : quemadmodum vulgus sexìslìmat mortuorum animas circa tumulos el corpòrum suorum reliquias oberrare.
Illar. filios nuncupari. iEquurn sane ac rationi con¬ sentaneum erat quod proponjìbat Dioclelianus, nt fìlius Herculiì Maxentius ei Constanlii fìlius Constan¬ tinus fìerent Ciesares, ne principum fìlìi privali vi¬ verent. Sed conira obtinuit pervìcax Galerius, et alios Ctesares fecil, praosenle eiiam Conslantino,
Neque patrem. Eadem de Maxenlio r^erennitur in Epitome Victoris, Is Maximianus (Li^g. Maxentius, ut palet etìam ex lìbro xi Historiae miscellynea') carus nuUi unquam fuìt, ne patri aut socero quidem Galerio. Erat ìlle, ui vulgo scribilur, Herculiì Maximiani fìlius.
sponlaneam fuìsse Diocleiiani abdicaiionem, el longo tj Sed lanrerr paulo ante in eadera Epìiorne ìsla legun-
" le colli- tur : Genuit ex Eutropìa Syra muliere Maxentium et
legitur
lerapore raedilaiarn : quod certe evidentissime gebaiur ex veluslis aucloribus, qui vulgalas lanlum bistorias scribebant, arcarra rerum non noVerant. At Laclanlins, quì Niconrediam a Diocletìano fueral ac- citrrs, quì fr-equens eral in palalio, melius lolam hanc historiara scire potuit, quanr ìlli quì poslea animum ad scrìbendas hìsiorias appuleruni.
Invaserai vel Inhiaveral. In velcri codìce invenerat.
Dispositionem. Formam conslìtuendaì seu regen- daì reipublicae. Recepla lum erat ea vox. Epìslola D. Aureliani ad Flavìum Arabianum, apud Flavìum Vopìscum : Nunc tuum est officium, Arabìane jucun¬ dìssìme, elaborare ne mew disposìlìones ìn irrilum ve¬ nianl. Valerìani epistola ad Ragonium Clarum, apud Trebellìum Pollìonem in iriginla Tyrannis, cap, 17/. Dispositionem Ralislw prosequere. Hac in forma remp, vides. Vide Laclaniiirm, lib. ii Inslìlut., cap. 16
Patrojl. vii.
Faustam conjugem Constaniìni, cujus patri Conslantia Iradiderat Theodoram privignam. Sed Maxentium sup- posìtum ferunl arte muliebri tenere mariti animum labo- raniis auspicia gralìssimi partus empiì a puero. liane enim ego leclionem merito, ui opinor, reliijnis piaì- fero. Hisloriam hanc confìrmat incerli panegyricus Constantino diclus post victum Maxenlinm^ cujus auciorem esse Nazarium putabai vir doclissimus Pe¬ trus Pìlhoeus : Ul enìm omìttam illa quw non decet comparari, quod erat ìlle Maximiani supposilus, tu Constanlii pii filius : ìlle despedissimw pravitalis (Leg, parvìtatìs), deiorlìs solulisquemembris, nomine ipso abu¬ siva appellatione muiiktto, tu, quod sufficit dicere, tanius ac lalis. Aucior fragmenli de Constanlio Cblo¬ ro el Constantino : De cujus origine mater ejus, cuni quwsilum essd, Syro quodam genìtum esse confessa 'iespondìt,
lt
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 329-330 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | S^Ì9 NOTiE IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAP. XVIII. 350 ut par er-at, numerus annorum centum et unius non A lib. nr, cap. 7 et 10, et Jacobum Gothofredum, ad _ , _ . .. _ ; _ .. 1, 1! „_ .'.^«r- : ^„:: ^..r..T.-w ii'lolurti />/^^l;/^ic! Tllarwrl/^0 Hn «^vn^i'i^tit. congrueret curn anno abdìcalionis imperli, quara, ul dixi, putavit anno 504 evenisse. Al, si scivìsset eam sequenti, tanium anno peraclam, non redaclus fuisset ìn has anguslias. Porro abdicaiionem contì¬ gisse anno quo dixiraus probatur eliara ex eapite 44 Lactantii, in quo ille scribit annura oclavura nuu- cupalìonis Maximinì cognoraenlo Dazae compleiura fuìsse kalendis niaìis anni quo ìlle pugnara corami¬ sit cum Licinio : quaì cum pugnata luerìt anno 515, consequens esl Diocletìanum abdicasse, et Maximia¬ nura fuìsse nuncupatura Gaesarem anno 505 kalendis maiis. Celari mortem. Ut fieri olira solebat post raortern prìncipura. Nani id de Augusto narr-at Tacìtus ìn libro primo Annaliura, de Constantino Ruffinus, 1. i, cap, 11 Historiae ecclesiaslieae, Possunt inveniri eliara alia exempla. Sed ìsla tanti non sunt, Kal. Mariiis. Anni sequenlis, ìd est, anni Irecenle- sìmi quinti. Nani, cum certiira sit Dioclelìanura vi- -n vix posse. Idem lib. xirr, loquens de Seneca et Bnr- cennalìa celebravisse Romae anno 505, et hinc di- rho, rectoribus juvenlae Neronis imperatoris, annotai tilulum codicis Theodos. De proximis. Disposa, conservarì. Ut quia Ipse prìnius orbem Romanura ìn (lualiior parles dìvisisset, quarum duas a duobus Augustis, relìquas duas a duobus Caìsari¬ bus in spem ìmperiì alleclìs teneri insiìtuerat, jam el ìpse liane dispositionem non irarautans, sed cuslo¬ diens, cederci imperio cum sene Maximiano, ei se Consian tìumque, quì tum Caesares er'anl, Augustos diceret, irì islorura vero loco duos novos Caesares fa- cerei. Darei exeraplura posteris quoraodo conservara oporleret ìmmensura reipublicae corpus. Inter duos concordiam. Proponebal tacite Galerius exemplum Diocietianì et Maximiani Herculiì, qui per tot annos mira concordia imperium tenuerant, ut ostenderet rem non esse diffìcilem. Re autem vera res est diffìcillìma concordia, praìsertira ubi summa lotenlia est; recteque Tacìtus ìn libro quarlo Anna- ium scribit poienliara et concordiam eodenr iocr csse gressum medio decembrì, Nìcomediara pervenisse post lesta lera anni 504, et Circum dedica visse aniux post vicennalìa r-epleio, id est, mense novembri, deìnde ita aegroiasse, ut mortuus crederelur idibus decembrìbus, raanìfeslura est kalendas niarlìas, quae posi idus illas subsecuiae. sunt, incidisse ìn annura 505, adeoque adhuc eo lempore Dioclelìanura fuisse Ìmperalorera. Sed paulo posl eum visuri suraus cura Galerio deliberauiem de abdicando imperio. Demens facms esi.Eusebius, lìb. vni, cap, 15, recle hunc Diocietianì raorbura, cujus vi denioius est de nienlis suae slalu, accidisse ait posl acta vicenna¬ lia, et post molam adversus noslros persecutìonera, Recte quidera. Sed idem lamen ìn eo castigandus est, quod vicennalia ab eo expleta aìt anlequam bellura inferret Christianis, cura ex Laclanlio tesie oculato consiet raolara primo persecutionem, vicen¬ nalìa deinde acla exeunle anno. Meminit auiem tanquam rera diffìcilem et extraordinariam eos pari in societate potentiae biisse concordes. Denique dis¬ cordia quaì postea fuit inier Conslanlinum ct Lici¬ nium, quì Roraanum iraperiura aequa polestaie tene¬ bant, probavit concordiara diffìcile servari inter duos iraperatores. Minor et extremus. Infra cap, 20 : Nam Constan¬ tium, qucmivìs priorem nomìnari esset necesse, conlem¬ nebal. Haec loca oslendunt priorem in adoptione locura datura esse Constanlio, haud dubie propier nobilitatera generis, quod referebat ad Claudium im¬ peraiorem, Sed dc boc postea. Illyrico vel, Codex velus Illyricum. Idern autem valel in hoc loco vox vel, ac id^est. Ncque enim vera est observaiio Cuperi, censenlis Illyricum non fuisse ad ripara Danubii, sed ad mare Adrialicum. Nam Aìoesia nlr'aque, quae est ad ripara Danubii, periinebat ad Illyricum, nt salìs notum est. Carpì ver-o el Bas- amentiae Diocleiiani et Cbrjsoslomus oratione ìrr C t"*}»'»^!'» quos a Galerio victos poslea ait idem vir eia sanctum Babylarn martyrera. CAPUT XVHI. Exemplum Nervw. Qui senio gra\ìs, ac ideo se conlerani videns, Tr'ajanum adopiaVìi, eodemque die in senalu Gaesarem designavit, ul Xìphìlinus tradii ex Dione, Eamdera causara adoptionis affert Plinius in panegyrico : 0 novum atque inaudilum ad princi¬ patum iter! Non le propria cupidiias, proprius melus, sed aliena utìlìtas, alienus limar principem fecit. Et infra : Ut dare posset imperium imperaior quì reveren¬ tiam amiserai, aucloritate ejus effectum esl cui dabatur. Sìmul filius, sìmul Cwsar, mox imperator el consors trìbunìliw poieslàtis. ìndecens esse. Heic incipit dialogus inter Dioclelìa¬ nura et Galerìura, isto socerum urgerne ad deponen¬ dum iraperiura, allero repugnanle. Quod valde ani¬ madveriendum est. Hactenus enim existìrnavimus rrssimus, crani Tiansdanubianì. Ila piane. Farailiaris Laclanlio phr-asis. Lib. i di¬ vinar. Inslìtut., cap. 11 : Ila plcme. Nam cum idem neque virgìnibus neque maritalìs unquam pepercissel. Et lib. Il, cap, 11 : Ila piane : quemadmodum vulgus sexìslìmat mortuorum animas circa tumulos el corpòrum suorum reliquias oberrare. Illar. filios nuncupari. iEquurn sane ac rationi con¬ sentaneum erat quod proponjìbat Dioclelianus, nt fìlius Herculiì Maxentius ei Constanlii fìlius Constan¬ tinus fìerent Ciesares, ne principum fìlìi privali vi¬ verent. Sed conira obtinuit pervìcax Galerius, et alios Ctesares fecil, praosenle eiiam Conslantino, Neque patrem. Eadem de Maxenlio r^erennitur in Epitome Victoris, Is Maximianus (Li^g. Maxentius, ut palet etìam ex lìbro xi Historiae miscellynea') carus nuUi unquam fuìt, ne patri aut socero quidem Galerio. Erat ìlle, ui vulgo scribilur, Herculiì Maximiani fìlius. sponlaneam fuìsse Diocleiiani abdicaiionem, el longo tj Sed lanrerr paulo ante in eadera Epìiorne ìsla legun- " le colli- tur : Genuit ex Eutropìa Syra muliere Maxentium et legitur lerapore raedilaiarn : quod certe evidentissime gebaiur ex veluslis aucloribus, qui vulgalas lanlum bistorias scribebant, arcarra rerum non noVerant. At Laclanlins, quì Niconrediam a Diocletìano fueral ac- citrrs, quì fr-equens eral in palalio, melius lolam hanc historiara scire potuit, quanr ìlli quì poslea animum ad scrìbendas hìsiorias appuleruni. Invaserai vel Inhiaveral. In velcri codìce invenerat. Dispositionem. Formam conslìtuendaì seu regen- daì reipublicae. Recepla lum erat ea vox. Epìslola D. Aureliani ad Flavìum Arabianum, apud Flavìum Vopìscum : Nunc tuum est officium, Arabìane jucun¬ dìssìme, elaborare ne mew disposìlìones ìn irrilum ve¬ nianl. Valerìani epistola ad Ragonium Clarum, apud Trebellìum Pollìonem in iriginla Tyrannis, cap, 17/. Dispositionem Ralislw prosequere. Hac in forma remp, vides. Vide Laclaniiirm, lib. ii Inslìlut., cap. 16 Patrojl. vii. Faustam conjugem Constaniìni, cujus patri Conslantia Iradiderat Theodoram privignam. Sed Maxentium sup- posìtum ferunl arte muliebri tenere mariti animum labo- raniis auspicia gralìssimi partus empiì a puero. liane enim ego leclionem merito, ui opinor, reliijnis piaì- fero. Hisloriam hanc confìrmat incerli panegyricus Constantino diclus post victum Maxenlinm^ cujus auciorem esse Nazarium putabai vir doclissimus Pe¬ trus Pìlhoeus : Ul enìm omìttam illa quw non decet comparari, quod erat ìlle Maximiani supposilus, tu Constanlii pii filius : ìlle despedissimw pravitalis (Leg, parvìtatìs), deiorlìs solulisquemembris, nomine ipso abu¬ siva appellatione muiiktto, tu, quod sufficit dicere, tanius ac lalis. Aucior fragmenli de Constanlio Cblo¬ ro el Constantino : De cujus origine mater ejus, cuni quwsilum essd, Syro quodam genìtum esse confessa 'iespondìt, lt |
