Page 519-520 |
Previous | 260 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
519
GISBERTI CUPERI
m^
et Felìcìtatis scala mii^ae magnitudinis ìn visione conspicitur a Perpetua , cujus ìn laterìbus omne ferramenlorum genus erat ìnfixum , gladu, lancew, liami, machwrw : sed hae lanceai ideo raeraorantur hìc, ut pulo, quìa iis martyres nonnunquam irans- fìgebaniur. Poslquara autera ha^c vox ab Hispanis desurapta cst, teste Gellio , xv , 50 , frequens ejus usus esse coepit; rnìliiesque nonnulli, (|uì ita armali erant, Lancearìi dicebanlur, uti patet ex No¬ liiia imperìi, el inscrìpt. 3, p. ccccxcv, Gruleri, ìn qua prwfedus Lanceariorum vìdetrrr raenior*ari. Me¬ minit el eorura libellus precura Fauslìnì : Et pri" mum quidem vexat per pubiicas poteslales : ila ut ali - quoties solum inlémpesta nocle raptum per lancearios de urbe suslulerit. Et ante tenloriura praefecti cas¬ trorura lancea fìgebatur, leste Obsequenle, lìb. exiremo de Prodigiis, forte, ut illud ab aliis ìnter- noscì posset.
Bonam mortem. Occurrit et hujus menlio ìn P. Syro : sed in editìone ejus ultima male scribìtur
Bona mora est homini, vitae quae exlinguit mala.
Nam vel legi debel hora, vel mors; ei ìn genere Sy¬ rus moriem bonam vocat, quaì aliquera miserum et Ìnfelicem e vita tollìi. Clarissiraus Baluzius etiara inter bonas raortes recenset strangulcuionem, quia ho¬ mines quì ita vìlam fìnìunl absijue crucialibus et lorraenlìs moriuntur. Lactanlius, e. 30, appellai in¬ forme letum, exemplo Virgìlii, d turpem atque ignomi- niosam mortem, respectu dedecoris quod ejusmodì exitura sequebatur ; et aevi raedii scriplor Wiiìchìn- dus malam mortem lìbro tertio ; Tres duces gentis Ungariw capti, ducique Henrico prwsenlad, mala morte^ ut digni erant, middali; suspendìo namque crepuerunt ; nara strangulalioneni, el lalera suspensìonera, uno eoderaque loco habendas esse, unusquisqué facile concedei. Et jara olìrn Homerus extreraa Odyssea X : p.'ò yaBapòv Bàvazov vocavit, quando quìs suspensrrs slrangulabaiur ; notatque Eirslathìus yaBapòv Bàvazov exislimari tòv Sta ^i^ovg, pLtapòvvero, vel detesta¬ bìlem, TÒV àyxoiftp-atov, quarn in rera idera oranino videri debel ad Od, A, pag, 1678, Ante Eustathiura eamdera differenlìara observavìi Hesychìus, eumdera Homerì locum explicans : ma psv S-à yaBapM Bavàzo) SC àyxo'^'ag. Bàvazog oOx zcrztyaBapòg, à'XV ò Sta. ^ifovg. òBzv ovSè èvayi^ovdt zotg àr:rìy^apzvotg ; isque nos ìnsuper docci sirangulatis ne quidera parenlalura fuisse. Xenophon, lìb. li de Exped. Cyri extrerao, caedera Menonìs Tbessalì narrans, clare testatur honestìssi- mara mortera habitam fuisse, capita praecìdere : Sed necatis jam ducibus cwteris, et ipse a rege morlis pwna mulclatus esl, non ìlle quidem ut Clearchus, el duces cwleri, quibus prwcisa sunl capila, óWsp yàlltcrzog Ba- vàzMV èSòyzt stvat, quw mors esse videbalui: honesUs- sima : sed ut homo sceleratus, anno loto excrucìalus vivus, landem expirasse dìcilur. Et Seneca alicubi lestaiur nullo genere homines moliius mori, quam gla¬ dio seda cervice. Al contr-a slrangirlaiìonem moriem infamem et fwmineam vocal Latinus Pacatus cap. 28: Quorum alter posl amplissìmos magistratus, el purpu- ras consulares, et contracium intra unam domum quemdam honorum senatum, vita sese abdicare compul¬ sus est; alteri manibus salellilum Brìtannorum gula domi fracla, el inusta fwmìnew morlis infamia, ut scili¬ cet maluisse vir (erri amantissimus videretur laqueo per¬ ire, quam gladio; alque ex Tacilo et Suetonio ob¬ servat clarissiraus Sthefferus, mulieres hoc genere suppUcii affectas fuìsse. Praeterea noiandum obiter Tae, lib. XVI, Annal. exiremo, ubì narrai lenlìludì- nem exitus graves cruciatus attubsse ei qui venis incisìs moriebatur, non de Petronio, ut arbitratur Baluzius, sed de Pwlo Thraswa loqui.
Bonam mortem. Id est, facilem, absque crucialibus et torraentis ; quo sensu venarura seclìonera bonam mortem vocari cap. 26 observat Baluzius. Videtur etiara honestius habilum fuìsse gladio quam securi percussum vitam finire. Extrema rep, nondum gla-
\ diì penna ìn usu erat, uti recte ex Lucano notai Ca* saubonus, sed sub iraperatorìbus usurparì coepta; utque liclores securi utebantur, ila niilìtes gladio cervicera damnatis demebant, adeo ut bic raos ah iis videatur orìginein suarn duxisse, Miles decollandi artifex inemoratur Suelonìo in Calìg., cap. 32, et Anlonìnus Caracalla inlerfeclorera Papiniani incre¬ pavil, quod eura securi per'cnssissel, non gladio, leste Dione, et Spartiano, cujus haec sunt verba ; Papìnìa- nus securì percussus esl, el a militibus occisus ; quo facto percussori dìxìt : Gladio oportuil le exequi meum jus¬ sum : unde haud obscure palei railitibus gladiura fuisse ordinarie ìn usu, illìusque paìuain bonestiorern habitanl, quara securis, El licet decollationein bonam moriem vocel Laclantius, quia raoUior, lanien et ìlla poiest cruciatus suos et dolores habere nonnunquara; quando scilicet railes, vel secior collorurn, ut Cicero in Orat, prò Roscio loquiiur, plures ictus ìnferi. Lat. Pacatus, cap, 4-1 : Nisi vero vel levior manus aliena, quam propria, vel fwdior mors privata, quam publica,
^ vel longior pwna ferro incumbere, el corpore vulnus onerare, el recipere interitum slatim lolum quam sup¬ plicìum dividere, poplilem flectere, cervìcem exiendere ad plagam fortasse non unam. Ilinc pecuniara dabant lictoribus daranalorum pr^oximì, ut iclu uno, levaiidi cruciatus gralia, ìpsìs caput auferrenl, queraadraodura ex Ciceronis Orat. 5 ìn Verrera constat, Atque ex eoloco, non secus ac ex Suelonìo in Vita Galig., e, 50, diciraus populurn tela non sumpsisse ìn carnì- ficern, si plures ictus daranato infligerel, imo poslea lege vel consueiudine sancilura fuit, ut carnìfex post terlìura ictum ferire araplius non auderet, sì fides ha¬ benda esl historiae passionis B. Caìciliae, Valeriani, Tiburtii et aliorum, quara Bosius edidit, cujusque pag, 26 haec verba leguntur : Quam cum spìculalor lerlio ictu percussìssel, caput ejus amputare non poiuit ; sic aulem seminecem eam cruenlus carnìfex dereliquit : nam apud veieres lex erat eì imposiia, ut si in tribus percussionìbus non decollar etur, anipUus perculere non
C audebat.
Causidici sublati,jureconsuld aul relegad aul necad. Recle hos disiinguit, quia illi causas ìn foro vel judì* ciis agebant; hi vero de jur^e respondebanl, mi vel ex Cicerone palei, et Hotonianrri libello, quera jwris- consultum ìnscripsit,
Lillerw autem ìnler malas artes liabìlw. Per malas artes inielligo magicas, quae ìraperatorura edictis eranl vetitae, quae vocaniur artes malw, ei aries Dar¬ danìw , uli doceo ad Ilonieri Apotbeosin, p. 271: Artes secretas vocat A, Marceli., xxiir, 6, arlem Atra- ciam Stalìus, i Thebaidos. Pulaverain olìrn a Proclo in làudatione B. Chrysoslomì magiara vocari artem Midw : sed nunc araplector unice quod nrihi inter confabulanduni suggessit speclalae noliilìlatis vìr Joh. ab Haarshollen, tuncieniporìs Frìsìoruin nomine ad confessum praepolentinm generaliura ordinum dele- galus ; censeoque apud cura scribi debere Artemìda nudavit, vel fugavit.
j^ Judices miliiares, humanitatis lilterarum rudes, sìne
^' assessorìbus. Id esl, praesìdes, proconsules,' duces, eoraites, alììve quì ìn pr-ovinciis railitiae praeer\'mt, dicebant jus provincialibus, non adhibiiis assessorì¬ bus, vel jureconsidtìs, uti arrle fieri etiara ipsis ab iraperatorìbus solebat, docerite Fornerìo, lib. iv Rer, Quol., cap. 10. Hi erant quasì consìliarìì iudìcuin , unde in Ins, veteri C. Calpurnius Asclepiades dìcilur assedisse magistratibus pop. Romani : quì Asclepiades cura dicalur fuisse medicus, videntur et alìì, quara jureconsullì, esse adhìbìiì ; nisì ponaraus eura siraul juri operara dedìsse. Atque ex hoc terapore paulatira, ul opinor, consueiudo invaluit, ut judices ordinarìi vel civiles negligerenlur, et causae deferr-entur ad judiciura militare; quod legibus lalis prohihuere Constantius, Arcadius, Honorius et Marcìanus, ìm- peratores, uiì docet Gotbofr, ad tora, i Cod, Theol., p, 86. Suidas in v Ua'^tiuvog tradii eura factura impe¬ ratorem, confestim amicos omnes, qui Alexandro fa^
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 519-520 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 519 GISBERTI CUPERI m^ et Felìcìtatis scala mii^ae magnitudinis ìn visione conspicitur a Perpetua , cujus ìn laterìbus omne ferramenlorum genus erat ìnfixum , gladu, lancew, liami, machwrw : sed hae lanceai ideo raeraorantur hìc, ut pulo, quìa iis martyres nonnunquam irans- fìgebaniur. Poslquara autera ha^c vox ab Hispanis desurapta cst, teste Gellio , xv , 50 , frequens ejus usus esse coepit; rnìliiesque nonnulli, (|uì ita armali erant, Lancearìi dicebanlur, uti patet ex No¬ liiia imperìi, el inscrìpt. 3, p. ccccxcv, Gruleri, ìn qua prwfedus Lanceariorum vìdetrrr raenior*ari. Me¬ minit el eorura libellus precura Fauslìnì : Et pri" mum quidem vexat per pubiicas poteslales : ila ut ali - quoties solum inlémpesta nocle raptum per lancearios de urbe suslulerit. Et ante tenloriura praefecti cas¬ trorura lancea fìgebatur, leste Obsequenle, lìb. exiremo de Prodigiis, forte, ut illud ab aliis ìnter- noscì posset. Bonam mortem. Occurrit et hujus menlio ìn P. Syro : sed in editìone ejus ultima male scribìtur Bona mora est homini, vitae quae exlinguit mala. Nam vel legi debel hora, vel mors; ei ìn genere Sy¬ rus moriem bonam vocat, quaì aliquera miserum et Ìnfelicem e vita tollìi. Clarissiraus Baluzius etiara inter bonas raortes recenset strangulcuionem, quia ho¬ mines quì ita vìlam fìnìunl absijue crucialibus et lorraenlìs moriuntur. Lactanlius, e. 30, appellai in¬ forme letum, exemplo Virgìlii, d turpem atque ignomi- niosam mortem, respectu dedecoris quod ejusmodì exitura sequebatur ; et aevi raedii scriplor Wiiìchìn- dus malam mortem lìbro tertio ; Tres duces gentis Ungariw capti, ducique Henrico prwsenlad, mala morte^ ut digni erant, middali; suspendìo namque crepuerunt ; nara strangulalioneni, el lalera suspensìonera, uno eoderaque loco habendas esse, unusquisqué facile concedei. Et jara olìrn Homerus extreraa Odyssea X : p.'ò yaBapòv Bàvazov vocavit, quando quìs suspensrrs slrangulabaiur ; notatque Eirslathìus yaBapòv Bàvazov exislimari tòv Sta ^i^ovg, pLtapòvvero, vel detesta¬ bìlem, TÒV àyxoiftp-atov, quarn in rera idera oranino videri debel ad Od, A, pag, 1678, Ante Eustathiura eamdera differenlìara observavìi Hesychìus, eumdera Homerì locum explicans : ma psv S-à yaBapM Bavàzo) SC àyxo'^'ag. Bàvazog oOx zcrztyaBapòg, à'XV ò Sta. ^ifovg. òBzv ovSè èvayi^ovdt zotg àr:rìy^apzvotg ; isque nos ìnsuper docci sirangulatis ne quidera parenlalura fuisse. Xenophon, lìb. li de Exped. Cyri extrerao, caedera Menonìs Tbessalì narrans, clare testatur honestìssi- mara mortera habitam fuisse, capita praecìdere : Sed necatis jam ducibus cwteris, et ipse a rege morlis pwna mulclatus esl, non ìlle quidem ut Clearchus, el duces cwleri, quibus prwcisa sunl capila, óWsp yàlltcrzog Ba- vàzMV èSòyzt stvat, quw mors esse videbalui: honesUs- sima : sed ut homo sceleratus, anno loto excrucìalus vivus, landem expirasse dìcilur. Et Seneca alicubi lestaiur nullo genere homines moliius mori, quam gla¬ dio seda cervice. Al contr-a slrangirlaiìonem moriem infamem et fwmineam vocal Latinus Pacatus cap. 28: Quorum alter posl amplissìmos magistratus, el purpu- ras consulares, et contracium intra unam domum quemdam honorum senatum, vita sese abdicare compul¬ sus est; alteri manibus salellilum Brìtannorum gula domi fracla, el inusta fwmìnew morlis infamia, ut scili¬ cet maluisse vir (erri amantissimus videretur laqueo per¬ ire, quam gladio; alque ex Tacilo et Suetonio ob¬ servat clarissiraus Sthefferus, mulieres hoc genere suppUcii affectas fuìsse. Praeterea noiandum obiter Tae, lib. XVI, Annal. exiremo, ubì narrai lenlìludì- nem exitus graves cruciatus attubsse ei qui venis incisìs moriebatur, non de Petronio, ut arbitratur Baluzius, sed de Pwlo Thraswa loqui. Bonam mortem. Id est, facilem, absque crucialibus et torraentis ; quo sensu venarura seclìonera bonam mortem vocari cap. 26 observat Baluzius. Videtur etiara honestius habilum fuìsse gladio quam securi percussum vitam finire. Extrema rep, nondum gla- \ diì penna ìn usu erat, uti recte ex Lucano notai Ca* saubonus, sed sub iraperatorìbus usurparì coepta; utque liclores securi utebantur, ila niilìtes gladio cervicera damnatis demebant, adeo ut bic raos ah iis videatur orìginein suarn duxisse, Miles decollandi artifex inemoratur Suelonìo in Calìg., cap. 32, et Anlonìnus Caracalla inlerfeclorera Papiniani incre¬ pavil, quod eura securi per'cnssissel, non gladio, leste Dione, et Spartiano, cujus haec sunt verba ; Papìnìa- nus securì percussus esl, el a militibus occisus ; quo facto percussori dìxìt : Gladio oportuil le exequi meum jus¬ sum : unde haud obscure palei railitibus gladiura fuisse ordinarie ìn usu, illìusque paìuain bonestiorern habitanl, quara securis, El licet decollationein bonam moriem vocel Laclantius, quia raoUior, lanien et ìlla poiest cruciatus suos et dolores habere nonnunquara; quando scilicet railes, vel secior collorurn, ut Cicero in Orat, prò Roscio loquiiur, plures ictus ìnferi. Lat. Pacatus, cap, 4-1 : Nisi vero vel levior manus aliena, quam propria, vel fwdior mors privata, quam publica, ^ vel longior pwna ferro incumbere, el corpore vulnus onerare, el recipere interitum slatim lolum quam sup¬ plicìum dividere, poplilem flectere, cervìcem exiendere ad plagam fortasse non unam. Ilinc pecuniara dabant lictoribus daranalorum pr^oximì, ut iclu uno, levaiidi cruciatus gralia, ìpsìs caput auferrenl, queraadraodura ex Ciceronis Orat. 5 ìn Verrera constat, Atque ex eoloco, non secus ac ex Suelonìo in Vita Galig., e, 50, diciraus populurn tela non sumpsisse ìn carnì- ficern, si plures ictus daranato infligerel, imo poslea lege vel consueiudine sancilura fuit, ut carnìfex post terlìura ictum ferire araplius non auderet, sì fides ha¬ benda esl historiae passionis B. Caìciliae, Valeriani, Tiburtii et aliorum, quara Bosius edidit, cujusque pag, 26 haec verba leguntur : Quam cum spìculalor lerlio ictu percussìssel, caput ejus amputare non poiuit ; sic aulem seminecem eam cruenlus carnìfex dereliquit : nam apud veieres lex erat eì imposiia, ut si in tribus percussionìbus non decollar etur, anipUus perculere non C audebat. Causidici sublati,jureconsuld aul relegad aul necad. Recle hos disiinguit, quia illi causas ìn foro vel judì* ciis agebant; hi vero de jur^e respondebanl, mi vel ex Cicerone palei, et Hotonianrri libello, quera jwris- consultum ìnscripsit, Lillerw autem ìnler malas artes liabìlw. Per malas artes inielligo magicas, quae ìraperatorura edictis eranl vetitae, quae vocaniur artes malw, ei aries Dar¬ danìw , uli doceo ad Ilonieri Apotbeosin, p. 271: Artes secretas vocat A, Marceli., xxiir, 6, arlem Atra- ciam Stalìus, i Thebaidos. Pulaverain olìrn a Proclo in làudatione B. Chrysoslomì magiara vocari artem Midw : sed nunc araplector unice quod nrihi inter confabulanduni suggessit speclalae noliilìlatis vìr Joh. ab Haarshollen, tuncieniporìs Frìsìoruin nomine ad confessum praepolentinm generaliura ordinum dele- galus ; censeoque apud cura scribi debere Artemìda nudavit, vel fugavit. j^ Judices miliiares, humanitatis lilterarum rudes, sìne ^' assessorìbus. Id esl, praesìdes, proconsules,' duces, eoraites, alììve quì ìn pr-ovinciis railitiae praeer\'mt, dicebant jus provincialibus, non adhibiiis assessorì¬ bus, vel jureconsidtìs, uti arrle fieri etiara ipsis ab iraperatorìbus solebat, docerite Fornerìo, lib. iv Rer, Quol., cap. 10. Hi erant quasì consìliarìì iudìcuin , unde in Ins, veteri C. Calpurnius Asclepiades dìcilur assedisse magistratibus pop. Romani : quì Asclepiades cura dicalur fuisse medicus, videntur et alìì, quara jureconsullì, esse adhìbìiì ; nisì ponaraus eura siraul juri operara dedìsse. Atque ex hoc terapore paulatira, ul opinor, consueiudo invaluit, ut judices ordinarìi vel civiles negligerenlur, et causae deferr-entur ad judiciura militare; quod legibus lalis prohihuere Constantius, Arcadius, Honorius et Marcìanus, ìm- peratores, uiì docet Gotbofr, ad tora, i Cod, Theol., p, 86. Suidas in v Ua'^tiuvog tradii eura factura impe¬ ratorem, confestim amicos omnes, qui Alexandro fa^ |
