Page 709-710 |
Previous | 355 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
709
NOT^ IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAP. XVIIL
yovzv £vr^>^£(7wgvTy5 p^zyàln ìyrlnaiazng rzòlzMg, nztg A <^l debilas mojli c^im tanta cruciasd yrylztxatkapiahzozoyog; « Ilaque scilote, sacram Sy- subjecU versus Mn.: nudimi in magna Ephesiorum Ecclesia, qn-xt dicilur
710
allendone; tum
Maria Deipara, celebi a lam Ulisse die 28, mensis Panni. » Act. xiv, 13 : 'o U Izpzvg zov Atòg zov ovzog Tcpò zng 77ÓXSW? a^iTwv, dc. « Sacerdos aulem Jovis coilocalr ante illorum urbein. i> Ad quae verba vi¬ deanlur Critici infra laudali.
Pro vita ejus rogarelur. Hoc loquendi genus male reprehendi a Scìoppìo, hic quoque locus declar^at, et Phaedrum opiìmae, aut qme proxima erat oplimae ae¬ tatis Scriptorera absolvit barbariei et plebeìialìs nota, quara ei affrìcat, qui dixit : Damnum haul recusant, tcmtum pro vita rogant. Laclantius enirn supr'a suae aitalis caplura castigalus est Scriplor. Quid, quod ipse Cicero sìc loquiiur in oratione ad Quirites de re¬ ditu suo : « Denique ìpse ad exiremum pro mea vos salute non rogavil solum, verum elìam obsecravit. »
Idibus Dee. Anni scilicet 204. Pagius, ad eum an¬ num, num. 2.
Judicum trepidatio. ìd est, terror, secundum ìnter¬ pretes. Malo ego de crebris illis molìonibus et mino¬ ribus ìlionibus intelligere, quae cum quis morìbun¬ dus est, vel recens moriuus; el cujus mortem alias celali interest, exlra illius cubiculum vìderì cou- sueverunt. Confer quae supra dìximus de nativa zov irepitandi notione.
Tota civitale, eie. Sic Suetonius ìn Julio Caesare, cap. 39. 8 Edidit spectacula varii generis : munus gladìalorium, ludos eiìam regìonatim urbe loia, »
Donec Ccesar. Hoc est, Versionuni supplemenla, sìculi decel, conjungendo, donec Maximianus Gale¬ rius Cwsar. Is nempe Caesarum, propter quem, ut¬ pote DiocleUani generum, magis verisimile erai coiijeciuralem illara Diocleiiani mortem celari.
Kalendis Mariiis. Anni nimìrura 305. Pagius, ad an. Ch. 304, num. 2.
Prodissd. Ita capile sequenlì per geminam con- ti'aclìonem,. quwsìsset, redisse.
B
MuUa boum circa maclaulur corpora morii {Ub. xi). Ipse neque adversos dignatur sternere morti(//^. xu].
Quid enìm, quod ad Syulaxìm, imo quod ad sensum quoque allinei, differre queant mord sterni, seu ster¬ nere, mord madcirì, ac morti sopirì? Accedant aliae loculiones Vulgati Inlerpr-etis, in quibus horriìnes vi¬ deas modo morti destinatos,modo mord frudificantes, et quae ìnsuper hujus generis.
Nec tamen totam. Elegans boc et facelum. Sic mente et animo imminud dicuniur, quìbus integer il¬ lius usus raorbo erepius est. Vide sis Suetoniurn in Claudio. ToLLius.
Demens enim faclus esl, Aia zw vng àfponrvvng (3)^«- 6nv, p.tàg zvyoLza(pp.ovnzovolyn(TZMgyaQztpypM ^ztpMpn^n» Conslanlìni oraiio ad Sancì. Coeiuni, cap. 25.
CAPUT. XVIIL
Ccesar. Nempe Galerius Maximianus. Pagius. Item versio anglica.
Non ul palri gratularelur. Id est, sicut optime Blaucroixìus, non ut socero gratularelur de restitutìone valetudinis. Dioclelianus enirn socer lantura eral Ga¬ lerii Maximiani, quem sibì generum Diocleiìanus ascì¬ verat, uti noster supra, capite 9, loculus est. Unde idenr paulopost: Socer quoque eum mediebat acerrime. Potestque adeo hìc locus, ubi quì mere socer erat, in historica narraUone pater vocatur, solvendis va¬ riis Scrìpturae sacrai dìlficulialìbus coraraode adhi¬ beri , de quìbus alias ex professo, Deo dante, agemus.
Jam Gonflixeràt nuper Maxìmiana, eie. Sine dubio legendum, cum Maxiamno. Neque enim Laclanlìura pro genio saeculi suì, ac tam barbare loculum esse, exisiiraandum est. Tollius. — Si, quod puto, prinia manus extìtìt, jam confiixerat nuper Maximiano seni, elegantia fuìt Laiìnornm a Gr-aecis desurapta. Graeci
Morte sopilus animam receperat. Qtìomodo morte G enira non raro ìnler alia, àiJ.(^tcr^nzztv zz ztvt; ad ver<
bum, contendere aliquid cUicui, pro contendere cura alìquo de aliqua re, dixerunt. Alque ita apud Pro- periium, lìb. i, Eleg. 13 :
Non tamen ista meo valeant contendere amori,
pro cimi meo amore contendere ; piane ut Ovidius in
Metani. :
.... Autigonemausam contendere quondam Cum magai consorte Jovis.
Eumque terruerat injecto armorum cìvilium metu. Simili melu, quemadmodum supra ex Aurelio Vic¬ tore audivimus, Diocleiianum quoque imperium po¬ suisse plures olìm voluerunt. Immo, quae diserta Au- relii^Victoris sententia est : {Valerius Dioclelianus} imndnenlium scrutator, ubi fato intestinas clades, et quasi fragorem quemdam impendere comperit status Romani, celebrato regni vìcesima anno, valentìor curam
sopitus animain recipere poicsi, pisi vi quadam di¬ vina, ut Lazarus? Aut vocabulum boc a sciolo, qui nescìebat vira vocis sopire, iuierposìlum est perpe¬ ram; aut legendum; pro morluo sopitus : hoc esl, taraquara raorluus esset, sopilus laniura fuit; cura pro raorluo habereiur, sopilus tantum erat. Pro mortuo, ni apud Gaesarem, nihil pro sano loqui. Apud Justìrr. Victor prò vido fugere visus est. Sopìd dìcun¬ lur, quì delìquio animi corporis quoque sensum ad tempus amitiunt; ut pro mortuis jaceant. Liv. bb. i : « Populum Tanaquil alloquìtur, jubet bono esse ani¬ mo; sopiium fuìsse regem subilo iclu; ferrum haud alle in corpus descendisse : jam ad se redìsse. d Qui locus fere Lactantìì geminus est. Tarquinius dìcìtur sopitus fuisse iclu : sed Dioclelianus vi morbi sopìe- baiur. Ille dicebatur, ad se redisse ; hìc vere recipìe- bai animam, quod idem est, ac ad se rediit. Idem Livius XLII : « Ad corpus Regis primo amici, dein salellites ac servì
vulnere ac nihil sentientem. Vivei-e tamen, ex calore et spirilu remanente ìn pi'a)cordiis senserunt, vidu- rum exigua ae prope nulla spes erat. » Qui somno sopiunlur, aul vulnere, aul morbo, evìgilant et ad se redeunt; qui morte sopiunlur, somnum iei'Feum il¬ lum dormiunt, ex quo nunquam excitanlur bis in terris. Graevius.
Slorle sopilus, eie. Etsi Vulgaia, Judie, iv, 2i, so¬ porem non ìneleganter cum morte conjunxerit ìn hìs verbis': Qui [Sisara) soporem morti socians defedi, et moriuus esl; mihi cerluin lamen, geminam hujus loci eraendationera raerilo proposilam fuìsse ab erudiiis¬ simo collega. Sed quid, sì ìnlerim aliquanlo propius ad veterem scripiuram legeriraus : Et ille idibus De¬ cembr. morti sopitus animam receperat? Hoc est, sopi¬ lus, m qui jamjam videretur morU praedae fulurus. Favent certe suspicioni noslrae cura iUi debitì morti, Sapientiae xiiy 20. Si enim inìmicos servorum tuorum,
concurrerunt, toUentes sopitum ^ reipublìcw abjecìl; quod ea, quae hic el infra a nostro lifìnifìm. VivprA faniAn fv rainrA L? j^j^ppjj^^m,^ jj^j^ levìlcr firmai. Alìam abdìcaUonìS!
utriusque Augusti rationera, sed eam sane parum ve- risimìlem, affert Theod. Metochita ìn hisioria sua Romana, Ubro fere extremo.
Jam senem esse dicens, jam minus validum, ei ad- ministrandm reipublìcw inhabilem. Salurninus apud Vo¬ pìscura : Adde quod omnìs wlas in imperio reprehen¬ ditur, Senex est quispiam ? Inhabilìs videiur, eie. Re¬ liqua, quaÈ!^ Me monenda sint, super-ius diximus.
Exemplum Nervw pro ferebat, qui imperium Trajano^ tradidisset. Nervam Trajano ìmperiura tradidisse, convenit omnìno inter eruditos. Sed utrum id Nerva semel prorsus abdicando fecerit, an iraperiuro dura¬ taxat communicando cum Trajano, haud pariter con¬ sentiunt viri magnai doctrinaì Dodwellus, Pagius alque alìì. AbdìcavUiunc cum Trajanum fecìi avzoypà- zopa, inquit DodweUus in appendice ad dìssertatìo¬ nes Cyprianìcas, num. 40, et boc loco clarissimi in-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 709-710 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 709 NOT^ IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAP. XVIIL yovzv £vr^>^£(7wgvTy5 p^zyàln ìyrlnaiazng rzòlzMg, nztg A <^l debilas mojli c^im tanta cruciasd yrylztxatkapiahzozoyog; « Ilaque scilote, sacram Sy- subjecU versus Mn.: nudimi in magna Ephesiorum Ecclesia, qn-xt dicilur 710 allendone; tum Maria Deipara, celebi a lam Ulisse die 28, mensis Panni. » Act. xiv, 13 : 'o U Izpzvg zov Atòg zov ovzog Tcpò zng 77ÓXSW? a^iTwv, dc. « Sacerdos aulem Jovis coilocalr ante illorum urbein. i> Ad quae verba vi¬ deanlur Critici infra laudali. Pro vita ejus rogarelur. Hoc loquendi genus male reprehendi a Scìoppìo, hic quoque locus declar^at, et Phaedrum opiìmae, aut qme proxima erat oplimae ae¬ tatis Scriptorera absolvit barbariei et plebeìialìs nota, quara ei affrìcat, qui dixit : Damnum haul recusant, tcmtum pro vita rogant. Laclantius enirn supr'a suae aitalis caplura castigalus est Scriplor. Quid, quod ipse Cicero sìc loquiiur in oratione ad Quirites de re¬ ditu suo : « Denique ìpse ad exiremum pro mea vos salute non rogavil solum, verum elìam obsecravit. » Idibus Dee. Anni scilicet 204. Pagius, ad eum an¬ num, num. 2. Judicum trepidatio. ìd est, terror, secundum ìnter¬ pretes. Malo ego de crebris illis molìonibus et mino¬ ribus ìlionibus intelligere, quae cum quis morìbun¬ dus est, vel recens moriuus; el cujus mortem alias celali interest, exlra illius cubiculum vìderì cou- sueverunt. Confer quae supra dìximus de nativa zov irepitandi notione. Tota civitale, eie. Sic Suetonius ìn Julio Caesare, cap. 39. 8 Edidit spectacula varii generis : munus gladìalorium, ludos eiìam regìonatim urbe loia, » Donec Ccesar. Hoc est, Versionuni supplemenla, sìculi decel, conjungendo, donec Maximianus Gale¬ rius Cwsar. Is nempe Caesarum, propter quem, ut¬ pote DiocleUani generum, magis verisimile erai coiijeciuralem illara Diocleiiani mortem celari. Kalendis Mariiis. Anni nimìrura 305. Pagius, ad an. Ch. 304, num. 2. Prodissd. Ita capile sequenlì per geminam con- ti'aclìonem,. quwsìsset, redisse. B MuUa boum circa maclaulur corpora morii {Ub. xi). Ipse neque adversos dignatur sternere morti(//^. xu]. Quid enìm, quod ad Syulaxìm, imo quod ad sensum quoque allinei, differre queant mord sterni, seu ster¬ nere, mord madcirì, ac morti sopirì? Accedant aliae loculiones Vulgati Inlerpr-etis, in quibus horriìnes vi¬ deas modo morti destinatos,modo mord frudificantes, et quae ìnsuper hujus generis. Nec tamen totam. Elegans boc et facelum. Sic mente et animo imminud dicuniur, quìbus integer il¬ lius usus raorbo erepius est. Vide sis Suetoniurn in Claudio. ToLLius. Demens enim faclus esl, Aia zw vng àfponrvvng (3)^«- 6nv, p.tàg zvyoLza(pp.ovnzovolyn(TZMgyaQztpypM ^ztpMpn^n» Conslanlìni oraiio ad Sancì. Coeiuni, cap. 25. CAPUT. XVIIL Ccesar. Nempe Galerius Maximianus. Pagius. Item versio anglica. Non ul palri gratularelur. Id est, sicut optime Blaucroixìus, non ut socero gratularelur de restitutìone valetudinis. Dioclelianus enirn socer lantura eral Ga¬ lerii Maximiani, quem sibì generum Diocleiìanus ascì¬ verat, uti noster supra, capite 9, loculus est. Unde idenr paulopost: Socer quoque eum mediebat acerrime. Potestque adeo hìc locus, ubi quì mere socer erat, in historica narraUone pater vocatur, solvendis va¬ riis Scrìpturae sacrai dìlficulialìbus coraraode adhi¬ beri , de quìbus alias ex professo, Deo dante, agemus. Jam Gonflixeràt nuper Maxìmiana, eie. Sine dubio legendum, cum Maxiamno. Neque enim Laclanlìura pro genio saeculi suì, ac tam barbare loculum esse, exisiiraandum est. Tollius. — Si, quod puto, prinia manus extìtìt, jam confiixerat nuper Maximiano seni, elegantia fuìt Laiìnornm a Gr-aecis desurapta. Graeci Morte sopilus animam receperat. Qtìomodo morte G enira non raro ìnler alia, àiJ.(^tcr^nzztv zz ztvt; ad ver< bum, contendere aliquid cUicui, pro contendere cura alìquo de aliqua re, dixerunt. Alque ita apud Pro- periium, lìb. i, Eleg. 13 : Non tamen ista meo valeant contendere amori, pro cimi meo amore contendere ; piane ut Ovidius in Metani. : .... Autigonemausam contendere quondam Cum magai consorte Jovis. Eumque terruerat injecto armorum cìvilium metu. Simili melu, quemadmodum supra ex Aurelio Vic¬ tore audivimus, Diocleiianum quoque imperium po¬ suisse plures olìm voluerunt. Immo, quae diserta Au- relii^Victoris sententia est : {Valerius Dioclelianus} imndnenlium scrutator, ubi fato intestinas clades, et quasi fragorem quemdam impendere comperit status Romani, celebrato regni vìcesima anno, valentìor curam sopitus animain recipere poicsi, pisi vi quadam di¬ vina, ut Lazarus? Aut vocabulum boc a sciolo, qui nescìebat vira vocis sopire, iuierposìlum est perpe¬ ram; aut legendum; pro morluo sopitus : hoc esl, taraquara raorluus esset, sopilus laniura fuit; cura pro raorluo habereiur, sopilus tantum erat. Pro mortuo, ni apud Gaesarem, nihil pro sano loqui. Apud Justìrr. Victor prò vido fugere visus est. Sopìd dìcun¬ lur, quì delìquio animi corporis quoque sensum ad tempus amitiunt; ut pro mortuis jaceant. Liv. bb. i : « Populum Tanaquil alloquìtur, jubet bono esse ani¬ mo; sopiium fuìsse regem subilo iclu; ferrum haud alle in corpus descendisse : jam ad se redìsse. d Qui locus fere Lactantìì geminus est. Tarquinius dìcìtur sopitus fuisse iclu : sed Dioclelianus vi morbi sopìe- baiur. Ille dicebatur, ad se redisse ; hìc vere recipìe- bai animam, quod idem est, ac ad se rediit. Idem Livius XLII : « Ad corpus Regis primo amici, dein salellites ac servì vulnere ac nihil sentientem. Vivei-e tamen, ex calore et spirilu remanente ìn pi'a)cordiis senserunt, vidu- rum exigua ae prope nulla spes erat. » Qui somno sopiunlur, aul vulnere, aul morbo, evìgilant et ad se redeunt; qui morte sopiunlur, somnum iei'Feum il¬ lum dormiunt, ex quo nunquam excitanlur bis in terris. Graevius. Slorle sopilus, eie. Etsi Vulgaia, Judie, iv, 2i, so¬ porem non ìneleganter cum morte conjunxerit ìn hìs verbis': Qui [Sisara) soporem morti socians defedi, et moriuus esl; mihi cerluin lamen, geminam hujus loci eraendationera raerilo proposilam fuìsse ab erudiiis¬ simo collega. Sed quid, sì ìnlerim aliquanlo propius ad veterem scripiuram legeriraus : Et ille idibus De¬ cembr. morti sopitus animam receperat? Hoc est, sopi¬ lus, m qui jamjam videretur morU praedae fulurus. Favent certe suspicioni noslrae cura iUi debitì morti, Sapientiae xiiy 20. Si enim inìmicos servorum tuorum, concurrerunt, toUentes sopitum ^ reipublìcw abjecìl; quod ea, quae hic el infra a nostro lifìnifìm. VivprA faniAn fv rainrA L? j^j^ppjj^^m,^ jj^j^ levìlcr firmai. Alìam abdìcaUonìS! utriusque Augusti rationera, sed eam sane parum ve- risimìlem, affert Theod. Metochita ìn hisioria sua Romana, Ubro fere extremo. Jam senem esse dicens, jam minus validum, ei ad- ministrandm reipublìcw inhabilem. Salurninus apud Vo¬ pìscura : Adde quod omnìs wlas in imperio reprehen¬ ditur, Senex est quispiam ? Inhabilìs videiur, eie. Re¬ liqua, quaÈ!^ Me monenda sint, super-ius diximus. Exemplum Nervw pro ferebat, qui imperium Trajano^ tradidisset. Nervam Trajano ìmperiura tradidisse, convenit omnìno inter eruditos. Sed utrum id Nerva semel prorsus abdicando fecerit, an iraperiuro dura¬ taxat communicando cum Trajano, haud pariter con¬ sentiunt viri magnai doctrinaì Dodwellus, Pagius alque alìì. AbdìcavUiunc cum Trajanum fecìi avzoypà- zopa, inquit DodweUus in appendice ad dìssertatìo¬ nes Cyprianìcas, num. 40, et boc loco clarissimi in- |
