Page 859-860 |
Previous | 430 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
850
LE NOURRY.
poenas supremo persolverint Deo, qui in illis exslìn- A Anglicisque interpretationibus explicare voluerunt,
a se invicem omnino dìssentianl. Nihil aulem necesse esl horumce obscurìorum locorum, et varìarum ìn hìs explanandìs opinìonum omnia hìc congerere exempla. Nani saepius occurrunt, et plura a nobìs postea annotabunlur. Quìs aulem nobiscura non fate¬ bilur erudìios illos horaìnes debuisse aut vitiose hujus breviialìs accusare LaclanUura, aut ìpsì hunc librum abjudicare? Alqui nullus adhuc ìllud sermonis vitiura in genuinis Lactantìì operibus deprehendit. Quid antera inde sequitur, quis non vìdeal?
Sed agedura, planeque deraonslremus quantum non solum obscura sìt Cecilii noslri brevìloquenlia, sed quantura etiara illius dicendi genus et stylus a Lactantìano dìscrepent. Priraum ìlaque Cecilius
guendis ct delendis virtulem majestalemque suam ostendit. Ad illud autem argumenlura lolo ìn lìbro collinear, nec ab iUo ad aliud digredìlur. Diversum esl igitur ulriusque libri de mortibus persecuiorum, ei de persecutìone argunientum.
Neque dixeris Hieronyraura ex iis unum esse, qui ìn citandis rneraoriter Ubrorum titulis saepius erra¬ verunt. Non enìm hunc solum Lactantii librura, sed alios plures citavìt. Qna ergo ratìone dici poiest in hoc solo recensendo meraoria lapsus ? Deìnde vero si memoria illuni ìbì defecit, cur illius falsa auciori¬ laie ad hunc lìbrura LactanUo adjudicandura abu¬ tunlur.
Praìierea quomodo tanta confidenlia asseverarì
polesl uuam earaderaque esse Ulara de persecutìone, B ( cap. 2 ) de primis Chrisli discipulis sìc loquiiur:
ei de mortìbus persecuiorum cornmenlalìonera? Sci raus enìm quid hic Cecìlii de mortìbus persecutorum lìber complectatur : quid vero in Lactantii libro de perse^M/ione scriptum fuerìt, piane penitusque ìgno¬ raraus. Nara jaclurara illius jam a longìssìmo tem¬ pore fecimus, ac solus illius litulus ab Hieronymo desìgnatus superest. Tacuìt enimvero eximius Ule doclor quje in ilio a Lactantìo disputata sunt, nec ulli alteri baie scire haclenus licuit. Donec ergo hìc liber invenialur, aut aliquis nobis certo osiendat quae in hoc, a se ledo, conUneanlur, nemo piane bomo affìrmare jure merito poiest illuni eumdera esse, atque CeciUì noslri lìbrura. Sed ad alia non raìnoris ponderis ratìonura raoraenta gradura, si lubet, fa¬ ciaraus.
artìculus ni.
[exponuniur ada argumenla, quibus demonstrari poiest hunc librum a Firmiano Laclanlio non esse profec» lum, el iis opposita diluuntur.
Nullura cerle, quo hìc liber Lactanlio adjudicelur, arguraenlum minoris raomenlì el ponderis esse vi¬ detur, quara iUud, quod plurirai haclenus ex auctoris illius slylo et scribendi ratìone erui posse exislimant. Nam inde raanìfeste deraonstr-ari poiest eum ab ìlio Firmiano LactanUo seripium numquam fuìsse. Quod quidem ut darius facìlìusque percipiatur, observan¬ dum esl longe cerlius ex stylì oralìonìsque differen¬ tia, quarn siraìUludrne, judiciura ferri posse, an di
Per omnes provincias et civilales Ecclesiw fùndamenta miserunt. Quis aulem bonae laiinitatis aucior hoc, quod Ladantianum esse vendilant, uraquara dixit mittere fuudaraenta? Is cerle non esl Laclantius, qui melius scripsii fùndamenta Ecclesiw ubique jece¬ runt (Ladani. Ub. IV/?2s^. cap. 21 ). Numquìd antera dices ibi errasse imperitura librariura, quì pro verghe jecerunt, scripsit miserunt? Sed id prìnio quìdera gratis fingitur. Deinde vero sì omnia barbara verba, et improprìae dictiones, quae in boc libro occurrunt, librarii ìmperìlìae tribuenda esse censeas, qua ratione asseverare potes Ladantianum loquendi genus in lioc ipso libi'O facile agnosci, quod in unico, hacte¬ nus supersUte, exemplari foede corruptum falerìs? G Paulo post vero Cecilius {cap. 3) de seeundi Ecclesise persecuiorìs morie dispulat. Sed DomiUani, a quo excilata est, nomen nullibi, ne semel quidem ab eo expressum invenies. Siccìne ergo Laclantius suspensos suìs in libris retinuit legenlium aniraos; ut eìs, de quo loquatur, relìnquat non facile divi- nandura?
Tura deinde Cecilius: «Rex, inquìt, Per¬sarum Sapores, quì cura, Valerìanum imperatorem, ceperat, sì quando libuerìi aut vehieulura ascendere, aut equura, inclinare sibì Roraanum jubebat, ac terga priebere, et imposito pede super dorsum ejus, ìllud verum esse dicebat, exprobrans ei cura risu, non quod in tabulis, aut parieiìbus.Roraani pin¬ gerent. D Quis uraquara, araabo te , phrasim
versi libri ab uno eodemque auciore profecti fuerint. I) buie . sìrailera ìn veris Laclantii lìbrìs anirnad-
Plur^es eniravero potuerunt alterius slylura scriben¬ dique modura aut assequi, aut saliem ìraìlarì. At nullus in conscribendis pluribus libris oranino dissi¬ mili penitusque diverso loquendi modo usus est. Atqui ea dìclionis, sermonisque discrepantia in Ce¬ cilii et Laclantii libris passim deprehendìiur.
Quì enìm hunc Ceciln nostri librum majori cura pervolutarunt, suisque illustrare connisi sunt nolìs et observaUonìbus, hi fateri coguntur Cecilii brevilo- queniiani, ejusque sermonis brevìlatem viUosara esse, ac piane obscurara. El certe pluribus ìn locis tanta obscurilate esl involuta ; ul ìi quì lencbricosos ejus¬ modi locos aut suìs animadversiornbus, aut Gallicis
verlii? Eara proferal, sì libel, ac cedìmus. At cerle Baudrius fatetur primo nulla hujus commalis, imposito pede super dorsum ejus, sibi occurrisse exerapla, nisj in vulgata sacrai Scrìpturae ìnlerpre-< laiione, quara quìdera Lactantìano stylo sìrailera esse nerao uraquara dixerit. Deinde vero idem Baudrius declarat se horura verborura, ìllud veruni esse dicebat, vix ac ne vix quidera assequi potuisse sensura. Nura¬ quid ei'go illura facilius percìpieni alii, mìnus dodi, aut qui animo non ita allento hunc librura legerunt? At quidara auctores deprehendìsse sibi videntur par¬ lieulam non ibi praepostere a librario addilam, qua sublala sensus auctoris obscurus non eril. Sed quid
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 859-860 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 850 LE NOURRY. poenas supremo persolverint Deo, qui in illis exslìn- A Anglicisque interpretationibus explicare voluerunt, a se invicem omnino dìssentianl. Nihil aulem necesse esl horumce obscurìorum locorum, et varìarum ìn hìs explanandìs opinìonum omnia hìc congerere exempla. Nani saepius occurrunt, et plura a nobìs postea annotabunlur. Quìs aulem nobiscura non fate¬ bilur erudìios illos horaìnes debuisse aut vitiose hujus breviialìs accusare LaclanUura, aut ìpsì hunc librum abjudicare? Alqui nullus adhuc ìllud sermonis vitiura in genuinis Lactantìì operibus deprehendit. Quid antera inde sequitur, quis non vìdeal? Sed agedura, planeque deraonslremus quantum non solum obscura sìt Cecilii noslri brevìloquenlia, sed quantura etiara illius dicendi genus et stylus a Lactantìano dìscrepent. Priraum ìlaque Cecilius guendis ct delendis virtulem majestalemque suam ostendit. Ad illud autem argumenlura lolo ìn lìbro collinear, nec ab iUo ad aliud digredìlur. Diversum esl igitur ulriusque libri de mortibus persecuiorum, ei de persecutìone argunientum. Neque dixeris Hieronyraura ex iis unum esse, qui ìn citandis rneraoriter Ubrorum titulis saepius erra¬ verunt. Non enìm hunc solum Lactantii librura, sed alios plures citavìt. Qna ergo ratìone dici poiest in hoc solo recensendo meraoria lapsus ? Deìnde vero si memoria illuni ìbì defecit, cur illius falsa auciori¬ laie ad hunc lìbrura LactanUo adjudicandura abu¬ tunlur. Praìierea quomodo tanta confidenlia asseverarì polesl uuam earaderaque esse Ulara de persecutìone, B ( cap. 2 ) de primis Chrisli discipulis sìc loquiiur: ei de mortìbus persecuiorum cornmenlalìonera? Sci raus enìm quid hic Cecìlii de mortìbus persecutorum lìber complectatur : quid vero in Lactantii libro de perse^M/ione scriptum fuerìt, piane penitusque ìgno¬ raraus. Nara jaclurara illius jam a longìssìmo tem¬ pore fecimus, ac solus illius litulus ab Hieronymo desìgnatus superest. Tacuìt enimvero eximius Ule doclor quje in ilio a Lactantìo disputata sunt, nec ulli alteri baie scire haclenus licuit. Donec ergo hìc liber invenialur, aut aliquis nobis certo osiendat quae in hoc, a se ledo, conUneanlur, nemo piane bomo affìrmare jure merito poiest illuni eumdera esse, atque CeciUì noslri lìbrura. Sed ad alia non raìnoris ponderis ratìonura raoraenta gradura, si lubet, fa¬ ciaraus. artìculus ni. [exponuniur ada argumenla, quibus demonstrari poiest hunc librum a Firmiano Laclanlio non esse profec» lum, el iis opposita diluuntur. Nullura cerle, quo hìc liber Lactanlio adjudicelur, arguraenlum minoris raomenlì el ponderis esse vi¬ detur, quara iUud, quod plurirai haclenus ex auctoris illius slylo et scribendi ratìone erui posse exislimant. Nam inde raanìfeste deraonstr-ari poiest eum ab ìlio Firmiano LactanUo seripium numquam fuìsse. Quod quidem ut darius facìlìusque percipiatur, observan¬ dum esl longe cerlius ex stylì oralìonìsque differen¬ tia, quarn siraìUludrne, judiciura ferri posse, an di Per omnes provincias et civilales Ecclesiw fùndamenta miserunt. Quis aulem bonae laiinitatis aucior hoc, quod Ladantianum esse vendilant, uraquara dixit mittere fuudaraenta? Is cerle non esl Laclantius, qui melius scripsii fùndamenta Ecclesiw ubique jece¬ runt (Ladani. Ub. IV/?2s^. cap. 21 ). Numquìd antera dices ibi errasse imperitura librariura, quì pro verghe jecerunt, scripsit miserunt? Sed id prìnio quìdera gratis fingitur. Deinde vero sì omnia barbara verba, et improprìae dictiones, quae in boc libro occurrunt, librarii ìmperìlìae tribuenda esse censeas, qua ratione asseverare potes Ladantianum loquendi genus in lioc ipso libi'O facile agnosci, quod in unico, hacte¬ nus supersUte, exemplari foede corruptum falerìs? G Paulo post vero Cecilius {cap. 3) de seeundi Ecclesise persecuiorìs morie dispulat. Sed DomiUani, a quo excilata est, nomen nullibi, ne semel quidem ab eo expressum invenies. Siccìne ergo Laclantius suspensos suìs in libris retinuit legenlium aniraos; ut eìs, de quo loquatur, relìnquat non facile divi- nandura? Tura deinde Cecilius: «Rex, inquìt, Per¬sarum Sapores, quì cura, Valerìanum imperatorem, ceperat, sì quando libuerìi aut vehieulura ascendere, aut equura, inclinare sibì Roraanum jubebat, ac terga priebere, et imposito pede super dorsum ejus, ìllud verum esse dicebat, exprobrans ei cura risu, non quod in tabulis, aut parieiìbus.Roraani pin¬ gerent. D Quis uraquara, araabo te , phrasim versi libri ab uno eodemque auciore profecti fuerint. I) buie . sìrailera ìn veris Laclantii lìbrìs anirnad- Plur^es eniravero potuerunt alterius slylura scriben¬ dique modura aut assequi, aut saliem ìraìlarì. At nullus in conscribendis pluribus libris oranino dissi¬ mili penitusque diverso loquendi modo usus est. Atqui ea dìclionis, sermonisque discrepantia in Ce¬ cilii et Laclantii libris passim deprehendìiur. Quì enìm hunc Ceciln nostri librum majori cura pervolutarunt, suisque illustrare connisi sunt nolìs et observaUonìbus, hi fateri coguntur Cecilii brevilo- queniiani, ejusque sermonis brevìlatem viUosara esse, ac piane obscurara. El certe pluribus ìn locis tanta obscurilate esl involuta ; ul ìi quì lencbricosos ejus¬ modi locos aut suìs animadversiornbus, aut Gallicis verlii? Eara proferal, sì libel, ac cedìmus. At cerle Baudrius fatetur primo nulla hujus commalis, imposito pede super dorsum ejus, sibi occurrisse exerapla, nisj in vulgata sacrai Scrìpturae ìnlerpre-< laiione, quara quìdera Lactantìano stylo sìrailera esse nerao uraquara dixerit. Deinde vero idem Baudrius declarat se horura verborura, ìllud veruni esse dicebat, vix ac ne vix quidera assequi potuisse sensura. Nura¬ quid ei'go illura facilius percìpieni alii, mìnus dodi, aut qui animo non ita allento hunc librura legerunt? At quidara auctores deprehendìsse sibi videntur par¬ lieulam non ibi praepostere a librario addilam, qua sublala sensus auctoris obscurus non eril. Sed quid |
