Page 887-888 |
Previous | 444 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
8S7
LE NOURRY.
88S
quod ìn duobus illius raanuscrìptis regiis anlìquìo- A fronte conscripserìnt. Audisne cur ìlle crucis signura
ribus scriptum est : Quidam ministrorum e cultoribus i)6i, idque hìs verbis expressit, scienies Dominum.. Sed quamquam resila sii, numquìd idcirco sìc loqui debebal ; ut vix ab ullo inlelligi pi»ssei ?
Yerura alia inde suborìlur difficultas : quomodo ChrisUani, et quod gravius est, christianorura rainìs¬ tri , ausi fuerint elhnìcorura sacrificìis interesse. Sed illius nodum bis Tertullianus (TertulL lib. de IdoloL, cap. 16 ) solvit verbis , quai prius corrupta, sic ex manuscripto codice Agobardi a Rìgallio emendala sunt : i His ( nuptiis ) accoinraodantur sacrifìcia. Sira vocalus, rrec adsacrifìcii (ìd esl, sacrifìcio asso¬ ciati) sii tilulus offìcii, el operae meaì expundio (hoc est, persolutìu), quantum sibi libet. UUnara quantum
immoriale vocel, et unde insuperabilera ejus virtu¬ tera repeiat, ex ipso videlìcet Chri-ti sanguine , quem eì affìxus , prò horainum salute efi'udit ? Quis antera nisi heierodoxus homo, falsis sectae snae erroribus piane circumvenius, negare potest sanam oranino el veraro esse hanc doctrinara ?
artìculus ili.
De crucis Domìnicw signo , quod Conslaniino Magno apparuit, el cujus virtute insignem de Maxenlio re¬ portavit vìclorìam, ubi el de sacrìs imaginibus.
Crucis signura a Cecìlio non raodo immortale appel¬ lalur, sed etiara cwleste, eolns tanta est virtus; ut
sìbi quidera ; nec videre posseraus , quaì facere nobìs B ^xerdius ConslanUni Magni eo arraatus , ìnsignera de
nefas est. Sed quoniara ila Malus cìrcurndedìl saecu¬ lum idololatria, licebit adesse ìrr quibusdam, qrrae nos boraini, non ìdolo olficiosos babent. Piane ad sacer¬ dotìura , et sacrifìciura vocatus, non ibo ; propriura enira idoli officiura esl : sed neque Consilio , ncque sumptu, aliave opera ìn ejusmodì lungar. Si propter sacrìficìnm vocalus assìslam, ero parliceps idolòlalriae; si rae alia causa conjungii sacrilicanti, ero tanlura spectalor sacrificii. ì Docet itacjue Tertullianus opt;m- duin sane ul nullus chrislianus adsit genlìliura sacri¬ ficìis, quae quidem umquam facere fas ìpsì non eral. Sed quìa chrislianì, cum genlilibus permixU, ìllos sua propier offìcia, aut servituiem ad deorum lempla el sacrificia sequi cogebantur, lum ììs adesse licebat.
Maxenlio lyranno vìclorìara rairandura ìn raodura re¬ tulerit. Quale antera ìllud crucis signum, quomodo, el quo jubente, expressum fuerìt, bis paucis verbis exposuit Cecilius (Cedi. cap. 44) : « Commonilus est in quiete Conslantìnus , nt coelesle signum Dei nota¬ rci ìn scutis, atque ila prielìura coramìlleret. Fecìt ut jussus est, et transversa X lillera summo capile cir^- cumflexo Chrìsio ìn senlìs notar, nllaquìdern ìlle pau¬ lo, uti assolet, brevius et obscurius. Sed ìd Euse¬ bius (Euseb. lìb. de Vìi a Constant., cap. 28 el 29, pag. 422 ) longe clarìus huncque descrìpsìt ìn modura : i Horis dici raeridìanis, inquìt, sole ìn occasura ver¬ gente , crucis Iropaiura ex luce conflatura crzKvpov zpÓTcatov lx (pMzog (jvvLdzàpLSvov, soli superposilum ,
si ad sacrificium minime vocali, debita q„ibusdam G'P'"'^ *"="'"'^^ ^''^•'^•'''f""""'*^""' cum luijnsmodì in-
officia , non idolo, sed homini tantum, verbi gratia, domino suo persolvereni. Tunc quippe non partici¬ pes erantsacrilicìì,sed durataxat spectatores. Quara- obr'cra alio ìlle in libro docet (Idem Ub. de Speclac. cap. 9) nullara de locis esse prjescrìplìonera: « Nara terapia , inquìt, ìpsa sine periculo dìsciplinae adire servus poiest, urgente causa sìraplici durataxat, quaì non periìnet ad propriura ejus locì negolium, vel of¬ ficium. > Yerum haec procul dubio indulgentia vide¬ batur urgentem propier necessilatera infirmiorìbus concessa, quam alii fortiores magno animo respue¬ bant.
Christiani vero, qui Dioclelìanura diìs suìs sacrifi- càntera coraìtabantur, hi imposuerunt frontibus suis ìm
scriplione, Toutw vtm, Hoc vìnce; eo viso, el se ìp¬ sura, et railìtes, quì ipsura , nescìo quo iter facien- tera , sequebantur, elqui spectatores Areranl, vehe¬ menter obsiupefactos. Interim ìpse, ut aìebal, addu¬ biiare coepit quidnara hoc speclrura sibì vellet. Cogi¬ tanti ipsi, et diu rauliumque apud se reputanti, nox landera supervenit. Tura vero Chrìstus Dei dorniienli apparuit cum signo ìlio , quod in coelo ostensura fue¬ rat, praìcepìtque ul railìtarì signo, ad sìraìlìludinera ejus, quod ìn coelo vidisset, fabrìcato, eo lainquain salutari praisìdio ìn praeliis uleretur. > Ibi autera Eu¬ sebius certo palamque asseverai se id ex ipsomel ac¬ cepisse Conslaniino :qui quìdera ne qrfìsde facto lam rairabili signo dubitarci, sacraraenU religione confir-
morlale cruds CbrisU signum. Lactantius quoque il- B "^a^^^- ^^^^l Eusebiura vero baie eadem rursus a So-
lud sirailiter appellai signura immortale ( Ladani, lib. IV Inst., cap. 27) quo lanquam muro inexpug¬ nabìlì chrìsliani fronlem suam muniebanl. De anli- quìssirao antera chrislìanorura raore signura crucis frontibus ìmponendì, et de admirabili illius ad fu¬ gandos daraonaspoteniia, nos in alia nosira de genui¬ nis LactanlU lìbiis dissertalioné disputavinius.
Ulud porro crucis signura tara a Cecìlio nostro , quara a Laclanlio idcirco iniraoriale vocatur ; non so¬ lura quia oaimonihus esl iuexpugnabUe, et ab iìs vìnci numquara potuit, sed etiara quìa, ut ail Laciamius , { lìb. IV Inst., cap. 26 ) saluti est omnibus, quì sig¬ num sanguinis, id e$t, crucis, qua sanguinem fudìt^ in sua
crate et Sozomeno lìllerìs consignata legiraus.
Nec raovere quemquam debet, quod Cecilius dicat crucis signura ConslanUno serael ìn quiete, Eusebius vero bis, ìpsique prìmura vigilanti, ac raìlìiìbus, sole lucente, ac postea ìlli soli dorraienti nocle divinitus ostensura. Aucior etenira noster, quì serraonis, ulì dixiraus, brevìtatera passira ubique seciabatur, satis esse putavit unara durataxat retulisse GonslanUrn visionera, quaì eì adhuc ancìpiti omnem prorsus scru¬ pulum et dubitalionem suslulit.
Pari profeclo brevìloquenlia, sed tanta obscuritale Cecilius depinxit ìllud crucis signura, ul ìn verbis ejus explicandis lot sint fere sensus j quot capita*
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 887-888 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 8S7 LE NOURRY. 88S quod ìn duobus illius raanuscrìptis regiis anlìquìo- A fronte conscripserìnt. Audisne cur ìlle crucis signura ribus scriptum est : Quidam ministrorum e cultoribus i)6i, idque hìs verbis expressit, scienies Dominum.. Sed quamquam resila sii, numquìd idcirco sìc loqui debebal ; ut vix ab ullo inlelligi pi»ssei ? Yerura alia inde suborìlur difficultas : quomodo ChrisUani, et quod gravius est, christianorura rainìs¬ tri , ausi fuerint elhnìcorura sacrificìis interesse. Sed illius nodum bis Tertullianus (TertulL lib. de IdoloL, cap. 16 ) solvit verbis , quai prius corrupta, sic ex manuscripto codice Agobardi a Rìgallio emendala sunt : i His ( nuptiis ) accoinraodantur sacrifìcia. Sira vocalus, rrec adsacrifìcii (ìd esl, sacrifìcio asso¬ ciati) sii tilulus offìcii, el operae meaì expundio (hoc est, persolutìu), quantum sibi libet. UUnara quantum immoriale vocel, et unde insuperabilera ejus virtu¬ tera repeiat, ex ipso videlìcet Chri-ti sanguine , quem eì affìxus , prò horainum salute efi'udit ? Quis antera nisi heierodoxus homo, falsis sectae snae erroribus piane circumvenius, negare potest sanam oranino el veraro esse hanc doctrinara ? artìculus ili. De crucis Domìnicw signo , quod Conslaniino Magno apparuit, el cujus virtute insignem de Maxenlio re¬ portavit vìclorìam, ubi el de sacrìs imaginibus. Crucis signura a Cecìlio non raodo immortale appel¬ lalur, sed etiara cwleste, eolns tanta est virtus; ut sìbi quidera ; nec videre posseraus , quaì facere nobìs B ^xerdius ConslanUni Magni eo arraatus , ìnsignera de nefas est. Sed quoniara ila Malus cìrcurndedìl saecu¬ lum idololatria, licebit adesse ìrr quibusdam, qrrae nos boraini, non ìdolo olficiosos babent. Piane ad sacer¬ dotìura , et sacrifìciura vocatus, non ibo ; propriura enira idoli officiura esl : sed neque Consilio , ncque sumptu, aliave opera ìn ejusmodì lungar. Si propter sacrìficìnm vocalus assìslam, ero parliceps idolòlalriae; si rae alia causa conjungii sacrilicanti, ero tanlura spectalor sacrificii. ì Docet itacjue Tertullianus opt;m- duin sane ul nullus chrislianus adsit genlìliura sacri¬ ficìis, quae quidem umquam facere fas ìpsì non eral. Sed quìa chrislianì, cum genlilibus permixU, ìllos sua propier offìcia, aut servituiem ad deorum lempla el sacrificia sequi cogebantur, lum ììs adesse licebat. Maxenlio lyranno vìclorìara rairandura ìn raodura re¬ tulerit. Quale antera ìllud crucis signum, quomodo, el quo jubente, expressum fuerìt, bis paucis verbis exposuit Cecilius (Cedi. cap. 44) : « Commonilus est in quiete Conslantìnus , nt coelesle signum Dei nota¬ rci ìn scutis, atque ila prielìura coramìlleret. Fecìt ut jussus est, et transversa X lillera summo capile cir^- cumflexo Chrìsio ìn senlìs notar, nllaquìdern ìlle pau¬ lo, uti assolet, brevius et obscurius. Sed ìd Euse¬ bius (Euseb. lìb. de Vìi a Constant., cap. 28 el 29, pag. 422 ) longe clarìus huncque descrìpsìt ìn modura : i Horis dici raeridìanis, inquìt, sole ìn occasura ver¬ gente , crucis Iropaiura ex luce conflatura crzKvpov zpÓTcatov lx (pMzog (jvvLdzàpLSvov, soli superposilum , si ad sacrificium minime vocali, debita q„ibusdam G'P'"'^ *"="'"'^^ ^''^•'^•'''f""""'*^""' cum luijnsmodì in- officia , non idolo, sed homini tantum, verbi gratia, domino suo persolvereni. Tunc quippe non partici¬ pes erantsacrilicìì,sed durataxat spectatores. Quara- obr'cra alio ìlle in libro docet (Idem Ub. de Speclac. cap. 9) nullara de locis esse prjescrìplìonera: « Nara terapia , inquìt, ìpsa sine periculo dìsciplinae adire servus poiest, urgente causa sìraplici durataxat, quaì non periìnet ad propriura ejus locì negolium, vel of¬ ficium. > Yerum haec procul dubio indulgentia vide¬ batur urgentem propier necessilatera infirmiorìbus concessa, quam alii fortiores magno animo respue¬ bant. Christiani vero, qui Dioclelìanura diìs suìs sacrifi- càntera coraìtabantur, hi imposuerunt frontibus suis ìm scriplione, Toutw vtm, Hoc vìnce; eo viso, el se ìp¬ sura, et railìtes, quì ipsura , nescìo quo iter facien- tera , sequebantur, elqui spectatores Areranl, vehe¬ menter obsiupefactos. Interim ìpse, ut aìebal, addu¬ biiare coepit quidnara hoc speclrura sibì vellet. Cogi¬ tanti ipsi, et diu rauliumque apud se reputanti, nox landera supervenit. Tura vero Chrìstus Dei dorniienli apparuit cum signo ìlio , quod in coelo ostensura fue¬ rat, praìcepìtque ul railìtarì signo, ad sìraìlìludinera ejus, quod ìn coelo vidisset, fabrìcato, eo lainquain salutari praisìdio ìn praeliis uleretur. > Ibi autera Eu¬ sebius certo palamque asseverai se id ex ipsomel ac¬ cepisse Conslaniino :qui quìdera ne qrfìsde facto lam rairabili signo dubitarci, sacraraenU religione confir- morlale cruds CbrisU signum. Lactantius quoque il- B "^a^^^- ^^^^l Eusebiura vero baie eadem rursus a So- lud sirailiter appellai signura immortale ( Ladani, lib. IV Inst., cap. 27) quo lanquam muro inexpug¬ nabìlì chrìsliani fronlem suam muniebanl. De anli- quìssirao antera chrislìanorura raore signura crucis frontibus ìmponendì, et de admirabili illius ad fu¬ gandos daraonaspoteniia, nos in alia nosira de genui¬ nis LactanlU lìbiis dissertalioné disputavinius. Ulud porro crucis signura tara a Cecìlio nostro , quara a Laclanlio idcirco iniraoriale vocatur ; non so¬ lura quia oaimonihus esl iuexpugnabUe, et ab iìs vìnci numquara potuit, sed etiara quìa, ut ail Laciamius , { lìb. IV Inst., cap. 26 ) saluti est omnibus, quì sig¬ num sanguinis, id e$t, crucis, qua sanguinem fudìt^ in sua crate et Sozomeno lìllerìs consignata legiraus. Nec raovere quemquam debet, quod Cecilius dicat crucis signura ConslanUno serael ìn quiete, Eusebius vero bis, ìpsique prìmura vigilanti, ac raìlìiìbus, sole lucente, ac postea ìlli soli dorraienti nocle divinitus ostensura. Aucior etenira noster, quì serraonis, ulì dixiraus, brevìtatera passira ubique seciabatur, satis esse putavit unara durataxat retulisse GonslanUrn visionera, quaì eì adhuc ancìpiti omnem prorsus scru¬ pulum et dubitalionem suslulit. Pari profeclo brevìloquenlia, sed tanta obscuritale Cecilius depinxit ìllud crucis signura, ul ìn verbis ejus explicandis lot sint fere sensus j quot capita* |
