Page 903-904 |
Previous | 452 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
005 LE NOURRY,
Nam Melilo Sardiensìs in citala ab Eusebio ( Idem, a erravit, qua, quaeso, radono dici poterit hunc ìpsum- Ub. ìY,cap. 26), uli annotavìmus, Apologia,'palam testalus esl solos Neronem et DoraiUanum connisos fuìsse religionem rroslram crìrninarì et a sins idcirco eraendatos objurgalosque successoribus. Teriullianus vero ( TertulUan. Apologet,, cap. 5 ), sìculi suo loco aniraadvertìraus, poslquara excìlalae in cbrislianos ab iisdera ìmperaioribus persecuUonis, et legum ad¬ versus eosdem christianos datarum menUonem fecit, lunc conUnenler ab elhnicis postulai, ul aUquem exinde proferanl christianorum debellatorem. Alios dehinc recenset Neroni et Domitiano subrogalos im¬ peratores, Trajanum, Hadrianum, Yespasianum, M. Aurelìum, Anlonìnum Pium, et Yerura, quì cor¬ rexerunt irapia illorum edìcia, nullasque adversus Christi diseipulos leges promulgaverunl.
Yerum si Cecilius noster aninium ad haec MeUlonìs et Tertulliani scripta adverlit, eorum profecto men¬ tem sensumque non est assecutus. Nam ulerque, ac poUssimum Tertullianus ibi contra gentiles dispu¬ tai, qui quidem quam in chrìsUanos exercebant car- nìficinara, ut excusarent, palara clamabanl se suìs te¬ neri legibus, quìbus praecìpiebatur illos, inaudita etiam causa, torqueri et trucìdari. Tertullianus igi¬ tur et Melilo eos recle refellunt; quia alìì post Ne¬ ronem ac Doraìlìanura imperatores inìquissimas eo¬ rum leges emendaverant. Neuter vero dicit hasce le¬ ges penitus ab illis fuìsse rescìssas.
Deinde vero M. Aurelius non palam, ulì loquiiur Tertullianus ( Terlullian., loc. cit. ), ab hujus modi
met esse Firmìanum, quem omnes fatemur jam ab ipso Diocletiani imperatoris tempore magna scientiae erudìlìonisque fama fuisse illuslrem, nec raediocrìler lara profarrae, quam Ecclesiaslieae sui temporis his¬ toriae dodrina imbutum?
CAPUT YH.
De alìis christianw Ecclesiw perseculoribus. artìculus primus. De Ecclesiw persecudone excitala ab imperatore Decio, ejusque funesta morte. GecìUus omissis bonis illis, de quìbus dìcium est, ìmperaioribus, a Dorailìano venit ad Decìum. De Ulo autein nibU alìud meraorat, nìsi eura protnius ceci- B disse, cura ab iraperii sui exordio contra Christi Ec¬ clesiara furere et baccbari coepisset : Post annos enim plurimos, inquit aucior noster, ìd est, centum quin¬ quaginta, ac paido amplius, extìtìt exsecrabìle ani¬ mai Decius. Eo autem adeo infami nomine illum no¬ tavit ob suraraarn in chrislianos crudeUlalern, de qua, praeieralìos, Prudenlius(PrMc/^n^, lib. ii contra Sym*^ mach. ) Romam inducit sìc canenlem :
Primus Nero, maire perempla, Sanguinem Apostolicum bibit, acme strage piorum , Polluil, et proprium facinus rnihi saivus inussit. Post hunc et Decius jugulis bacchalus apertis, Insanam pavit rabiem.
Hilarius (Hilar., lìb. contr. Constant., § 4 et 7, ac lìb. conlr. Auxen., § 3 ) quoque Decianam persecu¬ lionera cura Neroniana praisenim coraparavit. Sed
hominibus, id est chrìsUanis, pwnam dimovìt, sed G "^^^^'^ """^ "^" ^^^ insUluli id fusius prosequi, quod
lantum dìspersìl. Quaravis ergo neque hic M. Aure¬ lius, neque alii memoraU a Tertulliano Caesares et Augusti, ullas adversus christianos dederint leges, hoc taraen non irapedìvit quoraìnus plurimi Chris¬ Uani variis in lerrae panibus cruciaU necalique fue¬ rint. Persuasum siquidem ethnici babebant vìgere ad¬ huc coramunes et aniìquas leges, quìbus omnìs rehgio nova prohibita erat. Sola igilur earurn aucloritate fas sibì esse putabant saevire in christianos, ac revera ìn eos, uti diximus, immanem horrendumque ìn modum saevierunt.
Quidquid porro de horura ìraperatorura legibus slatuatur, certo cerUus est plurìraos raarlyres cbris¬ lianos posl DoraiUani, el ante Decii iraperiura variis trucidatos fuisse suppliciis atque cruciaUbus. Non j) potuit ergo CecUius ex MeUtonis, Tertulliani, alio¬ ruraque dictis, nisi falso, concludere christianara Ec¬ clesiam sub principibus Doraìliani successoribus, nullos passam esse iniraicorum impetus.
Porro autem si id falsum est, non deerunt fortasse aliqui, quì aibilrabunlur inde confici posse bunc Gae- cilU librum perperara Fìrraiano Laclanlio adscribi. Yero etenira siraUius illis haud dubie videbitur eum ab alio posterioris aevi profectura auciore, qui raale inielleclis MeUtonis, et Tertulliani, sive alterius scrip¬ ioris verbis, in hunc impegìt erroris scopulum. Po¬ trai lamen Cecilius aut librorum penuria, aut me¬ moriae lapsu, aut falsis rumoribus decipi. At si revera
aucior noster putavit esse praetereundum.
Dìxìt porro Cecilius Decìum, post molani ab regni sui ìniiio adversus chrislianos persecutionem, proU- nus cecidisse ; quìa interfeclus est, inquìt Eusebius {Euseb., lib. vi Hislor. Eccles., cap. 39 ), cum se¬ cundurn irapern sui annurn, necdura explevìsset. Ye¬ rumtamen nos Aurelius Yictor ( Victor ìn Epìlom. ) admonet illum triginta imperavisse^raensibus. Al peri¬ tiores aetaUs nostrae critici iniiiura imperii iUius con- signandura censent ante raensera Octobrein anni 249, ilUusvero fìnem anno 251, mense ipso Novembri, post incoeplum lerUum suì imperii annum. Suam vero serrlenliam firmari posse putant quibusdam in¬ scriptionibus, a Goltzio, Grulero, et Pagio exhibitis.
Quomodo aulem et a quìbus iraperator ille occisus sii, his Cecilius noster ( CecìL, cap. 4 ) describit ver¬ bis : I Profecius adversus Carpos, qui tura Daciam Moesiaraque occupaveranl, siaUrnque circumvenius a barbaris, el cura magna exercitus parte deletus, nec sepultura quidem meruit honorari, sed exutus et nu¬ dus, pabulum feris ac volucribus jacuit. > At Con¬ stanUnus Magnus, apud Eusebium C^wse^., Orai» Constant., cap. 24) diserte declarat iilum in carapis Scyihicìs proslratura, Orosius (Oros., lìb. vn, cap. 21) in medio Barbarorum sinu interfectum, Zozimus ( Zozimus, lib. 1 Hislor. ) defixum in paludis luto, Aurelius Yictor ( Aurei. Victor, in Epìlom.) in gurgite paludis submersum, Zonaras {Zonar., lib. xu AnnaL)
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 903-904 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 005 LE NOURRY, Nam Melilo Sardiensìs in citala ab Eusebio ( Idem, a erravit, qua, quaeso, radono dici poterit hunc ìpsum- Ub. ìY,cap. 26), uli annotavìmus, Apologia,'palam testalus esl solos Neronem et DoraiUanum connisos fuìsse religionem rroslram crìrninarì et a sins idcirco eraendatos objurgalosque successoribus. Teriullianus vero ( TertulUan. Apologet,, cap. 5 ), sìculi suo loco aniraadvertìraus, poslquara excìlalae in cbrislianos ab iisdera ìmperaioribus persecuUonis, et legum ad¬ versus eosdem christianos datarum menUonem fecit, lunc conUnenler ab elhnicis postulai, ul aUquem exinde proferanl christianorum debellatorem. Alios dehinc recenset Neroni et Domitiano subrogalos im¬ peratores, Trajanum, Hadrianum, Yespasianum, M. Aurelìum, Anlonìnum Pium, et Yerura, quì cor¬ rexerunt irapia illorum edìcia, nullasque adversus Christi diseipulos leges promulgaverunl. Yerum si Cecilius noster aninium ad haec MeUlonìs et Tertulliani scripta adverlit, eorum profecto men¬ tem sensumque non est assecutus. Nam ulerque, ac poUssimum Tertullianus ibi contra gentiles dispu¬ tai, qui quidem quam in chrìsUanos exercebant car- nìficinara, ut excusarent, palara clamabanl se suìs te¬ neri legibus, quìbus praecìpiebatur illos, inaudita etiam causa, torqueri et trucìdari. Tertullianus igi¬ tur et Melilo eos recle refellunt; quia alìì post Ne¬ ronem ac Doraìlìanura imperatores inìquissimas eo¬ rum leges emendaverant. Neuter vero dicit hasce le¬ ges penitus ab illis fuìsse rescìssas. Deinde vero M. Aurelius non palam, ulì loquiiur Tertullianus ( Terlullian., loc. cit. ), ab hujus modi met esse Firmìanum, quem omnes fatemur jam ab ipso Diocletiani imperatoris tempore magna scientiae erudìlìonisque fama fuisse illuslrem, nec raediocrìler lara profarrae, quam Ecclesiaslieae sui temporis his¬ toriae dodrina imbutum? CAPUT YH. De alìis christianw Ecclesiw perseculoribus. artìculus primus. De Ecclesiw persecudone excitala ab imperatore Decio, ejusque funesta morte. GecìUus omissis bonis illis, de quìbus dìcium est, ìmperaioribus, a Dorailìano venit ad Decìum. De Ulo autein nibU alìud meraorat, nìsi eura protnius ceci- B disse, cura ab iraperii sui exordio contra Christi Ec¬ clesiara furere et baccbari coepisset : Post annos enim plurimos, inquit aucior noster, ìd est, centum quin¬ quaginta, ac paido amplius, extìtìt exsecrabìle ani¬ mai Decius. Eo autem adeo infami nomine illum no¬ tavit ob suraraarn in chrislianos crudeUlalern, de qua, praeieralìos, Prudenlius(PrMc/^n^, lib. ii contra Sym*^ mach. ) Romam inducit sìc canenlem : Primus Nero, maire perempla, Sanguinem Apostolicum bibit, acme strage piorum , Polluil, et proprium facinus rnihi saivus inussit. Post hunc et Decius jugulis bacchalus apertis, Insanam pavit rabiem. Hilarius (Hilar., lìb. contr. Constant., § 4 et 7, ac lìb. conlr. Auxen., § 3 ) quoque Decianam persecu¬ lionera cura Neroniana praisenim coraparavit. Sed hominibus, id est chrìsUanis, pwnam dimovìt, sed G "^^^^'^ """^ "^" ^^^ insUluli id fusius prosequi, quod lantum dìspersìl. Quaravis ergo neque hic M. Aure¬ lius, neque alii memoraU a Tertulliano Caesares et Augusti, ullas adversus christianos dederint leges, hoc taraen non irapedìvit quoraìnus plurimi Chris¬ Uani variis in lerrae panibus cruciaU necalique fue¬ rint. Persuasum siquidem ethnici babebant vìgere ad¬ huc coramunes et aniìquas leges, quìbus omnìs rehgio nova prohibita erat. Sola igilur earurn aucloritate fas sibì esse putabant saevire in christianos, ac revera ìn eos, uti diximus, immanem horrendumque ìn modum saevierunt. Quidquid porro de horura ìraperatorura legibus slatuatur, certo cerUus est plurìraos raarlyres cbris¬ lianos posl DoraiUani, el ante Decii iraperiura variis trucidatos fuisse suppliciis atque cruciaUbus. Non j) potuit ergo CecUius ex MeUtonis, Tertulliani, alio¬ ruraque dictis, nisi falso, concludere christianara Ec¬ clesiam sub principibus Doraìliani successoribus, nullos passam esse iniraicorum impetus. Porro autem si id falsum est, non deerunt fortasse aliqui, quì aibilrabunlur inde confici posse bunc Gae- cilU librum perperara Fìrraiano Laclanlio adscribi. Yero etenira siraUius illis haud dubie videbitur eum ab alio posterioris aevi profectura auciore, qui raale inielleclis MeUtonis, et Tertulliani, sive alterius scrip¬ ioris verbis, in hunc impegìt erroris scopulum. Po¬ trai lamen Cecilius aut librorum penuria, aut me¬ moriae lapsu, aut falsis rumoribus decipi. At si revera aucior noster putavit esse praetereundum. Dìxìt porro Cecilius Decìum, post molani ab regni sui ìniiio adversus chrislianos persecutionem, proU- nus cecidisse ; quìa interfeclus est, inquìt Eusebius {Euseb., lib. vi Hislor. Eccles., cap. 39 ), cum se¬ cundurn irapern sui annurn, necdura explevìsset. Ye¬ rumtamen nos Aurelius Yictor ( Victor ìn Epìlom. ) admonet illum triginta imperavisse^raensibus. Al peri¬ tiores aetaUs nostrae critici iniiiura imperii iUius con- signandura censent ante raensera Octobrein anni 249, ilUusvero fìnem anno 251, mense ipso Novembri, post incoeplum lerUum suì imperii annum. Suam vero serrlenliam firmari posse putant quibusdam in¬ scriptionibus, a Goltzio, Grulero, et Pagio exhibitis. Quomodo aulem et a quìbus iraperator ille occisus sii, his Cecilius noster ( CecìL, cap. 4 ) describit ver¬ bis : I Profecius adversus Carpos, qui tura Daciam Moesiaraque occupaveranl, siaUrnque circumvenius a barbaris, el cura magna exercitus parte deletus, nec sepultura quidem meruit honorari, sed exutus et nu¬ dus, pabulum feris ac volucribus jacuit. > At Con¬ stanUnus Magnus, apud Eusebium C^wse^., Orai» Constant., cap. 24) diserte declarat iilum in carapis Scyihicìs proslratura, Orosius (Oros., lìb. vn, cap. 21) in medio Barbarorum sinu interfectum, Zozimus ( Zozimus, lib. 1 Hislor. ) defixum in paludis luto, Aurelius Yictor ( Aurei. Victor, in Epìlom.) in gurgite paludis submersum, Zonaras {Zonar., lib. xu AnnaL) |
