Page 915-916 |
Previous | 458 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
915
LE NOURRY.
916
Praeterea Cecibus (CecìL, cap. 48) diserte declarat A caiabant, Terminalìbus scilicet jam pei'actis ; deìnde
hanc Diocletiani persecutìonem durasse annos decera, et menses plus mìnus qualuor, ab eversa nimirum Nicoraediensi ecclesìa usque ad dìvulgatum Licinii de jlla reslìtuenda edictum. Atqui anno Chrìsii 313 die i3junu refecta full baie ecclesia. Dìruta est igitur anno 303, die 23 februarii, nt paulo post explicabiiur. Eo ilaque anno el mense persecuiio chrìstìanorum inca'pii.
Quamvis aulem h;ec clara et manifesla multis vi¬ deantur; nonnullì tamen opinanlur hanc persecutìo¬ nem anno superiori 303 fuìsse ìnchoatam. Nam me¬ moriae Augustinus prodidil {August., lìb. in contr. Crescon. Donatisi., cap. 27) concUium Cìr lense coac¬ tura fuisse, Dìocletiano octies, et Maximiano sepdes
reìiquos februarn raensis dies, quì erant qnìnque, post inlercalalìoneni subjungebanl. » De iis antera praeter antiqua kalendarìa Roraana, videsis Yarronem {Varr., lib. V de Lìng. lai.) et Augustinura (August., lìb. vii de Civit., cap. 7). Nos vero aliquid de ìllis alibi per- slrinxìraus.
Yerumtamen contra banc CecìUi nostri opinionem objici potest Eusebius ( Euseb., lìb. vni Histor., cap. 2), quì hujusce persecutionis a Diocletìano excila- tae, initium consignat anno 19 ìmperiì illius, mense Dystro quem Rornani raartìura vocant, appetente, vel sicut ìnlerpretalur Rufinus (Ruf, lib. vm Ristar., cap. 2), irnrainenle die festo Doraìnicae passionis. In Chronico antera Eusebiano et Alexandrino (Ad ann.
consulibus, quarlo nonas mardi. Alibi vero ìlle ipse B C^»'^'^^» 584), atque in Ecclesiastica Theodoreii (T/zco-
dixit mense februario el tredecìm raensìbus ante illud concìliura quosdara marlyrio coronaios. Sed audi, quaeso, ipsamet illius boc secundo in loco verba : « Cesia marlyrura, quibus osiendebaiur lerapus per¬ seculionis, consulibus facta sunt Diocletìano novies , et Maxìraiano ocUes, pridie idus februarìas, gesla antera episcopalia decreU Cirtensis post eoruradera consulatum, tertio nonas martias, ac per boc trede¬ cìra raenses interesse inveniunlur, plures utique quam undecira, quos prìus calholici niinus diligenter computando responderant : sed olììcìum ut fallerelur, el raensera interesse responderet, euradera consula¬ tum putavil, post consulatum autem non advenit ubi annus jam alius agebatur. j> Ibi ìlaque fatetur errasse officiura, sive offìcìalera, nec salìs advenisse aUum G annum tunc actura, qui post nonura Diocletiani con¬ sulatum exadus esl. Is ergo annus CbrisU 505 esse debebat. In bis porTO duobus Auguslini locis cum aperta sii repugnantia, nemo cerle negabit ìn uno ex illis errasse aul librarìum, aut officìalem , quì tamen ìn priori facilìus, quam in posteriori labi potuit. Ni¬ hil ìlaque penitus certi ex his duobus AugusUni locis confici potest, nisi in quo erraium sit, evidenler de¬ monstretur.
Ad baec ver-o, martyr^es ab AugusUno memorati, pro ChrisU confessione mortem obiisse dicuntur ire¬ decim mensibus aule concilium Cìriense, quod cele¬ bratum est, Diocletìano ociìes consule, et quarto no¬ nas martias. Priraura vero Diocletiani ediciura Nico-
doret., lib. v Hisl. Eccles., cap, 39) bistoria noiatur ìpse Paschae, aut salutaris passionis dies. Sed alii respondent diera Paschae anno Diocletiani 19 non incidisse in marUi 25, sed aprilis 18 diem. Pulant ìlaque hos scriptores intelligendos de primo Diocle¬ Uani ìn chrislianos edieto, prout suis in provinciis aut cìtìus, aut tardius promulgatum est. Sed de hoc ediclo paulo post dicendura.
artìculus IV.
De ecclesia Nicomediensi persecutionis inilio et jussu Diocledani eversa, deque hujusce imperatoris edido in Chrislianos protinus promulgato, de uno el allero regii palatìi incendio, quìs illius aucior, ac quomodo inde Galerius Diocletìanum ad Chrislianos crudelìus vexandos accendere conalus sit. Ubi notaius a Cecilio (CecU., cap. 12) primus, uti
proxime didum est, persecuUonis dies ìlìuxisset, seu
polìus illucescere coepisset :
Ille dies primus lethi primusque malorum Caiìsa fuU. Virg. lib. iv, Mneid., v, 169.
siculi Yìrgìlius, ab eodem auctore nosiro, sed tacilo nomine, citatus cecinit. Eniravero repente, inquìi, adhuc dubia luce, id est ante exorlum solem, ad eccle¬ siam profectus cum ducibus et tribunis, et raiìonalìbus venil. In manuscriplo codìce habetur quidem pfectus, id est, profectus, sed nullo sensu, nisi aliquid aut ad¬ ditum fuerìt, aut subaudialur. Non enìm ibi subaudiri poiest Diocletìanus, quì poslea ìn palatìo suo remaii-
mediaìanno Christi 303, die 24 februarii, datura est. D sisse perhibetur. Pro nomine igitur profectus legen-
Quid autem inde sequitur, nisi Ulos martyres ex bae vita migrasse ante illud edictum? At Donatistae ta¬ men ex eorum actìs lempus persecuUonis illius collì¬ gebant. Tam ìgitur infìrma est ex hìs Augustini locis deducta arguraentalio, quara certum videtur ab anno Christi 303 exortam fuisse Dioclelianeara persecu¬ Uonera.
flujus autem anni diem, ejusdemque persecuUonis primum assignat Cecilius {Cedi.,cap. 12) Termina¬ lìa festa, quae 7 kalendas marUi, sive die 23 februarii celebrari solebant. Nam « Romani >, alt Macrobius {Macrob., lib.i Salumai., cap. 13), « non confecto februario, sed post vìgesimum teylìum diem inter-^
dum potius vìdelur pfectus, rd est, praìfectus forle praelorio, aut saliera unus ex hìs praefectìs, quì Dio¬ cleiianum, tunc Nicomedìaì degeniem, more solito comitabantur. Is ilaque quisquis fuerìt praefecius cum aliis supra memoratis ad ecclesiara venit, ac re¬ vulsìs foribus, simulacrum Dei quaìsìtum, ut supra animadverlìraus, non invenerunt. Ab iis autera reper¬ lw, sacrae veteris haud dubie et novi Teslaraenlì, Scripturw ìncendunlur, quas vìdelicet in ecclesiis as¬ servarì lunc mos eral.
Addit continenler Cecilius ; Dalur omnibus prwda. At combusUs sacris Scriplurìs, quaìnam, amabo te,prae. da in illis Christianorum ecclesiis superèsse poteratj
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 915-916 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 915 LE NOURRY. 916 Praeterea Cecibus (CecìL, cap. 48) diserte declarat A caiabant, Terminalìbus scilicet jam pei'actis ; deìnde hanc Diocletiani persecutìonem durasse annos decera, et menses plus mìnus qualuor, ab eversa nimirum Nicoraediensi ecclesìa usque ad dìvulgatum Licinii de jlla reslìtuenda edictum. Atqui anno Chrìsii 313 die i3junu refecta full baie ecclesia. Dìruta est igitur anno 303, die 23 februarii, nt paulo post explicabiiur. Eo ilaque anno el mense persecuiio chrìstìanorum inca'pii. Quamvis aulem h;ec clara et manifesla multis vi¬ deantur; nonnullì tamen opinanlur hanc persecutìo¬ nem anno superiori 303 fuìsse ìnchoatam. Nam me¬ moriae Augustinus prodidil {August., lìb. in contr. Crescon. Donatisi., cap. 27) concUium Cìr lense coac¬ tura fuisse, Dìocletiano octies, et Maximiano sepdes reìiquos februarn raensis dies, quì erant qnìnque, post inlercalalìoneni subjungebanl. » De iis antera praeter antiqua kalendarìa Roraana, videsis Yarronem {Varr., lib. V de Lìng. lai.) et Augustinura (August., lìb. vii de Civit., cap. 7). Nos vero aliquid de ìllis alibi per- slrinxìraus. Yerumtamen contra banc CecìUi nostri opinionem objici potest Eusebius ( Euseb., lìb. vni Histor., cap. 2), quì hujusce persecutionis a Diocletìano excila- tae, initium consignat anno 19 ìmperiì illius, mense Dystro quem Rornani raartìura vocant, appetente, vel sicut ìnlerpretalur Rufinus (Ruf, lib. vm Ristar., cap. 2), irnrainenle die festo Doraìnicae passionis. In Chronico antera Eusebiano et Alexandrino (Ad ann. consulibus, quarlo nonas mardi. Alibi vero ìlle ipse B C^»'^'^^» 584), atque in Ecclesiastica Theodoreii (T/zco- dixit mense februario el tredecìm raensìbus ante illud concìliura quosdara marlyrio coronaios. Sed audi, quaeso, ipsamet illius boc secundo in loco verba : « Cesia marlyrura, quibus osiendebaiur lerapus per¬ seculionis, consulibus facta sunt Diocletìano novies , et Maxìraiano ocUes, pridie idus februarìas, gesla antera episcopalia decreU Cirtensis post eoruradera consulatum, tertio nonas martias, ac per boc trede¬ cìra raenses interesse inveniunlur, plures utique quam undecira, quos prìus calholici niinus diligenter computando responderant : sed olììcìum ut fallerelur, el raensera interesse responderet, euradera consula¬ tum putavil, post consulatum autem non advenit ubi annus jam alius agebatur. j> Ibi ìlaque fatetur errasse officiura, sive offìcìalera, nec salìs advenisse aUum G annum tunc actura, qui post nonura Diocletiani con¬ sulatum exadus esl. Is ergo annus CbrisU 505 esse debebat. In bis porTO duobus Auguslini locis cum aperta sii repugnantia, nemo cerle negabit ìn uno ex illis errasse aul librarìum, aut officìalem , quì tamen ìn priori facilìus, quam in posteriori labi potuit. Ni¬ hil ìlaque penitus certi ex his duobus AugusUni locis confici potest, nisi in quo erraium sit, evidenler de¬ monstretur. Ad baec ver-o, martyr^es ab AugusUno memorati, pro ChrisU confessione mortem obiisse dicuntur ire¬ decim mensibus aule concilium Cìriense, quod cele¬ bratum est, Diocletìano ociìes consule, et quarto no¬ nas martias. Priraura vero Diocletiani ediciura Nico- doret., lib. v Hisl. Eccles., cap, 39) bistoria noiatur ìpse Paschae, aut salutaris passionis dies. Sed alii respondent diera Paschae anno Diocletiani 19 non incidisse in marUi 25, sed aprilis 18 diem. Pulant ìlaque hos scriptores intelligendos de primo Diocle¬ Uani ìn chrislianos edieto, prout suis in provinciis aut cìtìus, aut tardius promulgatum est. Sed de hoc ediclo paulo post dicendura. artìculus IV. De ecclesia Nicomediensi persecutionis inilio et jussu Diocledani eversa, deque hujusce imperatoris edido in Chrislianos protinus promulgato, de uno el allero regii palatìi incendio, quìs illius aucior, ac quomodo inde Galerius Diocletìanum ad Chrislianos crudelìus vexandos accendere conalus sit. Ubi notaius a Cecilio (CecU., cap. 12) primus, uti proxime didum est, persecuUonis dies ìlìuxisset, seu polìus illucescere coepisset : Ille dies primus lethi primusque malorum Caiìsa fuU. Virg. lib. iv, Mneid., v, 169. siculi Yìrgìlius, ab eodem auctore nosiro, sed tacilo nomine, citatus cecinit. Eniravero repente, inquìi, adhuc dubia luce, id est ante exorlum solem, ad eccle¬ siam profectus cum ducibus et tribunis, et raiìonalìbus venil. In manuscriplo codìce habetur quidem pfectus, id est, profectus, sed nullo sensu, nisi aliquid aut ad¬ ditum fuerìt, aut subaudialur. Non enìm ibi subaudiri poiest Diocletìanus, quì poslea ìn palatìo suo remaii- mediaìanno Christi 303, die 24 februarii, datura est. D sisse perhibetur. Pro nomine igitur profectus legen- Quid autem inde sequitur, nisi Ulos martyres ex bae vita migrasse ante illud edictum? At Donatistae ta¬ men ex eorum actìs lempus persecuUonis illius collì¬ gebant. Tam ìgitur infìrma est ex hìs Augustini locis deducta arguraentalio, quara certum videtur ab anno Christi 303 exortam fuisse Dioclelianeara persecu¬ Uonera. flujus autem anni diem, ejusdemque persecuUonis primum assignat Cecilius {Cedi.,cap. 12) Termina¬ lìa festa, quae 7 kalendas marUi, sive die 23 februarii celebrari solebant. Nam « Romani >, alt Macrobius {Macrob., lib.i Salumai., cap. 13), « non confecto februario, sed post vìgesimum teylìum diem inter-^ dum potius vìdelur pfectus, rd est, praìfectus forle praelorio, aut saliera unus ex hìs praefectìs, quì Dio¬ cleiianum, tunc Nicomedìaì degeniem, more solito comitabantur. Is ilaque quisquis fuerìt praefecius cum aliis supra memoratis ad ecclesiara venit, ac re¬ vulsìs foribus, simulacrum Dei quaìsìtum, ut supra animadverlìraus, non invenerunt. Ab iis autera reper¬ lw, sacrae veteris haud dubie et novi Teslaraenlì, Scripturw ìncendunlur, quas vìdelicet in ecclesiis as¬ servarì lunc mos eral. Addit continenler Cecilius ; Dalur omnibus prwda. At combusUs sacris Scriplurìs, quaìnam, amabo te,prae. da in illis Christianorum ecclesiis superèsse poteratj |
