Page 993-994 |
Previous | 497 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
§93 DISSERT. IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAF. XIV. 991
bi, illiusquc exemplar sìngubs dari militibus. Inde A Jubet ergo imperator ut nulli, quam voluerii, re«
bì alacriores facti, antequam praìlìum ìn campo Se¬ reno inìrenl, ler post iraperatorera Iranscriptas pre¬ ces fuderunt. Tura poslea, curn Maximinus ad pacem ferri non potuisset, hostes lanfo impelu adoriuntur, ut ììs, siculi dixiraus, ad ìnternecionera deletìs, Maxirai¬ nus vix fuga elabi potuerit.
Yerura ibi nos medias veluti inter acies moralur Tollius. Audacler enim pronuntiat has preces, quera¬ adraodura visara ìn somnìo a Conslantino crucem , nihil esse aliud quam slratagema, quo milites ad pugnam acrius accenderentur. Sed audacioris homi¬ nis impudens lemeritas a Baudrio, ejusdem seciae viro, jure inerito relundìtur ; rrullara enira illius va- nae conjecturae, et lemerarìae asserUonìs protulii raiio-
lìgìonern ampleciendì facultas denegetur : « ut possit summa Divinitas, > Iraperalorìs haec adhuc verba sunt, a Cecilio Iranscripta, ( e cujus religioni liberis menlibus obsequiraur ) ìn omnibus solitum favorem suum benevoleniìamque prjcstare. ì Quae antera un¬ cinis Ìnclusìnius, ìn Eusebii texlu non inveniunlur. Ab eo vero scriptum legilur tò Qslov, dìvinum numen, pro quo GeciUus dixil, summa Divinitas, hisque verbis non Jupiter, ut quidam pulant, sed ìs sìgnificatur , cujus summa esl divinitas, id est, haud dubie verus supremusqne Deus. Et id quìdera ex allalis superio¬ ribus verbis colligi facile poiest.
Pergit Iraperator : « Quare scire dìcaUoneni luam convenìl placuisse nobìs, ut, amotis omnibus onmino
nera. Ad liaìc vero, quìs nescit hujusniodi soninia non B condilionibus, quae prìus scrìpUs ad olfìcium tuum
solum Josepho patriàrchaì aliisque piis horaìnibus, verumetiam elhnicis divinitus imraìssa ìn sacrìs Scrip¬ turis memorari ? Falendura lanien est altura esse scriptorura aliorum de hac precatìone silenlium. Sed idcirco lanquam dolus el stralageraa temere explodì non debuit; et cerle nemo negare potest non sìne di¬ vini numinis auxUìo reporlaiam fuìsse a Licinio hanc de impiissirno lyranno Maximino lam insignem vìdoriam. Sed de hìs viris adhuc aliquid infra
dicetur.
artìculus hi.
De edìcio quod Licinius pro reslìtuenda christianw
Ecclesiw pace pubUcavìt.
Licinius post victum eo, quo vidiraus, modo Maxi-
dalìs, super chrisUanorura noraine videbanlur, » ulla absque raoIesUa hi religionera observenl suam. Quidam ver-o ìbì dignaiionem, non dìcatìonem scriben¬ dum suspicantur, sed fuslra. Nomen enim dìcatio est tilulus honoris, qui praisìdibus et proconsulibus da¬ batur', ulì patet non solum ex relaUone Anulini apud Augusiinum ( Augustin. Episl. 88 ), sed variis eliam Conslanlìni Magni legibus, hoc circiter tempore pro¬ mulgalìs. Quae aulem condiliones a Cecilio, hai alpi(Tzig hwreses ab Eusebio vocantur. At faietur Yalesius ob¬ scurara esse hanc dictionera, qua lamen opinatur de¬ signarì JudaìOS, Sarnariianos, Marcionìstas, aliosque haìreiicos , quibns hac \e%e fidem suam sectari per¬ mittilur. Sed in quadam codicis Theodosiani lege scrìp-
niinum, magnam exercilus illius partein, quai ad G tura vidimus, navalem hwresim, et in subsequente na-
eura confuger-at, dislribuìt, Bosphorura Iransiit, ve¬ nilque Nicoraediara. Ibi autera priraura immortales pro parla Victoria Dco gratias egit. Tum deìnde Lil¬ leras, ait Cecilius, sìve ediclum de restiluenda chris¬ tianaì Ecclesiaì pace jussit promulgarì. Idibus autem Junii, id cst, 15 hujusce raensis, teriioque tara ip¬ sius, qunnConslantini consulatu,hocestannoChrisU 515, iìlud daiura fuit. Ab auctore autera nosiro exhi¬ betur, sìculi et ab Eusebio (Euseb. Ub. x Hislor. eccles., cap. 5 ), qui illud ex Roraana lìngua in Graecam a se conversimi fuìsse declarat. At ibi praefixurn ìlli breve exordium transcripsit, a Cecilio omissum. Nam iste ejus ìnìtìum ab bis lanturaraodo orsus est verbis quì¬ bus Constaniinus et Licinius significant se Medìo-
valem fundìonem. Al ibi haìresis noraen, non sectam aliquara a vera fide deficientem, sed funciionem et niunus significai. Quidquid porro de haeresis nomine, quo Eusebius grasce reddidit laiinam vocem condilio¬ nes slatuatur, hoc ipso imperatoris edido, condilio¬ nes suini \identur suo naturali sensu pro dispositioni¬ bus el pactionìbus, ad Christianos aliosque spectan¬ tibus, quaì quìdera ìn aliìs rescriptis ad praìsidera da¬ tis proposìiai antea fuerant, hocque ediclo amoven- tur et abrogantur.
Nonnullì praiterea exislimant sequenlia verba, nunc cavere..... conlendant, esse adhuc depr^avata, ac pro iis legendum, quw nugw, ac severw, alii, prorsus Iwvw, et a nostra clemenda alienw videbanlur. Emendalìonera
lanum convenisse, ibique plura , vel sìcut apud Eu- D antera hanc inde confirmare nìtuntur, quìa graece ab
sebium , Tràvra ocra, quwcumque did reipublicae bonum spectanUa sollicìte inquirendo, id ìn primis duxisse Slaluendura, ut unicuique potestas libera esset, quarn vellel, religionera consectandi : « Quod quìdera di¬ vinitas, I ait Cecilius (e. 48), e ìn sede coelesti nobis alque omnibus, qui sub polestate nosira sunt consti- luU, placatum ac propitium possit exìsiere. » At nemo non videi corrupla esse hoec verba, nullumque iìs sensum posse confici. Ex Eusebio itaque sic viden¬ tur corrigenda : i quod quidquid est divinitatis ac coelestis numinis, nobis... propitium possit existere : * "OrcMg, 0 zt Tvozi èazt Bsiòziog yai ovpaviov T:pàyiJ.azog ripXv zvjuvìg iivai ^vvyìO-^.
Eusebio scriptrrm esl : A" zLva 7r«vy cryatà, yal ziìg •hp.zzépag TTpaòzmog aklòzpta slvat è^óyst, quw prorsus sìnìsira, el a nosira mansuetudine aliena vìdebantur. Sed is quì boc edictura e laUno idioniate, ulì dicium est, ìn graecum vertit, quaedam ibi explicalìonis cau¬ sa, et T:apa(^pa(7ztv-Mg potuit adjicere. Diclu itaque dif¬ fìcile esl quainam vera sìt Cecilii lectio, quando qui¬ dem ibi, sìculi et paulo post, aliquid videtur librarii oscìlaiione praelerraissuni. Ilaque, donec alius codex emendaiior invenialur , id salìs esse putamus , quod ìnleger bujus edìcU sensus ex Eusebio possit cogno¬ sci. Neque elìam promptum est indicare quaenam sint ea
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 993-994 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | §93 DISSERT. IN LIB. DE MORTIBUS PERSECUT. CAF. XIV. 991 bi, illiusquc exemplar sìngubs dari militibus. Inde A Jubet ergo imperator ut nulli, quam voluerii, re« bì alacriores facti, antequam praìlìum ìn campo Se¬ reno inìrenl, ler post iraperatorera Iranscriptas pre¬ ces fuderunt. Tura poslea, curn Maximinus ad pacem ferri non potuisset, hostes lanfo impelu adoriuntur, ut ììs, siculi dixiraus, ad ìnternecionera deletìs, Maxirai¬ nus vix fuga elabi potuerit. Yerura ibi nos medias veluti inter acies moralur Tollius. Audacler enim pronuntiat has preces, quera¬ adraodura visara ìn somnìo a Conslantino crucem , nihil esse aliud quam slratagema, quo milites ad pugnam acrius accenderentur. Sed audacioris homi¬ nis impudens lemeritas a Baudrio, ejusdem seciae viro, jure inerito relundìtur ; rrullara enira illius va- nae conjecturae, et lemerarìae asserUonìs protulii raiio- lìgìonern ampleciendì facultas denegetur : « ut possit summa Divinitas, > Iraperalorìs haec adhuc verba sunt, a Cecilio Iranscripta, ( e cujus religioni liberis menlibus obsequiraur ) ìn omnibus solitum favorem suum benevoleniìamque prjcstare. ì Quae antera un¬ cinis Ìnclusìnius, ìn Eusebii texlu non inveniunlur. Ab eo vero scriptum legilur tò Qslov, dìvinum numen, pro quo GeciUus dixil, summa Divinitas, hisque verbis non Jupiter, ut quidam pulant, sed ìs sìgnificatur , cujus summa esl divinitas, id est, haud dubie verus supremusqne Deus. Et id quìdera ex allalis superio¬ ribus verbis colligi facile poiest. Pergit Iraperator : « Quare scire dìcaUoneni luam convenìl placuisse nobìs, ut, amotis omnibus onmino nera. Ad liaìc vero, quìs nescit hujusniodi soninia non B condilionibus, quae prìus scrìpUs ad olfìcium tuum solum Josepho patriàrchaì aliisque piis horaìnibus, verumetiam elhnicis divinitus imraìssa ìn sacrìs Scrip¬ turis memorari ? Falendura lanien est altura esse scriptorura aliorum de hac precatìone silenlium. Sed idcirco lanquam dolus el stralageraa temere explodì non debuit; et cerle nemo negare potest non sìne di¬ vini numinis auxUìo reporlaiam fuìsse a Licinio hanc de impiissirno lyranno Maximino lam insignem vìdoriam. Sed de hìs viris adhuc aliquid infra dicetur. artìculus hi. De edìcio quod Licinius pro reslìtuenda christianw Ecclesiw pace pubUcavìt. Licinius post victum eo, quo vidiraus, modo Maxi- dalìs, super chrisUanorura noraine videbanlur, » ulla absque raoIesUa hi religionera observenl suam. Quidam ver-o ìbì dignaiionem, non dìcatìonem scriben¬ dum suspicantur, sed fuslra. Nomen enim dìcatio est tilulus honoris, qui praisìdibus et proconsulibus da¬ batur', ulì patet non solum ex relaUone Anulini apud Augusiinum ( Augustin. Episl. 88 ), sed variis eliam Conslanlìni Magni legibus, hoc circiter tempore pro¬ mulgalìs. Quae aulem condiliones a Cecilio, hai alpi(Tzig hwreses ab Eusebio vocantur. At faietur Yalesius ob¬ scurara esse hanc dictionera, qua lamen opinatur de¬ signarì JudaìOS, Sarnariianos, Marcionìstas, aliosque haìreiicos , quibns hac \e%e fidem suam sectari per¬ mittilur. Sed in quadam codicis Theodosiani lege scrìp- niinum, magnam exercilus illius partein, quai ad G tura vidimus, navalem hwresim, et in subsequente na- eura confuger-at, dislribuìt, Bosphorura Iransiit, ve¬ nilque Nicoraediara. Ibi autera priraura immortales pro parla Victoria Dco gratias egit. Tum deìnde Lil¬ leras, ait Cecilius, sìve ediclum de restiluenda chris¬ tianaì Ecclesiaì pace jussit promulgarì. Idibus autem Junii, id cst, 15 hujusce raensis, teriioque tara ip¬ sius, qunnConslantini consulatu,hocestannoChrisU 515, iìlud daiura fuit. Ab auctore autera nosiro exhi¬ betur, sìculi et ab Eusebio (Euseb. Ub. x Hislor. eccles., cap. 5 ), qui illud ex Roraana lìngua in Graecam a se conversimi fuìsse declarat. At ibi praefixurn ìlli breve exordium transcripsit, a Cecilio omissum. Nam iste ejus ìnìtìum ab bis lanturaraodo orsus est verbis quì¬ bus Constaniinus et Licinius significant se Medìo- valem fundìonem. Al ibi haìresis noraen, non sectam aliquara a vera fide deficientem, sed funciionem et niunus significai. Quidquid porro de haeresis nomine, quo Eusebius grasce reddidit laiinam vocem condilio¬ nes slatuatur, hoc ipso imperatoris edido, condilio¬ nes suini \identur suo naturali sensu pro dispositioni¬ bus el pactionìbus, ad Christianos aliosque spectan¬ tibus, quaì quìdera ìn aliìs rescriptis ad praìsidera da¬ tis proposìiai antea fuerant, hocque ediclo amoven- tur et abrogantur. Nonnullì praiterea exislimant sequenlia verba, nunc cavere..... conlendant, esse adhuc depr^avata, ac pro iis legendum, quw nugw, ac severw, alii, prorsus Iwvw, et a nostra clemenda alienw videbanlur. Emendalìonera lanum convenisse, ibique plura , vel sìcut apud Eu- D antera hanc inde confirmare nìtuntur, quìa graece ab sebium , Tràvra ocra, quwcumque did reipublicae bonum spectanUa sollicìte inquirendo, id ìn primis duxisse Slaluendura, ut unicuique potestas libera esset, quarn vellel, religionera consectandi : « Quod quìdera di¬ vinitas, I ait Cecilius (e. 48), e ìn sede coelesti nobis alque omnibus, qui sub polestate nosira sunt consti- luU, placatum ac propitium possit exìsiere. » At nemo non videi corrupla esse hoec verba, nullumque iìs sensum posse confici. Ex Eusebio itaque sic viden¬ tur corrigenda : i quod quidquid est divinitatis ac coelestis numinis, nobis... propitium possit existere : * "OrcMg, 0 zt Tvozi èazt Bsiòziog yai ovpaviov T:pàyiJ.azog ripXv zvjuvìg iivai ^vvyìO-^. Eusebio scriptrrm esl : A" zLva 7r«vy cryatà, yal ziìg •hp.zzépag TTpaòzmog aklòzpta slvat è^óyst, quw prorsus sìnìsira, el a nosira mansuetudine aliena vìdebantur. Sed is quì boc edictura e laUno idioniate, ulì dicium est, ìn graecum vertit, quaedam ibi explicalìonis cau¬ sa, et T:apa(^pa(7ztv-Mg potuit adjicere. Diclu itaque dif¬ fìcile esl quainam vera sìt Cecilii lectio, quando qui¬ dem ibi, sìculi et paulo post, aliquid videtur librarii oscìlaiione praelerraissuni. Ilaque, donec alius codex emendaiior invenialur , id salìs esse putamus , quod ìnleger bujus edìcU sensus ex Eusebio possit cogno¬ sci. Neque elìam promptum est indicare quaenam sint ea |
