Page 1011-1012 |
Previous | 506 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
1011 DISQUISITIONES DOGM
AnonymnsYalesianus,cnjusb2ecsnntverba:«Oppresso A Maxenlio, cura recepisset Italiam ConslanUnus, hoe Licinium foedere sibi fecìt adjungì, ut Licinius Con- slanUara , soroi^ein ConslanUni, apud Medìolanura duxisset uxor-era. j> Sed de hoc coniugio supra disse¬ ruimus.
Atque ha?c quìdera omnia Cecilius noster, nee plura de ConslanUno Magno memoriae prodidìt. InsU- tiitura nìhilorainus sermonera ibi prosecutus, pia¬ nura oranìbus , uti ostendìraus, ac raanìfeslura facit, quomodo Licinius poslea oppresserit Maximìnum, aliosque omnes, ex lyrannorum, crudelissìmorumque Ecclesiai persecutorura gente oriundos; ita ninnila eorura slirps aut radix supersles fuerìt. Sed hujusce libri sui inìtìo palam aperteque proidicat Imperatores, sive ut ille loquiiur, principes, Constanlinum vìdelì- ¦"
AT. IN LACTANTIUM. 1012
Cd Magnum, ac Liciniura a Deo Oplimo d Maximo fuisse exGìtatos , qui rescissis cruenlis lyrannorum, et dirissìraorum christianaì Ecclesìae persecutorura edictis, per lotum orbem, imperio suo subditum , summara taradìuque optalara pacem alque Iranquìl- lìtaleni christianis dederunt. Tura enira exsiinda sunt non solura irapia ìllorura in chrìsUanos edicta , sed magnifica etiam ac ridicula Joviorum, uti ìpse auctor noster aìt, et Herculiorum cognomina, quae Diocle¬ lianus et Maximianus Herculius, ulì superius obser¬ vatum esl, insolenter usurpasse perhibentur. Po¬ slremo idem ìpse GeciUus nìhìl sibì magis in voiìs esse significat, quam nt tunc florescentes Ecclesiae concessara sìbi a Licinio el Constantino Magno quìe¬ tera in perpetuum custodìant.
»^
DISQUISITIONES DOGMATICiE
m LACTAI^TIUM,
siyE DE EJUS CIRCA BELIGIONEM SENTIENDI ET ARGUMENTANDI RATIONE
CAPUT PRIMUM. G
De reUgione generadm spedata.
ARTlCULUS PRIMUS.
Unde reUgionìs, et superstitìonis nomen derìvatum, ac ulrum Cicero veram dederìl utriusque iliius nominis efymologiam.
Anlequam de ììs dispulemus, quaì ad cbrìslìanani religìonern speciaUm atlinent, ea sunl a nobis exarpì- nanda, quae Laclantius de ìpsa religione, jgerieratìm surapta , Uileris consignavit. Ab ipso autepi nomine nt ordiaraur, illud nona relegendo, uU Cicero puta¬ bat , sed a religarido censet esse deductun). De illius sìquidera dyraologìa sic adversus latinura Oraioreni diraicat, « Yìnculo pietalis pbslricU, Deo rellgaU su¬ mus , unde ipsa relìgio noraen accepit; non , iit Ci- D cero inlerpretatus est, a relegendo, qui in libro de Naiura deoruni secundo dicit ita. Non enìm philosophi solura , verum etiarn majores noslri supersUiionem a religione spparaverunt. Nam qui lotos dies precaban- lur et immolabant, ut sui sibi liberi supersiries es¬ sent, superstìliosi sunt appellali. Qui auieni omnia, quae ad ciiliuni deorum pertinerent, retractarent, et lanfiquarp religer§pl;, ìì dicU sunt religiosi, ex reli- gendo, taniqpra ex eligendo elegaiUe?, elex dili¬ gendo diligentes. His enira verbis oranìbus inesl yis legepdi eadenr, (jnae in religioso. Ila factum es| ìn supersUtioso, ac religioso, aliertnn vitii nomen, alie¬ rura laudis. * {Laclant, Ub. ly, cap. 8. ) Quaì quideni ^x citalo Ciceronis libro (Cicer. lìb. n de Nalur. deor.) revera lotidem verbis iranscripta sunt, bis tamen
ornissis, quae post verbum, appelkd, ita legimus : Quod nomen postea latìus patuit.
Yerum hanc ulriusque illius norainis etyraologiam et inierpr\eiationem, a Cicerone sìc daiara , Lactan^ lius noster orarrino irnprobat. Sì enira, inquit, in diis sic colendis superstiUo et reUgio versatur, exiguum aut potius nullum ìnler utramque eril discrimen, N nr si semel prò filìorura salute, et ut supersiites sint, deos precari, iisque immolare bonum et religìosum est ; ergo saìpius et lolos dies pro eadem filìorura sa¬ lute precari et immolare nec malum est, nec supers- lìtìosura. Conira vero si saepius precari d immolare viUo vertìlur, ergo el semel etiam.
Deìnde vero, quid honestius, quid justius optarì et peli potestà patribus , quam ut filios suos sibi super¬ stiles rebnquanl? Superslitìo ìgìlur,quod vìiìì,falenlo Cicerone, nomen est, non inde derivatur.
Concludit ìlaque Laclantius (Lìb. iv. Inst. cap. 28) religionem esse veri Dei, ac supersiiiionem falsorum deoruni cultura. Addii \eve:Et omnìno qidd colas in¬ terest, non quemadmodum colas, aul quid precere ; sìve interest omnìno ulrura verura Deura , an fieli lios deos colas, et in hoc religio a superstitione disiingui¬ tur, non vero quomodo, hoc est, an semel, vel saì¬ pius, an per unam horam, ani tolos diespreceris; id enim ad discernendam a religione superstitionera nihU facìt.
Al Lescaloperius, ubi citalura Ciceronis librum suis exposìtionìbus illustrare conatur, multa in hac Lac^ tantn aniraadversione esse eontendit, quae justam nequeant vitare reprehensionem» Prìmura ilaque in
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1011-1012 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 1011 DISQUISITIONES DOGM AnonymnsYalesianus,cnjusb2ecsnntverba:«Oppresso A Maxenlio, cura recepisset Italiam ConslanUnus, hoe Licinium foedere sibi fecìt adjungì, ut Licinius Con- slanUara , soroi^ein ConslanUni, apud Medìolanura duxisset uxor-era. j> Sed de hoc coniugio supra disse¬ ruimus. Atque ha?c quìdera omnia Cecilius noster, nee plura de ConslanUno Magno memoriae prodidìt. InsU- tiitura nìhilorainus sermonera ibi prosecutus, pia¬ nura oranìbus , uti ostendìraus, ac raanìfeslura facit, quomodo Licinius poslea oppresserit Maximìnum, aliosque omnes, ex lyrannorum, crudelissìmorumque Ecclesiai persecutorura gente oriundos; ita ninnila eorura slirps aut radix supersles fuerìt. Sed hujusce libri sui inìtìo palam aperteque proidicat Imperatores, sive ut ille loquiiur, principes, Constanlinum vìdelì- ¦" AT. IN LACTANTIUM. 1012 Cd Magnum, ac Liciniura a Deo Oplimo d Maximo fuisse exGìtatos , qui rescissis cruenlis lyrannorum, et dirissìraorum christianaì Ecclesìae persecutorura edictis, per lotum orbem, imperio suo subditum , summara taradìuque optalara pacem alque Iranquìl- lìtaleni christianis dederunt. Tura enira exsiinda sunt non solura irapia ìllorura in chrìsUanos edicta , sed magnifica etiam ac ridicula Joviorum, uti ìpse auctor noster aìt, et Herculiorum cognomina, quae Diocle¬ lianus et Maximianus Herculius, ulì superius obser¬ vatum esl, insolenter usurpasse perhibentur. Po¬ slremo idem ìpse GeciUus nìhìl sibì magis in voiìs esse significat, quam nt tunc florescentes Ecclesiae concessara sìbi a Licinio el Constantino Magno quìe¬ tera in perpetuum custodìant. »^ DISQUISITIONES DOGMATICiE m LACTAI^TIUM, siyE DE EJUS CIRCA BELIGIONEM SENTIENDI ET ARGUMENTANDI RATIONE CAPUT PRIMUM. G De reUgione generadm spedata. ARTlCULUS PRIMUS. Unde reUgionìs, et superstitìonis nomen derìvatum, ac ulrum Cicero veram dederìl utriusque iliius nominis efymologiam. Anlequam de ììs dispulemus, quaì ad cbrìslìanani religìonern speciaUm atlinent, ea sunl a nobis exarpì- nanda, quae Laclantius de ìpsa religione, jgerieratìm surapta , Uileris consignavit. Ab ipso autepi nomine nt ordiaraur, illud nona relegendo, uU Cicero puta¬ bat , sed a religarido censet esse deductun). De illius sìquidera dyraologìa sic adversus latinura Oraioreni diraicat, « Yìnculo pietalis pbslricU, Deo rellgaU su¬ mus , unde ipsa relìgio noraen accepit; non , iit Ci- D cero inlerpretatus est, a relegendo, qui in libro de Naiura deoruni secundo dicit ita. Non enìm philosophi solura , verum etiarn majores noslri supersUiionem a religione spparaverunt. Nam qui lotos dies precaban- lur et immolabant, ut sui sibi liberi supersiries es¬ sent, superstìliosi sunt appellali. Qui auieni omnia, quae ad ciiliuni deorum pertinerent, retractarent, et lanfiquarp religer§pl;, ìì dicU sunt religiosi, ex reli- gendo, taniqpra ex eligendo elegaiUe?, elex dili¬ gendo diligentes. His enira verbis oranìbus inesl yis legepdi eadenr, (jnae in religioso. Ila factum es| ìn supersUtioso, ac religioso, aliertnn vitii nomen, alie¬ rura laudis. * {Laclant, Ub. ly, cap. 8. ) Quaì quideni ^x citalo Ciceronis libro (Cicer. lìb. n de Nalur. deor.) revera lotidem verbis iranscripta sunt, bis tamen ornissis, quae post verbum, appelkd, ita legimus : Quod nomen postea latìus patuit. Yerum hanc ulriusque illius norainis etyraologiam et inierpr\eiationem, a Cicerone sìc daiara , Lactan^ lius noster orarrino irnprobat. Sì enira, inquit, in diis sic colendis superstiUo et reUgio versatur, exiguum aut potius nullum ìnler utramque eril discrimen, N nr si semel prò filìorura salute, et ut supersiites sint, deos precari, iisque immolare bonum et religìosum est ; ergo saìpius et lolos dies pro eadem filìorura sa¬ lute precari et immolare nec malum est, nec supers- lìtìosura. Conira vero si saepius precari d immolare viUo vertìlur, ergo el semel etiam. Deìnde vero, quid honestius, quid justius optarì et peli potestà patribus , quam ut filios suos sibi super¬ stiles rebnquanl? Superslitìo ìgìlur,quod vìiìì,falenlo Cicerone, nomen est, non inde derivatur. Concludit ìlaque Laclantius (Lìb. iv. Inst. cap. 28) religionem esse veri Dei, ac supersiiiionem falsorum deoruni cultura. Addii \eve:Et omnìno qidd colas in¬ terest, non quemadmodum colas, aul quid precere ; sìve interest omnìno ulrura verura Deura , an fieli lios deos colas, et in hoc religio a superstitione disiingui¬ tur, non vero quomodo, hoc est, an semel, vel saì¬ pius, an per unam horam, ani tolos diespreceris; id enim ad discernendam a religione superstitionera nihU facìt. Al Lescaloperius, ubi citalura Ciceronis librum suis exposìtionìbus illustrare conatur, multa in hac Lac^ tantn aniraadversione esse eontendit, quae justam nequeant vitare reprehensionem» Prìmura ilaque in |
