Page 1013-1014 |
Previous | 507 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
CAP. L DE RELIGIONE GENERATIM SPEGTATA.
iOli
eo Laclantìura arguii, quod neget supersUlìonern et A. tendentes, et eì unì religanies animas nostras, unde
religionem ìn diìs colendis versari. Omnes quippe Theologi fatentur supersiiiionem non eo tantum a re¬ ligione distìngui, quod aliquis falsum deum venere- tur, sed quod veruin etiani Deura nec debito, nec siculi par est, modo colai, Quamobrem aequo animo ille ferre non polesl hoc Lactanlii effatum : Quid co¬ las interest, non quemadmodum colas. Deus quippe ve¬ rus falso indignoque cultu poiest coli et bonoi^arì.
Sed quemadmodum baìc Laclaniìi pace dixit Les¬ caloperius, ila et nobis LescaloperU pace dicere liceat LactanlU mentem ipsi fortassis non fuisse salìs per¬ spectam. Exirains sìquidera ifievir idcirco refellil Ci¬ ceronera , quìa supersUiìosos eos esse appellalos vo¬ lebat, quì lolis diebus precabanUir deos, et eis irn-
relìgio dìcia credilur, oranì supersUlìone carearaus. i> ( August. lìb. de vera relig. cap. 55. )
Scìnius quìdera ab eodera AugusUno datura a Cice¬ rone hujus nominis elymon alibi non iraproharì, alios¬ que proferri ab laudato Servio, Festo, Macrobio, et A. Gellio ( Geli. lìb. v, Noci. AU. cap. 9 ) ejusdem religionis et religiosi dyinologìas. Sed nobìs sufficìi ostendisse Laclanlìum plures habuisse opinionis suaì fautores el patronos. Unum his adjicere liceat, a Be¬ tuleio observatum, religionis nomen plurali numero in malam parlem a Laclanlio usurparì ( Lactanl. Ub. ni Insl. cap. 9 d cap. 50* et Ub.i\ cap, 5 ). At quera - admodum fLiteiidum esl illud ita passira et lere ubi¬ que ab eo accipi; ila eliara singolari nuraero noraen
molabant, ut filli sin sìbi essent superstìtes. Atqui ab B ^^^"^ ^^^^^ aiiquando adhìbdur significatu.
elhnicis non ideo praecise diclì sunl superstìliosi, quod pro liberorura suorum salute suos precarentur deos , sed quod per totos dies eis suppbcarent imrnolarent- que. Lactantius itaque reeie asserii non in longìori aut breviorì hac precaiione silura esse super'stilìonis et religionis discrimen.
Contra vero Lescaloperius objicit hanc non esse Ciceronis mentem , quì vulgarem tanlummodo pro¬ ferì nominis supersdtìosi elymologìam, et omnium judicio expendendam permìuìt. Yerura qrrid hoc facil; conira Laclantii argumentaiionem? Nonne ipsamet retulit Ciceronis verba, quibus ìllud explicat et inter¬ pretatur, quod a phiiosophis et majoribus fuerat tradì¬ tura ? At cerle cura id Cicero non rejìciat, nonne pro-
Quod vero ad nomen superstilionis speeis^i, ìllud quidem Lactanlius a yoce supersles orlum Ciceroni facile concedit ; sed ab eo dissentii, quod ìd de filiis, quos parenies sibi esse superstìtes optant, inlelUgen- dunr non arbitretur. Vultitaqueìllud inlelligi de super¬ stite deiunctorum memoria, aut mortuorum iraagine parenlum, quos ethnici novo ritu tamquara deos cole¬ bant. Et ìd quìdera ìlle probat hoc YirgìUi carraine (lib.vin, JEneid. v. 188).
Yana superslitìo veterumque ignara deorum. Quodìn carraen baie adnotavìt Servius : « Duo dìcìt : Non ideo Herculera coliraus, aut quiaoraneni religìo-^ nem veram putamus, aut quia deos ìgnoraraus anti¬ quos. Cautura enira fueral el apud Athenienses , et
barevìdelur,necreUnquereindefinituraacsuspensura? G ^^"^ Roraanos, ne quìs novas ìnlroduceret raligìo-
Instai Lescaloperius : Quod semel facere opUmum est, saepius facere, uU variis exemplis patet, non est semper optiraura. Sed frusira baìc objicit. Nani de iìs solìs agitur, qui deos precabanlur\ At quìs negaverit, si serael eos precari optiniura sii, iljos quoque saìpius precari esse optiraura ?
Porro autera queraadraodura nimia Lescaloperiì in Ciceronera, quem Uluslrat, propensio, illuni magis forlasse, quam aìquum erat. Lactantìo infensum red¬ didit : ita ubì de Cicerone araplius non agitur, eidem Ladantio aequior est. Nam ingenue fateiur non ìmpro- bandas, quas ille et alìì utriusque nominis et religio¬ nis et superstitìonis etymologias atlulerunt. Recte quidem. Prìmara sìquidera LaclanUus confirmat, bis
nes Ergo ideo vana, quia superslitìo ignara deo¬ rum, » novos haud dubie deos conira reipublicae sla¬ tuta ìnducendo. Legem autem illam Cicero {Cic. Ub. II de legìb. ) hìs verbis retulit : « Separalim nemo babessit deos, neve novos, sed ne advenas, nisi pu¬ blice adscitos, privaiim colunlo. i>Nani aniìquas, ulì ait Auctor nosier (LadarU. lìb. iv. cap. 28.) et publi- cos deos, qui colerent, redgìosos nondnabanl. Sed de his satis , et qui plura desiderabìl, ìs Yossn etymolo- gìcon adeat.
At certe nerao diffitebìtur veram procul dubio esse hanc dictis deductara a Laclanlio conchisìonern. « Su- perstìUosi ergo, qui mullos ac falsos deos colunt : nos aulem religiosi, quì uni et vero Deo supplicamus. »
LucrelU versibus, quorum uliìma tantum verba trans- j) Q"^ ^^^^^ ^"^^^ ^^ ^'^^" ^^^"^ ^^^"^ ^^^ colendus, ibi
ci'ipsU ;
Primum quod magnis doceo de rebus, et arcUs, Relligionuni animum * nodis exsolvere pergo.
(Lucret., lib. i, long, ante fin.) Suffragalur Servius in baec Yirgiliì carmina :
Jam tum relligio pavidos terrebat agrestes Dira loci.
(Virg., lib.vin iEneid. v. 549.) Ibi siquidem baec explìcaUonis causa subjecit : Reli¬ gìo , id esl, metus, ab eo quod meniem religcU dieta re¬ ligìo. Augustinus quoque : « Ad unum, ìnquil, Deum
* Al, animoso
quidem non edisseruit, quìa id non conducebai ad proposìtum suum. At illud fuse in libro sexlo et alibi explicat, uU ex sequentìbus manifestum omnibus fiet.
artìculus II. Quw sii vera religìo, el quam inseparabili nexu cum juslitia ac sapientia conjuncla sìL Quai in superiore arliculo disputala sunt, ea aperte demonstrant religionera a Laclanlio in hoc consUlui, quod veri Dei cognitio et cullus sit : Sed necesse esj; ut ìlle cullus sit verus, pius, juslus, sanctus ac qualis? Peo vero, ac summo omnium parenti, debetqr. <i In Dei aulem agnìiione (inquii) et cuUu, rerum sumraa versatur ; in boc spes oranis et salus bominis, hic
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1013-1014 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | CAP. L DE RELIGIONE GENERATIM SPEGTATA. iOli eo Laclantìura arguii, quod neget supersUlìonern et A. tendentes, et eì unì religanies animas nostras, unde religionem ìn diìs colendis versari. Omnes quippe Theologi fatentur supersiiiionem non eo tantum a re¬ ligione distìngui, quod aliquis falsum deum venere- tur, sed quod veruin etiani Deura nec debito, nec siculi par est, modo colai, Quamobrem aequo animo ille ferre non polesl hoc Lactanlii effatum : Quid co¬ las interest, non quemadmodum colas. Deus quippe ve¬ rus falso indignoque cultu poiest coli et bonoi^arì. Sed quemadmodum baìc Laclaniìi pace dixit Les¬ caloperius, ila et nobis LescaloperU pace dicere liceat LactanlU mentem ipsi fortassis non fuisse salìs per¬ spectam. Exirains sìquidera ifievir idcirco refellil Ci¬ ceronera , quìa supersUiìosos eos esse appellalos vo¬ lebat, quì lolis diebus precabanUir deos, et eis irn- relìgio dìcia credilur, oranì supersUlìone carearaus. i> ( August. lìb. de vera relig. cap. 55. ) Scìnius quìdera ab eodera AugusUno datura a Cice¬ rone hujus nominis elymon alibi non iraproharì, alios¬ que proferri ab laudato Servio, Festo, Macrobio, et A. Gellio ( Geli. lìb. v, Noci. AU. cap. 9 ) ejusdem religionis et religiosi dyinologìas. Sed nobìs sufficìi ostendisse Laclanlìum plures habuisse opinionis suaì fautores el patronos. Unum his adjicere liceat, a Be¬ tuleio observatum, religionis nomen plurali numero in malam parlem a Laclanlio usurparì ( Lactanl. Ub. ni Insl. cap. 9 d cap. 50* et Ub.i\ cap, 5 ). At quera - admodum fLiteiidum esl illud ita passira et lere ubi¬ que ab eo accipi; ila eliara singolari nuraero noraen molabant, ut filli sin sìbi essent superstìtes. Atqui ab B ^^^"^ ^^^^^ aiiquando adhìbdur significatu. elhnicis non ideo praecise diclì sunl superstìliosi, quod pro liberorura suorum salute suos precarentur deos , sed quod per totos dies eis suppbcarent imrnolarent- que. Lactantius itaque reeie asserii non in longìori aut breviorì hac precaiione silura esse super'stilìonis et religionis discrimen. Contra vero Lescaloperius objicit hanc non esse Ciceronis mentem , quì vulgarem tanlummodo pro¬ ferì nominis supersdtìosi elymologìam, et omnium judicio expendendam permìuìt. Yerura qrrid hoc facil; conira Laclantii argumentaiionem? Nonne ipsamet retulit Ciceronis verba, quibus ìllud explicat et inter¬ pretatur, quod a phiiosophis et majoribus fuerat tradì¬ tura ? At cerle cura id Cicero non rejìciat, nonne pro- Quod vero ad nomen superstilionis speeis^i, ìllud quidem Lactanlius a yoce supersles orlum Ciceroni facile concedit ; sed ab eo dissentii, quod ìd de filiis, quos parenies sibi esse superstìtes optant, inlelUgen- dunr non arbitretur. Vultitaqueìllud inlelligi de super¬ stite deiunctorum memoria, aut mortuorum iraagine parenlum, quos ethnici novo ritu tamquara deos cole¬ bant. Et ìd quìdera ìlle probat hoc YirgìUi carraine (lib.vin, JEneid. v. 188). Yana superslitìo veterumque ignara deorum. Quodìn carraen baie adnotavìt Servius : « Duo dìcìt : Non ideo Herculera coliraus, aut quiaoraneni religìo-^ nem veram putamus, aut quia deos ìgnoraraus anti¬ quos. Cautura enira fueral el apud Athenienses , et barevìdelur,necreUnquereindefinituraacsuspensura? G ^^"^ Roraanos, ne quìs novas ìnlroduceret raligìo- Instai Lescaloperius : Quod semel facere opUmum est, saepius facere, uU variis exemplis patet, non est semper optiraura. Sed frusira baìc objicit. Nani de iìs solìs agitur, qui deos precabanlur\ At quìs negaverit, si serael eos precari optiniura sii, iljos quoque saìpius precari esse optiraura ? Porro autera queraadraodura nimia Lescaloperiì in Ciceronera, quem Uluslrat, propensio, illuni magis forlasse, quam aìquum erat. Lactantìo infensum red¬ didit : ita ubì de Cicerone araplius non agitur, eidem Ladantio aequior est. Nam ingenue fateiur non ìmpro- bandas, quas ille et alìì utriusque nominis et religio¬ nis et superstitìonis etymologias atlulerunt. Recte quidem. Prìmara sìquidera LaclanUus confirmat, bis nes Ergo ideo vana, quia superslitìo ignara deo¬ rum, » novos haud dubie deos conira reipublicae sla¬ tuta ìnducendo. Legem autem illam Cicero {Cic. Ub. II de legìb. ) hìs verbis retulit : « Separalim nemo babessit deos, neve novos, sed ne advenas, nisi pu¬ blice adscitos, privaiim colunlo. i>Nani aniìquas, ulì ait Auctor nosier (LadarU. lìb. iv. cap. 28.) et publi- cos deos, qui colerent, redgìosos nondnabanl. Sed de his satis , et qui plura desiderabìl, ìs Yossn etymolo- gìcon adeat. At certe nerao diffitebìtur veram procul dubio esse hanc dictis deductara a Laclanlio conchisìonern. « Su- perstìUosi ergo, qui mullos ac falsos deos colunt : nos aulem religiosi, quì uni et vero Deo supplicamus. » LucrelU versibus, quorum uliìma tantum verba trans- j) Q"^ ^^^^^ ^"^^^ ^^ ^'^^" ^^^"^ ^^^"^ ^^^ colendus, ibi ci'ipsU ; Primum quod magnis doceo de rebus, et arcUs, Relligionuni animum * nodis exsolvere pergo. (Lucret., lib. i, long, ante fin.) Suffragalur Servius in baec Yirgiliì carmina : Jam tum relligio pavidos terrebat agrestes Dira loci. (Virg., lib.vin iEneid. v. 549.) Ibi siquidem baec explìcaUonis causa subjecit : Reli¬ gìo , id esl, metus, ab eo quod meniem religcU dieta re¬ ligìo. Augustinus quoque : « Ad unum, ìnquil, Deum * Al, animoso quidem non edisseruit, quìa id non conducebai ad proposìtum suum. At illud fuse in libro sexlo et alibi explicat, uU ex sequentìbus manifestum omnibus fiet. artìculus II. Quw sii vera religìo, el quam inseparabili nexu cum juslitia ac sapientia conjuncla sìL Quai in superiore arliculo disputala sunt, ea aperte demonstrant religionera a Laclanlio in hoc consUlui, quod veri Dei cognitio et cullus sit : Sed necesse esj; ut ìlle cullus sit verus, pius, juslus, sanctus ac qualis? Peo vero, ac summo omnium parenti, debetqr. |
