Page 1017-1018 |
Previous | 509 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
1017
CAP. I. DE RELIGIONE GENERATIM SPEGTATA.
1018
sed ideo falsa^; quìa religìonein surarai Dei omiserunt, A relìgio numquam poiest esse sine metu, ita nec Deus
quì eos ad veri scieutiara potuit erudire. Sic homi¬ nes quì allerutrum suscipiunt, viara deviarn , maxi¬ misque crToribus plenam sequuntur; quoniam ìn bis duobus inseparabiliier connexis et olficium hominis, el verilas omnis inclusa est. » Quìbus vero ratìonura moraenlìs fullus, banc doclrinam propugnet, sì scire aveas, hanc prìrnum adduceraus, quara ille his expres¬ sam verbis iradidit : Omnis sapieniìa hominis in hoc uno esl ; ul Deum cognoscai el colat. Hoc nostrum do¬ gma, hwc sentenda est (Lib. nr, cap. 50). Atqui reli¬ gìo, uti ille docel, nihil aliud esl, quam Dei veri el surarai cognitio, et cultus. Ergo secuudum ejus sen¬ tentiam vera sapieniìa et religìo urruni ìdemque sunt, nec possunt a se invìcem secernì. Narn « idera, » inquìt {Ibid. Ub. iv, cap. 4), « Deus est, quì et ìnlel- B ligi debet, quod est sapientiae; et honorari, quod est religionis. j Sed illud hac rursus ar^gumentalione confirraat (Ibid., cap. o) : « In colendo sapere debe¬ mus, ìd est, scire quid nobis et quoraodo sii colen¬ dura. In sapiendo colere, id esi, re et aclu qnod scìe- rìinus iraplere. » Sapientia ìgitur el religio nexu in¬ separabili cohaìrenl. Quando aulem sìc conjungun¬ tur, unus colitur Deus, vita nostr^a, et actus omnìs ad unum caput, ad unamque summam referun¬ lur.
Praìterea : t Sapere, d inquit {ibid.), <r nìhìl est alìud nisì Deum verum justis ac piis cultibus hono¬ rare. D Atqui hoc ipsuin religio vera est, quaì sìc Deura honorat : « Ergo din sapientia religìo, et ìn religione sapieniìa esl. »
sìne ira ? « Melus d vero, ait ìUe (Lib. de Ira Dei, cap. 8 et cap. 11), « non cst, ubi nullus irascitur.» Et poslea, « relìgio esse non potest, ubì metus nullus est. » Quis aulem dixerìl idem esse Deum liniere ìrM- tura, et eum filli amore prosequi? Sed quis nescit pairem a filio suo amari simul et lìmerì? Metus ita¬ que ncque amori contrarìus est, neque illum scraper excludit. Praeterea quamvis filialis Dei, ut aiunl Theo¬ logi nostri, et servilis timor piane diversi essenl, quid vetat quominus ulerque l'cligione coraprehenda¬ lur? Nonne eadem religione homo Dei filius el servus iUum ut patrera colli, et timet ut Doraìnum? Sed quss Lactantìì de ira Dei opinio, et utrum ea yera sit, po¬ slea suo loco expendemus.
artìculus hi. ReUgionem non metus causa ìnlroduclam « sed a Deo instìtulam, et ìnsilam homìni, quì idcirco corpus ha¬ bel erectum, vocalurque grwce avQpMTcog, ac reUgìone podssìmum a belluìs distinguitur, hisque contraria Epicuri argumenla solvuntur.
Tametsi Laclantius, sìcuU mox vidimus , dixerit religionem nullam esse ubì nuUu- metus est; diserte nibilominus asseverai eos Iota vìa aberrare, qui pu¬ tabant religionera, melus lerrorisque causa, a sapìen¬ lìbus , fuìsse inslitulara; ijiio imperilos honiines fa¬ cilius a peccatis deterrerent. Ipsa antera sunt haìc illius verba, quibus irapiura eorum crTorem liac ìnfa- niìae nota condemnat : « Falsa est d ìlla sententia, G qua putanl terroris ac raelus gratia religionem a sa¬ pientibus inslitulara, quo se bomines imperili a pec- caUs abstinerent. » Quapropler absurdam hanc opi¬ nionera funditus everlìt; quìa philosophorum omnium sapìenlissimi, ac raaximarurn ìnler cos seciarunr principes conslanter docuerunt mundura ab omnipo¬ tente Deo creatum esse, ejusque provideniìa guber¬ narì. Deus ergo horaìnura sicul el raundi creator, ab iis agnoscendus et colendus est. At ìn hac Dei agnì¬ iione illìusque cullu tota, uli dixiraus, religio conslì- tuilur. Non ergo ab ullo hornrne raortali introducta, sed cum ipso, uti recte audor noster ait, ingenila est (Ibid., cap. 14). Oranes enirn fateri coguntur huic Deo, ut potè mundi horaìnisque creatori ac reciori, raaxì¬ raura deberì honorem suraraaraque veneralionera. Et
Quid ìnsuper, quod Deus, ulì auctor noster recte aìt (Ibid., cap. 4), inlelligi ac cognosci debet? At id ipsamet esl sapieniìa. Ubì vero cognoscitur, eo ipso debet honorari. Hoc autern esl religionis officiura {Ibid.^ Ub. VII, cap. 9). Ergo utraque sapientia et reli¬ gio non possunl a se invicem umquam separari. Fa¬ tetur quidera praeire sapìenliara, el religionera subse¬ qui. Prius eniravero est scire Deura, ac postea illura hoiioiaro. Sed duo sunt sicut rìvuli ex eodera fonie manali ICS, alque una vis est in duobus nominibus, quorurrr uno sensus, altero acius signitìcaiitur.
Cur ergo, inquies, ille dixìt : « Sapientia spedai ad filios, quai exigit amorera ; religìo ad servos, quai exìgil limorera? d Nonne hìs verbis indicai aliquod profeclo ìnler utraraque intercedere dìscriraen, quo j) ver^o mundura propter horainera, quemadraodura ho-
re\era sejunguntur? Minime quidera. Nam ìbidem eas inter se esse conjuncias concludit. Prius aulem de- monstravei-at unum dumlaxat esse posse Deum, qui idem omnium sìt palerei doraìnus, atque ideo unus¬ quisqué noslrura et filius et servus illius est. Quia er^go pater nosier esl, eura diligere et honorare ; quia doraìnus, colerle el vereri debenrus. Sapientia vero Deus cognoscilur, religione colitur, el utraque etiara araalur taraquara Deus, et Umelur taraquara Doraìnus. Sicut ergo hi aclus, ita relìgio et sapientia arclìssirao vinculo connectrrnlur.
Inslabit aliquis : Nonne Ladanlìus inde suam de tera Dei ira opinionem stabìbre conatur , quia sicut
minem creavit propier seipsum, ut ab ilio vìdelicet cognoscatrrr, ac colatur (Lìb. vii Inst. cap. 6). Atqui vera rcligio, ul dìximu«, nihil esl alìud, quam veri Dei noliiia et cullus. Ergo religìo non insulsi alicu¬ jus limoris ìnculiendì, sed honorandi Dei causa ab ìlio ipso conslitula esl.
Sed bicc auctor noster non uno tantum in loco, sed saipìus confirraat, repelit, et inculcai. Praìter ci¬ talura elenira locura alibi scripsit : < Hac condiiione gìgnimur; ut generanti nos Deo jusla et debila obse¬ quia pnebeamus, bunc solum noverimus, hunc sequa¬ mur. Iloc vinculo pietalis obstricU, Deo reUgaU su¬ mus ) unde ipsa religìo nomen accepit j (Lìb, |^^
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
| Title | Page 1017-1018 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
1017
CAP. I. DE RELIGIONE GENERATIM SPEGTATA.
1018
sed ideo falsa^; quìa religìonein surarai Dei omiserunt, A relìgio numquam poiest esse sine metu, ita nec Deus
quì eos ad veri scieutiara potuit erudire. Sic homi¬ nes quì allerutrum suscipiunt, viara deviarn , maxi¬ misque crToribus plenam sequuntur; quoniam ìn bis duobus inseparabiliier connexis et olficium hominis, el verilas omnis inclusa est. » Quìbus vero ratìonura moraenlìs fullus, banc doclrinam propugnet, sì scire aveas, hanc prìrnum adduceraus, quara ille his expres¬ sam verbis iradidit : Omnis sapieniìa hominis in hoc uno esl ; ul Deum cognoscai el colat. Hoc nostrum do¬ gma, hwc sentenda est (Lib. nr, cap. 50). Atqui reli¬ gìo, uti ille docel, nihil aliud esl, quam Dei veri el surarai cognitio, et cultus. Ergo secuudum ejus sen¬ tentiam vera sapieniìa et religìo urruni ìdemque sunt, nec possunt a se invìcem secernì. Narn « idera, » inquìt {Ibid. Ub. iv, cap. 4), « Deus est, quì et ìnlel- B ligi debet, quod est sapientiae; et honorari, quod est religionis. j Sed illud hac rursus ar^gumentalione confirraat (Ibid., cap. o) : « In colendo sapere debe¬ mus, ìd est, scire quid nobis et quoraodo sii colen¬ dura. In sapiendo colere, id esi, re et aclu qnod scìe- rìinus iraplere. » Sapientia ìgitur el religio nexu in¬ separabili cohaìrenl. Quando aulem sìc conjungun¬ tur, unus colitur Deus, vita nostr^a, et actus omnìs ad unum caput, ad unamque summam referun¬ lur.
Praìterea : t Sapere, d inquit {ibid.), |
|
|
|
|
|
|
| B |
|
| C |
|
| G |
|
| H |
|
| M |
|
| T |
|
| U |
|
| Y |
|
|
|
