Page 1021-1022 |
Previous | 511 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
i02l CAP. IL ARGUM. DE YERIT. REL. CHRIST. 1022
solus nrlelligat. Et hrec CSI hominis alcpie mutorum vcl A quìdera in brulis sit vestigiura, inde Ladanlìus ìn*
praìcipua vel sola distanlia. » (Li6. deIraDd, cap.l.) Sed audi, quaeso, qua ratione ìd probaverit : Om¬ nia, inquit (Lìb. ni InsL, cap. 10 el lib. de Ira Dd, cap. 7), praìter religionera, quai videntur propria esse homini, cum animantibus caeteris aut corarau¬ nia, aut cerle piane sìmUia apparent. Sì proprius et¬ enira bomini sermo dìcilur, muta dìam animalia vo¬ cibus sese invìcem cognoscunt, ìnterioremque pale¬ facìunt habìtura. Quaidara igitur in ìllis est sermonis sìmUitudo. Si horainì laetitìa elato peculìaris videatur risus, ìn aniraaliura auribus, oculis, ricUr, serenaqiie fronte signa lailitiae deprehenduntur. Si nibil bominis magìs proprium sit, quam ralio, et biluri providentia ; in animalibus eliam inesl quaedam intellìgenliaì et
tulli eam esse, qua homo clarius el evidenlius ab ìllis distinguitur. Quoquo aulem modo res se habeai, si ille erravit, erroremque correxit, laudari cerle debet ingenui veracisque hominis modestia, ac sìncerus tuendic verìlatìs amor, summumque studium.
Hominibus porro cum sic ingenila fuerìt religio, et illius, sìculi sapìentìai, naturaliter cupidi, alque, Ulaìl Laclantius (Lìb. in Insl., cap. 10), appelentes sint, quid mirum sì inde concludat ab ììs, quì eam lollunt, borainera suo proprio singulaiique bono er¬ bari. « Qui er^go philosophi, » inquit, « volunt ani¬ mos omni melu liberare, lollunt dìam religionem, et orbant hominem suo pi^oprìo ac singolari bono. a [Ibìd., cap. 10.) Epicurum aulem hìs verbis pcr-
cogiialìonìs species, qua in lalibulìs suis varios exitus B strinxit, de quo alibi dìxìt : Dissolvìtur omnìs religio.
pandunt; ul obsessis, el periculo imminente, salini suae fuga consulant. Formicai vero et apes, uti Lac¬ tanUus Yirgiliì versibus probat, aistate colligunl, quae vìctui suo hyemis tempore necessaria fore praevidenl.
Missa porro facit plurima in singulis animalium generibus exempla, quaì humanaì solerliaì sìmìllinia sunt. Quae enim retulerat, b;ec prorsus sufficere putavit; ut ex illis banc diceret conclusionem: « Quod sì horum omnium, quaì adscribi homini so¬ lent, ìn mutìs quoque deprehenditur sirailitudo, ap¬ paret solara esse religionera, cujus ìn mulis nec ves¬ ligium alìquod, nec ulla suspicio inveniri potest. i (Lib. de Ira Dei, cap. 7.)
At Isaeus suis in Laclanlìum nolìs observat Ulum,
sì credamus Epicuro dicenli (Lìb. ii, v. 56 el seq.).
Omnis enim per se divum natura necesse est ImmortaU aevo sumraa cum pace fruatiir, Semola a nostris rebus, etc.
Yìdes sane ìbì ab ilio Epicuri noniìne cìlari Lucretii carmina. Monitos elenira alibi nos fecerat(L«cL, Ub. de Opific, cap. Q),E\)\enri esse omnia, quw delirai Lucrelìus. Irapiura vero hunc errorera eidera nomi¬ nalim Epicuro TuUius adscripsit. Praeterea hic ipse orator ethnicus (Cicer., Ub. n de Natur. deor.) cui¬ dam ejusdem Epicuri discipulo objicienti : « At elìam de sancUlate, de pietate lìbros scripsit Epicurus, » respondei ; a At quomodo ìn hìs loquiiur ? Corunca- nura, aul Scaivolara, pontifices raaxiraos, le audìre
cura libris Insiiiulionum confìdendis operam darci, G ^'^^S' "^" ^"*"' ^"^ suslulerit omnera funditus rdi-
exìstìmasse horainein a brulis sola religioiìc distingui, quia tunc Pylhagorae, Plaionìs, aliorumque quorurn- darn sequebatur opinionera, qui brutis ìnesse ratio- nera arbìtrabantur. Yerura postea cum librum de Ira Dei edidit, ab hoc errore lunc eum resìpuisse existi¬ mat. Et re quidern vera ìn prioribus libris ita loculus esl: « Equìdera sic arbitror universis animantibus esse datam ralionem, sed mulis lanlummodo ad vitam tuendam, horainì antera ad pr^opagandara. Et quìa ìn homine ìpsa ratio perfecta est, sapientia norainaiur, quae ìn hoc exiraiura facìt hominem, quod soU datum est intelliger^e divina, d (Lib. ii InsL, cap. 10.) In libro antera de Ira Dei, vìdelur mutìs animantibus solara eorura omnium, quai ratìonis et solerliaì hu¬ manae sunl, Iribuere sirailìtudinera.
Yeruratamen vereraur, ne Isaio piane penitusque explorata non fuerit auctoris noslri sententia. Nam ìn libro secundo et sepiimo Institutionum, a nobìs paulo ante citato, aperle declarat hominera a mutìs animantibus sola religione vel ea poUssimum discre¬ pare; quìa homo perlectae ralionis corapos Ulara ha¬ bere potest, minime vero bruta animantia, quae im¬ perfecta tanium raiione potiri possunt. Non alia ìlaque vìdelur fuìsse mens ejus el opinio, nìsi in bru¬ lis esse raUonem aliquam imperfeclam, aut polìus ralionis tantum similitudinem et speciem, quae illis ad vitam durataxat luendara data est. Itaque cum religìo Sola sit, cujus nullum piane, ne minimum
gionem ; nec manibus, ut Xerxes, sed rationibus deo¬ rura terapia el aras everleril. Quid est enira, cur deos ab hominibus colendos dicas, cura dir non raodo ho¬ raìnes non colant, sed oranino uìhìl curent, nìbil aganl? » Quod paulo post aUìs verbis repelit, ac poslea addìdit hoe Epicuri de sanclìtale lìbro, quera invidiae ddestandie gratia cornposuerat, nos ludi i ab horaine non tara faceto, quara ad scribendi licentìara lìbero, J> et qui « retoUit, oratione relinquit deos. ì Et hoc quìdera ab ìlio jara anlea dictura fueral.
Lactantius vero, qui bunc absurdissiraura errorera, ab aliìs omnibus explosura, acrius adbuc irrsectalur, et radicitus evellìt, ex hactenus disputaUs duplicem dicit conclusionem ; primo, non inetus causa esse •rv ìnstitutara religionera ; utpote quae horainura animis naturaliter insila est, ac Deus voluit eorum naturam illius esse cupidam el appdentem : secundo, ser¬ viendum eìdem religioni, quam totius huraani generis consensu constai esse suscìpiendara. Yerura quìa plu¬ res religiones in mundum invaserant, videndura est quara Ladanlìus exisUraet esse verara, quaraque ab omnibus delìgi et suscipi necesse est.
GAPUT SECUNDUM.
Expenduntur argumenla , quìbus Ladanlìus solcnn reUgionem chrislìanani veram esse demonstral.
ARTlCULUS PRIMUS.
Examinantur Laclantii argumenla quìbus chrislìanani relìgìonemver amesse demonstral ex sacrorum nosira-
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1021-1022 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | i02l CAP. IL ARGUM. DE YERIT. REL. CHRIST. 1022 solus nrlelligat. Et hrec CSI hominis alcpie mutorum vcl A quìdera in brulis sit vestigiura, inde Ladanlìus ìn* praìcipua vel sola distanlia. » (Li6. deIraDd, cap.l.) Sed audi, quaeso, qua ratione ìd probaverit : Om¬ nia, inquit (Lìb. ni InsL, cap. 10 el lib. de Ira Dd, cap. 7), praìter religionera, quai videntur propria esse homini, cum animantibus caeteris aut corarau¬ nia, aut cerle piane sìmUia apparent. Sì proprius et¬ enira bomini sermo dìcilur, muta dìam animalia vo¬ cibus sese invìcem cognoscunt, ìnterioremque pale¬ facìunt habìtura. Quaidara igitur in ìllis est sermonis sìmUitudo. Si horainì laetitìa elato peculìaris videatur risus, ìn aniraaliura auribus, oculis, ricUr, serenaqiie fronte signa lailitiae deprehenduntur. Si nibil bominis magìs proprium sit, quam ralio, et biluri providentia ; in animalibus eliam inesl quaedam intellìgenliaì et tulli eam esse, qua homo clarius el evidenlius ab ìllis distinguitur. Quoquo aulem modo res se habeai, si ille erravit, erroremque correxit, laudari cerle debet ingenui veracisque hominis modestia, ac sìncerus tuendic verìlatìs amor, summumque studium. Hominibus porro cum sic ingenila fuerìt religio, et illius, sìculi sapìentìai, naturaliter cupidi, alque, Ulaìl Laclantius (Lìb. in Insl., cap. 10), appelentes sint, quid mirum sì inde concludat ab ììs, quì eam lollunt, borainera suo proprio singulaiique bono er¬ bari. « Qui er^go philosophi, » inquit, « volunt ani¬ mos omni melu liberare, lollunt dìam religionem, et orbant hominem suo pi^oprìo ac singolari bono. a [Ibìd., cap. 10.) Epicurum aulem hìs verbis pcr- cogiialìonìs species, qua in lalibulìs suis varios exitus B strinxit, de quo alibi dìxìt : Dissolvìtur omnìs religio. pandunt; ul obsessis, el periculo imminente, salini suae fuga consulant. Formicai vero et apes, uti Lac¬ tanUus Yirgiliì versibus probat, aistate colligunl, quae vìctui suo hyemis tempore necessaria fore praevidenl. Missa porro facit plurima in singulis animalium generibus exempla, quaì humanaì solerliaì sìmìllinia sunt. Quae enim retulerat, b;ec prorsus sufficere putavit; ut ex illis banc diceret conclusionem: « Quod sì horum omnium, quaì adscribi homini so¬ lent, ìn mutìs quoque deprehenditur sirailitudo, ap¬ paret solara esse religionera, cujus ìn mulis nec ves¬ ligium alìquod, nec ulla suspicio inveniri potest. i (Lib. de Ira Dei, cap. 7.) At Isaeus suis in Laclanlìum nolìs observat Ulum, sì credamus Epicuro dicenli (Lìb. ii, v. 56 el seq.). Omnis enim per se divum natura necesse est ImmortaU aevo sumraa cum pace fruatiir, Semola a nostris rebus, etc. Yìdes sane ìbì ab ilio Epicuri noniìne cìlari Lucretii carmina. Monitos elenira alibi nos fecerat(L«cL, Ub. de Opific, cap. Q),E\)\enri esse omnia, quw delirai Lucrelìus. Irapiura vero hunc errorera eidera nomi¬ nalim Epicuro TuUius adscripsit. Praeterea hic ipse orator ethnicus (Cicer., Ub. n de Natur. deor.) cui¬ dam ejusdem Epicuri discipulo objicienti : « At elìam de sancUlate, de pietate lìbros scripsit Epicurus, » respondei ; a At quomodo ìn hìs loquiiur ? Corunca- nura, aul Scaivolara, pontifices raaxiraos, le audìre cura libris Insiiiulionum confìdendis operam darci, G ^'^^S' "^" ^"*"' ^"^ suslulerit omnera funditus rdi- exìstìmasse horainein a brulis sola religioiìc distingui, quia tunc Pylhagorae, Plaionìs, aliorumque quorurn- darn sequebatur opinionera, qui brutis ìnesse ratio- nera arbìtrabantur. Yerura postea cum librum de Ira Dei edidit, ab hoc errore lunc eum resìpuisse existi¬ mat. Et re quidern vera ìn prioribus libris ita loculus esl: « Equìdera sic arbitror universis animantibus esse datam ralionem, sed mulis lanlummodo ad vitam tuendam, horainì antera ad pr^opagandara. Et quìa ìn homine ìpsa ratio perfecta est, sapientia norainaiur, quae ìn hoc exiraiura facìt hominem, quod soU datum est intelliger^e divina, d (Lib. ii InsL, cap. 10.) In libro antera de Ira Dei, vìdelur mutìs animantibus solara eorura omnium, quai ratìonis et solerliaì hu¬ manae sunl, Iribuere sirailìtudinera. Yeruratamen vereraur, ne Isaio piane penitusque explorata non fuerit auctoris noslri sententia. Nam ìn libro secundo et sepiimo Institutionum, a nobìs paulo ante citato, aperle declarat hominera a mutìs animantibus sola religione vel ea poUssimum discre¬ pare; quìa homo perlectae ralionis corapos Ulara ha¬ bere potest, minime vero bruta animantia, quae im¬ perfecta tanium raiione potiri possunt. Non alia ìlaque vìdelur fuìsse mens ejus el opinio, nìsi in bru¬ lis esse raUonem aliquam imperfeclam, aut polìus ralionis tantum similitudinem et speciem, quae illis ad vitam durataxat luendara data est. Itaque cum religìo Sola sit, cujus nullum piane, ne minimum gionem ; nec manibus, ut Xerxes, sed rationibus deo¬ rura terapia el aras everleril. Quid est enira, cur deos ab hominibus colendos dicas, cura dir non raodo ho¬ raìnes non colant, sed oranino uìhìl curent, nìbil aganl? » Quod paulo post aUìs verbis repelit, ac poslea addìdit hoe Epicuri de sanclìtale lìbro, quera invidiae ddestandie gratia cornposuerat, nos ludi i ab horaine non tara faceto, quara ad scribendi licentìara lìbero, J> et qui « retoUit, oratione relinquit deos. ì Et hoc quìdera ab ìlio jara anlea dictura fueral. Lactantius vero, qui bunc absurdissiraura errorera, ab aliìs omnibus explosura, acrius adbuc irrsectalur, et radicitus evellìt, ex hactenus disputaUs duplicem dicit conclusionem ; primo, non inetus causa esse •rv ìnstitutara religionera ; utpote quae horainura animis naturaliter insila est, ac Deus voluit eorum naturam illius esse cupidam el appdentem : secundo, ser¬ viendum eìdem religioni, quam totius huraani generis consensu constai esse suscìpiendara. Yerura quìa plu¬ res religiones in mundum invaserant, videndura est quara Ladanlìus exisUraet esse verara, quaraque ab omnibus delìgi et suscipi necesse est. GAPUT SECUNDUM. Expenduntur argumenla , quìbus Ladanlìus solcnn reUgionem chrislìanani veram esse demonstral. ARTlCULUS PRIMUS. Examinantur Laclantii argumenla quìbus chrislìanani relìgìonemver amesse demonstral ex sacrorum nosira- |
