Page 1115-1116 |
Previous | 558 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
im
APPENDIX QUARTA,
1116
APPENDIX IV5
AD SANCTUM MELCHIADEM PAPAM,
EPISTOLA (I)
MELCtìlAmS PAP^ AD OMNES HISPANI^ÈÌ EPISCOPOS.
De accusationibus et jurgirs, et ut nemo alteri infestus sit; de baptismo et impositione manuum episcoporum, utrum eorum aliud sine altero sufficìat, aut raajus esse videatur.
I. De judiciis episcoporum, sive majoribus causis ad apo¬ slolicam sedem deferendis ; et ut nullus eam prohibea¬ lur appellare.
II. Quod sit majus sacramentum, inipositio manus episco¬ porum, an baptismus.
HI. De jejunio domìnicae diei, et quintae ferine.
Dìlecdssìmis fratribus, Marino, Renedìdo, Leonlìo, et cwteris Hispaniarum, ac illis in partibus constitutis episcopis, Melchiades (Melciades aut Miìtiades). ApostoUci praecepti verba sunt, apud Judwos atque
Gendles sìne offensione nos esse deberc (I Cor. x.)
A et VOS condemnabimini. Hoc enìm prìvilegiura huìc sanctae sedi à temporibus apostolorum statutura est servare, (al. servari) quod ìllaìsura manel nsque ìn hodiernum diera. Episcopos ergo, quos sìbi Dorainus tanquara oculos elegit, et coluranas ecclesìae esse vo¬ luit, quìbus etiara ligandi et solvendì dedit potes¬ tatera, suo judicio reservavit, hocque prìvilegiura bealo clavigero Peiro sua vice soluraraodo coramisit. Quod ejus jusle praìrogaUvura succrescit sedi (al. Qme praìrogaliva successit, etc), fuluris haìredìlan- dum atque lenendura leraporibus, quoniara et ìnler beatos apostolos fuit quaìdam dìscrelio poleslalis. El licet cunclorum par electio foret, bealo tamen Pe¬ tro concessura est, ut aUis pi^erainer-el (al. prac- emìneret), eorumque quae ad querelara venirent cau-
IIoc quisquis Cbrislianus est, tota animi virtuie cus-T» ,„„ ^. .,^„^ .. a , ^- ^ ,
^ ^ . . . ,. .„. B sas et mierrogationes prudenter disponer-et. Ouòd
lodìt. Quod cum ita sii, non parum periculi lUr ma- or r v
nere poierit ante Deum, qui hoc deireclat elìam fìdelibus exhìbere. Nam quabter nos, qui neminem perire volumus, ista contrìslent, qu:e auctoribus chrislìanis percellunt animos chrislianos, dorainicus in Evangeho serrao testatur. Ait enìm ìpse Salvator, quod expedìat scandalizanti unum de pusìllìs in maris profundum dernergi { Mallh. xviii ; Lue. xvn). Ideo, qnse sìt ejus jam poena, quaeramus, cui tale supplicìum legiraus expedire. Quapropler ista, carissirai, ver^ba valde sunt ponderanda, et cavenda, ne pro terapora- lìbus aelerna, et prò caducis mansura, elpro parvìs- sirais teraporalìbus perdanlur (quod absil) perpetua gaudìa, Unde vos rogaraus, ei obsecramus, ut nul-
Dei ordinatione taliter ordinalum esse credimus, ne omnes posterorum (al. posteri eorUm) cuncta sibi vindicarent, sed seraper majores causa*, sìcut sunt epìscopoium, et poUorum cura; negotiorum, ad unam beali principis apostolorum Petri sedein confluerent, ul inde suscìpiant finera judìciorura, unde accepe¬ runt initiura insUtutionura, ne quandoque a suo dìs¬ creparent capile.
L Si vero se viderit quisquam vestrum praigravari, hanc sedem appellet, huc recurrat, ut semper insli¬ iula fuit consueiudo ; quia et voluntarie eis compaiìe- mur, et lìbentes, proni Dorainus dederit, adminìcu- luin feremus. Nec a quoquara, fratres, ìnhibeatur
lus alteri noceat, neque infestus aut nocens exislat, q aut objurgetur, quì noslrae consors communionis
sed (jnxla apostolum) alter alterius onera portet, ut legem Chrìsd adimpleai {Calai, vi). Et nolile judicare invicem, sed (juxta euradum apostolum) hoc judicale magis, ne ponads offcndìculum fralri vel scandalum. (Rom. XIV.) Primo semper ante oninìa diligenter ìnquìrile, ut cura justitia et veritate (chariiale) defìnia- lis. Nemìnera conderaneiìs ante verum et justum judiciura (Neminem condemnantes ante). Nullura sus- piciorris arbìtrio judìcetis, sed prìmura probate, et poslea charìtalìvani proferte sentenliara. El quod vo¬ bis non vultis fieri, alteri nolite facere (2). Meinentote serraonis Doraini seraper, qui ait : Notile judicare, et non judìcabimìni : Nolite condemnare, ut non condem¬ nemìni { Lue. vi). In quo enìm judicio judìcavérìUs,
esse voluerit, sed raagis eì veniendì auxilium praì- stolur (1) quìa sunicìt unicuique objurgalio qu:e fìt a pluriraìs, ut (juxta apostolura) magis donetìs, et consolemini, ne forle abundandori trìsdlia absorbeatur qui in angustia est (II Cor. 11). Propier quod obsecro vos, ut ipse aìt, ut confirmdis in ilio charilatem. Eorum enim os accusandi sacerdotes, vel lestifìcandi ìn cos, pbstruimus, quos non huraanis, sed divinis vocibus raortuos esse sciraus, quoniam infìdelìs (Sìxd sent. 6 ex versione Rufini) homo niortuus est ìn corpore vivente. Nec in suspicionera veniat horao fìdelis, (ejusdem sent. 168 et 169) ut dicat aut faciat ea quae paU non vult. Si quìs fidelis est, videat ne falsa lo¬ quatur, aut cuiquam insidias ponat. Facile (seni.
judìcabimìni (Mallh, yn). Episcopos noUle judicare, j) ^j«sc(em 176, 291, 203) esl ergo hominem fallere, nolile condemnare absque senis {sedis) hujus aneto- non lamerr Deum. Sapiens non est quì nocet. Et rilate. Quod sì fecerìUs, irrita erunt vestra judicia, nihil mali vult qui est fidelis. In his enìm fidelera
(1) Conficiam docU viri arbitrantur.
(2) Hic ìncipit ep. in manuscriplo Justelli.
(1) Quse sequuntur usque ad § ìì, absunt a manuscripto Justelli.
NOTiE SEVERINI BINH.
Hoc enìm privilegium Inde sandw sedi a temporibus apostolorum staiulum. Ut episcoporura causie ad Ro¬ manaì ecclesia; sedem deferantur, apostolico canone
75 et 74, constilutum est ; ìdemque oranium fere pontifìcum decretalibus epistolis confirmaium esl.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1115-1116 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | im APPENDIX QUARTA, 1116 APPENDIX IV5 AD SANCTUM MELCHIADEM PAPAM, EPISTOLA (I) MELCtìlAmS PAP^ AD OMNES HISPANI^ÈÌ EPISCOPOS. De accusationibus et jurgirs, et ut nemo alteri infestus sit; de baptismo et impositione manuum episcoporum, utrum eorum aliud sine altero sufficìat, aut raajus esse videatur. I. De judiciis episcoporum, sive majoribus causis ad apo¬ slolicam sedem deferendis ; et ut nullus eam prohibea¬ lur appellare. II. Quod sit majus sacramentum, inipositio manus episco¬ porum, an baptismus. HI. De jejunio domìnicae diei, et quintae ferine. Dìlecdssìmis fratribus, Marino, Renedìdo, Leonlìo, et cwteris Hispaniarum, ac illis in partibus constitutis episcopis, Melchiades (Melciades aut Miìtiades). ApostoUci praecepti verba sunt, apud Judwos atque Gendles sìne offensione nos esse deberc (I Cor. x.) A et VOS condemnabimini. Hoc enìm prìvilegiura huìc sanctae sedi à temporibus apostolorum statutura est servare, (al. servari) quod ìllaìsura manel nsque ìn hodiernum diera. Episcopos ergo, quos sìbi Dorainus tanquara oculos elegit, et coluranas ecclesìae esse vo¬ luit, quìbus etiara ligandi et solvendì dedit potes¬ tatera, suo judicio reservavit, hocque prìvilegiura bealo clavigero Peiro sua vice soluraraodo coramisit. Quod ejus jusle praìrogaUvura succrescit sedi (al. Qme praìrogaliva successit, etc), fuluris haìredìlan- dum atque lenendura leraporibus, quoniara et ìnler beatos apostolos fuit quaìdam dìscrelio poleslalis. El licet cunclorum par electio foret, bealo tamen Pe¬ tro concessura est, ut aUis pi^erainer-el (al. prac- emìneret), eorumque quae ad querelara venirent cau- IIoc quisquis Cbrislianus est, tota animi virtuie cus-T» ,„„ ^. .,^„^ .. a , ^- ^ , ^ ^ . . . ,. .„. B sas et mierrogationes prudenter disponer-et. Ouòd lodìt. Quod cum ita sii, non parum periculi lUr ma- or r v nere poierit ante Deum, qui hoc deireclat elìam fìdelibus exhìbere. Nam quabter nos, qui neminem perire volumus, ista contrìslent, qu:e auctoribus chrislìanis percellunt animos chrislianos, dorainicus in Evangeho serrao testatur. Ait enìm ìpse Salvator, quod expedìat scandalizanti unum de pusìllìs in maris profundum dernergi { Mallh. xviii ; Lue. xvn). Ideo, qnse sìt ejus jam poena, quaeramus, cui tale supplicìum legiraus expedire. Quapropler ista, carissirai, ver^ba valde sunt ponderanda, et cavenda, ne pro terapora- lìbus aelerna, et prò caducis mansura, elpro parvìs- sirais teraporalìbus perdanlur (quod absil) perpetua gaudìa, Unde vos rogaraus, ei obsecramus, ut nul- Dei ordinatione taliter ordinalum esse credimus, ne omnes posterorum (al. posteri eorUm) cuncta sibi vindicarent, sed seraper majores causa*, sìcut sunt epìscopoium, et poUorum cura; negotiorum, ad unam beali principis apostolorum Petri sedein confluerent, ul inde suscìpiant finera judìciorura, unde accepe¬ runt initiura insUtutionura, ne quandoque a suo dìs¬ creparent capile. L Si vero se viderit quisquam vestrum praigravari, hanc sedem appellet, huc recurrat, ut semper insli¬ iula fuit consueiudo ; quia et voluntarie eis compaiìe- mur, et lìbentes, proni Dorainus dederit, adminìcu- luin feremus. Nec a quoquara, fratres, ìnhibeatur lus alteri noceat, neque infestus aut nocens exislat, q aut objurgetur, quì noslrae consors communionis sed (jnxla apostolum) alter alterius onera portet, ut legem Chrìsd adimpleai {Calai, vi). Et nolile judicare invicem, sed (juxta euradum apostolum) hoc judicale magis, ne ponads offcndìculum fralri vel scandalum. (Rom. XIV.) Primo semper ante oninìa diligenter ìnquìrile, ut cura justitia et veritate (chariiale) defìnia- lis. Nemìnera conderaneiìs ante verum et justum judiciura (Neminem condemnantes ante). Nullura sus- piciorris arbìtrio judìcetis, sed prìmura probate, et poslea charìtalìvani proferte sentenliara. El quod vo¬ bis non vultis fieri, alteri nolite facere (2). Meinentote serraonis Doraini seraper, qui ait : Notile judicare, et non judìcabimìni : Nolite condemnare, ut non condem¬ nemìni { Lue. vi). In quo enìm judicio judìcavérìUs, esse voluerit, sed raagis eì veniendì auxilium praì- stolur (1) quìa sunicìt unicuique objurgalio qu:e fìt a pluriraìs, ut (juxta apostolura) magis donetìs, et consolemini, ne forle abundandori trìsdlia absorbeatur qui in angustia est (II Cor. 11). Propier quod obsecro vos, ut ipse aìt, ut confirmdis in ilio charilatem. Eorum enim os accusandi sacerdotes, vel lestifìcandi ìn cos, pbstruimus, quos non huraanis, sed divinis vocibus raortuos esse sciraus, quoniam infìdelìs (Sìxd sent. 6 ex versione Rufini) homo niortuus est ìn corpore vivente. Nec in suspicionera veniat horao fìdelis, (ejusdem sent. 168 et 169) ut dicat aut faciat ea quae paU non vult. Si quìs fidelis est, videat ne falsa lo¬ quatur, aut cuiquam insidias ponat. Facile (seni. judìcabimìni (Mallh, yn). Episcopos noUle judicare, j) ^j«sc(em 176, 291, 203) esl ergo hominem fallere, nolile condemnare absque senis {sedis) hujus aneto- non lamerr Deum. Sapiens non est quì nocet. Et rilate. Quod sì fecerìUs, irrita erunt vestra judicia, nihil mali vult qui est fidelis. In his enìm fidelera (1) Conficiam docU viri arbitrantur. (2) Hic ìncipit ep. in manuscriplo Justelli. (1) Quse sequuntur usque ad § ìì, absunt a manuscripto Justelli. NOTiE SEVERINI BINH. Hoc enìm privilegium Inde sandw sedi a temporibus apostolorum staiulum. Ut episcoporura causie ad Ro¬ manaì ecclesia; sedem deferantur, apostolico canone 75 et 74, constilutum est ; ìdemque oranium fere pontifìcum decretalibus epistolis confirmaium esl. |
