Page 1131-1132 |
Previous | 566 of 602 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
iìM
SfLLArlllS RERUM
t'J5ì
peni oranesque eorum liberos extirpaverìt, ubi ìnprimls ile Valerio. 996
Cap. XY. — De Constando Chloro el Conslanda Magno imperatoribus. 999
ArUculus primus. — Quara exìmise fuerint Constantìi Chlori vìrtutes ; quando Csesar factus et Maximiani Hercu¬ Ui i^ener; an et quomodo christianos tempore persecutionis in Gallis servaverìt incolumes, ac passus sit ecclesias dirui; cur facius sit primus imperator, etsi a Galerio contemptus; ac quomodo Gonstantino ad se reverso imperium tradiderit, et ubi mortuus sit. Ibid.
Art. IL— De Constantini Magni parenlibus, patria, eximìis corporis animique dotibus, ubi educatus ; quanta filiorum, atque in primis Galerii in Ulum invìdia, quibusve insidiis ab eis appeUtus fuerit. 1001
Art IIL—Utrura Constantinus Magnus Diocletiani, sicut CseciUus narrat, et Galerii colloquio prsesensfuerit, cogno- veritque creandos Csesares, seque ab hac nuncupalione ignominiose repellendum. 1005
Art. IV.—Quomodo Gonslanlìnus contra Galerii volunta¬ tem ad Constanlium patrem suum jamjam moriturum rè¬ dierit, et ulrum ab ilio, vel ab aliis Csesar sìmulque Impe¬ rator factus sit. 1005
Art. V. — Quanium ConstanUnus christianis faverit; cur Maximianus Herculius ad eura venerit, eique desponderit ac connubio junxeril filiara suara rainorera ; cur ad eum reversus sìt, quasve illì adversus barbaros pugnatrrro pa¬ raverit insidias ; quomodo hic ab iUo Massilìa capta veniam impelrarit, atque iUum postea in lecto occidere frustra mo¬ lìtus fuerit, et quam insignem Gonstantinus de Maxenlio vìcloriaraj viso mirabiU crucis signo, reporiaveril. 1007
Art. VI. — De triuraphali Constantini in urbem Ro¬ mam ingressa, eique decreto a romano Senatu primi no¬ minis titulo; quamdiu ille postea Romse manserit, et ubi sororem suam Constantiam in matrimonium Licinio coUo- caverit, ac de resUtuta ab utroque chrislianse Ecclesise pa¬ ce ac IranquUlìtate. 1009
Disquisì tiones dogmatìcse in Lactantium, sive de ejus circa religionem sentiendi et argumenlandi ratione. lÒll
Caput priraum. — De religione generadm spedata.
Ibìd.
Articulus primus. — Unde religionis et superstilionis nomen derìvatum, ac utrum Cicero veram dederit utrius¬ que iUius nominis elymologìam. Ibid.
Art. IL — Quse sit vera religio, et quam inseparabili nexu cum justitia ac sapientia conjuncta sit. 1014
Art. HI. — Religionem non metus causa introductam , sed a Deo ìnstitutara et insitam homini, qui idcirco corpus habet erectum, vocalurque grsece M^bi%oq, ac religione potissimum a beUuis distinguitur, hisque contraria Epicu¬ ri, argumenta solvuntur. 1018
Cap. IL — Expenduntur argumenla quibus Lactanlius solam religionem christianam veram esse demonstrat.
1022
Articulus primus. — Examinantur Lactantii argumenta quibus christianam religionem veram esse demonstrat ex sacrorum nostrorum vatum oraculìs^ quibus prsedixerunt fore ut Ghrisius, Dei Filius, homo fieret et ex virgine na¬ scerelur. Ibid.
Art.IL— Quibus sacrorura prophetarum oraculìs Lactan¬ tius prsedìctura fuisse demonstret fore ut Christus ex Da¬ vidis famiUa nascerelur, et utrum recte dixerit urbem Hie¬ rosolymara suura a Salomone accepisse nomen. 1029
Art. HI. — Quibus prophetarum oraculìs Lactantius de¬ monstret prssnuntiatum fuisse sempiternum Ghristi verse religionis auctoris sacerdotium. 1032
Art. IV. — De aliis Apollinis, MUesiis, sibyllarum et sa- èrorura prophetarum oraculìs, quìbus impia Judseorum in Christum conspiratio, varia tormenta ante mortera ei infli¬ genda, mortis ejus genus, solis eo raoriente defectus, et ejus ad vitam reditus prsenuntiabantur, ac quantum inde ciirisUanse religionis verilas stabilita sit. 1055
Gap. IH. — Quomodo Lactanlius veritatem chrìsdanw religionis asserat el cònfirmet ex veris Chrisd mìra- cults, quw a sacris nostris aliisque valibus m'wdida fueì ani.
1044
Articulus primus. — Quanta evidentia Lactantius osten- dat veram esse Ghristi reUgionem, quam ille veris miracu¬ ììs, ab Isaia et sibylla designalis, confirmavit. Ibid.
Art. II. — Quara invicte Lactantius chrislianse religionis veritatem demonstret ex fugatis a Christo ejusque nornine ac crucis signo dsemònibus. 1046
Art. IIL—Diluuntur ethnicorum argumenta quìbus frus¬ tra probare conaU sunt ab ApoUonio Tyanseo similia , ac majora eliam quam a Christo fuisse miracula, aut hsec ab apostolis, ut quaestum facerent, eonfìcta. " Ì051
Cap. IV. — Examinantur alia argumenta quibus chris-^ tianse religionis veritas a LactanUo stabilitur. 1055
Articulus primus. — Quam perspicue LactanUus de¬ monstret veram esse christianam religionem ex Judaicse legis abrogaiìone, ac Christìanse institulione propagaiìone et sanctìlate. Ibid.
Art. IL — Quam luculenter Lactantius christìanse reli¬ gionis veritatem aperueril ex dirissimis mariyrum suppli¬ ciis: ad extremum usque vitse spiritum, non sine divini© gratise auxiUo, constanlissime toleratis. 1059
Art. III. — Solvuntur contraria gentilium argumenta quibus probare conabanlur chrislianos vi, poenis et tor¬ menlis ad majorum religiones revocandos; quia iniquus foret Deus, qui eos in egestate et inopia degere permit- Ut, 1064
Art. IV. — DUuuntur alia ethnicorum argumenla pelila
ex quorumdam christianorura lapsu, ac Reguli et MuUi in
acerba morte constantia, ac quia christianos pubUcarurn
• calamilatum causam esse dicebant. 1007
Gap. V. — De sacris Veteris et Novi Teslaraenlì libris eorumque auctoribus, ex quibus Lactantius hausit cliris- tianaB religionis instìtuta et documenta. 1070
Articulus primus. — De sacrse Scriplurse in Vetus et Novum Testamentum divisione, dìvinoqne sacrorum prophe¬ tarum afflatu. Ibid.
Art. IL — De Scriplurse sacrse anUquitate, ac primo utrum Lactantius recte defìniat quando ac quomodo Moyses IsraeUtas ab ;Egypliaca servìtute Uberaverìt; quid slaluat de angelo eos prsecedenle, et aquara scindente, ac de mi¬ racuììs in deserto ab eodera Moyse factis, et ubi ac quare legera IsraeUtis dederit, ac quandonara mutato Hebrseorum nomine Judsei, et terra eorura Judsea appellari coeperint.
1071
Art. IH. — Quot annis Moyses Trojanam cladem anle¬ cesserit, et de aUorum propheiarura ac regum seu princi¬ pum sub quorura imperio hi floruerunt sciate ; quot elap¬ sis post Trojanum excidium annis David el Salomon reg- naverint, ac quot inde usque ad Christi tempus numerenlur; utrum Zacharias fuerit uliimus propheta, et quot ab ejus aeiate usque ad ChrisU mortem anni fluxerint; quam recte Lactantius ex trac chronologia concludat sacros vates sua omnia de Chrrsto oracula ionge anlea edidisse, quam ille homo faclus sit. 1074
Art. IV. — De libris Moysis et Josue, qui primum Au¬ ses, acdeìnde Josue est cognominaius; de libris Regum^ seu BasUion, de Ubris Esdrai ac Nehemise. 1079
Art. V. — De Psalmis, de Libris Ecclesiastici, Sapien¬ tise, Proverbiorum, Salomoni adscriplis, ac de quibusdam cìtalis a Lactantìo verbis, quse nunc in sacro textu deside¬ rantur. De libris Isaise, Jeremise, Danielis, Osese, Amos, Michese, Malachise, Zacharise ; de primis Joannis evange¬ listse verbis, de Pauli ad Ephesios Epistola et Apocalypsì.
1084
Art. VI. —Gur et quomodo Lactantius testimoniis sacrse Scriplurse ad informandos Chrislianos, ac Judseos Geniiles- que refellendos utatur. 1084
Appendices adscripta sanctorum ponlìficura rornanorum, MarceUini, MarcelU, Eusebii et Melchiadìs qui in tomo sexto memorantur. 1085
Appendix prima, ad sancium MarceUinum papam. Ibid.
Epistola prima, Marcellini papse ad Salomonem episco¬ pura. Ibìd.
Cònfutatur error dicentium Patrera esse Filio majorem, etc. Ibid.
Appendix secunda ad sanctum Marcellum. 1089
Epistola IL — Marcellini papse ad orienlaies episcopos.
Ibid.
Ut laico clericum non Uceat accusare. Ibid.
1. — De contenUonibus inter christianos orlìs ad eccle¬ siam deferendis. Ibid.
IL — Quod major a minori judicari non debeat, nee episcopi ullum prsejudìcium inferre pontifici a quo conse¬ crarì probantur. 1090
III — Quod clericus absque permìssu episcopi suì ne¬ minem ad judiciura sseculare trahere prsesumat, nec laico quemlibet clericum accusare Uceat. Ibid.
IV. — Quod injustum judiciura metu regis, vel jitssu, a judicibus factum non valeat, et quod stalula infidelium de- lebuntur. 1091
Epistola prima Marcelli papse ad episcopos Antiochense provincise. 1092
De Romanse Ecclesise primatu et auctoritate, etc. Ibìd.
Epistola II Marcelli papse I, ad Maxentium tyrannum.
1096
Commonet tyrannum ut desinai ssevire in christianos.
Ibid
FINIS TÒMI SEPTIMÌ.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus VII. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1844 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 1131-1132 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | iìM SfLLArlllS RERUM t'J5ì peni oranesque eorum liberos extirpaverìt, ubi ìnprimls ile Valerio. 996 Cap. XY. — De Constando Chloro el Conslanda Magno imperatoribus. 999 ArUculus primus. — Quara exìmise fuerint Constantìi Chlori vìrtutes ; quando Csesar factus et Maximiani Hercu¬ Ui i^ener; an et quomodo christianos tempore persecutionis in Gallis servaverìt incolumes, ac passus sit ecclesias dirui; cur facius sit primus imperator, etsi a Galerio contemptus; ac quomodo Gonstantino ad se reverso imperium tradiderit, et ubi mortuus sit. Ibid. Art. IL— De Constantini Magni parenlibus, patria, eximìis corporis animique dotibus, ubi educatus ; quanta filiorum, atque in primis Galerii in Ulum invìdia, quibusve insidiis ab eis appeUtus fuerit. 1001 Art IIL—Utrura Constantinus Magnus Diocletiani, sicut CseciUus narrat, et Galerii colloquio prsesensfuerit, cogno- veritque creandos Csesares, seque ab hac nuncupalione ignominiose repellendum. 1005 Art. IV.—Quomodo Gonslanlìnus contra Galerii volunta¬ tem ad Constanlium patrem suum jamjam moriturum rè¬ dierit, et ulrum ab ilio, vel ab aliis Csesar sìmulque Impe¬ rator factus sit. 1005 Art. V. — Quanium ConstanUnus christianis faverit; cur Maximianus Herculius ad eura venerit, eique desponderit ac connubio junxeril filiara suara rainorera ; cur ad eum reversus sìt, quasve illì adversus barbaros pugnatrrro pa¬ raverit insidias ; quomodo hic ab iUo Massilìa capta veniam impelrarit, atque iUum postea in lecto occidere frustra mo¬ lìtus fuerit, et quam insignem Gonstantinus de Maxenlio vìcloriaraj viso mirabiU crucis signo, reporiaveril. 1007 Art. VI. — De triuraphali Constantini in urbem Ro¬ mam ingressa, eique decreto a romano Senatu primi no¬ minis titulo; quamdiu ille postea Romse manserit, et ubi sororem suam Constantiam in matrimonium Licinio coUo- caverit, ac de resUtuta ab utroque chrislianse Ecclesise pa¬ ce ac IranquUlìtate. 1009 Disquisì tiones dogmatìcse in Lactantium, sive de ejus circa religionem sentiendi et argumenlandi ratione. lÒll Caput priraum. — De religione generadm spedata. Ibìd. Articulus primus. — Unde religionis et superstilionis nomen derìvatum, ac utrum Cicero veram dederit utrius¬ que iUius nominis elymologìam. Ibid. Art. IL — Quse sit vera religio, et quam inseparabili nexu cum justitia ac sapientia conjuncta sit. 1014 Art. HI. — Religionem non metus causa introductam , sed a Deo ìnstitutara et insitam homini, qui idcirco corpus habet erectum, vocalurque grsece M^bi%oq, ac religione potissimum a beUuis distinguitur, hisque contraria Epicu¬ ri, argumenta solvuntur. 1018 Cap. IL — Expenduntur argumenla quibus Lactanlius solam religionem christianam veram esse demonstrat. 1022 Articulus primus. — Examinantur Lactantii argumenta quibus christianam religionem veram esse demonstrat ex sacrorum nostrorum vatum oraculìs^ quibus prsedixerunt fore ut Ghrisius, Dei Filius, homo fieret et ex virgine na¬ scerelur. Ibid. Art.IL— Quibus sacrorura prophetarum oraculìs Lactan¬ tius prsedìctura fuisse demonstret fore ut Christus ex Da¬ vidis famiUa nascerelur, et utrum recte dixerit urbem Hie¬ rosolymara suura a Salomone accepisse nomen. 1029 Art. HI. — Quibus prophetarum oraculìs Lactantius de¬ monstret prssnuntiatum fuisse sempiternum Ghristi verse religionis auctoris sacerdotium. 1032 Art. IV. — De aliis Apollinis, MUesiis, sibyllarum et sa- èrorura prophetarum oraculìs, quìbus impia Judseorum in Christum conspiratio, varia tormenta ante mortera ei infli¬ genda, mortis ejus genus, solis eo raoriente defectus, et ejus ad vitam reditus prsenuntiabantur, ac quantum inde ciirisUanse religionis verilas stabilita sit. 1055 Gap. IH. — Quomodo Lactanlius veritatem chrìsdanw religionis asserat el cònfirmet ex veris Chrisd mìra- cults, quw a sacris nostris aliisque valibus m'wdida fueì ani. 1044 Articulus primus. — Quanta evidentia Lactantius osten- dat veram esse Ghristi reUgionem, quam ille veris miracu¬ ììs, ab Isaia et sibylla designalis, confirmavit. Ibid. Art. II. — Quara invicte Lactantius chrislianse religionis veritatem demonstret ex fugatis a Christo ejusque nornine ac crucis signo dsemònibus. 1046 Art. IIL—Diluuntur ethnicorum argumenta quìbus frus¬ tra probare conaU sunt ab ApoUonio Tyanseo similia , ac majora eliam quam a Christo fuisse miracula, aut hsec ab apostolis, ut quaestum facerent, eonfìcta. " Ì051 Cap. IV. — Examinantur alia argumenta quibus chris-^ tianse religionis veritas a LactanUo stabilitur. 1055 Articulus primus. — Quam perspicue LactanUus de¬ monstret veram esse christianam religionem ex Judaicse legis abrogaiìone, ac Christìanse institulione propagaiìone et sanctìlate. Ibid. Art. IL — Quam luculenter Lactantius christìanse reli¬ gionis veritatem aperueril ex dirissimis mariyrum suppli¬ ciis: ad extremum usque vitse spiritum, non sine divini© gratise auxiUo, constanlissime toleratis. 1059 Art. III. — Solvuntur contraria gentilium argumenta quibus probare conabanlur chrislianos vi, poenis et tor¬ menlis ad majorum religiones revocandos; quia iniquus foret Deus, qui eos in egestate et inopia degere permit- Ut, 1064 Art. IV. — DUuuntur alia ethnicorum argumenla pelila ex quorumdam christianorura lapsu, ac Reguli et MuUi in acerba morte constantia, ac quia christianos pubUcarurn • calamilatum causam esse dicebant. 1007 Gap. V. — De sacris Veteris et Novi Teslaraenlì libris eorumque auctoribus, ex quibus Lactantius hausit cliris- tianaB religionis instìtuta et documenta. 1070 Articulus primus. — De sacrse Scriplurse in Vetus et Novum Testamentum divisione, dìvinoqne sacrorum prophe¬ tarum afflatu. Ibid. Art. IL — De Scriplurse sacrse anUquitate, ac primo utrum Lactantius recte defìniat quando ac quomodo Moyses IsraeUtas ab ;Egypliaca servìtute Uberaverìt; quid slaluat de angelo eos prsecedenle, et aquara scindente, ac de mi¬ racuììs in deserto ab eodera Moyse factis, et ubi ac quare legera IsraeUtis dederit, ac quandonara mutato Hebrseorum nomine Judsei, et terra eorura Judsea appellari coeperint. 1071 Art. IH. — Quot annis Moyses Trojanam cladem anle¬ cesserit, et de aUorum propheiarura ac regum seu princi¬ pum sub quorura imperio hi floruerunt sciate ; quot elap¬ sis post Trojanum excidium annis David el Salomon reg- naverint, ac quot inde usque ad Christi tempus numerenlur; utrum Zacharias fuerit uliimus propheta, et quot ab ejus aeiate usque ad ChrisU mortem anni fluxerint; quam recte Lactantius ex trac chronologia concludat sacros vates sua omnia de Chrrsto oracula ionge anlea edidisse, quam ille homo faclus sit. 1074 Art. IV. — De libris Moysis et Josue, qui primum Au¬ ses, acdeìnde Josue est cognominaius; de libris Regum^ seu BasUion, de Ubris Esdrai ac Nehemise. 1079 Art. V. — De Psalmis, de Libris Ecclesiastici, Sapien¬ tise, Proverbiorum, Salomoni adscriplis, ac de quibusdam cìtalis a Lactantìo verbis, quse nunc in sacro textu deside¬ rantur. De libris Isaise, Jeremise, Danielis, Osese, Amos, Michese, Malachise, Zacharise ; de primis Joannis evange¬ listse verbis, de Pauli ad Ephesios Epistola et Apocalypsì. 1084 Art. VI. —Gur et quomodo Lactantius testimoniis sacrse Scriplurse ad informandos Chrislianos, ac Judseos Geniiles- que refellendos utatur. 1084 Appendices adscripta sanctorum ponlìficura rornanorum, MarceUini, MarcelU, Eusebii et Melchiadìs qui in tomo sexto memorantur. 1085 Appendix prima, ad sancium MarceUinum papam. Ibid. Epistola prima, Marcellini papse ad Salomonem episco¬ pura. Ibìd. Cònfutatur error dicentium Patrera esse Filio majorem, etc. Ibid. Appendix secunda ad sanctum Marcellum. 1089 Epistola IL — Marcellini papse ad orienlaies episcopos. Ibid. Ut laico clericum non Uceat accusare. Ibid. 1. — De contenUonibus inter christianos orlìs ad eccle¬ siam deferendis. Ibid. IL — Quod major a minori judicari non debeat, nee episcopi ullum prsejudìcium inferre pontifici a quo conse¬ crarì probantur. 1090 III — Quod clericus absque permìssu episcopi suì ne¬ minem ad judiciura sseculare trahere prsesumat, nec laico quemlibet clericum accusare Uceat. Ibid. IV. — Quod injustum judiciura metu regis, vel jitssu, a judicibus factum non valeat, et quod stalula infidelium de- lebuntur. 1091 Epistola prima Marcelli papse ad episcopos Antiochense provincise. 1092 De Romanse Ecclesise primatu et auctoritate, etc. Ibìd. Epistola II Marcelli papse I, ad Maxentium tyrannum. 1096 Commonet tyrannum ut desinai ssevire in christianos. Ibid FINIS TÒMI SEPTIMÌ. |
