Page 15-16 |
Previous | 8 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
15 IN LIBROS DE TRINITATE 16
prsedictìs haerelicìs litlerani, non spiritum sapientibus Aut incorrupta^ ac divinale naturse non esset, quem
respondit Gregorius Or. xxxvii, num. 56, imnc in promptu est in Erasmum retorquere, quem lamen Pneumaiomachis ita in hac argutandi ratione compa- ramus, ut nullo pacto comparaium velimus in fide. Illos porro Gregorius nugari docet qui, relictis rebus syllabas consectanlur, quique audientes ea in Scrip¬ turis vSpìrituì sanclo attribuì, quse non consentanea sint nìsi Deo , adhuc quserant ubi illud Dei nomen ei adscribatur. Quid enim interest, utrum decem, an bis quinque, uU'um homo, an ratione prmdiium et mortale animai dicatur? Sane quibus placebit hsec Gregorii ratio, ii non inani scrupulo Iribuendum exislima- bunt, quod Hilarius Spiritus sancti vocabulo Dei no¬ men non adjiciat. Hoc potius ila factum credìderint,
ad immorlalìtatis pìgnus et ad divìnm naturm consor¬ tium sumeremus. Qui plura volet, adeal librum xii, n, M , etc., ubì Spiritus sanclus ejusdem cum Pa¬ tre naturse, virtutis ac subskìntioe esse luculenler adstrnilur.
XVI. Luculentum de Spìrìtus sancti divinìlate argu¬ menlum. ~ Unum dumtaxat ex eo loco proferimus argumenlum , peiitum ex verbis apostoli, Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. Ex quibus ad Patrem conversus, sic eum cum magna Spiritus sancti revereniia alloqnitur : iVwZ/a fé msi res tua pe¬ netrai :,nec profundum immensm majestatis tum, pere- grìnm atque alìenm a te virtutis causa metitur. Tuum EST, quidquid te init : neque alienum est, quidquid vìr-
quia ipsammet Dei naturam vel solo Spiritus nomine B ^«^^ scrutantis inest, quasi diceret : Qui omnia
intelìigere soleat. Neque vero dubium est eum ex¬ terno ilio litterarum sono expressius aliquid scriptis suis consignasse, quo Spiritus sancti divinitatem commendaret.
XY. Dei ìn eo naturam constanter prmdìcat. — Ac primo quidem qnoiies inculcai, quod ssepius facit, verbis baptismi Filium indicari et credi Patri con- substantialem, toiies Spiritum sanctum ulrique pari- ter consubstanlialem, esse profilelur. Non eninì bap¬ tismi verba Fiiium magis quam Spiritum sancium unius cum Patre naturse ac substantise esse signifi- cant. Sed et cap. 13 in Matth. num» 6, diserte de¬ clarat, quod ìn Patre et FUio et Spiritu sanclo absque ullo causai exiernse subsidio, qua) fermenti in morem eos copulet atque conjungat, omnia unum sint. Sit C lib. Il de Trinit. num. 28 , Pairem et Filium et Spi¬ ritum sanctum spectat velut aliquod totum, quod nullatenus separari queat. Qui enim, intjuit nomina¬ tim de Spiritu sanclo, confessioni Patris el FìUi con- nexus est, non potest a confessione Palris et Fìlìì se¬ parari. Imperfectum enim est nobis totum , si aliquìd desU a toto. Hinc in eodem lib. u , n. 4, Arìanorum doctrinas ut novas et humano ingenio coniìctas no¬ lal, quod dìssolvant perfecU hujus sacramenti verìla¬ tem, dum substanUas diversiiatum in rebus tam commu¬ nibus moUuniur. Hoc igilur a Deo iraditum, el in Ecclesia semper credilum exislimavit, Patrem et Fi¬ lium et Spiritum sanctum res communes esse, ne¬ que in eis haberi substantiarum diversitales. Ita vero
eliam profonda Dei scruiatur, immensam majesiatem metiiur : non metitur autem nisi immensus et secjua- Iis eidem majestati. Ilem : Qui scrutatur profunda Dei, internus sit necesse esl ipsi Deo : ìiìternum au¬ tem ei non est, quidquid alienum ab eo est, aul non ejusdem cum eo substantise. Confitendus est igilur Spiritus sanclus immensus, et sequalis Deo, ejusdem- que cnm eo virtutis ac substantias. Brevins, sed non minus dare idipsum docet lib. ii, n. 31, cum scribit Denm in Spirilu sanclo adorari, ubi in Spirìiu ado¬ ratur; et ubi ìn Spirilo adoratur, jam non niii ìn se¬ meUpso adorari.
XYII. Ex dìctis de Spiritu sancto non sequitur hos libros post exoriam Macedonii hmresim confedos esse. -^-Propier ha^c aliaque tam clara ad probandam Spi¬ riius sancii divinitatem argumenla, hos libros nonnulli conscriptos volunt post exoriam Macedonii hseresim, proindeque post annum 560, quo Macedonius, Con- stantinopolilana Synodo epìscopatu dejecius, errorem suum disseminare coepit. Nihil tamen inde necessa¬ rio, conlicilnr. Quis enim nesciat, ut Filii, ita et Spiritus sancii divinitalem ab Ario labefactatam? fpse in Tbalia sua apud Atbanasìum Or. 2 contra Aria¬ nos, p. 312, divisas, et abunìtas, et dìsjundas, et alie- nas, et ìncommunicabiles esse Patris et FìUi et Spìrìtus sancti substantias prsedicai. Quem deinde persirin- gens Athanasius pag. 315 : Quomodo, inquit, de Spiritu sancto recte opinaretur, qui blasphemus est ìn Verbum quod Spiritum suppedìtqtl Simili omnino ra-
persuàsum ei erat Patri consiibstaniìalem esse Spiri- I) tione Hilarius nosier, lib. ii, n. 4 : Quid mirum ul de
lum sancium, ut unam Patris et Filii esse subsian¬ tìam lib. IX, num. 72, hinc demonstret, quod Spiri¬ tus sanclus , ut ex iis quse Palris sunt, ila et ex iis quai sunt Filii, suam accipiat. Non enim, inqùìl ibi, de crealuris sumebat Spìrìtus sanclus. Sumebat igilur de Creatore. Ut enimJiabetFerrandus Diaconus epist. ad Anatolium, Omnis res aut Deus est, aiU creatura : si Deus est, creatura non est ; sì creatura est, Deus non est. Quia porro nosler Hilarius Spiritum sanctum de Deo Creatore substanliam suam sumere cerio scìe- bai ; magno cliam studio, laboravit, uti ex libro i, num.36, audivimus, ne quisquam eum inter creatu- ffl? auderet referre. Ei quippe videbatur absurdum,
Spirita sancto diversa sentìant, qui in largitore ejus (Verbo scilicet) creando , et demutando, et abolendo tam iemerarìi sint auctores ? Qn\hn?> mox adjungil, Spiritum sancium ab iilis nescirì, quia Filium, aucio¬ rem ejus, ìgnoranl. An hoRcquseso, adversusMacedo- nii l'antores dixerit, qui de Verbo prava sentire non audìebant, quos ipse libro de Synodis laudavìt ut qui vene fidei revocandse spem atlulìssent, quìbus denì* que Gonstantinopoli post concilium Seleuciense com¬ munionem non negavit suam, imo eiiam cseter.orum ex Galliis episcoporum coaclo Parisiis concìlio litle¬ ras oblinuit? XVIIL ProbabìUus est contra Arianos, quam contra
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 15-16 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 15 IN LIBROS DE TRINITATE 16 prsedictìs haerelicìs litlerani, non spiritum sapientibus Aut incorrupta^ ac divinale naturse non esset, quem respondit Gregorius Or. xxxvii, num. 56, imnc in promptu est in Erasmum retorquere, quem lamen Pneumaiomachis ita in hac argutandi ratione compa- ramus, ut nullo pacto comparaium velimus in fide. Illos porro Gregorius nugari docet qui, relictis rebus syllabas consectanlur, quique audientes ea in Scrip¬ turis vSpìrituì sanclo attribuì, quse non consentanea sint nìsi Deo , adhuc quserant ubi illud Dei nomen ei adscribatur. Quid enim interest, utrum decem, an bis quinque, uU'um homo, an ratione prmdiium et mortale animai dicatur? Sane quibus placebit hsec Gregorii ratio, ii non inani scrupulo Iribuendum exislima- bunt, quod Hilarius Spiritus sancti vocabulo Dei no¬ men non adjiciat. Hoc potius ila factum credìderint, ad immorlalìtatis pìgnus et ad divìnm naturm consor¬ tium sumeremus. Qui plura volet, adeal librum xii, n, M , etc., ubì Spiritus sanclus ejusdem cum Pa¬ tre naturse, virtutis ac subskìntioe esse luculenler adstrnilur. XVI. Luculentum de Spìrìtus sancti divinìlate argu¬ menlum. ~ Unum dumtaxat ex eo loco proferimus argumenlum , peiitum ex verbis apostoli, Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. Ex quibus ad Patrem conversus, sic eum cum magna Spiritus sancti revereniia alloqnitur : iVwZ/a fé msi res tua pe¬ netrai :,nec profundum immensm majestatis tum, pere- grìnm atque alìenm a te virtutis causa metitur. Tuum EST, quidquid te init : neque alienum est, quidquid vìr- quia ipsammet Dei naturam vel solo Spiritus nomine B ^«^^ scrutantis inest, quasi diceret : Qui omnia intelìigere soleat. Neque vero dubium est eum ex¬ terno ilio litterarum sono expressius aliquid scriptis suis consignasse, quo Spiritus sancti divinitatem commendaret. XY. Dei ìn eo naturam constanter prmdìcat. — Ac primo quidem qnoiies inculcai, quod ssepius facit, verbis baptismi Filium indicari et credi Patri con- substantialem, toiies Spiritum sanctum ulrique pari- ter consubstanlialem, esse profilelur. Non eninì bap¬ tismi verba Fiiium magis quam Spiritum sancium unius cum Patre naturse ac substantise esse signifi- cant. Sed et cap. 13 in Matth. num» 6, diserte de¬ clarat, quod ìn Patre et FUio et Spiritu sanclo absque ullo causai exiernse subsidio, qua) fermenti in morem eos copulet atque conjungat, omnia unum sint. Sit C lib. Il de Trinit. num. 28 , Pairem et Filium et Spi¬ ritum sanctum spectat velut aliquod totum, quod nullatenus separari queat. Qui enim, intjuit nomina¬ tim de Spiritu sanclo, confessioni Patris el FìUi con- nexus est, non potest a confessione Palris et Fìlìì se¬ parari. Imperfectum enim est nobis totum , si aliquìd desU a toto. Hinc in eodem lib. u , n. 4, Arìanorum doctrinas ut novas et humano ingenio coniìctas no¬ lal, quod dìssolvant perfecU hujus sacramenti verìla¬ tem, dum substanUas diversiiatum in rebus tam commu¬ nibus moUuniur. Hoc igilur a Deo iraditum, el in Ecclesia semper credilum exislimavit, Patrem et Fi¬ lium et Spiritum sanctum res communes esse, ne¬ que in eis haberi substantiarum diversitales. Ita vero eliam profonda Dei scruiatur, immensam majesiatem metiiur : non metitur autem nisi immensus et secjua- Iis eidem majestati. Ilem : Qui scrutatur profunda Dei, internus sit necesse esl ipsi Deo : ìiìternum au¬ tem ei non est, quidquid alienum ab eo est, aul non ejusdem cum eo substantise. Confitendus est igilur Spiritus sanclus immensus, et sequalis Deo, ejusdem- que cnm eo virtutis ac substantias. Brevins, sed non minus dare idipsum docet lib. ii, n. 31, cum scribit Denm in Spirilu sanclo adorari, ubi in Spirìiu ado¬ ratur; et ubi ìn Spirilo adoratur, jam non niii ìn se¬ meUpso adorari. XYII. Ex dìctis de Spiritu sancto non sequitur hos libros post exoriam Macedonii hmresim confedos esse. -^-Propier ha^c aliaque tam clara ad probandam Spi¬ riius sancii divinitatem argumenla, hos libros nonnulli conscriptos volunt post exoriam Macedonii hseresim, proindeque post annum 560, quo Macedonius, Con- stantinopolilana Synodo epìscopatu dejecius, errorem suum disseminare coepit. Nihil tamen inde necessa¬ rio, conlicilnr. Quis enim nesciat, ut Filii, ita et Spiritus sancii divinitalem ab Ario labefactatam? fpse in Tbalia sua apud Atbanasìum Or. 2 contra Aria¬ nos, p. 312, divisas, et abunìtas, et dìsjundas, et alie- nas, et ìncommunicabiles esse Patris et FìUi et Spìrìtus sancti substantias prsedicai. Quem deinde persirin- gens Athanasius pag. 315 : Quomodo, inquit, de Spiritu sancto recte opinaretur, qui blasphemus est ìn Verbum quod Spiritum suppedìtqtl Simili omnino ra- persuàsum ei erat Patri consiibstaniìalem esse Spiri- I) tione Hilarius nosier, lib. ii, n. 4 : Quid mirum ul de lum sancium, ut unam Patris et Filii esse subsian¬ tìam lib. IX, num. 72, hinc demonstret, quod Spiri¬ tus sanclus , ut ex iis quse Palris sunt, ila et ex iis quai sunt Filii, suam accipiat. Non enim, inqùìl ibi, de crealuris sumebat Spìrìtus sanclus. Sumebat igilur de Creatore. Ut enimJiabetFerrandus Diaconus epist. ad Anatolium, Omnis res aut Deus est, aiU creatura : si Deus est, creatura non est ; sì creatura est, Deus non est. Quia porro nosler Hilarius Spiritum sanctum de Deo Creatore substanliam suam sumere cerio scìe- bai ; magno cliam studio, laboravit, uti ex libro i, num.36, audivimus, ne quisquam eum inter creatu- ffl? auderet referre. Ei quippe videbatur absurdum, Spirita sancto diversa sentìant, qui in largitore ejus (Verbo scilicet) creando , et demutando, et abolendo tam iemerarìi sint auctores ? Qn\hn?> mox adjungil, Spiritum sancium ab iilis nescirì, quia Filium, aucio¬ rem ejus, ìgnoranl. An hoRcquseso, adversusMacedo- nii l'antores dixerit, qui de Verbo prava sentire non audìebant, quos ipse libro de Synodis laudavìt ut qui vene fidei revocandse spem atlulìssent, quìbus denì* que Gonstantinopoli post concilium Seleuciense com¬ munionem non negavit suam, imo eiiam cseter.orum ex Galliis episcoporum coaclo Parisiis concìlio litle¬ ras oblinuit? XVIIL ProbabìUus est contra Arianos, quam contra |
