Page 193-194 |
Previous | 97 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
m m TRINITATE LIBER Vi. 1§|
te omnia demulanlur in falsa. Aposlolus concessa si- A riiatem nominis hnjus quanta posset humani sermo-
bì optima inlelligentia {a) verum Dei fìlium dicit : lu affirmas crealionem, lu procdìcas adopUonem, tu negas nalivìtatem. Et cuni bic verus Dei fìlius nobis sìt, et vila aìterna, et resurreclìo; nec vila seterna est eì, nec resurreclìo, cui ille non verus est. Et hsec qnìdem Joannes dìscipulus a Domino dilectus.
44. Paulus Christum passim prmdìcat verum Dei filium. — Sed nihil ab his dissimile ex persecutore apostolus el vas electionìs prsedicavit. Qui enim ser¬ mo ejus non sub fìlii confessione est ? Quse epistola non de sacramento verilaiis istius coepta est? In quo nomine non proprietatis signifìcatio est ? (i)Gum enim dicìlur: Reconciliatì sumus Deo per moriem filìi sui {Rom, V, 10) ; et rursum : Deus filium suum inisit ìn
nis signìficaiione monstrai'ct : air,, QiUd ad hmc? Si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui filio proprio non pepercit, sed iradìdit emi pro nobis {Ib, 51 et 52). Num quidnam etìam nunc adopUonìs ìn eo erit nun¬ cupalio, ìn quo proprietaUs est nomen? Aposlolus enim volens charìlalem erga nos Dei oslendere, ut inagnilìcenlìa Dei dilectionis ex comparaiionis genere noscereiur, non pepèrcisse Deum proprio filìo suo docuit : non utique pro adoplandis adoplalo, neque pro crealis creatura?, sed pro alienis suo, pro con- nuncupandis proprio. Qusere virtutem dicU; ut magni¬ ludinem charitalis intelligas. Quid sit pr'oprium ex- pende; ne ìgnores veritalem. Nunc enim Ajiostolus proprium ait fiUum, cum in multis vel suum, vel ejus
similìtudinem carnis peccati {Rom. vin, 5) ; et rursum : B saìpe dixisset. El quamvis multi codices, per (e) trans-
Fìdelis Deus, per quem vocali esUs in communionem fiUi ejus {I Cor. i, 9) : Quid hic bicreUcorum furto loci relictum esl? FiUus suus est, fiUus (6) ejus est: non adoptio ejus est, non creaiura ejus est. Nomen naturam loquilur, veritalem pr^oprietas enun¬ tìat, fidem confessio testalur: non intellìgo quid addi possit ad naturam filii- (2) (e) Nam quod filius ejus esl, qui esse paler cr-editur; non incerta et infirma ille, qui elecUonìs esl vas, locuius est: nec Magister gentium et Apostolus ChrisU ambìgua? doclrìnaì suse errorenr reliquit. Scit qui sinl adoptionìs filii, et qui hoc esse ac nuncupari per fidem meriti sunt. Ait namque : Quotquot enim spiritu Dei aguntur, hi fìlìì sunt Dei, Non enim accepìstis spiritum servituUs ite-
lalorum simplicem inlellìgenlìam, in hoc loco pro {() proprio filìo, suo filìo conscrìptum habeant: la¬ men graicìlas, qua lingua Aposlolus est loculus, proprium nunc magis quam suum nuncupat. El licet communis intelligenliam sensu non satis inter pro¬ prium et suum dilferat; verum Aposlolus, cum in cseteris aliis diclis suum filium commemorasset, quod est grsece, tòv lauToO vlov, tamen ìn hoc loco secun¬ dum quod ait, óV ys toO tStou vlov ov'a è^stcaTo, qui proprio filio non peperai, natunxi vìritatem signìfican- ler expressit : ul qui superius filìos plures per spiri¬ tum adopUonìs demonsirasset, nunc unigenitum Deum filium proprìelalis {g) ostenderet. 46. Inexcusabiiis esigui Christum filium Dd negat.
rum (5) (d) ìn timorem, sed accepìstis spiritum adop- Q Antìchristum pro Christo est suscepturus.— Non est
Uonis, ìn quo damamus, Abba pater {Rom. vm, 14 et 15). 167 Fideì nostra} per sa cim men tum rege nera¬ Uonis hoc nomen est: et professìo nostra nobis pr'se- slat adopUonem. FiUos enim Dei, opera secundum spiritum Dei gesta connuncupant : et clamatnr a no¬ bis poUus Abba paler, quam ex naturai manet pro¬ prieiate ; quia exlra naturai proprietatem est vocis officium, el dici alque esse non idem esl.
45. Filius proprius diserte assertus. Epìstola ad Ro¬ manos grmce scripta,— Al vero quaì de filio Dei Apo¬ stoli fides sii, intelligamus. Nam cum omni, quem ha¬ buit ad Ecclesiaì doctrinam, sermone numquam Pa¬ trem sine Filii confessione loquereiur ; lamen ut ve-
(1) Cum enìpi dìcit.
(2) Quam quod.
humanus hic error, neque ìn negando Dei filìo vì¬ tium ignorantiai est, ubì ìgnor\arì non licet quod ne¬ gatur. Creatura ex nihilo subsistens Dei filìus dicì¬ tur. Hoc sì nec Pater loculus est, nec Fìlius lestatus 168 6sl, nec Apostolus pr3edì<'avìt, tanien audere eloqui, hoc est Christum non ignorare lanlummodo, sed odisse. Cum enim pater de fìlìo suo dical, Hic est {Matlh, in, 17) ; et Filius de se dicat. Qui tecum loquitur, ipse est {Joan. ix, 37); et Petrus confiteatur. Tu es {Matth. xvi, 16) ; et Joannes testetur, Hic verus est {l Joan, v, 21); et Paulus non desistai praìdicare de proprio : non intellìgo aliud quam negandì esse odium, ubi imperitìse error non excusalur ìn crìmine.
(5) In timore.
{a) Pi^ave in nonnullis mss. verbum Dd, Et hic op<- J) et proprietas per pronomina suus et ejus sìgnala, ac inìum HUarii ìnlerpr^etern Faustìnum audìre juvat : demum AposloU utrumque lesiantìs confessio.
'^ • (d) EdiU, i/z ifmore ; repugnanlìbus mss. el grseco.
tmmm
Quomodo enim, in{|uit, non verus Deus est, qui verus est filìus'i qucmdo non solum de veri filn nomine Deus verus piobatnr, sed etìam per hoc quod vita mterna est. Vita enim mterna non habel initium neque finem: ergo verus Deus est Ciirìstus non habens initium neque fi¬ nem, etc,
{b) EdiU, filius ejus sìt: conlra fidem mss. Hic re- spiciuntursuperiores Apostoli loci, quorunr ìn duo^ bus est suus, in [) OS tremo ejus.
(e) Rad., Er., Lips. ac non pauci mss., quam quod. Melius Par. (modo correda fuerit interpuncUo viiìo- sa) cum antii|uÌoribiis mss. Nam quod. Hic vull sanc¬ lus Doctor, nihil ad sigiUfìcandam veri filn naturam addì posse, ubi habeiur filiis non modo nomen, séd
(e) In ms. Marlin;,/a/morm^, loco/r«??s/a/orwm.
{f) Par. pro proprio suo filio: liaud salis disUircte. Nonnulli mss. prò proprio filio suum filium. Obser¬ vat Faustìnus hic Paulum alludere ad isia Gen. xxn, 12: Nunc cognovi, quia times Deum, et non pepercisti dilecto filio tuo, ei Isaac fìguram fuisse fìliì Dei: ple¬ niorem autem atque perfecliorem veritate ipsa tutu- ram fuisse figuram, sì Isaac verus filius a patrie suo Abraham, et fiUus non verus a Deo patre oblatus fuerit.
{g) Supple, vocabulo. Quamquam proprietatis vox ita coUocaturj Ut filìus propnetalìs opponatur filUs adoptionìs.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 193-194 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | m m TRINITATE LIBER Vi. 1§| te omnia demulanlur in falsa. Aposlolus concessa si- A riiatem nominis hnjus quanta posset humani sermo- bì optima inlelligentia {a) verum Dei fìlium dicit : lu affirmas crealionem, lu procdìcas adopUonem, tu negas nalivìtatem. Et cuni bic verus Dei fìlius nobis sìt, et vila aìterna, et resurreclìo; nec vila seterna est eì, nec resurreclìo, cui ille non verus est. Et hsec qnìdem Joannes dìscipulus a Domino dilectus. 44. Paulus Christum passim prmdìcat verum Dei filium. — Sed nihil ab his dissimile ex persecutore apostolus el vas electionìs prsedicavit. Qui enim ser¬ mo ejus non sub fìlii confessione est ? Quse epistola non de sacramento verilaiis istius coepta est? In quo nomine non proprietatis signifìcatio est ? (i)Gum enim dicìlur: Reconciliatì sumus Deo per moriem filìi sui {Rom, V, 10) ; et rursum : Deus filium suum inisit ìn nis signìficaiione monstrai'ct : air,, QiUd ad hmc? Si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui filio proprio non pepercit, sed iradìdit emi pro nobis {Ib, 51 et 52). Num quidnam etìam nunc adopUonìs ìn eo erit nun¬ cupalio, ìn quo proprietaUs est nomen? Aposlolus enim volens charìlalem erga nos Dei oslendere, ut inagnilìcenlìa Dei dilectionis ex comparaiionis genere noscereiur, non pepèrcisse Deum proprio filìo suo docuit : non utique pro adoplandis adoplalo, neque pro crealis creatura?, sed pro alienis suo, pro con- nuncupandis proprio. Qusere virtutem dicU; ut magni¬ ludinem charitalis intelligas. Quid sit pr'oprium ex- pende; ne ìgnores veritalem. Nunc enim Ajiostolus proprium ait fiUum, cum in multis vel suum, vel ejus similìtudinem carnis peccati {Rom. vin, 5) ; et rursum : B saìpe dixisset. El quamvis multi codices, per (e) trans- Fìdelis Deus, per quem vocali esUs in communionem fiUi ejus {I Cor. i, 9) : Quid hic bicreUcorum furto loci relictum esl? FiUus suus est, fiUus (6) ejus est: non adoptio ejus est, non creaiura ejus est. Nomen naturam loquilur, veritalem pr^oprietas enun¬ tìat, fidem confessio testalur: non intellìgo quid addi possit ad naturam filii- (2) (e) Nam quod filius ejus esl, qui esse paler cr-editur; non incerta et infirma ille, qui elecUonìs esl vas, locuius est: nec Magister gentium et Apostolus ChrisU ambìgua? doclrìnaì suse errorenr reliquit. Scit qui sinl adoptionìs filii, et qui hoc esse ac nuncupari per fidem meriti sunt. Ait namque : Quotquot enim spiritu Dei aguntur, hi fìlìì sunt Dei, Non enim accepìstis spiritum servituUs ite- lalorum simplicem inlellìgenlìam, in hoc loco pro {() proprio filìo, suo filìo conscrìptum habeant: la¬ men graicìlas, qua lingua Aposlolus est loculus, proprium nunc magis quam suum nuncupat. El licet communis intelligenliam sensu non satis inter pro¬ prium et suum dilferat; verum Aposlolus, cum in cseteris aliis diclis suum filium commemorasset, quod est grsece, tòv lauToO vlov, tamen ìn hoc loco secun¬ dum quod ait, óV ys toO tStou vlov ov'a è^stcaTo, qui proprio filio non peperai, natunxi vìritatem signìfican- ler expressit : ul qui superius filìos plures per spiri¬ tum adopUonìs demonsirasset, nunc unigenitum Deum filium proprìelalis {g) ostenderet. 46. Inexcusabiiis esigui Christum filium Dd negat. rum (5) (d) ìn timorem, sed accepìstis spiritum adop- Q Antìchristum pro Christo est suscepturus.— Non est Uonis, ìn quo damamus, Abba pater {Rom. vm, 14 et 15). 167 Fideì nostra} per sa cim men tum rege nera¬ Uonis hoc nomen est: et professìo nostra nobis pr'se- slat adopUonem. FiUos enim Dei, opera secundum spiritum Dei gesta connuncupant : et clamatnr a no¬ bis poUus Abba paler, quam ex naturai manet pro¬ prieiate ; quia exlra naturai proprietatem est vocis officium, el dici alque esse non idem esl. 45. Filius proprius diserte assertus. Epìstola ad Ro¬ manos grmce scripta,— Al vero quaì de filio Dei Apo¬ stoli fides sii, intelligamus. Nam cum omni, quem ha¬ buit ad Ecclesiaì doctrinam, sermone numquam Pa¬ trem sine Filii confessione loquereiur ; lamen ut ve- (1) Cum enìpi dìcit. (2) Quam quod. humanus hic error, neque ìn negando Dei filìo vì¬ tium ignorantiai est, ubì ìgnor\arì non licet quod ne¬ gatur. Creatura ex nihilo subsistens Dei filìus dicì¬ tur. Hoc sì nec Pater loculus est, nec Fìlius lestatus 168 6sl, nec Apostolus pr3edì<'avìt, tanien audere eloqui, hoc est Christum non ignorare lanlummodo, sed odisse. Cum enim pater de fìlìo suo dical, Hic est {Matlh, in, 17) ; et Filius de se dicat. Qui tecum loquitur, ipse est {Joan. ix, 37); et Petrus confiteatur. Tu es {Matth. xvi, 16) ; et Joannes testetur, Hic verus est {l Joan, v, 21); et Paulus non desistai praìdicare de proprio : non intellìgo aliud quam negandì esse odium, ubi imperitìse error non excusalur ìn crìmine. (5) In timore. {a) Pi^ave in nonnullis mss. verbum Dd, Et hic op<- J) et proprietas per pronomina suus et ejus sìgnala, ac inìum HUarii ìnlerpr^etern Faustìnum audìre juvat : demum AposloU utrumque lesiantìs confessio. '^ • (d) EdiU, i/z ifmore ; repugnanlìbus mss. el grseco. tmmm Quomodo enim, in{|uit, non verus Deus est, qui verus est filìus'i qucmdo non solum de veri filn nomine Deus verus piobatnr, sed etìam per hoc quod vita mterna est. Vita enim mterna non habel initium neque finem: ergo verus Deus est Ciirìstus non habens initium neque fi¬ nem, etc, {b) EdiU, filius ejus sìt: conlra fidem mss. Hic re- spiciuntursuperiores Apostoli loci, quorunr ìn duo^ bus est suus, in [) OS tremo ejus. (e) Rad., Er., Lips. ac non pauci mss., quam quod. Melius Par. (modo correda fuerit interpuncUo viiìo- sa) cum antii|uÌoribiis mss. Nam quod. Hic vull sanc¬ lus Doctor, nihil ad sigiUfìcandam veri filn naturam addì posse, ubi habeiur filiis non modo nomen, séd (e) In ms. Marlin;,/a/morm^, loco/r«??s/a/orwm. {f) Par. pro proprio suo filio: liaud salis disUircte. Nonnulli mss. prò proprio filio suum filium. Obser¬ vat Faustìnus hic Paulum alludere ad isia Gen. xxn, 12: Nunc cognovi, quia times Deum, et non pepercisti dilecto filio tuo, ei Isaac fìguram fuisse fìliì Dei: ple¬ niorem autem atque perfecliorem veritate ipsa tutu- ram fuisse figuram, sì Isaac verus filius a patrie suo Abraham, et fiUus non verus a Deo patre oblatus fuerit. {g) Supple, vocabulo. Quamquam proprietatis vox ita coUocaturj Ut filìus propnetalìs opponatur filUs adoptionìs. |
