Page 195-196 |
Previous | 98 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
IDS
SANCTI HILARH EPISCOPI
198
Loquitur hsec interim, loquitur piane per adventus A nagoga, cui immortaUlalem fides lisce confessa red-
sin prophetas ac prsevios ipse ille, qui postea erit in (o) anlichrislo loculurus: salularem fideì confessio¬ nem his lentamenUs novis inquìetans, ut primum conscìentiaì nostne, (1) {b) quìa ita credimus, intelli¬ gentiam filìi naluralìs avellal; deìnde ipsum ìllud, qnod {e) adoptivum crii, reliquum nomen excludat. Narn cum quibus (seu, ìn quorum sententia) creatura est Christus, necesse est ut cum his anUchrislus ipse sit Chrislus; quìa filìi proprietatem creatura non ha¬ beat, et Dei se ille filium mentiatur: et per hoc (d) a quibus bic Dei filìus jam negatur, ab bis (2) tunc Cbrìslus Ule credatur.
47. Ad sanitatem pierendam fides filn Dei prmexigì- tur,— Quas, oro, spes, inanis furor, expeUs? El qua
bìberet. Et cum ille incerlus eliamnum respondisset, Quis est. Domine, ut credam ìn eum {Ibìd, 56)? igno¬ rationem ejus, quem post oculorum (4) recupera tio¬ nem tantaì fideì intelligentia munerabaiur, nolens manere, ita ait : Et vìdisti eum, el qui tecum loquitur, ipse est {Ibìd. 51). Numquid ab hoc sicnt a cseteris Domirrus, qui orabant saniiates, confessionem fidei ad salutem merendam (5) reposcil? Non utique. Nam hsec jam ad caìcum videnlem locutus est; sed ob ìd tantum, ut responderet ille : Credo Domine [Ibid. 38) ; quìa responsìonis fides non csecitatis sanitatem esset allatura, (f) sed vìtaì. Et virtutem dìctì hujus dili¬ genter retractemus. Interrogai Dominus, Tu credis ìn filium Dd? Si utìqrre sola ChrisU qualìscumque con-
salutìs tuse fiducia creaturam esse Christum potius B fessio fideì esset consummalìo; dictum fuisset. Tu
qnam filium blasphemoore contendis? Oporluerat le ex Evangeliis nosse ac tenere fideì hujus sacramentum. Nam cum Dominus possit omnia, tamen ìn unoquo¬ que eoi^um, qui orabant operationis sure effectum, inerìuim esse voluit confessionis. Ncque enhn eì vii^- lulem, qui Dei Vìrius est, confessio oranUs addebat : sod fìdei erat prsemium, hoc mereri. Namque cum Martham roganlem proLazaro interrogavil, an eos qui in se credìdissent mori non crederei ìn selernum, (e) ad illa conscientìjti suiie fìdem elocuta est dicens, Uiique, Domine, ego credidi quia tu es Christus filius Dei, qui in hunc mundum venisti {Joan, xi, 17) ; con¬ fessio hsec seternitas est, et fìdes ista non morìtur. Mariha deprecans fr'airis sui vitam, interrogala an ila
credis in Christum? Sed quìa bsereiicis pene om¬ nibus hoc nomen ìn oi^e esset fulurum, ut Christum confìlerentur, et fìlìum tamen negarent ; ìd quod Chri¬ sto proprium esl ad fìdem poscìtur, iS est, ut creda¬ tur ìn Dei filium. Credidisse autem ìn Dei fUìum quid proficìt, sì credatur in creaturam; cum a nòbis fides irr Christo, non creaturaì Dei, sed filii poslulelur?
49. Fìlìum Dei dmmones non nescìerunt.—An ne hu¬ jus nominis proprietatem dsemones nescìerunt ? Di¬ gnum erum est hsereiicos non jam apostolicìs doctri¬ nis, sed daìmonum {g) ore convinci. Glarrraiit enim, et ssepe clamant : Quid mihi el Ubi est, Jesu, filìDeì al¬ tissimi {Lue, vili, 28)? ìnvitis veritas elicuit confes-
. . .„ ^ ^jvi-f f\ 1 "/'" r« sionem, et naturai potestatem testatur dolor obe-
crederei, ita credidit. Quam, rogo, vel a quo vrtam L ^
diendì. Yiriute vincunlur, cum possessa diu corpora
deserunt : honorem reddunt, dum naturam {h) con¬ fi ten tur. Dei se inler bajc filium Christus el opere leslatur et nomine. Unde libi ìnier ìslas confitentium
exspectat boc denegans, cum sola sit vita sic crede¬ re? Magnum est enim fider hujus sacramenlum, et perfecta confessionis islius beatitudo est.
48. Ad salutem animm eadem a cmco jam videnie postulatur.— Csuco a nativitate Dominus visum in- dulserat, et naturai damnum rraturse Dominus 169 exemerat.Et quia csecus hic ad gloriam Dei natus fue¬ rat, ut in Christi opere Dei opus posset intelligi, non exspectata ab eo fuit fides confessionis : sed qui in receptis oculis auctorem tanti sìbi muneris nescie¬ bat, meruit hoc poslea ul fidem discervei. Non enim csecitatis depulsìo vitte aìternitatem alferebai. Ob (juod Dominus jam sanum, et de synagoga ejectum ìnierTOgat dicens : Tu credis ìn filium Dd {Joan. ix, 55) ? Ne damnum sibi putaret esse, (5) se carer-e sy-
(1) Qua ita credimus.
(2) Tum Christus ille credetur.
(5) Se carere synagogam. In hoc sìquidfera codice, caret Pairem supra n. 42, nec careal virlutem, lib. vii,
{a) Yetus codex Colb. antìchrisio, omisso ìn.
(b) Rad., Er. el Lips. cum nonnuUis mss. guaita credimus. Melìus Par. post vetusUores mss. quìa. Redditur enim ratio cur diabolus non slaUni tentet erìpere Christo fìlìì nomen, quìa nimirum ita fixum est in noslr^a fide eum esse fiUum, ut ab hac seirien- tia StaUm divelli nos posse desperet.
{e) Id est, ipsa iUa adoptionìs condiUo faciat, ut eum eliam filium non esseifacile coircedamus.
(d) Exemplar C'àrn. quìa hic, Tum ins. Yat. bas. Deus filius, Mox aliquot alii, Christus ille creditur, Re-
dsemonum voces, o haìrelìce, (i) nomen creaturse et indulgentia adopUonìs?
50. Judmi filium Dd Christum scierunt, etsi qui esset Christus nescìerunt. Ariani inChristum contumeUosiores quam Judmi.— Quid sìt Christus, ab bis saltem qui 170'^^s^^^"'^^ <^'sce; ut impielatem tuam ipsa illa ignoranUum necessaria professìo arguai. Namque cum Judsei Ghrisium corporeum nescirent, scìrent tamen eum qui Christus esset esse filium Dei ; cum falsìs adversus eum testibus sìne ulla veritatis assertione uterentur, sacerdos eum ila ìnterrogat : Tu es Clirì-
yj n. 57, et alibi. Sic grsece Tt varspu ; latine quoque Plaulusìn Cure. Id quod amo, carco.
(4) Re cip er atìonem.
(5) PoposcU.
lìnendum cum antìquiorìbus credatur, subaudìto necesse est.
(e) Ita ex mss. Golb. et Germ. In aliis vero librìs, at illa.
{f) Lips. et Par., sed vìtam.
{q) Ita mss. vel ex librariorum lapsu, more. At editi, clamore. Mox in ms. Vat. bas. quid nobis et tibi.
(h) In ms. Yat. bas. et Mari., naturam Dei.
{i) Editi, prmsumis nomen creaturm et ìndulgenliam adoptionìs: refraganiìbus mss.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 195-196 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | IDS SANCTI HILARH EPISCOPI 198 Loquitur hsec interim, loquitur piane per adventus A nagoga, cui immortaUlalem fides lisce confessa red- sin prophetas ac prsevios ipse ille, qui postea erit in (o) anlichrislo loculurus: salularem fideì confessio¬ nem his lentamenUs novis inquìetans, ut primum conscìentiaì nostne, (1) {b) quìa ita credimus, intelli¬ gentiam filìi naluralìs avellal; deìnde ipsum ìllud, qnod {e) adoptivum crii, reliquum nomen excludat. Narn cum quibus (seu, ìn quorum sententia) creatura est Christus, necesse est ut cum his anUchrislus ipse sit Chrislus; quìa filìi proprietatem creatura non ha¬ beat, et Dei se ille filium mentiatur: et per hoc (d) a quibus bic Dei filìus jam negatur, ab bis (2) tunc Cbrìslus Ule credatur. 47. Ad sanitatem pierendam fides filn Dei prmexigì- tur,— Quas, oro, spes, inanis furor, expeUs? El qua bìberet. Et cum ille incerlus eliamnum respondisset, Quis est. Domine, ut credam ìn eum {Ibìd, 56)? igno¬ rationem ejus, quem post oculorum (4) recupera tio¬ nem tantaì fideì intelligentia munerabaiur, nolens manere, ita ait : Et vìdisti eum, el qui tecum loquitur, ipse est {Ibìd. 51). Numquid ab hoc sicnt a cseteris Domirrus, qui orabant saniiates, confessionem fidei ad salutem merendam (5) reposcil? Non utique. Nam hsec jam ad caìcum videnlem locutus est; sed ob ìd tantum, ut responderet ille : Credo Domine [Ibid. 38) ; quìa responsìonis fides non csecitatis sanitatem esset allatura, (f) sed vìtaì. Et virtutem dìctì hujus dili¬ genter retractemus. Interrogai Dominus, Tu credis ìn filium Dd? Si utìqrre sola ChrisU qualìscumque con- salutìs tuse fiducia creaturam esse Christum potius B fessio fideì esset consummalìo; dictum fuisset. Tu qnam filium blasphemoore contendis? Oporluerat le ex Evangeliis nosse ac tenere fideì hujus sacramentum. Nam cum Dominus possit omnia, tamen ìn unoquo¬ que eoi^um, qui orabant operationis sure effectum, inerìuim esse voluit confessionis. Ncque enhn eì vii^- lulem, qui Dei Vìrius est, confessio oranUs addebat : sod fìdei erat prsemium, hoc mereri. Namque cum Martham roganlem proLazaro interrogavil, an eos qui in se credìdissent mori non crederei ìn selernum, (e) ad illa conscientìjti suiie fìdem elocuta est dicens, Uiique, Domine, ego credidi quia tu es Christus filius Dei, qui in hunc mundum venisti {Joan, xi, 17) ; con¬ fessio hsec seternitas est, et fìdes ista non morìtur. Mariha deprecans fr'airis sui vitam, interrogala an ila credis in Christum? Sed quìa bsereiicis pene om¬ nibus hoc nomen ìn oi^e esset fulurum, ut Christum confìlerentur, et fìlìum tamen negarent ; ìd quod Chri¬ sto proprium esl ad fìdem poscìtur, iS est, ut creda¬ tur ìn Dei filium. Credidisse autem ìn Dei fUìum quid proficìt, sì credatur in creaturam; cum a nòbis fides irr Christo, non creaturaì Dei, sed filii poslulelur? 49. Fìlìum Dei dmmones non nescìerunt.—An ne hu¬ jus nominis proprietatem dsemones nescìerunt ? Di¬ gnum erum est hsereiicos non jam apostolicìs doctri¬ nis, sed daìmonum {g) ore convinci. Glarrraiit enim, et ssepe clamant : Quid mihi el Ubi est, Jesu, filìDeì al¬ tissimi {Lue, vili, 28)? ìnvitis veritas elicuit confes- . . .„ ^ ^jvi-f f\ 1 "/'" r« sionem, et naturai potestatem testatur dolor obe- crederei, ita credidit. Quam, rogo, vel a quo vrtam L ^ diendì. Yiriute vincunlur, cum possessa diu corpora deserunt : honorem reddunt, dum naturam {h) con¬ fi ten tur. Dei se inler bajc filium Christus el opere leslatur et nomine. Unde libi ìnier ìslas confitentium exspectat boc denegans, cum sola sit vita sic crede¬ re? Magnum est enim fider hujus sacramenlum, et perfecta confessionis islius beatitudo est. 48. Ad salutem animm eadem a cmco jam videnie postulatur.— Csuco a nativitate Dominus visum in- dulserat, et naturai damnum rraturse Dominus 169 exemerat.Et quia csecus hic ad gloriam Dei natus fue¬ rat, ut in Christi opere Dei opus posset intelligi, non exspectata ab eo fuit fides confessionis : sed qui in receptis oculis auctorem tanti sìbi muneris nescie¬ bat, meruit hoc poslea ul fidem discervei. Non enim csecitatis depulsìo vitte aìternitatem alferebai. Ob (juod Dominus jam sanum, et de synagoga ejectum ìnierTOgat dicens : Tu credis ìn filium Dd {Joan. ix, 55) ? Ne damnum sibi putaret esse, (5) se carer-e sy- (1) Qua ita credimus. (2) Tum Christus ille credetur. (5) Se carere synagogam. In hoc sìquidfera codice, caret Pairem supra n. 42, nec careal virlutem, lib. vii, {a) Yetus codex Colb. antìchrisio, omisso ìn. (b) Rad., Er. el Lips. cum nonnuUis mss. guaita credimus. Melìus Par. post vetusUores mss. quìa. Redditur enim ratio cur diabolus non slaUni tentet erìpere Christo fìlìì nomen, quìa nimirum ita fixum est in noslr^a fide eum esse fiUum, ut ab hac seirien- tia StaUm divelli nos posse desperet. {e) Id est, ipsa iUa adoptionìs condiUo faciat, ut eum eliam filium non esseifacile coircedamus. (d) Exemplar C'àrn. quìa hic, Tum ins. Yat. bas. Deus filius, Mox aliquot alii, Christus ille creditur, Re- dsemonum voces, o haìrelìce, (i) nomen creaturse et indulgentia adopUonìs? 50. Judmi filium Dd Christum scierunt, etsi qui esset Christus nescìerunt. Ariani inChristum contumeUosiores quam Judmi.— Quid sìt Christus, ab bis saltem qui 170'^^s^^^"'^^ <^'sce; ut impielatem tuam ipsa illa ignoranUum necessaria professìo arguai. Namque cum Judsei Ghrisium corporeum nescirent, scìrent tamen eum qui Christus esset esse filium Dei ; cum falsìs adversus eum testibus sìne ulla veritatis assertione uterentur, sacerdos eum ila ìnterrogat : Tu es Clirì- yj n. 57, et alibi. Sic grsece Tt varspu ; latine quoque Plaulusìn Cure. Id quod amo, carco. (4) Re cip er atìonem. (5) PoposcU. lìnendum cum antìquiorìbus credatur, subaudìto necesse est. (e) Ita ex mss. Golb. et Germ. In aliis vero librìs, at illa. {f) Lips. et Par., sed vìtam. {q) Ita mss. vel ex librariorum lapsu, more. At editi, clamore. Mox in ms. Vat. bas. quid nobis et tibi. (h) In ms. Yat. bas. et Mari., naturam Dei. {i) Editi, prmsumis nomen creaturm et ìndulgenliam adoptionìs: refraganiìbus mss. |
