Page 309-310 |
Previous | 155 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
509
DE TRINITATE LIBER IX.
510
in arbore ramus est, et rivus ìn fonte est. Et haìc A tnr ex Dei forma, servi formam natus acceperal : sed
ipsa res sola sibì est poUus , quam res ex re subsU- tuta est : quìa non aliud {a) arbor quara raraus, ne¬ que ignis quara calor, neque fons possit esse quam rivus. At vero unigenitus Deus ex perfecta alque inenarrabili naUvitate subsistens Deus e&i, et vera progenies innascìbilis Dei est, et ìncorporaUs na¬ lurse generalio ìncorporalis, el Deus vivus et verus a vivente Deo vero, et inseparabilis a Deo naturse Deus: dum 28S subsistens naUvitas non alterius natui^se Deum (i) perfccit, neque generaUo, quse substantiam proveliebat, subslanlise naluram demutavit in ge¬ nere.
58. Unitas paternm naturm Christo ut homìninegata. Fer gloriam ei redditur. — Sed dispensatìone assump-
hanc carnis assurapUonem ea, cum qua sibi natura¬ lis unitas erat, Patris natura (d) non senserat : et no¬ vìtas temporalis, Ucet maneret in virtule naturse, (5) amìserat (e) tamen, cum forraa Dei, nalurse Dei secundum assumptiira horaìnera unilatera. Sed summa (f) dispensalionìs ha:c erat, ut totus nunc Filìus, homo scilicet et Deus, per ìndulgenliam pa¬ ternse voluntaUs, unìlaU palernse naturse inesset: et qui manebat in virtute nalurse, maneret quoque in genere nalurse. Id enira homini acquìrebatur, ut. Deus esset. Sed manere in Dei unitale assumptus homo nullo modo poterat, nìsi per unitatem Dei in unilatera Dei {g) naturalis evaderei : ut per 287 hoc, quod in natura Dei erat Deus Verbum, Verbum
lai carnis, et per {b) exinanienUs se ex Dei forma B quoque caro factum rursum in natura Deììnessei:
obedientiara , naturse sibi (2) novitatem (e) Chrisius homo natus inlulerat, non virtutis naturaìque damno, sed habitus demutaUone. Exìnaniens se igi-
(1) Perficit.
(2) Novitatem. A secunda manu, nativitate.
male transtulere. Nam illud, sibi sunt, hoc sonai, ea non esse sui juris, nec per se subsìstere ; adeo ul ramus cum caudice non sìnt duse res ìntegrse el per¬ fectse, quarum una substitula sìt ex altera , sed una sola tanium substantìa, qu;e ex duabus parUbus si¬ mul junctis suam subsistentiam phtineat.
(fl) Pota ìn subsìstendì raUone, quaì una hic con- sideratur.Nam quod proxime anlea res ex re substìluta ea dicatur, quaì ex re subsistente subsistentiam suam consecuta sii; palet ex poslremìs lib. vm verbis, qudins Filius asseritur ita indìfferens a Deo Deus, ut perfectum Deum substUuerìt perfecta nativitas.
{b) Ila mss. At excusi, exinanìendì.
(e)Mss.Reinig.,Germ., Marlin.ac vetus Golb., na- tivitaiem. Malumus cum libris aliis novitatem , hoc est, novam bominis naluram: quod confìrmare licei bis num. l'i: Qui cum se evacuaverit, nt manens Spi- rìlfUS Christus , idem Chrislus homo esset; in, corpore demutaiìo habitus et assumptio nalurm (en nalurse no¬ vìtas), naturam manentis divinitaUs non peremìi : en quid sibì velit, non virtutis naturmque damno. Sed et inilio num, 55, non obseure datur, quod nativitas ho¬ minis naluram novam ìntulìt,
{d) Rad. et Er. cum recentiore ms. Golb., non si¬ neret. Quid hic signìficelur, planum esl ex his num. ^0 : Ignorandum exìstimas, Patrem extra liane huma¬ narum passionum assimptìonem sìne carnis suscep¬ lione mhnsisse ?
(e) In mss. Corb. ab anUqua manu secunda Cìsterc aliisque recenlioribus, non amìserat; etinoxapud Par., natìvitatem, non unitatem: corruple. Qui pruìdlctum codicem (^orb. annis ab bine circiter 800 emendavit.
alque ila homo Jesus Christus maneret in gloria Dei patris, si in Yerbi gloriam caro esset unita : rediret- que tunc in naturai paternse eUam secundum homi<
(5) Sic et a prima manu codicis nostri; sed ex emendatìone, non amìserat,
sìdebat a divina, utpote passìbìlis ab impassibili , mortalis ab immorlaU, infìrma ab omnìpolente. At ubì per gloriam redditur incorrupUbiUs , immortalis, selerna, eie, tum perfecta gaudet, quantum crealse substanUse licet, cum Dei naiura consensione : quam quidem consensionem, ut ex sequenlibus magis per- Sjdcuum erit, vocat Ilìlarius uniiaiem naturaleni. Ne¬ que est quod quis quserat, cur Christus iilam dicatur amisisse^ q»ram ante gloriosani resurrectionem secun¬ dum assumptum honiinem numquam habuérit. Ea enim raUonc vere affìrmatur amisisse, qua vere di¬ citur de ipsius carne, Hic est panis qui de cmlo de- Q scenda. Ut enim docet S. Leo epist. nunc xxiv, e 5, Augusiini verba muiuatus ex lib. contila Serm. Arian. e. 8 : Propter hanc unitatem personm ìn utraque natura Ìntelligendam, ei filius hominis legitur descendìsse de cmlo, cum filìus Dei carnem de ea Virgine de qua est natus assumpsit, etc. Enim vero Christus, ante car¬ nis suscepiioneni, prsediclam illam unilatem, simpli¬ citer et absolule Iiabuerat, postea vero seciindum assumptum hominem non habebat : at aliquid ha¬ buìsse simpliciter, el post non item habere, quid est nìsi amillere? NegoUuni facessero bic posset, quod eliam formse Dei jaciuram facere hic praìdìceiur, nìsi formm nomine externum habitum intelligendum esse jam supra, num. 14, ostensum esset.
(f) Hoc est, consummalìo atque perfecUo: quaì ut in psal. n, n. 27, exponìtur, ìn hoc sita erat, aa quod ium filius hominis est, ad perfectum Dei filium, ìd est, ad resumendam ìndulgendamque corpori mternitatis sum gloriam, per resurrectionis potentiam gìgneretur.
hic ad oram a'dscripsit, Nota novum dogma: non ca- I> Ubi ad perfeclum i)ei filiuni gignj idera omnino est,
)>ìens quid unitaUs Dei naturalis jacturam vel recu- ^^-'^—^ ^ - ^
peratìonem dicerel Hilarius , cuju^ nova poUus et inusitata nobis est loquendi ratio , quara dograa. Non enirn negat in Chrislo, ex quo carnem susce¬ pìt, naluralera inter humanam divìnamque natursnn ùnì'tsilem : quarn constanter adeo propugnavit, ut supra n. 11, et carnem spolia tam et carne se spoUan- lem unum eunidemque Christum negari non perniit- tei^et. Longe mìnus senUt Christum ah unitale naturse paternse excìdisse: cum (juasibi, etiam post assunip- tum hominem, naturalis unitas erat, uti proxime ab ipso audivimus, ac fuse probalur loto libro superiore, et alììs passim. Quaì est igiiur naluralis illa uniias , quam Ghrìstus secundum hominem aniìserir? Non alia sane, quam ipsamet gloria: cujus nondum con¬ sors facta humana ipsius natura, quodam modo dis-
quod hic totus nunc filìus, vel quod supra, nunr. 6, to¬ tus homo totus Deus: ac proìnde quod hic dicitur , per ìndulgenliam paternm voluntatìs unitati paternm naturm inesse, idem sii necesse est, quod laudalo loco corpori seter^nìtaiis gbrriam per resurrectipnera in¬ dulgere. Gorrfer utrumque locum.
{g) Sic mss. At editi , naluralem: hac mutaU'Qne Hilarii scopum ac stibtile argumenlum prorsus ob- scuranles. Volens enim demonstrare Chrìsturn esse Deurn naluralem , hoc eo conficit, quod ìpsius caro in gloriam ac naturam Verbi Dei unita, ìnsit in uni- tat.e palernaì nalurse; quod fieri non possit, nisì una et eadem sìt Patris ac Verbi Dei natura, qua me¬ diante caro cura natura Verbi Dei unita , unita sit et cura natura Patris; proindeque nièi Christus sit na¬ luralìs Deus. '
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 309-310 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 509 DE TRINITATE LIBER IX. 510 in arbore ramus est, et rivus ìn fonte est. Et haìc A tnr ex Dei forma, servi formam natus acceperal : sed ipsa res sola sibì est poUus , quam res ex re subsU- tuta est : quìa non aliud {a) arbor quara raraus, ne¬ que ignis quara calor, neque fons possit esse quam rivus. At vero unigenitus Deus ex perfecta alque inenarrabili naUvitate subsistens Deus e&i, et vera progenies innascìbilis Dei est, et ìncorporaUs na¬ lurse generalio ìncorporalis, el Deus vivus et verus a vivente Deo vero, et inseparabilis a Deo naturse Deus: dum 28S subsistens naUvitas non alterius natui^se Deum (i) perfccit, neque generaUo, quse substantiam proveliebat, subslanlise naluram demutavit in ge¬ nere. 58. Unitas paternm naturm Christo ut homìninegata. Fer gloriam ei redditur. — Sed dispensatìone assump- hanc carnis assurapUonem ea, cum qua sibi natura¬ lis unitas erat, Patris natura (d) non senserat : et no¬ vìtas temporalis, Ucet maneret in virtule naturse, (5) amìserat (e) tamen, cum forraa Dei, nalurse Dei secundum assumptiira horaìnera unilatera. Sed summa (f) dispensalionìs ha:c erat, ut totus nunc Filìus, homo scilicet et Deus, per ìndulgenliam pa¬ ternse voluntaUs, unìlaU palernse naturse inesset: et qui manebat in virtute nalurse, maneret quoque in genere nalurse. Id enira homini acquìrebatur, ut. Deus esset. Sed manere in Dei unitale assumptus homo nullo modo poterat, nìsi per unitatem Dei in unilatera Dei {g) naturalis evaderei : ut per 287 hoc, quod in natura Dei erat Deus Verbum, Verbum lai carnis, et per {b) exinanienUs se ex Dei forma B quoque caro factum rursum in natura Deììnessei: obedientiara , naturse sibi (2) novitatem (e) Chrisius homo natus inlulerat, non virtutis naturaìque damno, sed habitus demutaUone. Exìnaniens se igi- (1) Perficit. (2) Novitatem. A secunda manu, nativitate. male transtulere. Nam illud, sibi sunt, hoc sonai, ea non esse sui juris, nec per se subsìstere ; adeo ul ramus cum caudice non sìnt duse res ìntegrse el per¬ fectse, quarum una substitula sìt ex altera , sed una sola tanium substantìa, qu;e ex duabus parUbus si¬ mul junctis suam subsistentiam phtineat. (fl) Pota ìn subsìstendì raUone, quaì una hic con- sideratur.Nam quod proxime anlea res ex re substìluta ea dicatur, quaì ex re subsistente subsistentiam suam consecuta sii; palet ex poslremìs lib. vm verbis, qudins Filius asseritur ita indìfferens a Deo Deus, ut perfectum Deum substUuerìt perfecta nativitas. {b) Ila mss. At excusi, exinanìendì. (e)Mss.Reinig.,Germ., Marlin.ac vetus Golb., na- tivitaiem. Malumus cum libris aliis novitatem , hoc est, novam bominis naluram: quod confìrmare licei bis num. l'i: Qui cum se evacuaverit, nt manens Spi- rìlfUS Christus , idem Chrislus homo esset; in, corpore demutaiìo habitus et assumptio nalurm (en nalurse no¬ vìtas), naturam manentis divinitaUs non peremìi : en quid sibì velit, non virtutis naturmque damno. Sed et inilio num, 55, non obseure datur, quod nativitas ho¬ minis naluram novam ìntulìt, {d) Rad. et Er. cum recentiore ms. Golb., non si¬ neret. Quid hic signìficelur, planum esl ex his num. ^0 : Ignorandum exìstimas, Patrem extra liane huma¬ narum passionum assimptìonem sìne carnis suscep¬ lione mhnsisse ? (e) In mss. Corb. ab anUqua manu secunda Cìsterc aliisque recenlioribus, non amìserat; etinoxapud Par., natìvitatem, non unitatem: corruple. Qui pruìdlctum codicem (^orb. annis ab bine circiter 800 emendavit. alque ila homo Jesus Christus maneret in gloria Dei patris, si in Yerbi gloriam caro esset unita : rediret- que tunc in naturai paternse eUam secundum homi< (5) Sic et a prima manu codicis nostri; sed ex emendatìone, non amìserat, sìdebat a divina, utpote passìbìlis ab impassibili , mortalis ab immorlaU, infìrma ab omnìpolente. At ubì per gloriam redditur incorrupUbiUs , immortalis, selerna, eie, tum perfecta gaudet, quantum crealse substanUse licet, cum Dei naiura consensione : quam quidem consensionem, ut ex sequenlibus magis per- Sjdcuum erit, vocat Ilìlarius uniiaiem naturaleni. Ne¬ que est quod quis quserat, cur Christus iilam dicatur amisisse^ q»ram ante gloriosani resurrectionem secun¬ dum assumptum honiinem numquam habuérit. Ea enim raUonc vere affìrmatur amisisse, qua vere di¬ citur de ipsius carne, Hic est panis qui de cmlo de- Q scenda. Ut enim docet S. Leo epist. nunc xxiv, e 5, Augusiini verba muiuatus ex lib. contila Serm. Arian. e. 8 : Propter hanc unitatem personm ìn utraque natura Ìntelligendam, ei filius hominis legitur descendìsse de cmlo, cum filìus Dei carnem de ea Virgine de qua est natus assumpsit, etc. Enim vero Christus, ante car¬ nis suscepiioneni, prsediclam illam unilatem, simpli¬ citer et absolule Iiabuerat, postea vero seciindum assumptum hominem non habebat : at aliquid ha¬ buìsse simpliciter, el post non item habere, quid est nìsi amillere? NegoUuni facessero bic posset, quod eliam formse Dei jaciuram facere hic praìdìceiur, nìsi formm nomine externum habitum intelligendum esse jam supra, num. 14, ostensum esset. (f) Hoc est, consummalìo atque perfecUo: quaì ut in psal. n, n. 27, exponìtur, ìn hoc sita erat, aa quod ium filius hominis est, ad perfectum Dei filium, ìd est, ad resumendam ìndulgendamque corpori mternitatis sum gloriam, per resurrectionis potentiam gìgneretur. hic ad oram a'dscripsit, Nota novum dogma: non ca- I> Ubi ad perfeclum i)ei filiuni gignj idera omnino est, )>ìens quid unitaUs Dei naturalis jacturam vel recu- ^^-'^—^ ^ - ^ peratìonem dicerel Hilarius , cuju^ nova poUus et inusitata nobis est loquendi ratio , quara dograa. Non enirn negat in Chrislo, ex quo carnem susce¬ pìt, naluralera inter humanam divìnamque natursnn ùnì'tsilem : quarn constanter adeo propugnavit, ut supra n. 11, et carnem spolia tam et carne se spoUan- lem unum eunidemque Christum negari non perniit- tei^et. Longe mìnus senUt Christum ah unitale naturse paternse excìdisse: cum (juasibi, etiam post assunip- tum hominem, naturalis unitas erat, uti proxime ab ipso audivimus, ac fuse probalur loto libro superiore, et alììs passim. Quaì est igiiur naluralis illa uniias , quam Ghrìstus secundum hominem aniìserir? Non alia sane, quam ipsamet gloria: cujus nondum con¬ sors facta humana ipsius natura, quodam modo dis- quod hic totus nunc filìus, vel quod supra, nunr. 6, to¬ tus homo totus Deus: ac proìnde quod hic dicitur , per ìndulgenliam paternm voluntatìs unitati paternm naturm inesse, idem sii necesse est, quod laudalo loco corpori seter^nìtaiis gbrriam per resurrectipnera in¬ dulgere. Gorrfer utrumque locum. {g) Sic mss. At editi , naluralem: hac mutaU'Qne Hilarii scopum ac stibtile argumenlum prorsus ob- scuranles. Volens enim demonstrare Chrìsturn esse Deurn naluralem , hoc eo conficit, quod ìpsius caro in gloriam ac naturam Verbi Dei unita, ìnsit in uni- tat.e palernaì nalurse; quod fieri non possit, nisì una et eadem sìt Patris ac Verbi Dei natura, qua me¬ diante caro cura natura Verbi Dei unita , unita sit et cura natura Patris; proindeque nièi Christus sit na¬ luralìs Deus. ' |
