Page 339-340 |
Previous | 170 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
559
SANCTI HlLAUIl EPISCOPI
HO
itaque diversus corapositai divìnìlalis parUbus : ut sii A Non enim ille nunc de (e) obUnendo loculus esi;
ìn eo aut post siuporera volunias, aut post silenUum sermo, aut post otium opus : ut aut velie aliquid, nisi ad volendum raotus sit, non putetur; aut loqui quid, nìsi post silentium soneni verba, non possit ; aut agere aUquid, nìsi in opus exeat, non ìntelliga¬ iur. Non subjacei naiurse legibus, a quo legem omnis naiura soriìtur ; neque ìn alicpro* infìrmitate aut de¬ mutatione elfìcìendì^detinetur, qui extra modum est potestatis, secundura Doraini dictum : Pater, possi¬ bilia Ubì omnia sunt ( Mare, xiv, 56) : ul quantum sensus humanus non capìt, tantum Deus possit. Sed ne ipsum quidem se oranìpotenUie vìrtuie fraudavìt, dicens. Omnia quaìcuraque facit Pater, eadera et Fi¬ lius facit sìrailìler {Joan. v, 19). Non esl diffìculias.
quia aUud est extrìnsecus (d) subUstentìa sua esse, aliud est in suis atque (e) ipsum se esse : quorum unum esi possidere coelum, terras, mundumque lo¬ tum, aliud est se ipsum in bis significare quse sua sunt, sua antera ila, non tamquam externa subja- ceant, sed quod ex suis ipse subsistat. Nunc ergo cum omnia, qua? Palris sunt, sua sunl; divinitatis signi¬ fìcat naluram, non obtentorura (f) coinraunionem. Nara ad id, quod de suo acceplurum sànciura Spìri¬ lum loquebatur, ait, Omnia, qum Patris sunt, mea sunt; et ideo dixi, de meo accipiet : ut dum de Suo accipit, non etiam non de Pairis accipere exisUma¬ retur; vel cum de Patris sumeret, non eUiiin non de suo sumere intellìgeretur. Neque enira de crealuris
ubi non est ìnfirraìias; quìa difficultaU subjacet ira- g sumebat Spiriius sanctus, {g) qui Dei Spiritus est ; ut
potens efficìendì poleslas. Difficultatis enim na¬ tura (a) irt infirmitate virtutis est : quse cum modum non habet potestatis, non tenelur lege infirmi¬ lalis.
75. Diem non potuit aliquando nescire. FiUì cum Patre natura una, — Hoc idcirco demonstratum a nobis esl, ne aut Deus post sìlenUum loculus ad Fi¬ lium, aut Filius post ignoraUonem scire exisUmare¬ tur : sed ìutellìgenliam nostram naturse nostme esse sìgnificaUonìbus ìnstruendam, quai demonstrari ali- quid nisi per loquentem non intelligerel, et non ne¬ scirì aliquìd {b) nisì sciendo non exìslìmarel. Filius ilaque diem idcìrco^ quia lacet, nescìl : et Patrem solum idcirco scire ait, quìa solus unì sibi non tacet. Sed non exspectat, ut dixi ^ 315 i^^^ naturai dìffi-
ex his videatur accipere, quia ea omnia Dei sunt. {h) Sed non ideo omnia, quse Patris sunt, sua sunt, ut quod sumit ex FìUo, ne eUàm non de Pairis sumere vìderetur; cum omnia, quse Patris essent, esse Intel¬ ligereniur et Filili
74. Cui voluntas, adeoque scìeniìa, cum Patre ea¬ dem. — HaìC igilur natura non eguit vel deniuta- lìone, vel ìnterrogaUone, vel alloculione, ut post ignorantiam sciai, post silentium inlerroget, post Ìn¬ terrogationem audiat : sed perfecta ìn sacramento unìlalis suse manens, ut habuit de Deo naUvitaieni, ila habuit et universiiatem. Universìtaiem autem ha- bens, non etìam non quai universitaUs sunt te¬ nuit, (i) scieniram scilicet, aut vohmtatemj ne quod scit Pater, per interrogaUonem 316 Fìl'i^s sciret ;
cultates, ut lune sciai cum ignorare desUteril, ut ^ vel quod vult Pater, per significaUonem Fìlius vellrt.
lunc audiat cum loqui Paler coeperit. Naturai suse cum eo, tauKiuam unigeniti, unilatem non ambigue docuit dicens: Omnia ^ qum Patris sunt, mea sunt,
posila substanUa (vel compositm substantim) dìvinilalis parUbus. MarUn. diversis compositm substantim parUbus,
{a) Hoc esl, ìn virtutis inopia sita est : quse vìi tus cum, eie. Hinc quod ìn tribus Yat. et alus recenlio¬ ribus mss., iti infirmitate virtutis est. Dèi autem na' tura qum modum non habet, eie,, interpolalori Iri¬ buendum.
{b) In recèntìoribus mss. nisì sdendo existìmaret : male. Ulud nisi sciendo, ìdesl, nisì discendo, acmore hominum abinscitia ad seienliam Iranseundo.
(e) Idest, non de illis bonis, qu^e non lenentur natura, sed gratia aut labore postmodum oblìnenlur.
(d) Martin, ras., substantim sum. Golb. cura Germ. subsìstenU : quod ad Filiura leferri poiest. Unus Yatìc. ac pauci alii, subsistentis : quod et de Patre dictum coraniode interpretari Ucet. Verius taraen alii, ut li- quet ex num. 51, extrìnsecus subsìstentia, hoe est, res exlernas, ut sunl, v. g., coelura, lorra, mundus; vel ut habetur supra, n. 51, elementa et creaUonum variai species. Defendit Hilariits Christum non sola Patris bona externa et creata sua esse dìcere : idque ex eo probat, quod subjicit, ideo Spìrimm de suo àecepturum. Cum ènim constet, Spiritum Dei de crealuris nihil sumere; restai ut interna Patris bona, virlutem scil., seterniiatem, providenliam, etc,omnia sua dicat : quse quidem non aliud suut ab ipso, quam¬ vis ìmperlecio nostro loquendi more dicamus ea Pa¬ tris, quasi aliud sit babens Pater, ahud quod habet. Ex quo facile sequitur. Fili! et Pairis unam esse na- lurahi. Gonier num, 31,
Sed cura omnia, quse Patris sunt, sua esseni; in ea (j) fuit proprietate naturse, ne aliud aUquid, quam Pater, aut veUet, aut sciret. Ad demonslrationem
(e) EdìU, atque id ipsum. At mss. atque ipsum, non alio sensu : qui clarior fiet, si post atque ìpsum se esse, suppleatur qum sua sunt.
{[) Rursum hic Erasmus ìn lUlariuni censoriam virgulam laxans, Cur fugis, inquit, communionis no¬ men? Cni ille non imraerilo respondeat : Cur mihi caluinnìara siruìs? Nou fugio conimunìonera simpli¬ citer, sed communìoriem obientorum, communionem advenlitiam bonorurn quorumdain exlernoruni, quie natui'se jam constìtutse adjiciaidur, communionem denique naturse unitale destitutam : recordare mea verba, lib. ix, n. 34.
D {g) Sic mss. At ediU, quìa Dei Spìrìtus, Mox aptius legeretur, quìa em omnes Dei sunt, quam quia ea omnia Dd sunt. Hoc enim ad creaturas refertur. Hic spiri¬ tus sanctus perspicue òsterrdiiur Patri et Filio con^ub- sianiialìs.
{h) Excusi, excepto Par., sed ideo, expuncto non, quod exstat ìn raiS. quorum auctorìtate mox, pro non etìam non de Palre, restituimus ne etìam non de Patris. Horum autem sensus esl : Non ideo quie Pa¬ tris sunt Filii sunt, quasi omnia sua Pater ita refu- derit in Filium, ut sìbi ea non rèlinuerit; ac sic quod sumit Spiritus a Filio, non accipiat et a Patre.
(i) In mss. Yat. bas. et Martin., ut sciat sciUcet aut vdit.
(j) EdiU, in ea esset : casliganlur ex poUori¬ bus mss.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 339-340 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript | 559 SANCTI HlLAUIl EPISCOPI HO itaque diversus corapositai divìnìlalis parUbus : ut sii A Non enim ille nunc de (e) obUnendo loculus esi; ìn eo aut post siuporera volunias, aut post silenUum sermo, aut post otium opus : ut aut velie aliquid, nisi ad volendum raotus sit, non putetur; aut loqui quid, nìsi post silentium soneni verba, non possit ; aut agere aUquid, nìsi in opus exeat, non ìntelliga¬ iur. Non subjacei naiurse legibus, a quo legem omnis naiura soriìtur ; neque ìn alicpro* infìrmitate aut de¬ mutatione elfìcìendì^detinetur, qui extra modum est potestatis, secundura Doraini dictum : Pater, possi¬ bilia Ubì omnia sunt ( Mare, xiv, 56) : ul quantum sensus humanus non capìt, tantum Deus possit. Sed ne ipsum quidem se oranìpotenUie vìrtuie fraudavìt, dicens. Omnia quaìcuraque facit Pater, eadera et Fi¬ lius facit sìrailìler {Joan. v, 19). Non esl diffìculias. quia aUud est extrìnsecus (d) subUstentìa sua esse, aliud est in suis atque (e) ipsum se esse : quorum unum esi possidere coelum, terras, mundumque lo¬ tum, aliud est se ipsum in bis significare quse sua sunt, sua antera ila, non tamquam externa subja- ceant, sed quod ex suis ipse subsistat. Nunc ergo cum omnia, qua? Palris sunt, sua sunl; divinitatis signi¬ fìcat naluram, non obtentorura (f) coinraunionem. Nara ad id, quod de suo acceplurum sànciura Spìri¬ lum loquebatur, ait, Omnia, qum Patris sunt, mea sunt; et ideo dixi, de meo accipiet : ut dum de Suo accipit, non etiam non de Pairis accipere exisUma¬ retur; vel cum de Patris sumeret, non eUiiin non de suo sumere intellìgeretur. Neque enira de crealuris ubi non est ìnfirraìias; quìa difficultaU subjacet ira- g sumebat Spiriius sanctus, {g) qui Dei Spiritus est ; ut potens efficìendì poleslas. Difficultatis enim na¬ tura (a) irt infirmitate virtutis est : quse cum modum non habet potestatis, non tenelur lege infirmi¬ lalis. 75. Diem non potuit aliquando nescire. FiUì cum Patre natura una, — Hoc idcirco demonstratum a nobis esl, ne aut Deus post sìlenUum loculus ad Fi¬ lium, aut Filius post ignoraUonem scire exisUmare¬ tur : sed ìutellìgenliam nostram naturse nostme esse sìgnificaUonìbus ìnstruendam, quai demonstrari ali- quid nisi per loquentem non intelligerel, et non ne¬ scirì aliquìd {b) nisì sciendo non exìslìmarel. Filius ilaque diem idcìrco^ quia lacet, nescìl : et Patrem solum idcirco scire ait, quìa solus unì sibi non tacet. Sed non exspectat, ut dixi ^ 315 i^^^ naturai dìffi- ex his videatur accipere, quia ea omnia Dei sunt. {h) Sed non ideo omnia, quse Patris sunt, sua sunt, ut quod sumit ex FìUo, ne eUàm non de Pairis sumere vìderetur; cum omnia, quse Patris essent, esse Intel¬ ligereniur et Filili 74. Cui voluntas, adeoque scìeniìa, cum Patre ea¬ dem. — HaìC igilur natura non eguit vel deniuta- lìone, vel ìnterrogaUone, vel alloculione, ut post ignorantiam sciai, post silentium inlerroget, post Ìn¬ terrogationem audiat : sed perfecta ìn sacramento unìlalis suse manens, ut habuit de Deo naUvitaieni, ila habuit et universiiatem. Universìtaiem autem ha- bens, non etìam non quai universitaUs sunt te¬ nuit, (i) scieniram scilicet, aut vohmtatemj ne quod scit Pater, per interrogaUonem 316 Fìl'i^s sciret ; cultates, ut lune sciai cum ignorare desUteril, ut ^ vel quod vult Pater, per significaUonem Fìlius vellrt. lunc audiat cum loqui Paler coeperit. Naturai suse cum eo, tauKiuam unigeniti, unilatem non ambigue docuit dicens: Omnia ^ qum Patris sunt, mea sunt, posila substanUa (vel compositm substantim) dìvinilalis parUbus. MarUn. diversis compositm substantim parUbus, {a) Hoc esl, ìn virtutis inopia sita est : quse vìi tus cum, eie. Hinc quod ìn tribus Yat. et alus recenlio¬ ribus mss., iti infirmitate virtutis est. Dèi autem na' tura qum modum non habet, eie,, interpolalori Iri¬ buendum. {b) In recèntìoribus mss. nisì sdendo existìmaret : male. Ulud nisi sciendo, ìdesl, nisì discendo, acmore hominum abinscitia ad seienliam Iranseundo. (e) Idest, non de illis bonis, qu^e non lenentur natura, sed gratia aut labore postmodum oblìnenlur. (d) Martin, ras., substantim sum. Golb. cura Germ. subsìstenU : quod ad Filiura leferri poiest. Unus Yatìc. ac pauci alii, subsistentis : quod et de Patre dictum coraniode interpretari Ucet. Verius taraen alii, ut li- quet ex num. 51, extrìnsecus subsìstentia, hoe est, res exlernas, ut sunl, v. g., coelura, lorra, mundus; vel ut habetur supra, n. 51, elementa et creaUonum variai species. Defendit Hilariits Christum non sola Patris bona externa et creata sua esse dìcere : idque ex eo probat, quod subjicit, ideo Spìrimm de suo àecepturum. Cum ènim constet, Spiritum Dei de crealuris nihil sumere; restai ut interna Patris bona, virlutem scil., seterniiatem, providenliam, etc,omnia sua dicat : quse quidem non aliud suut ab ipso, quam¬ vis ìmperlecio nostro loquendi more dicamus ea Pa¬ tris, quasi aliud sit babens Pater, ahud quod habet. Ex quo facile sequitur. Fili! et Pairis unam esse na- lurahi. Gonier num, 31, Sed cura omnia, quse Patris sunt, sua esseni; in ea (j) fuit proprietate naturse, ne aliud aUquid, quam Pater, aut veUet, aut sciret. Ad demonslrationem (e) EdìU, atque id ipsum. At mss. atque ipsum, non alio sensu : qui clarior fiet, si post atque ìpsum se esse, suppleatur qum sua sunt. {[) Rursum hic Erasmus ìn lUlariuni censoriam virgulam laxans, Cur fugis, inquit, communionis no¬ men? Cni ille non imraerilo respondeat : Cur mihi caluinnìara siruìs? Nou fugio conimunìonera simpli¬ citer, sed communìoriem obientorum, communionem advenlitiam bonorurn quorumdain exlernoruni, quie natui'se jam constìtutse adjiciaidur, communionem denique naturse unitale destitutam : recordare mea verba, lib. ix, n. 34. D {g) Sic mss. At ediU, quìa Dei Spìrìtus, Mox aptius legeretur, quìa em omnes Dei sunt, quam quia ea omnia Dd sunt. Hoc enim ad creaturas refertur. Hic spiri¬ tus sanctus perspicue òsterrdiiur Patri et Filio con^ub- sianiialìs. {h) Excusi, excepto Par., sed ideo, expuncto non, quod exstat ìn raiS. quorum auctorìtate mox, pro non etìam non de Palre, restituimus ne etìam non de Patris. Horum autem sensus esl : Non ideo quie Pa¬ tris sunt Filii sunt, quasi omnia sua Pater ita refu- derit in Filium, ut sìbi ea non rèlinuerit; ac sic quod sumit Spiritus a Filio, non accipiat et a Patre. (i) In mss. Yat. bas. et Martin., ut sciat sciUcet aut vdit. (j) EdiU, in ea esset : casliganlur ex poUori¬ bus mss. |
