Home

Page 823-824

To link to the entire object, paste this link in email, IM or document
To embed the entire object, paste this HTML in website To link to this page, paste this link in email, IM or document
To embed this page, paste this HTML in website

Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X.

Page 823-824

412 of 516

View Image & Text

Download

small (250x250 max)

medium (500x500 max)

Large

Extra Large

large ( > 500x500)

Full Resolution

All (PDF)

Image
Text

search this item

Text Search...

Loading content ...

m
IN HILARH EPISTOLAM SEI] LIBELLUM ANNOTATIONES.
SU
constai, Hilario judice, dileciionera a charitate dislin- A guslinus nuper allegatus. Quin eliam per aidicipa
piì. Is porro qui vere diligit Deum, vìrlules relìquas labet, et praìcetila omnia observat : Quis ertini iilius pr<Teepia non óbservei, nuem vere amai? Pairés si afferam, alquó adeo ipsa Scripiurarum loca id confìr- niaiitia , infinitus propeinodum ero : quippe lara Scrìplurae, quam Patres saepìssime id ipsura doceni, quod hic Hilarius, quiduni liaìc ail : Charitas est con- summatiò ommum v^andatorurn, videlur res]>icere ad loeuin illuni episiolae Pauli ad Romanos (Cr/p. xiii, 10), qui in Vulgata sic se habel : Plenitudo ergo legis est dileciio.
212. SimiUima sunl Hilarii monilis ea, quaì docci Gregorius Magnus (Homilia xxvn inÉvangeÌ.,n, A), cujus verba adducere hic placet : « Cum cuncta sacra eloquia piena sint Dominicis pr^^ceptis, quid est, quod de sola dileciione, quasi de singulari mandato, Dominus dicit : Lioc est pra3ceplum rneura, ut ilili- gaiìs invicem? nisì quìa omne niandaium de sola
lionera dici poiesl,^nos similes esse Deo, quatenus similes ei erimus in beaiiiudìne, cujus semen dicilur gratia a Theologis.
215. Vereor , ne post illa verba : numquid fidìi? Non, aliqua xeth.x desini, quibu- scilicet in nostro codice omissis óbjectio anlea proposìta dìssolvaiur. Tamen persistere adhuc possuni sine olla inierca pediuB Hilarii verba. Eienim charitas express*? non sperai, expresse non hdil (nam cene ali }ua raiione sperare, et credere docet Aposlolus Panlus (I Cor. xiii, 1) .Charitas, inquiens, omuia iredil,omnia spemi), nec olio timet modo, sì detiuuire, ({uem servilem Theologi appellant. scrmo sii; lamelsi eo timore li- meal, qui limor fi>lialis, aut reverentinlis a Theologis appellatur. Profecto in coelis charitas perstat, et Deura amamus, nec taraen credimus, aul speramus. Multa hoc super argumenlo iradunl Theologì, atque ìnterpretes Scrìpuirarnm,adea prtTserlini Pauli verba
dileciione esl : el onmia unum pra^cepluni sunl : t. (ICorm//i, \Uh H) : Chaiiias numquam excidU.EiM quia quidquid prfrcipilur, in sola charitate solidatur. ¦ alia (I Cor. xni, 10) : Evacuabitur quod ex parte est,
Èl eufra raulti "arboris rami ex una radice prodemil, sic multai vìrlules ex una chariiale generanlur. Nec babel aliquid virìdiiatìs ramus boni operis, si non manet in radice charitatis. i
2l3. Inter veieres querelas, quas adversus Hila¬ rìura effudit Erasraus, non postreraa ha'c fuit, Hila¬ rium magna conienlione defendere, nos quoque (um Patre, et Filio unum esse naiura. Auxissel sane querelas suas rigidus ille Criiicus, sì epistolam hanc habuisset in m.mibus, in qua scilìeel Deus, et Dei Filius sinè nllà limiiaiìone appellalur quisquis charì- laleni habei. Pra'properani lanien, at(|Ue injuriosam adversus Hilarsum Erasmi censurara refellil egregius Paier Gonstantius , cui deberaus Hilarii editionem , quera rogo consulas (a). Illud sane constai, quemlibet nostrum, cbariiaie supernaturali ornatura, dici ul¬ cumque posse Ì>e«m. Nonne Christus ipse homìnibns pielale pra?stantibus tribui posse docuii sublimem
cu*. Hos cousuli
216. In eo episioke nd Romanos loco, quem^hic allegai Hilarius, desimi verba : cum dilexisset mun- dum (Deus) : deesl quoque epilheton unicum , quod quidem epilheton irìbniiur/i/io. Ea porro, quie bic desunt, desumpia sunt ex loco ilio Evangelii Joannis (cap. ni, vers. ì6): Sic enim Deus dilexit mundum, ut filium suum unigenitum darei. An ìd leferendnrn in Hilarium ipsum, qui h;ec, quaì allegai, a Paulo Imdi puiavìi? An potius ha;ca Paulo tradi ait, quia mnjo- rera horura partera iradit? Au referenduni id esl in codicera , quo usus esi, in quo scilicet ea scripla crani, (jua^. ipse allegai? Au iu araanuensera , qui ex du(d)us Scripiurie locis ab Hilario allegalis unum conflavil? Judicaverit leclor.
217. Ubi ego posui : Ergo qui hanc veluti spe¬ ciem, eie, codex habel : ergo qui hanc veluli spem, eie. At post verbum veluti aliqua vox esse deberei ,
hunciitulum, cura ad refel'leudos^ Judnoos, qnibus C quai nisi fallor, charitalem reliquis virlutibus pra^-
displicebal, qnod ^eDeum, ei Dei Filium àpiiellarei, ba;c reposuit (Joan. x, 34) : Nonne seripium esl ìn lege veslra, quia ego dixi : diì estis? ( Qua; quidem verba desumpia sunl ex Psalmi lxxxi versicnlo 6, qui sic se habet : Ego dixi : dii estis, et filii Excelsi omnes) : quasi diceret : Cur vos me reprehenditis, quod me Deum, Deique filiura appellem, qnandoqui- dem hominibus reclis comu'unis jara pridem fa-tus est titulus iste? Nonne eiiam Petrus homines eos, qui ìn adopiionem fìliorura Dei per chariiaieni assume- reniur, divinw consortes naturw e fficidhh (Il Pelr. i,4j? El en cur non modo Hilarius , sed et Paires ahi Deum, aul cene Dei filiura, aul divinum eura appeL larent, qui charitate inibueretur. Audi, obsecio, quid iradai Ambrosius (Lib. \de Virgìnibus, cap. 3, alias, «.11) : Verbum caro factum esl, ul caro fietet Deus. Audi pariier quid Augusiinus scribai ( in episl. I Joan. iractat. ìì, n. 14-, id esl postremo) : t Talis est quisque, ipialis ejus dileciio e.^t. Terram diligis? |^ quenies. terra eris. Deum diligis? quid dicam. Deus eris? 218. A Non audeo dicère ex me. Sripluras audiamus : Er/o dixi, Dii estis, et filii Altissimi omnes. Si ergo vulus esse Dii, et filii Aliissiini, noliie diligere mundum , nec ea qua3 sunl in mundo. 5 Si quis afiiuia in Ber¬ nardi scrintis reperire cupit, adeut ea loca , (piai ad pagìn.ie calcera adnoia (b).
2i4. Sfìxcenil soni bcripturarura loci, quibus do¬ cemur nos diligi a Deo, cujus proinde similes elìici- niur, si eum amamus, nullo scilicet timore permoti, sicut et nos ab eo nullo timore ad nos dìligeudos permoto dilìgìniur. Quaniquani Wiee similitudo potest etiam ad eura modura explicari, quera exposuit Au-
slantiorem denoiarel. P<;rro vox illa veluti hyiierho- leni aliqnam innuit, qua ILI ^rins iu extollendìj chari¬ latis excellentia usus sit, el quam lenivìl praeposilo adverbio ve/it/i, quod sa?pe iinrainuendi vira habel. Speciei ìnnn'wìe virluieni indicari (|uis neget, post¬ quara haìC ab eo scripla noverit : Et quamvis omnes, quas supra trartavimus. species (ìd est vìrlules) ; ei in- IVa : decel jam finem specierum, eie. Verba illa. Deus dileciio est, perspicue ostendunt, dilectionem liic prò charitaie accipi : sed non eo sensu, quo eara paulo ante exposuerat Hilarius : quis enim dioal, Deum consummare (idesi ìuiplere) mandata omnia? An Deo m ndaluni imponi potest, quod ipse adimpleai? De Deo porro non licere ninltum disputare, sed obsequio potius illa esse exeìpiend:», quav Fides de ipso tradi», ea docenl, quaì Deum ineffabilem, et inìnvestigabiUm Iradunl, expressissima sane, el plurima lum Seri\)- turaruni, tum Pairum monila. Vide n. 35 et snbsc-
liqua profecto ìn hac senienlia desunt, pauca illa lamen. Sì cònjeciuris Udinuis,'8\c supplere qu:e (lesuni, possumus : et alienum a temeriiate. idipsum de dileciione sentiendum : tanta enim de ipsa (id esi de dileciione), quanta de Deo, cognilio est, quoniam Deus dileciio est. Sì \is loco vocum istarum, et alienum, le¬ gendum esse, id ipsum, per me iiuidem licebit.
219. An hie innuii Hilarius. quod olira pra;éepil Apostolos P.)ulus iis verbis (I Cor. xi, 51) : Quod si nosmet ipsos dijudlcaremus, non ulique judicaremur ? An potiuscelebratissiniufu illud veieruni phìlosopho- rum adàgium : Nasce te ipsum, a Palribus ipsis sa^pe laudatum? Judiciura alienuin esto.
{a) ìn praìfiiiione pra^posìla Operibus Hilarìi, n. 76, et subseq., pag. 25 torai i.
(b) Serm. $ in Cani, m, 9: Ipsa ipsa paterno se
dilìgi prwsumat affectu, eie, Serm. 46 pariter in Gamie, n. 4 : Nam quod ail noster, et nostrarum, eic^ El Serm. lì itidern ìnCantic^ n. 10;

Object Description

Title	Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X.
Creator	Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875.
Contributors	Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910-
Date	1845
Call Number	BR60.M4
Language	Latin
Type	Books/Pamphlets
Related Resource Identifier	http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253

Description

Title	Page 823-824
Type	Books/Pamphlets
Transcript	m IN HILARH EPISTOLAM SEI] LIBELLUM ANNOTATIONES. SU constai, Hilario judice, dileciionera a charitate dislin- A guslinus nuper allegatus. Quin eliam per aidicipa piì. Is porro qui vere diligit Deum, vìrlules relìquas labet, et praìcetila omnia observat : Quis ertini iilius pricere ad loeuin illuni episiolae Pauli ad Romanos (Cr/p. xiii, 10), qui in Vulgata sic se habel : Plenitudo ergo legis est dileciio. 212. SimiUima sunl Hilarii monilis ea, quaì docci Gregorius Magnus (Homilia xxvn inÉvangeÌ.,n, A), cujus verba adducere hic placet : « Cum cuncta sacra eloquia piena sint Dominicis pr^^ceptis, quid est, quod de sola dileciione, quasi de singulari mandato, Dominus dicit : Lioc est pra3ceplum rneura, ut ilili- gaiìs invicem? nisì quìa omne niandaium de sola lionera dici poiesl,^nos similes esse Deo, quatenus similes ei erimus in beaiiiudìne, cujus semen dicilur gratia a Theologis. 215. Vereor , ne post illa verba : numquid fidìi? Non, aliqua xeth.x desini, quibu- scilicet in nostro codice omissis óbjectio anlea proposìta dìssolvaiur. Tamen persistere adhuc possuni sine olla inierca pediuB Hilarii verba. Eienim charitas express? non sperai, expresse non hdil (nam cene ali }ua raiione sperare, et credere docet Aposlolus Panlus (I Cor. xiii, 1) .Charitas, inquiens, omuia iredil,omnia spemi), nec olio timet modo, sì detiuuire, ({uem servilem Theologi appellant. scrmo sii; lamelsi eo timore li- meal, qui limor fi>lialis, aut reverentinlis a Theologis appellatur. Profecto in coelis charitas perstat, et Deura amamus, nec taraen credimus, aul speramus. Multa hoc super argumenlo iradunl Theologì, atque ìnterpretes Scrìpuirarnm,adea prtTserlini Pauli verba dileciione esl : el onmia unum pra^cepluni sunl : t. (ICorm//i, \Uh H) : Chaiiias numquam excidU.EiM quia quidquid prfrcipilur, in sola charitate solidatur. ¦ alia (I Cor. xni, 10) : Evacuabitur quod ex parte est, Èl eufra raulti "arboris rami ex una radice prodemil, sic multai vìrlules ex una chariiale generanlur. Nec babel aliquid virìdiiatìs ramus boni operis, si non manet in radice charitatis. i 2l3. Inter veieres querelas, quas adversus Hila¬ rìura effudit Erasraus, non postreraa ha'c fuit, Hila¬ rium magna conienlione defendere, nos quoque (um Patre, et Filio unum esse naiura. Auxissel sane querelas suas rigidus ille Criiicus, sì epistolam hanc habuisset in m.mibus, in qua scilìeel Deus, et Dei Filius sinè nllà limiiaiìone appellalur quisquis charì- laleni habei. Pra'properani lanien, at(\|Ue injuriosam adversus Hilarsum Erasmi censurara refellil egregius Paier Gonstantius , cui deberaus Hilarii editionem , quera rogo consulas (a). Illud sane constai, quemlibet nostrum, cbariiaie supernaturali ornatura, dici ul¬ cumque posse Ì>e«m. Nonne Christus ipse homìnibns pielale pra?stantibus tribui posse docuii sublimem cu. Hos cousuli 216. In eo episioke nd Romanos loco, quem^hic allegai Hilarius, desimi verba : cum dilexisset mun- dum (Deus) : deesl quoque epilheton unicum , quod quidem epilheton irìbniiur/i/io. Ea porro, quie bic desunt, desumpia sunt ex loco ilio Evangelii Joannis (cap. ni, vers. ì6): Sic enim Deus dilexit mundum, ut filium suum unigenitum darei. An ìd leferendnrn in Hilarium ipsum, qui h;ec, quaì allegai, a Paulo Imdi puiavìi? An potius ha;ca Paulo tradi ait, quia mnjo- rera horura partera iradit? Au referenduni id esl in codicera , quo usus esi, in quo scilicet ea scripla crani, (jua^. ipse allegai? Au iu araanuensera , qui ex du(d)us Scripiurie locis ab Hilario allegalis unum conflavil? Judicaverit leclor. 217. Ubi ego posui : Ergo qui hanc veluti spe¬ ciem, eie, codex habel : ergo qui hanc veluli spem, eie. At post verbum veluti aliqua vox esse deberei , hunciitulum, cura ad refel'leudos^ Judnoos, qnibus C quai nisi fallor, charitalem reliquis virlutibus pra^- displicebal, qnod ^eDeum, ei Dei Filium àpiiellarei, ba;c reposuit (Joan. x, 34) : Nonne seripium esl ìn lege veslra, quia ego dixi : diì estis? ( Qua; quidem verba desumpia sunl ex Psalmi lxxxi versicnlo 6, qui sic se habet : Ego dixi : dii estis, et filii Excelsi omnes) : quasi diceret : Cur vos me reprehenditis, quod me Deum, Deique filiura appellem, qnandoqui- dem hominibus reclis comu'unis jara pridem fa-tus est titulus iste? Nonne eiiam Petrus homines eos, qui ìn adopiionem fìliorura Dei per chariiaieni assume- reniur, divinw consortes naturw e fficidhh (Il Pelr. i,4j? El en cur non modo Hilarius , sed et Paires ahi Deum, aul cene Dei filiura, aul divinum eura appeL larent, qui charitate inibueretur. Audi, obsecio, quid iradai Ambrosius (Lib. \de Virgìnibus, cap. 3, alias, «.11) : Verbum caro factum esl, ul caro fietet Deus. Audi pariier quid Augusiinus scribai ( in episl. I Joan. iractat. ìì, n. 14-, id esl postremo) : t Talis est quisque, ipialis ejus dileciio e.^t. Terram diligis? \|^ quenies. terra eris. Deum diligis? quid dicam. Deus eris? 218. A Non audeo dicère ex me. Sripluras audiamus : Er/o dixi, Dii estis, et filii Altissimi omnes. Si ergo vulus esse Dii, et filii Aliissiini, noliie diligere mundum , nec ea qua3 sunl in mundo. 5 Si quis afiiuia in Ber¬ nardi scrintis reperire cupit, adeut ea loca , (piai ad pagìn.ie calcera adnoia (b). 2i4. Sfìxcenil soni bcripturarura loci, quibus do¬ cemur nos diligi a Deo, cujus proinde similes elìici- niur, si eum amamus, nullo scilicet timore permoti, sicut et nos ab eo nullo timore ad nos dìligeudos permoto dilìgìniur. Quaniquani Wiee similitudo potest etiam ad eura modura explicari, quera exposuit Au- slantiorem denoiarel. P<;rro vox illa veluti hyiierho- leni aliqnam innuit, qua ILI ^rins iu extollendìj chari¬ latis excellentia usus sit, el quam lenivìl praeposilo adverbio ve/it/i, quod sa?pe iinrainuendi vira habel. Speciei ìnnn'wìe virluieni indicari (\|uis neget, post¬ quara haìC ab eo scripla noverit : Et quamvis omnes, quas supra trartavimus. species (ìd est vìrlules) ; ei in- IVa : decel jam finem specierum, eie. Verba illa. Deus dileciio est, perspicue ostendunt, dilectionem liic prò charitaie accipi : sed non eo sensu, quo eara paulo ante exposuerat Hilarius : quis enim dioal, Deum consummare (idesi ìuiplere) mandata omnia? An Deo m ndaluni imponi potest, quod ipse adimpleai? De Deo porro non licere ninltum disputare, sed obsequio potius illa esse exeìpiend:», quav Fides de ipso tradi», ea docenl, quaì Deum ineffabilem, et inìnvestigabiUm Iradunl, expressissima sane, el plurima lum Seri\)- turaruni, tum Pairum monila. Vide n. 35 et snbsc- liqua profecto ìn hac senienlia desunt, pauca illa lamen. Sì cònjeciuris Udinuis,'8\c supplere qu:e (lesuni, possumus : et alienum a temeriiate. idipsum de dileciione sentiendum : tanta enim de ipsa (id esi de dileciione), quanta de Deo, cognilio est, quoniam Deus dileciio est. Sì \is loco vocum istarum, et alienum, le¬ gendum esse, id ipsum, per me iiuidem licebit. 219. An hie innuii Hilarius. quod olira pra;éepil Apostolos P.)ulus iis verbis (I Cor. xi, 51) : Quod si nosmet ipsos dijudlcaremus, non ulique judicaremur ? An potiuscelebratissiniufu illud veieruni phìlosopho- rum adàgium : Nasce te ipsum, a Palribus ipsis sa^pe laudatum? Judiciura alienuin esto. {a) ìn praìfiiiione pra^posìla Operibus Hilarìi, n. 76, et subseq., pag. 25 torai i. (b) Serm. $ in Cani, m, 9: Ipsa ipsa paterno se dilìgi prwsumat affectu, eie, Serm. 46 pariter in Gamie, n. 4 : Nam quod ail noster, et nostrarum, eic^ El Serm. lì itidern ìnCantic^ n. 10;

you wish to report:

Your comment:

Your Name:

...