Page 889-890 |
Previous | 445 of 516 | Next |
|
small (250x250 max)
medium (500x500 max)
Large
Extra Large
large ( > 500x500)
Full Resolution
All (PDF)
|
Loading content ...
889 NICOLAI FADBl
anliquaì pietalis ac coustantiie studiosissimo , non A polesl uon gralissìmum esse antiqui scripioris Galli, Theologorum qui in Occidente floruerunt celeberri¬ mi ac diseriissimi, excelsaeque arboris, ul enm vo¬ cat B. Hieronymus (Comm.. in Esai e. lx), qua xàì- ficaia esi ecclesia Dei, ail haec eliam fortissimi con» fessoris librum, de gravissima oinuìum quae unquara in Ecclesìa fuerunt controversia scriptura, post tot annos e tenebris erutuin clarìssiraì lui norainis aus- pìciis lucem aspìcere. Haec etsi satis ad coraraenda- tionera rauneris valeanl, apud te praecipue qui prò tuo erga lilleras religionenique studio, erectoque atque infracto adversus diviiias fumosque aulìcos, ad quae sola nunc concurrìlnr, animo semper iil genus reii(juias Atlalicìs condiiìonibus praetulisti : Passioni tamen sòntenliai sì bene te novi, accedes, plurisque B in eo facies judicium eruditissimi cordatissimique viri, qui te dura vixit, ob egregi ara doctrinam, pru- deniiam, studiuraque ac pìeiatera ìn Rera. ìn qui¬ bus tecum conspirabal, unice araavìl et colnit, mo- riensque suae erga le propensae voluntalis publice hoc testimoniura posteri tali exsiare voluit.
2. Quod miarii sii. — De auciore vero istius libri nerao codici manu scripto, qui B. Hilario enm ad- scribìl, fìdem detrahet, virique poleuiis litulum alie¬ nai possessioni affìxuin coutroversiara raovebil, qui stylì vel ingenii tanti doctoris alìquem gusium habue¬ rit ', si quidera longas el hivolutas et Gallici Rho- danì, ut viulenii ac praerapidì, sic eliam ali(juantura lind secum trahentis, quo cbaractere narìs eraunc- p tissirna; scrìptor ipse Hieronymus scripla Hilarii sig navit, deprebendere licei (Hieron prwfal. in epist. ad Gal. 9. episl. 13 ad Paulin.). Sed quid verbis ìn re aperta opus esl? Sì cui ea ìn re aqua luereat, hunc librum cura iìs quae oraniùin calculo prò Hilarianis recepla suut con.'endat; nec aquam aq nòe , nec la e lacii simìlius inveniel. Nec sane hisioricum i:stud Opus antiquis iguoium fuit : sì quìdera illud ipsura esse, quod idera ipse Hìeronymus conira Ursacium
et Valentem, continens narrationera Ariniinensìs Concilii, Hilarìura scripsisse tradidit, huic libro pra3- fixa inscriptio fidera facit.
3. Ursacius et Valens, qui. ¦^- Ipsi enira Ursacius et Valens, alter Sìngiduni superioris Mysi;e , alter Mursa; Pannoniai (quamvis non uno loco Albana- D sius Alexandria^ episcopus utruraque Pannonein vo- cel) epìscopi cum Caio aeque Pannone , el Germinio Cyzici priraura deìnde Sirraii episcopo, totius Arìo- manorum Tragoediae choragi, alque adeo hypocritai extiterunt ad quos cura, ut ait noster Hilarius (Coni. Auxenti., n. 4), Ariani nominis hiereditas el successio defluxisset, non ausi aperto Marte fidei Nìcaenae bellum indìcere stante ipso Athanasio, quem slreiiuura robusturaque ejus propugnaloreni, ac pla-
PRylCFATlO. 890
ne, ut eum ìndigital Nazìanzenus (Or. xxi, n, E5), cTu^ov rUg vAvlrìdiv.g verehantur, cnniculis id agere siatuerunt, ipsumtpie Athanasium in primis tollen¬ dum everlendumque susceperunt. Hinc ìllae de Arse¬ nio inierfecio, et confraclo calice sacris rayslerìis destinalo calumnìae : quarura practextu cura a faclìo- sìs depositns , Imperatoriscjuè decreto ìn exilium missus esset, totus orbis tanti viri casu concussus est. Quin etiara cura synodis Alexandrinam, Roma¬ na?, et oecumenicae Sardicensi Atbanasius suara ìn¬ nocenliara ai»probasset, caluranìatores vero non so¬ lura tot senlenliis convicti atque daranati, sed etiara libellìs oblaiis eidera (a) Sardicensi synodo, Julìo- que Pontifici Bora, criminis adrnissì haereseosque veniam deprecali, Ecclesìa; coraniunìoni fuissent redditi; ilerura laraen canes ad voraìtura reversì, foedas illas et Ecclesiara Dei, quae donius pacis est, parum decenlesdiscordìas, episcoporura dìscursatio- nes Mediolanum, Sirraiura, Seleuciam asperain, Ari¬ minura, Constantìuopolira,Nicaiam Thraciaì, (et quo non terrarum?) praeterea proscriptiones, exilìa etcae- des excitaruni, quaì quamdiu in Vivis exstiiit Con- sianiius, catholicos episcopos exercuerunt. Tandem- que deiracta persona Nicaìnain regulain oppugnan- tes, Iinperalorein ipsum, cujus polestate nìtebanlur, impulerunt ut episcopos Arimini congregatos ad sub- scripti<raera novae formulai fidei subdolis verbis con- ceptae adigeret, qùae conira treceniornm et ociode- cini pairum decrelum, oOcta? 7.«t 'opLooyjuio\) vocabulis indìcto silentio, Filiura Palri similera secundura Scripiuras profiiebatur, diceniìbusque illura creatu¬ rara sicut aliae sunt creattirae andheina ìnfligebai. Nec taraen ibi consìstendura esse duxeruni, (Nara quis peccandì finera posuit sibi?) verura felicitate successus audaciores facti , non jara de vocibus oOo-tag- xat opLOo-ocrio^ lamquam discordile pomo quas- tionera haberi significarunt, sed inoperlo capile pu- rura putunique seu potius irapurura pulidumque Arii dogma Concìlio Anliochiai professi, Filium Patri dissimilem peniius y.aì e? oùx ovtwv creaturam (b) Statuerunt. Cujus impietaiis ìpsura Imperaioreni auc¬ torem ac vindicem exsliiisse, Athanasius asserii.
4. Igitur Ursacius et Valens illi ipsi sunt : « quibus instanlibus sub ìmperalore Constantìo factura esl Ariminense concilium contra lorraellara Nicieni tra¬ ctatus, qua unìversae haereses corapreheusae erant: i ìn quos hoc opus scripiura est. Quaraquara , ut quod seniio dicara, Inec libri inscriptio raulto plus in fronie spondeat, quara praesteliu recessu (e); nisi quod operis longìoris pluribus fortasse coraprehensi libris, et nàrralionis exactie eorura quae Afiniinensi concìlio gesta sunt, vel quae ipsura praecesserunl, aut postea secuia sunt , initiura lantum ac dìvulsa quadam fragraenia, non autein inlegrum opus vel librura hic exhiberi censeo. Et sane auctor hujus libri slatini in
(a) Ou« hic confuse narrantur, errandi locnra praì- (b) Aul potius slaluere tentariint : at objecta di
beni. Famosi sum Ursaciì et Valentis libelli , qnós luere non valenies, formula qmeConslaniinopolì edita
Sardicensi synndo non oblulerunl a qua cum aliis èrat, reciiala, abierunt. (Socr. l. ii, e. A5.)
priefractis haereticis daritiuàlì siinU (e) Titulus hujus libri plura spmidet quàm pra^siàl.
Object Description
| Title | Patrologiae cursus completus. Series prima. Tomus X. |
| Creator | Migne, J.-P. (Jacques-Paul), 1800-1875. |
| Contributors | Hamman, A.-G. (Adalbert-G.), 1910- |
| Date | 1845 |
| Call Number | BR60.M4 |
| Language | Latin |
| Type | Books/Pamphlets |
| Related Resource Identifier | http://yufind.library.yale.edu/yufind/Record/524253 |
Description
| Title | Page 889-890 |
| Type | Books/Pamphlets |
| Transcript |
889 NICOLAI FADBl
anliquaì pietalis ac coustantiie studiosissimo , non A polesl uon gralissìmum esse antiqui scripioris Galli, Theologorum qui in Occidente floruerunt celeberri¬ mi ac diseriissimi, excelsaeque arboris, ul enm vo¬ cat B. Hieronymus (Comm.. in Esai e. lx), qua xàì- ficaia esi ecclesia Dei, ail haec eliam fortissimi con» fessoris librum, de gravissima oinuìum quae unquara in Ecclesìa fuerunt controversia scriptura, post tot annos e tenebris erutuin clarìssiraì lui norainis aus- pìciis lucem aspìcere. Haec etsi satis ad coraraenda- tionera rauneris valeanl, apud te praecipue qui prò tuo erga lilleras religionenique studio, erectoque atque infracto adversus diviiias fumosque aulìcos, ad quae sola nunc concurrìlnr, animo semper iil genus reii(juias Atlalicìs condiiìonibus praetulisti : Passioni tamen sòntenliai sì bene te novi, accedes, plurisque B in eo facies judicium eruditissimi cordatissimique viri, qui te dura vixit, ob egregi ara doctrinam, pru- deniiam, studiuraque ac pìeiatera ìn Rera. ìn qui¬ bus tecum conspirabal, unice araavìl et colnit, mo- riensque suae erga le propensae voluntalis publice hoc testimoniura posteri tali exsiare voluit.
2. Quod miarii sii. — De auciore vero istius libri nerao codici manu scripto, qui B. Hilario enm ad- scribìl, fìdem detrahet, virique poleuiis litulum alie¬ nai possessioni affìxuin coutroversiara raovebil, qui stylì vel ingenii tanti doctoris alìquem gusium habue¬ rit ', si quidera longas el hivolutas et Gallici Rho- danì, ut viulenii ac praerapidì, sic eliam ali(juantura lind secum trahentis, quo cbaractere narìs eraunc- p tissirna; scrìptor ipse Hieronymus scripla Hilarii sig navit, deprebendere licei (Hieron prwfal. in epist. ad Gal. 9. episl. 13 ad Paulin.). Sed quid verbis ìn re aperta opus esl? Sì cui ea ìn re aqua luereat, hunc librum cura iìs quae oraniùin calculo prò Hilarianis recepla suut con.'endat; nec aquam aq nòe , nec la e lacii simìlius inveniel. Nec sane hisioricum i:stud Opus antiquis iguoium fuit : sì quìdera illud ipsura esse, quod idera ipse Hìeronymus conira Ursacium
et Valentem, continens narrationera Ariniinensìs Concilii, Hilarìura scripsisse tradidit, huic libro pra3- fixa inscriptio fidera facit.
3. Ursacius et Valens, qui. ¦^- Ipsi enira Ursacius et Valens, alter Sìngiduni superioris Mysi;e , alter Mursa; Pannoniai (quamvis non uno loco Albana- D sius Alexandria^ episcopus utruraque Pannonein vo- cel) epìscopi cum Caio aeque Pannone , el Germinio Cyzici priraura deìnde Sirraii episcopo, totius Arìo- manorum Tragoediae choragi, alque adeo hypocritai extiterunt ad quos cura, ut ait noster Hilarius (Coni. Auxenti., n. 4), Ariani nominis hiereditas el successio defluxisset, non ausi aperto Marte fidei Nìcaenae bellum indìcere stante ipso Athanasio, quem slreiiuura robusturaque ejus propugnaloreni, ac pla-
PRylCFATlO. 890
ne, ut eum ìndigital Nazìanzenus (Or. xxi, n, E5), cTu^ov rUg vAvlrìdiv.g verehantur, cnniculis id agere siatuerunt, ipsumtpie Athanasium in primis tollen¬ dum everlendumque susceperunt. Hinc ìllae de Arse¬ nio inierfecio, et confraclo calice sacris rayslerìis destinalo calumnìae : quarura practextu cura a faclìo- sìs depositns , Imperatoriscjuè decreto ìn exilium missus esset, totus orbis tanti viri casu concussus est. Quin etiara cura synodis Alexandrinam, Roma¬ na?, et oecumenicae Sardicensi Atbanasius suara ìn¬ nocenliara ai»probasset, caluranìatores vero non so¬ lura tot senlenliis convicti atque daranati, sed etiara libellìs oblaiis eidera (a) Sardicensi synodo, Julìo- que Pontifici Bora, criminis adrnissì haereseosque veniam deprecali, Ecclesìa; coraniunìoni fuissent redditi; ilerura laraen canes ad voraìtura reversì, foedas illas et Ecclesiara Dei, quae donius pacis est, parum decenlesdiscordìas, episcoporura dìscursatio- nes Mediolanum, Sirraiura, Seleuciam asperain, Ari¬ minura, Constantìuopolira,Nicaiam Thraciaì, (et quo non terrarum?) praeterea proscriptiones, exilìa etcae- des excitaruni, quaì quamdiu in Vivis exstiiit Con- sianiius, catholicos episcopos exercuerunt. Tandem- que deiracta persona Nicaìnain regulain oppugnan- tes, Iinperalorein ipsum, cujus polestate nìtebanlur, impulerunt ut episcopos Arimini congregatos ad sub- scripti |
